Ούτως η Εκκλησία είναι «το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου» (Εφ. 1,23), δηλαδή Χριστού του Θεανθρώπου. Αυτή είναι όντως το πλήρωμα παντός του θείου και του αιωνίου, παντός του θεοειδούς και του θεοκτίστου. Διότι η Εκκλησία είναι το πλήρωμα της θείας Αληθείας και της θείας Δικαιοσύνης, της θείας Αγάπης και της θείας Ζωής, το πλήρωμα όλων των θείων και όλων των ανθρωπίνων πραγματικοτήτων. Και ευλόγως, διότι ο Χριστός είναι Θε-άνθρωπος, δηλαδή δυενικόν πλήρωμα του Θείου και του ανθρωπίνου. Επομένως, πρόκειται περί θεανθρωπίνης πανενότητος και πληρώματος, το οποίον είναι και παραμένει αιώνιον, διότι η κεφαλή του είναι ο Αιώνιος Θεάνθρωπος, η Δευτέρα Υπόστασις της Παναγίας Τριάδος. Το πλήρωμα αυτό του Θεανθρωπίνου σώματος της Εκκλησίας τρέφεται και ζωογονείται με τους ακτίστους και ζωηφόρους λόγους και δυνάμεις του σαρκωθέντος Θεού Λόγου. Αυτό το αισθάνονται όλα τα αληθινά μέλη της Εκκλησίας, περισσότερον δε απ΄ όλους οι άγιοι και οι άγγελοι. Το πλήρωμα αυτό των Θεανθρωπίνων τελειοτήτων του Χριστού είναι η «κληρονομία» εκείνη των αγίων και η «ελπίς» της χριστιανικής μας «κλήσεως» (πρβλ Εφ. 1, 18).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου