«Ἔστι γάρ σχισθῆναι καλῶς. Διό καί αὐτός ἔλεγεν· Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπί τήν γῆν, ἀλλά μάχαιραν. Ἔστι γάρ καί κακή ὁμόνοια, ἔστι καί καλή διαφωνία. Καί γάρ οἱ τόν πύργον οἰκοδομοῦντες, ὡμονόησαν ἐπί κακῷ τῷ ἑαυτῶν· καί οἱ αὐτοί οὗτοι πάλιν, ἄκοντες μέν, ἐπί συμφέροντι δέ ὅμως ἐσχίσθησαν. Καί οἱ ἐπί Κορέ δέ κακῶς ὡμονόησαν, διά τοῦτο καλῶς ἐσχίσθησαν καί Ἰούδας ὡμονόησε μετά τῶν Ἰουδαίων κακῶς. Ἔστιν οὖν σχισθῆναι καλῶς, καί ἔστιν ὁμονοῆσαι κακῶς. Διό τοῦτό φησίν· Ἐάν ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζῃ σε, ἔκκοψον αὐτόν· ἐάν ὁ πούς σου, ἔκτεμε αὐτόν. Εἰ δέ ἀπό μέλους [σ.σ. τοῦ σώματος] ἀποσχίζεσθαι χρή κακῶς συνημμένου, οὐ πολλῷ μᾶλλον ἀπό φίλων κακῶς ἡνωμένων ἡμῖν; Ὥστε οὐ πανταχοῦ ὁμόνοια καλόν, ὥσπερ οὖν οὐδέ πανταχοῦ ἡ διάστασις κακόν. Ταῦτα λέγω ἵνα φεύγωμεν πονηρούς καί διώκωμεν ἀγαθούς. Εἰ γάρ μέλεσι τό σεσηπός καί ἀνιάτως ἔχον ἐκκόπτομεν, φοβούμενοι μή καί τό λοιπόν τήν αὐτήν λύμην ὑποδέξηται σῶμα· καί ποιοῦμεν τοῦτο, οὐκ ἐκείνου καταφρονοῦντες, ἀλλά τό λοιπόν διαφυλάξαι βουλόμενοι· πόσῳ μᾶλλον ἐπί τῶν συνόντων ἡμῖν ἐπί κακίᾳ τοῦτο πράττειν ἀναγκαῖον; Εἰ μέν γάρ δυνάμεθα κἀκείνους διορθῶσαι, καί αὐτοί μή παραβλαβῆναι, πάντα ποιεῖν χρή· εἰ δέ κἀκεῖνοι μένοιεν ἀδιόρθωτοι, καί ἡμᾶς παραβλάπτοιεν, ἐκκόπτειν αὐτούς καί ῥίπτειν ἀναγκαῖον».
Πηγή: Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἀρχιεπισκόπου
Κωνσταντινουπόλεως, Τά Εὑρισκόμενα, Ὁμιλία ΝΖ', Patrologia Graeca, Τόμος 59, σελ. 314. (Προσοχή! Εἰς τόν αὐτόν τόμον, ἀμέσως μετά ἀπό
αὐτήν τήν σελ. 314, ἀκολουθεῖ ἡ ἐπίσης
σελ. 314 εἰς τά Λατινικά.)
Διά τήν ἀντιγραφήν: Δημήτριος Χατζηνικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου