Οἱ Μάρτυρες τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως -- ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΙ ΗΡΩΕΣ -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ἑκατόμβες τοῦ Χριστοῦ τά «ἱέρεια». Μυριάδες τῆς Χριστιανικῆς πίστης τά θύματα. Ἀμέτρητες λεγεῶνες οἱ γενναῖοι μάρτυρες, πού μέ τό αἷμα τους «ὡς πορφύραν καί βύσσον» στόλισαν τῆς Ἐκκλησίας το στερέωμα. Οἱ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ ἀποτελοῦν τή δύναμη τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι οἱ «οὐράνιοι ἄνθρωποι καί οἱ ἐπίγειοι ἄγγελοι». Εἶναι οἱ ἀτίμητοι θησαυροὶ τοῦ πνεύματος, πού ἐμπνέουν καί καθοδηγοῦν. Οἱ στρατιῶτες Χριστοῦ, πού παρέμειναν «πιστοί ἄχρι θανάτου». Εἶναι «στεφανηφόροι» και «καλλίνικοι». Στά λεγόμενα «μαρτυρικά» τροπάρια, οἱ ἱεροί ὑμνογράφοι τούς ὡραιοπλέκουν, σάν μέ ἀνθοστέφανα, τά ὀμορφότερα ἐπινίκια ἐγκώμια. Σημειώνω μερικά τέτοια ὑμνολογικά λουλούδια: «Βασιλέων καί τυράννων τόν φόβον ἀπώσαντο οἱ Χριστοῦ στρατιῶται, καί εὐθαρσῶς καί ἀνδρείως αὐτόν ὡμολόγησαν»... «Πίστιν τοῦ Χριστοῦ ὡσεί θώρακα ἐνδυσάμενοι καί τύπῳ ὁπλισάμενοι Σταυροῦ, στρατιῶται κρατεροί αὐτοῦ ἐδείχθητε»... «Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον ἁγιάζετε, καί πᾶσαν νόσον θεραπεύετε»...

«Ἐν μέσῳ τοῦ σταδίου τῶν παρανόμων ἀγαλλόμενοι, ἀνεβόων οἱ ἀθλοφόροι Κύριε, δόξα σοι». «Χοροί μαρτύρων ἀντέστησαν, τοῖς τυράννοις λέγοντες· Ἡμεῖς στρατευόμεθα τῷ Βασιλεῖ τῶν Δυνάμεων»... Ὁ Κύριος εἶχε προειδοποιήσει τούς μαθητές Του γιά τίς θλίψεις καί τούς διωγμούς γιά ὅσους Τόν πιστέψουν καί Τόν ἀκολουθήσουν. Τούς εἶχε προετοιμάσει καί γιά τό μαρτύριο καί τό θάνατο: «Τότε παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν και ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς, καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων τῶν ἐθνῶν διά τό ὄνομά μου» (Ματθ.ΚΔ΄9).

Ὁ ἐπίσκοπος Ἀχελώου Εὐθύμιος γράφει: «Ὁ διωγμός, καί πολλές φορές το μαρτύριο τοῦ αἵματος, θά εἶναι πλέον ὁ κοινός κλῆρος τῶν χριστιανῶν. Ὅπως τό αἷμα τοῦ Ἰησοῦ ἦταν προορισμένο νά χυθεῖ, γιά ν’ ἀποτελέσει τη ζύμη τῆς ἀναδημιουργίας τοῦ κόσμου καί τῆς ἀναπλάσεως τοῦ ἀνθρώπου, ἔτσι φαίνεται πώς καί τό αἷμα τῶν χριστιανῶν εἶναι προορισμένο νά χύνεται γιά νά ποτίζει τις ρίζες τῆς ἀνθρωπότητος καί νά στερεώνει τήν Ἐκκλησία». Οἱ χριστιανοί θα εἶναι πάντα τά θύματα. Θύματα τῆς πιό ἱερῆς καί θεοπρόσδεκτης θυσίας. Θά εἶναι «ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων». Στόχος πιά τῶν «ἐθνῶν», δε θά᾽ναι οἱ ἐγκληματίες καί οἱ παράνομοι, ἀλλά οἱ ἅγιοι καί οἱ ἔννομοι, πού πειθαρχοῦν στούς νόμους. Οἱ προδότες θα παίρνουν στο χέρι τά ἀργύρια καί οἱ προδομένοι θά δέχονται στά χέρια τά καρφιά τοῦ μαρτυρίου και τοῦ θανάτου. Ἡ πώρωση τῆς καρδιᾶς εἶναι ἡ ἔσχατη ἀθλιότητα τῆς ἀνθρώπινηςὕπαρξης. Εἶναι τό φοβερότερο θέαμα σέ τοῦτο τόν κόσμο. Εἶναι ὁ σαδισμός στην  πιο εὐτελιστική μορφή. Το δίλημμα πάντα το ἴδιο: Ἤ Χριστός ἤ ἀντίχριστος. Ἤ φίλος ἤ ἐχθρός. Ἤ πιστός ἤ ἄπιστος. Ἤ ὁμολογητής ἤ ἀρνητής. Ἤ σταυροφόρος ἤ σταυρομάχος καί σταυρωτής. Ἤ ὑπέρμαχος  ἤ  θεομάχος. «Οἱ ἅγιοι μάρτυρες, οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καί στεφανωθέντες, ἔγραψαν μέ τήν ἀθάνατον ἐποποιΐαν τοῦ μαρτυρίου των τάς ὡραιοτέρας σελίδας τῆς ζώσης, τῆς γνησίας ἑρμηνείας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ», γράφει ὁ Ἀρχιμ. Σπυρίδων Μπιλάλης. Οἱ μάρτυρες εἶναι ἡ δόξα καί τό ἀγλάϊσμα τῆς Ἐκκλησίας, πού παλεύει μέχρι σήμερα. Ὁ ἡρωϊσμός τους εἶναι τό πρωτόγνωρο δυναμικό στοιχεῖο τῆς νέας θρησκείας. Εἶναι ἡ ὁμολογία  τοῦ αἵματος. Εἶναι ἡ νικηφόρα πάλη κατά τοῦ δαίμονα. Εἶναι τό μεγαλεῖο τῆς νέας Πίστης. Οἱ Μάρτυρες εἶναι οἱ ἀνυπέρβλητοι ἥρωες τῆς παγκόσμιας ἱστορίας. Ἀξεπέραστοι καί μοναδικοί. Τιτανομάχοι, ὄχι μιᾶς εἰδωλολατρικῆς καί ψεύτικης μυθολογίας, ἀλλά τιτανομάχοι, πού συντρίψανε τούς ἰσχυρούς τοῦ κόσμου τούτου καί τίς δυνάμεις τοῦ σκότους. «’Εν τῇ δυνάμει αὐτῶν, στεφάνους ἐκομίσαντο... Σχόντες γάρ τήν ἰσχύν σου, τούς τυράννους καθεῖλον ἔθραυσαν καί δαιμόνων τά ἀνίσχυρα θράση», καθώς τούς ἐγκωμιάζει ὁ ὡραῖος ἐκκλησιαστικός ὕμνος. Ποιούς βλάψανε; Ποιά ἡ ἐνοχή τους; Ποιό τό ἔγκλημά τους; Γιατί μέ τόση σκληρότητα τούς διώκουν καί τούς βασανίζουν; Ἡ ρωμαλέα πρός Διόγνητον ἐπιστολή —αὐτό τό διαμάντι τῆς ἀρχαίας ἐκκλησιαστικῆς γραμματολογίας— ἀπολογεῖται μ’ ἕνα πικρό παράπονο για τους ἄδικους διωγμούς καί τίς ψεύτικες κατηγορίες κατά τῶν χριστιανῶν: Οἱ χριστιανοί, γράφει, «ἀγαπῶσι πάντας καί ὑπό πάντων διώκονται. Ἀγνοοῦνται καί κατακρίνονται. Θανατοῦνται καί ζωοποιοῦνται. Λοιδοροῦνται καί εὐλογοῦσιν. Ὑβρίζονται καί τιμῶσιν. Ἀγαθοποιοῦντες ὡς κακοί κολάζονται. Κολαζόμενοι χαίρουσιν ὡς ζωοποιούμενοι. Ὑπο Ἰουδαίων ὡς ἀλλόφυλοι πολεμοῦνται καί ὑπό Ἑλλήνων διώκονται καί τήν αἰτίαν τῆς ἔχθρας εἰπεῖν οἱ μισοῦντες οὐκ ἔχουσιν». Παντοῦ ἠχεῖ ἡ ἡρωϊκή κραυγή, σάν μιά παγχριστιανική ὁμολογία: «Christianus sum» («Χριστιανός εἰμι»). Δε πτοοῦνται. Δε δειλιάζουν. Δέν ὑποχωροῦν. Δέν ἀρνοῦνται. Συχνά ρίχνονται στα θηρία ἤ τίς φωτιές, οἱ ἴδιοι, ἐνῶ δέν εἶχαν συλληφθεῖ. Μέ τή δύναμη καί τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, «τούς τυράννους καθεῖλον ἔθραυσαν καί δαιμόνων τά ἀνίσχυρα θράση». Ἀλλά, παρόλα τά σατανικά βασανιστικά ἐφευρήματα τῶν διωκτῶν καί τῶν δημίων, ἀναδείχτηκαν «θαυμαστοί ἀθλοφόροι», καί «φωστῆρες ὑπέρλαμπροι» καί «τροπαιοῦχος παράταξις». Στά πρόσωπα τῶν μαρτύρων Νικητής εἶναι γιά πάντα ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἄς τ’  ἀκούσουν οἱ ὅπου γῆς ἐχθροί και πολέμιοί Του.