Μόλις, λοιπόν, έσκυψε κάτω ο πατήρ Α...νιος, ο Γέροντας κοιτούσε επιμόνως τον ουρανό πάνω, δύο-τρία λεπτά, έβλεπε ότι κάτι ερχόταν. Θα ήταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ που του είχε υποσχεθή ότι θα ξανέλθη «άχρι καιρού». Πήγε να τους μιλήση, να τους πη τι βλέπει, γιατί ήταν πολύ διδακτικός. Ήθελε να μιλήση, αλλά σταμάτησε, δέθηκε η γλώσσα του. Δεν του επετράπη εκείνη την στιγμή να μιλήση. Κατόπιν γυρίζει και πλήρης νηφαλιότητος και ανεκφράστου ψυχικού θάμβους είπε: --Όλα ετελείωσαν, φεύγω, ευλογείτε! Και με τις τελευταίες αυτές λέξεις έπιασε το χέρι του πατρός Α...νίου, του αχώριστου συνασκητού του, για να τον χαιρετήση για τελευταία φορά. Τότε έγειρε το κεφάλι του δεξιά, ανοιγόκλεισε δύο-τρεις φορές ήρεμα το στόμα και τα μάτια, και τρεις αναπνοές πήρε, και αυτό ήταν. Με όλο τον νου υγιούς ανθρώπου, παρέδωσε την ψυχή του «εις χείρας Εκείνου» τον Οποίον πόθησε και δούλεψε εκ νεότητος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου