Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ὁ βιογράφος του λοιπόν ἀναφέρει ὅτι ὁ ἅγιος ἐγκατέλειψε τό ποίμνιο τό ὁποῖο ἡ ἴδια ἡ Σύνοδος προηγουμένως τοῦ εἶχε ἐμπιστευθῆ καί αὐτό τοῦ ἐδημιούργησε θλίψι καί κατήφεια. Ἐνῶ δέ εὑρίσκετο ἀκόμη εἰς τήν Κωνσταντινούπολι ἡ Σύνοδος ἐξέλεξε ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως τόν Νεκτάριο. Ἡ στάσις τοῦ ἁγίου, σύμφωνα μέ τόν βιογράφο, ἦτο ἡ ἑξῆς: 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

«Ἐνδημοῦντος δέ αὐτοῦ ἔτι τῇ βασιλίδι, καθίσταται εἰς τήν αὐτοῦ Ἐκκλησίαν ὑπό τῆς συνόδου Νεκτάριός τις ἐπίσκοπος, Ταρσεύς ὑπάρχων τῆς Κιλικίας. Αὐτός δέ προσκαλεσάμενος τόν κλῆρον καί τοῦ

λαοῦ τούς ἐκκρίτους, νουθετήσας τε αὐτούς φυλάττειν τήν παρακαταθήκην τῆς πίστεως, καί τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ κατεργάζεσθαι, ἀσπασάμενος, πολλά τε κινήσας ἅπασι δάκρυα, τῆς ὁδοιπορίας εἴχετο» (P.G. 35, 301Α). Αὐτός δηλαδή ἐνῶ ἐκοπίασε ἐξ ὁλοκλήρου χάριν τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ ποιμνίου εἰς τήν Ὀρθοδοξία, τώρα ἀναχωρεῖ χάριν τῆς ὁμονοίας καί τῆς ἀποφυγῆς τῶν σχισμάτων.

Τά παραδείγματα ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ἀπό τά ὁποῖα διδασκόμεθα τόν τρόπο ἐπαναφορᾶς ἐκ τῆς αἱρέσεως εἰς τήν Ὀρθοδοξία εἶναι πολλά.Ἀναφέρεται ἀπό τόν βιογράφον του ὅτι μετά τήν ἀναχώρησί του ἀπό τήν Κωνσταντινούπολι ἦλθε εἰς τήν πατρίδα του Νανζιανζόν. Εἰς αὐτήν, ἐπειδή ἔλειπε ἀρκετά χρόνια, εἶχε ἐπικρατήσει ἡ αἵρεσις τοῦ Ἀπολλιναρίου, οἱ δέ αἱρετικοί αὐτοί εἰς ὅλην τήν περιοχή εἶχαν χειροτονήσει Ἐπισκόπους. Ἀφοῦ ὁ ἅγιος τήν ἐπανέφερε εἰς τήν Ὀρθοδοξία ἀρνήθηκε νά γίνη Ἐπίσκοπός της καί ἐγκατέστησε ἄλλον, ὀνόματι Εὐλάλιον. «Χρόνον δέ πλεῖστον τῆς πατρίδος αὐτοῦ ἀπολειφθέντος διά τήν ἐν τῇ βασιλίδι διατριβήν (δύο γάρ καί δέκα ἔτη λόγος αὐτόν ἐν τῷ Βυζαντίῳ πεποιηκέναι), συνέβη τῶν Ἀπολλιναρίου μαθητῶν τινας εἰς τήν δευτέραν ἐπαρχίαν

τῶν Καππαδοκῶν πολλούς μέν ἐξαπατῆσαι τοῖς λόγοις τῆς ἀσεβείας, τολμῆσαι δέ μέχρι καί τοῦδε προσελθεῖν, ὥστε καί ἐπισκόπους ἐν τῇ χώρᾳ χειροτονῆσαι, καί αὐτῆς δέ τῆςΝαζιανζοῦ. Καθαίρει μέν οὖν τήν Ναζιανζόν τοῦ τοιούτου ἄγους ὡς τάχιστα · λίαν δέ ἱκετευόμενος προστῆναι τῆς πατρίδος, οὐ δέχεται τήν ἐπισκοπήν (μάλα γάρ τόν ἡσύχιον μετεδίωκε βίον) · καί τινα Εὐλάλιον τῆς Ναζιανζοῦ ποιμένα

κατέστησεν, ὅν ἔσχεν ἄγαν ἐν τοῖς τιμίοις, θεραπεύοντά τε αὐτόν, καί μέτριον τό ἦθος τυγχάνοντα» (P.G. 35, 301Β).