«Μέσα εις το βάθος της καρδίας μας
ευρίσκονται τόσον λεπτά και τόσον κρύφια πάθη, όπου ουδέ αν είναι πάθη ολότελα
ηξεύρομεν. Πως λοιπόν ημπορούμεν
να
ξεθαρρεύσωμεν ότι από τα πάθη αυτά εκαθαρίσθημεν; Και αν οι οξυδερκέστατοι
εκείνοι και προφητικοί οφθαλμοί του Δαβίδ δεν ηδύναντο ταύτα να γνωρίσουν, πως
ημείς δυνάμεθα να τα γνωρίσωμεν; Όθεν καθώς εκείνος πάντοτε παρεκάλει τον Θεόν
να τον καθαρίση από αυτά: “ Εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με” (Ψαλμ. ΙΗ/Ι3),
έτσι και ημείς έχομεν χρείαν να δεώμεθα πάντοτε δια τον καθαρισμόν των τοιούτων
κρυφίων μας. Διότι ημείς τας ενεργείας
μόνον και τους κλάδους των παθών αισθανόμεθα, τας δε δυνάμεις και ρίζας αυτών
ουδαμώς γνωρίζομεν χωρίς τον φωτισμὸν του Αγίου Πνεύματος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου