Οἱ γραπτές ἀπαντήσεις τῶν μονῶν, οἱ ὁποῖες διέκοψαν τήν μνημόνευσι,
πρός τήν Ἱερά Κοινότητα καί τόν πατριαρχικό Ἔξαρχο ἦταν ὄντως ὁμολογιακές, δεδομένου
ὅτι ἐγνώριζον οἱ Πατέρες τίς πιέσεις καί ἀπειλές πού θά ὑφίσταντο καί τά ἐπακόλουθα
τῆς ὀρθοδόξου ἐνστάσεώς των.
Ἡ Ἱερά μονή Καρακάλλου μεταξύ τῶν ἄλλων ἀνέφερε: «...Ἐπιθυμοῦμεν
νά ἐπαναλάβωμεν τήν ἐν πεποιθήσει καί ἀμετάθετον ἀπόφασιν ἡμῶν περί συνεχίσεως
τῆς διακοπῆς τοῦ Πατριαρχικοῦ Μνημοσύνου εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας, ἐφ’ὅσον ὁ
Νέος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Δημήτριος ὁ Α΄ θα συνεχίσῃ τήν τηρουμένην ὑπό τῆς
Ἱερᾶς Συνόδου Γραμμήν, τήν ὁποίαν εἶχε χαράξει ὁ Ἀθηναγόρας. Ἡμεῖς οἱ ἁγιορεῖται
ἐνομίζαμεν ὅτι θά ἠκολούθει αὐστηράν συντηρητικήν γραμμήν ἀντίθετον ἀπό ἐκείνην
τοῦ Ἀθηναγόρα. Ἑπομένως ἔργον τοῦ νέου Πατριάρχου εἶναι ἡ ἐπί 24 ἔτη χαραχθεῖσα
γραμμή τῆς συνεργασίας μετά τοῦ ἀμετανοήτου πάπα Παύλου διά τήν ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν.
Συνεπῶς ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἱερά Μονή τοῦ Καρακάλλου ἐπανέρχεται καί αὖθις εἰς τήν
παλαιάν ἀπόφασιν τῆς Ἐκτάκτου Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως, ἥτις λέγει καί ἀποφασίζει,
σύν τοῖς ἄλλοις, ὅτι ἐπαφίεται εἰς την συνείδησιν ἑκάστης Μονῆς ἡ
διαμνημόνευσις τοῦ ὀνόματος τοῦ οἰκ. Πατριάρχου, διότι δέν δυνάμεθα νά καταπατήσωμεν
τούς Ἱερούς Κανόνας, οὕς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐλάλησεν εἰς αὐτούς παρά ταῖς Ἱ.
Συνόδοις. Θά πειθώμεθα εἰς τόν νέον Πατριάρχην, ὅταν διαπιστώσωμεν ὅτι οὗτος θά
ἀναθεωρήσῃ τάς αἱρετικάς ὁμολογίας τοῦ προκατόχου του καί δέν θα συνεχίσῃ τήν
φιλοπαπικήν γραμμήν» (ὅπ. ἀν., σελ. 22). Ἡ ἱερά
Μονή ἁγ. Παύλου ἐδήλωσε γραπτῶς τά ἑξῆς:
«Ἀνταποκρινόμενοι εἰς τήν ὑπ’ ἀριθμ. 627 τῆς 19ης
τρέχοντος μηνός Ὑμετέραν ἐγκύκλιον, γνωρίζομεν τῇ Ἱ. Κοινότητι ὅτι ἐπί τοῦ
θέματος τοῦ μνημοσύνου τοῦ ὀνόματος τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ οἰκ. Πατριάρχου
κυρίου Δημητρίου, ἡ ἀπόφασις ἡμῶν εἶναι ὅτι δέν δυνάμεθα νά προχωρήσωμεν εἰς
συζήτησιν παρά μόνον ἐφ’ ὅσον δηλωθῇ ὑπό τῆς Α. Παναγιότητος διά τοῦ τύπου ὅτι
δέν θά ἀκολουθήσῃ την πορείαν τοῦ προκατόχου Αὐτοῦ» (ὅπ. ἀν.,
σελ. 23).
Ἡ ἱερά Μονή Ξενοφῶντος ἐδήλωσε τά ἑξῆς: «Ἡ Ἱερά
ἡμῶν Μονή ἐμμένει ἐπί τῆς ὑπό στοιχ. ΝΒ΄ 13.11.71 ἐκτάκτου Διπλῆς Ἱερᾶς
Συνάξεως δεδομένου ὅτι τά αἴτια, ἅτινα μᾶς ἔφερον εἰς τήν διακοπήν τοῦ
μνημοσύνου τοῦ ΟἰκουμενικοῦΠατριάρχου, δέν ἤρθησαν ὡς εὐχόμεθα καί ἀναμένομεν. Ἀντιθέτως
μάλιστα, ἐάν λάβῃ κανείς ὑπ’ ὄψιν του τον ἐνθρονιστήριον λόγον τοῦ νέου
Πατριάρχου Παναγιωτάτου κ.κ. Δημητρίου ( Ἐφημερίς «Ὀρθοδ. Τύπος», φύλ. 167-168, 1ης
και 15ης Αὐγούστου 1972) ὡς καί τάς προγραμματικάς δηλώσεις του πρός τήν ἐνδημοῦσαν
Σύνοδον («Ἐπίσκεψις», ἀριθ. 60, 8.8.1972, σελ. 7), ἡ ἐμμονή μας ἐγένετο πλέον
σταθερά» (ὅπ.ἀν., σελ. 23).
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου