--Από τώρα και στο
εξής, θα κάνης Νοερά προσευχή, με εισπνοή και εκπνοή. Θα λέγης: «Κύριε Ιησού
Χριστέ» στην εισπνοή, «ελέησόν με» στην εκπνοή. Μόλις θα το κάνης
τέσσερεις-πέντε φορές, θα αισθανθής μέσα στην καρδιά σου έναν οξύ πόνο σαν από
μαχαίρι, μη τυχόν και φοβηθής. Θα πονάς, θα σπαρταράς, θα φωνάζης. Θα σου
φαίνεται ότι έσπασε η καρδιά σου. Έτσι αντιδρά ο διάβολος. Συνέχισε, θα περάση
αυτός ο πόνος! Θα βαστάξη δύο-τρία λεπτά, το πολύ ένα τέταρτο.
–Να ΄ναι ευλογημένο!
Ο ίδιος ο παπα-Χαράλαμπος διηγήθηκε τι ακριβώς του συνέβη:
«Το βράδυ άρχισα να κάνω προσευχή, όπως μου είπε ο Γέροντας. Έκανα αρχικώς μια αυτοσχέδια προσευχή και μετά αντί για κομποσχοίνια, κάθησα κι΄ άρχισα Νοερά Καρδιακή προσευχή, με εισπνοή και εκπνοή. Δεν πρόλαβα να κάνω πέντε φορές και να το μαχαίρι που μου είπε ο Γέροντας. Ένας δυνατός πόνοοοος!!! Άρχισα να ιδρώνω, αλλά συνέχισα την ευχή με εισπνοή και εκπνοή. Αυτό κράτησε περίπου ένα τέταρτο και κατόπιν έφυγε ο πόνος και η δυσκολία. Ένοιωσα να ανοίγουν τα πνευμόνια μου και να θέλω να ρουφήξω όλο τον αέρα. Αυτή η κατάστασις κράτησε περίπου δύο ώρες. Ο Γέροντας κατόπιν μου είπε, «όταν θα σταματά αυτή η κατάστασις, αμέσως μετά να συγκεντρώνης τον νουν σου μέσα στην καρδιά». Όταν έφυγε ο δυνατός πόνος από την καρδιά μου, αισθάνθηκα αμέσως ειρήνη, γαλήνη και πολλή γλυκύτητα. Ήλθε ανέκφραστος μακαριότης. Τότε διψά η ψυχή σου, να λέγης την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» Εκτός αυτού, η προσευχή ελέγετο νοερά πολύ γρήγορα, δηλαδή δύο φορές ολόκληρη η ευχή σε κάθε δευτερόλεπτο». Ο πατήρ Χαράλαμπος, με την απλή και άδολη καρδιά του, και την απόλυτη υπακοή του σύντομα αναδείχθηκε μεγάλος εργάτης της Νοεράς προσευχής, με πολλές θεωρίες. «Αυτήν την προσευχή, διηγείτο ο ίδιος, την συνέχισα ένα-δύο χρόνια. Λέγοντας έτσι την ευχή, δηλαδή, κάνοντας Καρδιακή προσευχή με εισπνοή και εκπνοή, άρχισα να έχω πολλές αλλοιώσεις Χάριτος. Είχα πολλές καταστάσεις, εν ώρα Καρδιακής προσευχής, μία εκ των οποίων ήταν και εκείνη η ανέκφραστος μακαριότης, από την ένωσι νοός και καρδίας. Χωρούσε ο νους μέσα του όλα τα πράγματα…
–Να ΄ναι ευλογημένο!
Ο ίδιος ο παπα-Χαράλαμπος διηγήθηκε τι ακριβώς του συνέβη:
«Το βράδυ άρχισα να κάνω προσευχή, όπως μου είπε ο Γέροντας. Έκανα αρχικώς μια αυτοσχέδια προσευχή και μετά αντί για κομποσχοίνια, κάθησα κι΄ άρχισα Νοερά Καρδιακή προσευχή, με εισπνοή και εκπνοή. Δεν πρόλαβα να κάνω πέντε φορές και να το μαχαίρι που μου είπε ο Γέροντας. Ένας δυνατός πόνοοοος!!! Άρχισα να ιδρώνω, αλλά συνέχισα την ευχή με εισπνοή και εκπνοή. Αυτό κράτησε περίπου ένα τέταρτο και κατόπιν έφυγε ο πόνος και η δυσκολία. Ένοιωσα να ανοίγουν τα πνευμόνια μου και να θέλω να ρουφήξω όλο τον αέρα. Αυτή η κατάστασις κράτησε περίπου δύο ώρες. Ο Γέροντας κατόπιν μου είπε, «όταν θα σταματά αυτή η κατάστασις, αμέσως μετά να συγκεντρώνης τον νουν σου μέσα στην καρδιά». Όταν έφυγε ο δυνατός πόνος από την καρδιά μου, αισθάνθηκα αμέσως ειρήνη, γαλήνη και πολλή γλυκύτητα. Ήλθε ανέκφραστος μακαριότης. Τότε διψά η ψυχή σου, να λέγης την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» Εκτός αυτού, η προσευχή ελέγετο νοερά πολύ γρήγορα, δηλαδή δύο φορές ολόκληρη η ευχή σε κάθε δευτερόλεπτο». Ο πατήρ Χαράλαμπος, με την απλή και άδολη καρδιά του, και την απόλυτη υπακοή του σύντομα αναδείχθηκε μεγάλος εργάτης της Νοεράς προσευχής, με πολλές θεωρίες. «Αυτήν την προσευχή, διηγείτο ο ίδιος, την συνέχισα ένα-δύο χρόνια. Λέγοντας έτσι την ευχή, δηλαδή, κάνοντας Καρδιακή προσευχή με εισπνοή και εκπνοή, άρχισα να έχω πολλές αλλοιώσεις Χάριτος. Είχα πολλές καταστάσεις, εν ώρα Καρδιακής προσευχής, μία εκ των οποίων ήταν και εκείνη η ανέκφραστος μακαριότης, από την ένωσι νοός και καρδίας. Χωρούσε ο νους μέσα του όλα τα πράγματα…
3 σχόλια:
Η νοερά προσευχή, είναι ο γράδος των πολλών διδακτορικών των αληθινών Θεολόγων των Ορθοδόξων, και όχι τα γυαλιστερά αφισόχαρτα που διανέμουν στα δυτικά πανεπιστήμια, αφού ανακατέψουν λίγη αλήθεια με μπόλικη θολοκουλτουρα της βρωμοσαπουνάδας των αιρέσεων.
Και αυτή η νοερά προσευχή, είναι τα Πρωτεία Τής Χάριτος που αυθορεί και παραχρημα, διαχωρίζει με την λεπτότητα Τού Αγίου Πνεύματος, όπως ο ποιμένας τα γουρούνια από τα αρνιά, Την Αγία Ανόθευτο Ορθόδοξο Πίστη, λόγω και έργω, από τις κυλιόμενες ανακυκλώμενες αιρέσεις, που ορμούν να αλώσουν το ποίμνιο με τα πολλά προσωπεία του διαβόλου.
Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής είναι;
Όταν άλλαξε το ημερολόγιον και η Εκκλησία ακολούθησε το νέον ημερολόγιον, το Άγιον Όρος, ένεκα της παραδόσεως διετήρησε την χρήσιν του παλαιού ημερολογίου, χωρίς όμως να διακόψη καί την επικοινωνίαν και εξάρτησίν του από το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως.
Μερικοί αγιορείτες μοναχοί, αυτοτιτλοφορούμενοι «ζηλωτές», εξ αιτίας της αλλαγής του ημερολογίου διέκοψαν την πνευματικήν επικοινωνίαν τους με το Πατριαρχείον και το υπόλοιπο Άγιο Όρος. Δεν συμμετείχον εις τα Λειτουργίας, τας πανηγύρεις, ούτε και επικοινωνούσαν με τους υπόλοιπους πατέρας.
Ο Γέροντας Ιωσήφ ελυπείτο πολύ δι’ αυτήν την κατάστασιν.
Με πολύ πόνον έκρουε την θύραν του θείου ελέους και ο Πανάγαθος Θεός δεν παρέβλεψε την ταπεινήν δέησίν του.
Εις την έντονην αυτήν προσευχήν, διηγείται ο μακάριος Γέροντας Ιωσήφ, με επήρε ο ύπνος.
«Τότε βρέθηκα ξαφνικά μόνος μου, επάνω εις ένα μικρό κομμάτι βράχου του Αγίου Όρους, μέσα εις την θάλασσαν, που ταλαντευόταν από στιγμή σε στιγμή να βυθισθεί καί νά μέ πνίξει…
Τρόμαξα και σκέφτηκα, ότι αφού αυτό αποκόπηκε από το σύνολον και ταλαντεύεται, σε λίγο θα βυθισθή και εγώ θα χαθώ.
Τότε με ένα δυνατόν πήδημα βρέθηκα εις το σταθερόν μέρος του βουνού.
Πράγματι, το μικρόν κομμάτι του βράχου που ευρισκόμουν, το κατέπιε η θάλασσα και εγώ εδόξασα τον Άγιον Θεόν, που με έσωσεν από τον όλεθρον!
Αμέσως συνέδεσα το όνειρον με το θέμα που με απασχολούσε και παρακαλούσα Τον Κύριον, ώστε να μη με αφήσει να πλανηθώ εις την κρίσιν μου».
Τότε, άκουσα μία Θεία φωνή να μού λέγει:
«Η Εκκλησία ευρίσκεται εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως».
Αυτό συνετέλεσε στήν επιστροφή τού Γέροντος Ιωσήφ μαζί μέ τους άλλους Αγιορείτες Πατέρες, αφήνοντας τούς ακραίους ζηλωτές…
Αλλά καί ό γνωστός Αγιορείτης πνευματικός παπα Εφραίμ ο Κατουνακιώτης διηγείτο, ότι έβλεπε πάντοτε την θείαν Χάριν εις την Θείαν Λειτουργίαν να καθαγιάζει τα Τίμια Δώρα, σε Σώμα και Αίμα του Χριστού.
Όμως, όσον διάστημα ήταν με τους ζηλωτές έβλεπε κάτι σάν κάλυμμα μπροστά του, το οποίον τον εμπόδιζε να βλέπει ευκρινώς την θείαν Χάριν. Το κάλυμμα αυτό έφυγε, όταν ό ίδιος επανήλθεν εις την ζώσαν Εκκλησίαν τού Αγιορείτικου Παλαιού Ημερολογίου, απομακρυνόμενος οριστικά από τούς ζηλωτές….
(Πνευματικαί εμπειρίαι Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΑΡΑΚΑΛΛΟΥ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ)
Έκδοσις »ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» 2005. (σελ. 200).
Δημοσίευση σχολίου