Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ἐπί πλέον δέ βλέπουμε ὅτι, ὅταν ἐκθρονίζετο κάποιος ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος καί ἐχειροτονεῖτο στή θέσι του κάποιος αἱρετικός(αὐτό ἐγίνετο πάντοτε μέ τήν βοήθεια τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, ἡ ὁποία ὑπέθαλπε τήν αἵρεσι), δέν ἀποκαθίστατο στή θέσι του Ὀρθόδοξος, πρίν ἐκδιωχθῆ ὁ αἱρετικός, εἴτε ἀπό τόν λαό εἴτε ἀπό ὀρθόδοξο Σύνοδο. Καί ἐδῶ πάλι ἔχομε ἀποκατάστασι στό χῶρο ὅπου ὑπάρχει ἡ κανονική ἀποστολική διαδοχή. Ἄν δέ λάβωμε ὑπ’ ὄψιν μας ὅτι ὁμιλοῦμε διά κανονικά χειροτονημένο Ἐπίσκοπο καί ἐκδιωχθέντα ἀπό τόν θρόνο του ἀπό τούς αἱρετικούς, καταλαβαίνει κανείς τί σημαίνει τό νά χειροτονηθῆ κάποιος ὑπεραντλαντικά, ὡς κανονικός Ἐπίσκοπος μίας ἐπαρχίας, νά αὐτοτοποθετηθῆ εἰς τήν ἐπαρχία αὐτή, (χωρίς φυσικά νά ἐκδιωχθῆ ὁ αἱρετικός, χωρίς νά ὑπάρξη ὀρθόδοξος Σύνοδος, ἡ ὁποία θά καταδικάση τήν αἵρεσι), νά αὐτοαναγνωρισθῆ ὡς κανονικός Ἐπίσκοπος τῆς ἐπαρχίας καί ἐπί πλέον νά δημιουργήση ὁλόκληρη Σύνοδο μέ τόν ἴδιο τρόπο, ἡ ὁποία καί αὐτή θά αὐτοαναγνωρισθῆ ὡς κανονική Σύνοδος καί θά λειτουργῆ παραλλήλως, ὑπαρχούσης καί τῆς αἱρετικῆς. Ἐδῶ γίνεται ἀντιληπτό ὅτι δέν εὑρισκόμεθα στόν χῶρο τῆς κανονικῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς. Δι’ αὐτό ἀναφέραμε ὅτι κανονική ἀποστολική διαδοχή δέν νοεῖται τό νά χειροτονηθῆ κάποιος Ἐπίσκοπος ἀπό ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, ἀλλά τό νά γίνη ὅλη ἡ διαδικασία πού ὑπαγορεύουν οἱ ἱεροί Κανόνες καί διδάσκει ἐπί πλέον ἡ Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι δέ φανερό ὅτι ἀπό τήν στιγμή πού θά γίνη αὐτή ἡ ἀντικανονική ἀποκατάστασις, σταματᾶ ὁ ἀγῶνας διά τήν ἀποκατάστασι τῆς πίστεως, εἰς τούς Ἐπισκόπους πού ἐκτροχιάστηκαν ἐξ αὐτῆς (ἀφοῦ τούς ἀφήνουμε, μέ τήν ἀποχώρησί μας, ἐλεύθερους νά συνεχίσουν τό καινοτόμο ἔργο τους) καί ἐπί πλέον μᾶς διευκολύνει ἀφάνταστα ἡ διαιώνισις τῆς αἱρέσεως, διότι αὐτή μόνο δίδει ὑπόστασι στήν ἀντικανονική δική μας Σύνοδο. Εἶναι ὅμως πρωτοφανές καί ἄγνωστο στήν Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας, τό νά στηρίζωμε τίς πράξεις μας (καί μάλιστα τόσο σοβαρές ἐκκλησιαστικές τοποθετήσεις) στά λάθη καί στίς ἐκτροπές τῶν ἄλλων. Ἕνα παράδειγμα θά ἀναφέρωμε ἀπό τά πολλά τό ὁποῖο δεικνύει τήν ὀρθόδοξο ὁδό καί Παράδοσι εἰς τήν ἀποκατάστασι τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί τήν τοποθέτησι ὀρθοδόξου ποιμένος στήν θέσι τοῦ αἱρετικοῦ. Εἶναι ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγ. Μεθοδίου τοῦ ὁμολογητοῦ. Ὁ βιογράφος του λοιπόν, ὅταν φθάνει στόν θάνατο τοῦ τελευταίου εἰκονομάχου αὐτοκράτορος Θεοφίλου ἀναφέρει τά ἑξῆς:

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

«Ἐν τούτοις τοῦ ἁγίου ἀνδρός ἐξεταζομένου, θάνατον ἀπέστειλε Κύριος ἐπί τόν βασιλέα, καί ἦλθεν ἐπί τήν αἵρεσιν αὐτοῦ · ἅμα γάρ ἐτεθνήκει, συντελευτᾷ αὐτῷ καί ἡ αἵρεσις. Τοῦ γάρ παιδός Μιχαήλ σύν τῇ μητρί τήν βασιλείαν παραλαβόντος, ἡ ὀρθόδοξος Χριστοῦ Ἐκκλησία παρρησίαν λαμβάνει, καί τό κίβδηλον τῆς αἱρέσεως ὡς ἀνθρωπίνῃ χειρί φυέν τε καί κρατηθέν ἀπηλέγχετο, καί οἱ λαλεῖν καί ἀκούειν βουλόμενοι περί τούτων, ἐκωλύοντο, Ἰωάννου τοίνυν ἀνδρός γοήτου καί ὑδρομάντεως, τῆς εἰρημένης προϊσταμένου αἱρέσεως, καί τῷ θρόνῳ Κωνσταντινουπόλεως συμπεφορημένου, κανονικῶς ἐξεληλαμένου σύν παντί τῷ κλήρῳ αὐτοῦ · ἐζητεῖτο λοιπόν ὁ ἄξιος τῷ θρόνῳ ἐπιστηριχθῆναι μέλλων πράξει καί θεωρίᾳ ἀνθρωπίνων κεκοσμημένος, καί πολυπειρίᾳ τῶν θείων καί γεγυμνασμένος, δυνατός λόγῳ καί ἔργῳ κατά τήν θείαν Γραφήν. Πολλῶν τοίνυν μεγάλων καί ἁγίων ἀνδρῶν προβεβλημένων, μόνος προκρίνεται καί καθίσταται ὁ ἀθλοφόρος Μεθόδιος, ἀσκήσει πάντας ὑπερβάλλων, καί Γραφῶν ἐμπειρίᾳ, καί προφορᾶς εὐγλωττίᾳ καί ἄθλων ὑπομονῇ, καί φρονήματος μετριότητι καίσυναναστροφῇ καί συνουσίᾳ χαριεστάτῃ» (P.G. 100, 1252D).