Απελθόντες εκείνοι εις το
Μοναστήριον έφεραν ενώπιόν των τον Άγιον βασταζόμενον, επειδή δεν ηδύνατο να
περιπατήση, ως είπομεν, και τότε λέγει εις αυτόν (τον Όσιο και Ομολογητή
Στέφανο τον Νέον), ο Επίσκοπος Εφέσου Θεοδόσιος : Διατί άνθρωπε του Θεού
διαστρέφεις τον λαόν, ονομάζων πάντας ημάς αιρετικούς; Ο δε Άγιος με πραείαν
φωνήν απεκρίνατο : Γνωρίζεις τι είπεν ο Προφήτης Ηλίας προς τον Αχαάβ, όταν του
είπε, συ είσαι αυτός που διαστρέφεις τον λαόν; Δεν είμαι εγώ, είπεν ο προφήτης
Ηλίας, όστις διαστρέφω, αλλά συ και ο οίκος του πατρός σου. Ούτω σας λέγω και
εγώ, ότι εγώ δεν διαστρέφω τι, αλλά σεις, οίτινες Ταύτα ειπόντος
του Αγίου εθυμώθη ο της Νικομηδείας Επίσκοπος Κων/νος, και εγερθείς του θρόνου
ο αναιδέστατος ελάκτησε τον κατά γης καθήμενον Άγιον εις το πρόσωπον με πολλήν
οργήν ο θεόργιστος, ο δε Άγιος από την αδυναμίαν του έπεσε κατά γης ύπτιος,
έπειτα πάλιν τον εκτύπα εις την κοιλίαν συχνά με τους πόδας του.
(Συναξ. ΙΑ:703).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου