Εμείς οι απλοί πιστοί, κληρικοί και λαϊκοί, ζούμε την
δραματική αντινομία μέσα εις την Εκκλησία μας. Zούμε αφ΄
ενός την καθαρότητα, την αγιότητα, την πνευματική ανάταση, τη λυτρωτική φορά
προς τα άνω που μας χαρίζει η Μητέρα Εκκλησία με τους λειτουργικούς θησαυρούς
Της και τους αξίους εκπροσώπους Της, οι οποίοι ευρίσκονται εις την θέση των με
το Ορθόδοξο και Πατερικό ήθος εις «τύπον Χριστού», και αφ΄ ετέρου αντικρίζουμε
έντονα και την αθλιότητα της οικουμενιστικής αιρέσεως και φραγκοπαποδουλικής
υποταγής. Όλα αυτά, γνωστά από τις παλαιές εποχές της εκκλησιαστικής ιστορίας, έχουν
αποκτήσει εις τις ημέρες μας επικίνδυνον έκταση. Εκείνο όμως που προκαλεί εις
τας ψυχάς των πιστών πνιγμό και αίσθημα βαθέως και πυκνού σκότους αδιεξόδου
είναι η έλλειψη αντιδράσεως εκ μέρους του υγιούς τμήματος της Εκκλησίας μας.
Καιρός πλέον να εκδηλωθεί η αντίδραση διότι το μέγεθος της συντελουμένης
προδοσίας της Πίστεώς μας πολλές φορές είναι σε τέτοιο σημείο, που φαίνεται
απίστευτη, έστω κι΄ αν αποκαλύπτεται μόλις ένα μέρος της!
1 σχόλιο:
Η προσευχή πλέον είναι η δύναμή μας. Το άριστο θα ήταν οι ποιμένες της Εκκλησίας να βγουν με παρρησία μπροστά, να καταδικάσουν τις παρεκτροπές και να ανακοινώσουν πανορθόδοξη σύνοδο η οποία θα καταδικάζει αυτές τις παρεκτροπές ώστε να επανέλθει η ειρήνη και η ομοφροσύνη στην Εκκλησία. Επειδή όμως δε το βλέπω αυτό να γίνεται θα συνεχιστεί ο κατήφορος και τα πιστά του Χριστού πρόβατα δε θα χαθούν, έχουν τον Αρχιποιμένα Χριστό και εκείνος γνωρίζει καλύτερα από όλους ότι δε θα τα αφήσει μόνα τους.
Δημοσίευση σχολίου