+πατήρ
Ιωάννης Ρωμανίδης
Εν τω μεταξύ, οι Δυτικοί
Ρωμαίοι και ο Πάπας συνέχιζαν να προσεύχονται στην εκκλησία για τον αυτοκράτορά
τους στην Κωνσταντινούπολη. Ακόμη και οι Ιρλανδοί προσεύχονταν για τη Ρωμαϊκή
αυτοκρατορία. Όταν όμως ο αυτοκράτορας υποστήριζε μια αίρεση, σαν την
Εικονομαχία, οι Δυτικοί Ρωμαίοι έπαυαν να προσεύχονται γι' αυτόν και
προσεύχονταν μόνο για την Αυτοκρατορία.Το όνομα
"Ρωμαίος" είχε φθάσει να σημαίνει Ορθόδοξος, ενώ το όνομα
"Ελλην" από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου σήμαινε τον
ειδωλολάτρη. Με την Φραγκική λογική τούτο σήμαινε, ότι, αν οι
Ανατολικοί Ρωμαίοι γίνονταν αιρετικοί, αυτό θα ήταν η απόδειξη ότι είχαν
αποβάλει την ρωμαϊκή τους εθνικότητα και ότι η αυτοκρατορία τους δεν ήταν πλέον
η Ρωμανία. Έτσι, οι προσευχές των Δυτικών Ρωμαίων δεν θα ίσχυαν για έναν
αιρετικό αυτοκράτορα των "Ελλήνων", αλλά για τον Ορθόδοξο Φράγκο
αυτοκράτορα των δογματικά αληθινών Ρωμαίων. Επίσης, μέρος της Φραγκικής λογικής
ήταν η πίστη, ότι ο Θεός χαρίζει κατακτήσεις στους Ορθοδόξους και ήττες στους
αιρετικούς. Αυτό κατά κάποιον τρόπο εξηγεί την εκρηκτική επέκταση της Φραγκίας,
που ήδη περιγράψαμε, καθώς και τη συρρίκνωση της Ρωμανίας στα χέρια των
Γερμανικών και Αραβικών φυλών.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου