Προτάσεις δια το περιεχόμενον και την διδασκαλίαν του μαθήματος των Θρησκευτικών

Γράφει ο κ. Χαράλαμπος Καϊδόγλου

Το μάθημα των θρησκευτικών θα μπορούσε να γίνη το πρώτο μάθημα, να συμπυκνώση την ταυτότητα του Έλληνα και εξηγώ. Ο,τι αφορά την ουσία του Ελληνισμού απηλλαγμένο από την φθορά του ξεπερασμένου βρήκε καταφύγιο στην Εκκλησία, διασώθηκε, αναβαθμίστηκε και περιβλήθηκε αιώνιο κύρος. Εδώ θα επικεντρωθούμε στην Ελληνική γλώσσα και την Ελληνική μουσική. Και τα δύο αυτά κεφάλαια του Ελληνισμού είναι νοηματικά, οδηγούν στον λόγο, υπηρετούν τον λόγο. Αυτή η στόχευση αξιοποιήθηκε μέσα στην Εκκλησία. Όχι μόνο διασώθηκε ο Ελληνισμός, αλλά εκπληρώθηκε αυτό που ζητούσε να βρη, το τέλειο, βρήκε δηλαδή τον Λόγο του Θεού, με τον Οποίο, όταν ταυτίζεται ο άνθρωπος, γνωρίζει την αλήθεια και η αλήθεια τον ελευθερώνει. Εκπληρώθηκε ο μύχιος πόθος της ελληνικής ψυχής, του ελληνικού πνεύματος να βρη την τέλεια ελευθερία και μάλιστα την δυνατότητα (αυτήν την τέλεια ελευθερία) κανείς να μη μπορή να του την αφαιρέση.
Ας έλθουμε στα εκπαιδευτικά.

Ο Πλάτων έλεγε ότι η μουσική είναι το πρώτο μάθημα και μπορεί να αναβαθμίση αφάνταστα τον άνθρωπο. Όμως η κακή μουσική μπορεί να τον κατρακυλήση στην άβυσσο. Βλέπουμε πόσο μέσω της μουσικής (κακής) διαδόθηκε ο σατανισμός, η πορνεία, τα ναρκωτικά, ο θάνατος. Όσον αφορά την ελληνική γλώσσα είναι παγκόσμια αποδεκτό πόσο καλλιεργεί τον άνθρωπο. Το Ευαγγέλιο που είναι η αλήθεια και οδηγεί, όπως είπαμε στην τέλεια ελευθερία, γράφηκε στο πρωτότυπο στην Ελληνική γλώσσα, που με τη σαφήνειά της αποδίδει ακριβώς τις αλήθειες της πίστεως και δεν χωράει παραχάραξη. Οι δυνάμεις του σκότους, που κατευθύνονται από τον γεννήτορα του ψεύδους, τον ανθρωποκτόνο διάβολο, έκαναν και κάνουν το παν να την φτωχύνουν, να την εκχυδαΐσουν, να την αναμίξουν με ξένα στοιχεία, ώστε να μη μπορούμε να καταλαβαίνουμε το πρωτότυπο κείμενο, αλλά να έχουμε πρόσβασι μέσω μεταφράσεως, οπότε στην μετάφρασι να γίνεται, να χωράει η διαστρέβλωση. Η Ελληνική γλώσσα είναι η πιο πλούσια, η γεωμετρικά δομημένη, η αρμονική και ιδίως η νοηματική, γνώρισμα που την καθιστά μοναδική και οδηγεί στο συμπέρασμα τους ειδικούς ότι μόνον αυτήν την γλώσσα θα δέχονται στο μέλλον οι εξελιγμένοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές.
Μέσω λοιπόν της ελληνικής μουσικής, την οποία διέσωσε η Εκκλησία μας και είναι γνωστή ως βυζαντινή και της Ελληνικής γλώσσας θα βρουν τα Ελληνόπουλα τις ρίζες τους και όχι μόνον θα μπουν στην συχνότητα και διάσταση του ελληνισμού, αλλά θα διασφαλίσουν αυτήν την είσοδο και παραμονή με την ακατανίκητη θωράκιση της Εκκλησίας, όπου υπάρχει και η δυνατότητα διαρκούς αναβαθμίσεως και προόδου προς την τελειότητα. Αυτό επιτυγχάνεται με τον καλλίτερο τρόπο, όταν η αριστουργηματική μας γλώσσα εκφράζει όσα μας αποκάλυψε ο Θεός με έντεχνο τρόπο μέσα από την υμνογραφία (τι ποίηση! τι απέριττη ακρίβεια στην έκφραση των αληθειών της πίστεως!!!). Όταν η ελληνική μουσική δηλ. η βυζαντινή (τι μουσική!) περιβάλλει αυτά τα εξαίσια ποιήματα της Εκκλησίας γίνεται ασφαλέστατος οδηγός στην μέθεξη των αληθειών της πίστεως, ισχυρότατο κίνητρο αγάπης της Λατρείας και ζέουσας συμμετοχής σε αυτήν, της Λατρείας που αποτελεί και την βάση του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Η βυζαντινή εικόνα είναι και αυτή νοηματική, είναι η οπτική απεικόνιση όσων προαναφέραμε. Η ερμηνεία της κάθε εικόνας βγάζει τα παραμορφωτικά γυαλιά της προκαταλήψεως, που δημιουργεί η πλύσι εγκεφάλου του κόσμου και δίνει την δυνατότητα στους μαθητάς να δουν ο,τι βλέπει και ο αγράμματος, που έχει καλή προαίρεση, να δουν την Αλήθεια που ικανοποιεί την δίψα για νόημα ζωής.
Αφού καθοριστεί το τι πρέπει να διδαχθούν τα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους και την τάξη που φοιτούν στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο προτείνω να συγκεντρωθούν οι πιο αριστουργηματικοί ύμνοι και εικόνες και στην συνέχεια να κατανεμηθούν σύμφωνα με την ύλη που έχει προκαθοριστεί κατά τάξη. Το υλικό που θα συγκεντρωθή να ενσωματωθή στα νέα βιβλία θρησκευτικών του Δημοτικού, του Γυμνασίου, του Λυκείου και παράλληλα να συντα-χθουν σχετικά βιβλία για διδάσκοντες.
Όταν ανοίγη το βιβλίο ο μαθητής να βλέπη σε κάθε μάθημα τα εξής: Στην αριστερή σελίδα, επάνω τυπωμένο τον ύμνο και από κάτω τις άγνωστες λέξεις με τη σημασία τους, ακολούθως τις βυζαντινές νότες του ύμνου, πιο κάτω την σύντομη ερμηνεία του ύμνου, ώστε να γίνεται κατανοητό το περιεχόμενό του και μετά πολύ επιγραμματικά ο,τι έχει σχέση με τον ύμνο και κρίθηκε χρήσιμο να καταγραφή (γεγονότα, θαύματα, ιστορία, αγιογραφικές παραπομπές) σαν ερέθισμα και διαπίστωση ότι η παράδοση της Εκκλησίας είναι η βίωση και ερμηνεία της Αγίας Γραφής και η αλάνθαστη στάση απέναντι σε οποιαδήποτε εξέλιξη, σε οποιαδήποτε μεταβολή στην ιστορική διαδρομή και ο ορθότερος προσανατολισμός μέχρι το τέλος του κόσμου. Στην δεξιά σελίδα θα βλέπη την βυζαντινή εικόνα, που έχει ανάλογο περιεχόμενο με το του ύμνου και από κάτω σύντομη ερμηνεία της.
Πιστεύω ότι και μόνο η εμφάνιση του βιβλίου με τις παραπάνω προδιαγραφές (που θα είναι προϊόν εξαιρετικά επιμελημένης εργασίας και συνεργασίας διοικούσης Εκκλησίας, ενώσεων Θεολόγων, Θεολογικών και Φιλοσοφικών Σχολών, ιστορικών, ανθρώπων του πνεύματος κ.α και που θα έχη κίνητρο την υπηρεσία της Πατρίδας μας, καθώς το εγχειρίδιο θα μπορούσε να γίνη μοχλός για ανύψωσι του επιπέδου της παιδείας μας, για να μετατραπή η μελαγχολία για το σημερινό κατάντημα σε εν Κυρίω χαρά και καύχησι) θα κάνη αισθητή την επιθυμία αυξήσεως των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών και του τακτικού εκκλησιασμού καθώς το μάθημα, όπως θα διδάσκεται θα συντελέση στην ουσιαστική συμμετοχή των μαθητών στη λατρεία, όπου θα βιώσουν την βεβαιότητα ότι βάζουν γερά θεμέλια για το μέλλον τους και της Πατρίδος και γιατί όχι όλου του κόσμου με το να γίνη πρότυπο το μάθημα για τους ορθοδόξους λαούς (στην αρχή) και τους υπόλοιπους μετά. Θα εδημιουργείτο ίσως η ανάγκη της εισαγωγής της συστηματικής διδασκαλίας της βυζαντινής μουσικής ως προαιρετικού μαθήματος, που θα λειτουργούσε ως τμήμα, όταν συμπληρώνονταν ο απαιτούμενος αριθμός παιδιών, από το οποίο μπορούσαν να ξεπηδήσουν χορωδίες, που θα πλαισίωναν το αναλόγιο και έτσι πιο οικείος στους άσχετους να γίνη ο εκκλησιασμός, αφού θα συμμετείχαν πιο ενεργά οι μαθητές.
Αν όσα γράφηκαν παραπάνω συμφωνούν με το θέλημα του Θεού τα εμπόδια, που θα προβληθούν ως ένσταση θα υποχωρήσουν, θα επιτευχθή ο σκοπός της παιδείας να καλλιεργηθούν οι μαθητές μέσω της διαχρονικής Ελληνικής γλώσσας, της υψηλής ποιήσεως και της Ελληνικής μουσικής. Π.χ. αν ρωτούσε κάποιος: «και ποιός θα τους διδάξη το μέλος του ύμνου;» μία λύση θα ήταν το CD μέχρι να προσαρμοστούν οι Σχολές, για να βγάζουν θεολόγους, που θα έχουν την ικανότητα αυτή η (το καλλίτερο) την έλλειψη θα αναπλήρωνε ο υπολογιστής, όπου έμπειρος διδάσκαλος θα δίδασκε τον ύμνο (όλη την σειρά σύμφωνα με την ύλη των βιβλίων Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου) σαν να βρισκόταν μέσα στην τάξη προσαρμόζοντας την διδασκαλία του στο επίπεδο και την ηλικία, που απευθύνεται. Θα ήταν πολύ ωραίο οι μαθητές να έβρισκαν στο σπίτι τους στον υπολογιστή τον ύμνο, που θα διδάσκονταν την άλλη ημέρα να μάθαιναν το μέλος του από το σπίτι με την ευχάριστη προσδοκία να τον ψάλλουν ομαδικά την ώρα της παραδόσεως.
Μη ξεχνάμε ότι ο χώρος του κρυφού σχολειού ήταν αγιογραφίες και τα σκλαβόπουλα της τουρκοκρατίας χρησιμοποιούσαν ως βιβλία (όπως λέει και ο Κολοκοτρώνης) το οχτωήχι και το ψαλτήρι. Πόσο εντυπώθηκαν στην συνείδησί μας και έκαναν πιο οικεία την ποίηση του νομπελίστα ποιητή τα δάνεια από την υμνογραφία «ρόδον το αμάραντον», «της δικαιοσύνης Ήλιε νοητέ», «άξιόν εστι». Αλλά και σχεδόν όλων των μεγάλων ποιητών (Παλαμά, Σολωμού, Βρετάκου, Ρίτσου…) πόσο όμορφα χρωμάτισαν ανάλογες πινελλιές τις δημιουργίες τους και εξύψωσαν το επίπεδό τους.
Με την κατεύθυνση, που θα πάρη το μάθημα θα ελαχιστοποιηθούν τα περιθώρια διαβρώσεως από αθέους και αιρετικούς θεολόγους. Οι θεολογικές σχολές θα αναβαθμισθούν και θα εκλείψη ο κίνδυνος να μετατραπούν, να υποβαθμιστούν σε τμήματα άλλων σχολών. Ο πιο ελληνορθόδοξος προσανατολισμός του μαθήματος θα οδηγήση τις σχολές σε προσαρμογές, που θα αποκαλύψουν την ασκήμια των παποπροτεσταντοοικουμενιστικών επιρροών, που προτάσσουν την ανθρώπινη σοφία (μωρία) έναντι της Θείας. («…Εάν το άλας μωρανθή… βληθήναι έξω… και καταπατείσθαι… » (Ματθ. Ε, 13).

Υ.Γ. Ο μαθητής να εξετάζεται, αν γνωρίζη, τα λόγια του ύμνου (απ’ έξω) τις γνωστές λέξεις με την σημασία τους και την σύντομη ερμηνεία του ύμνου. Ο καθηγητής κατά την παράδοση θα αποδίδη πολύ σύντομα το νόημα του ύμνου και της εικόνας κανονίζοντας την κατανομή του χρόνου, ώστε το κύριο μέρος της παραδόσεως να αφιερώνεται στην διδασκαλία της μουσικής του ύμνου με την συμμετοχή των μαθητών, ώστε στο τέλος της ώρας οι μαθητές να ξέρουν να ψάλλουν τον ύμνο.

“O.T”