«Σὲ ὅλα, λοιπόν, αὐτά, ποὺ φαίνονται τερπνὰ καὶ εὐχάριστα, κρύβεται ὁ κοινὸς ἐχθρός μας διάβολος, περιμένοντας μήπως τυχὸν δελεασθοῦμε καὶ ἑλκυσθοῦμε ἀπὸ αὐτά, ποὺ βλέπουμε, καὶ ἔτσι ξεστρατήσουμε ἀπὸ τὸν ἴσιον δρόμον καὶ πέσουμε στὴν παγῖδα του. Καὶ ὑπάρχει μεγάλος φόβος, μήπως σπεύσουμε ἀπροφύλαχτοι σὲ αὐτὰ τὰ εὐχάριστα καὶ νομίσουμε ὅτι ἡ εὐχαρίστηση ἀπὸ τὴν ἀπόλαυσή τους δὲν εἶναι τίποτε βλαβερόν, καὶ μόλις γευθοῦμε τὸ δόλωμα, καταπιοῦμε τὸ ἀγκίστρι, ποὺ εἶναι κρυμμένο σὲ αὐτό, καὶ ἔπειτα, ἄλλοτε θέλοντας καὶ ἄλλοτε μὴ θέλοντας, προσδεθοῦμε ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀγκίστρι στὰ τερπνὰ καὶ ἔτσι, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε, ἑλκυσθοῦμε ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ καταπέσουμε στὸ φοβερὸν καταφύγιον τοῦ ληστοῦ τῆς ψυχῆς μας διαβόλου, δηλονότι στὸ καταφύγιον τοῦ θανάτου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου