------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
΄Αλλο πράγμα το εκκλησιαστικό νομικό πρόσωπο και άλλο η Εκκλησία πού είναι Θεοϋπόστατος Οργανισμός και δεν υπόκειται σε νομικές διατάξεις. Το νομικό ένδυμα του νομικού προσώπου αφορά τις σχέσεις της εκκλησίας με την Πολιτεία και την άσκηση δραστηριότητας με αστικές συνέπειες, όπως η ιερολογία του γάμου για παράδειγμα, ενώ η Εκκλησία ως Θεοϋπόστατος Οργανισμός λειτουργεί με βάση το Ευαγγέλιο και τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας. Εφόσον πάλι τα μέλη ενός νομικού προσώπου προσυπογράφουν και την Ομολογία Πίστεως, που αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό της εισδοχής ενός μέλους στο νομικό εκκλησιαστικό πρόσωπο, οιαδήποτε διάταξη που τυχόν αντίκειται στις κανονικές διατάξεις και στο Ευαγγέλιο είναι αυτοδικαίως άκυρη κατά το καταπληκτικό αυτό κείμενο της Ομολογίας Πίστεως, καθότι υπάρχει ιεραρχική δομή a priori στα πνευματικά θέματα και το Ευαγγέλιο και οι Ιεροί και Συνοδικοί Κανόνες αυτοδικαίως υπέρκεινται οιουδήποτε κανόνος πολιτειακού δικαίου. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για οποιονδήποτε σκέπτεται απροκατάληπτα και με βάση την κοινή λογική. Ουδεμία διαφορά υπάρχει ανάμεσα στις μέχρι τώρα υπάρχουσες δομές όλων των παλαιοημερολογιτικών οργανώσεων και στην δομή του Εκκλησιαστικού Νομικού Προσώπου, που είναι ένα διευρυμένο νομικό πρόσωπο, στηριζόμενο στις διατάξεις του Αστικού Κώδικα που αναφέρονται στις οργανώσεις των αδελφοτήτων με την μορφή του συλλόγου- σωματείου, που διάλεγαν οι Ορθόδοξοι μέχρι πρότινος, για να οργανωνθούν νομικά και να υφίστανται ως νομικές προσωπικότητες απέναντι στην Πολιτεία.
@ Ἀνώνυμον τῆς 21 Σεπτεμβρίου 2019 - 9:05 π.μ.
Αὐτά πού λέτε ἰσχύουν γιά τά σωματεῖα, τά ὁποῖα καί γιά μένα δέν ἀποτελοῦσαν σοβαρόν πρόβλημα. Ὅμως, ὁ ν. 4301/2014 δέν ρυθμίζει ἁπλῶς τίς σχέσεις Ἐκκλησίας-Πολιτείας, ἀλλά εἶναι δογματικός! Τά ἔχω γράψει ἐπανειλημμένως. Χάριν παραδείγματος, στό Ἄρθρον 16 ἀναφέρεται ρητῶς ὅτι ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ σέ ὅσους εἶναι δογματικῶς ἡνωμένοι μέ τά Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα, πού σημαίνει ὅτι ὅποιος ὑπάγεται σ' αὐτόν δέχεται ὅτι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΩΣ ΗΝΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑ, ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ! Ὅποιος δέν συγχέει θεσμούς μέ πρόσωπα ἀντιλαμβάνεται ὅτι ὁ ὑπαγόμενος εἰς τόν νόμον αὐτόν δέχεται αὐτομάτως ὅτι εἶναι αἱρετικός. Ἡ Ὁμολογία Πίστεως, ἡ ὁποία εἶναι καί αὐτή αἱρετική, ἐφόσον θέλει τούς πιστούς νά πείθωνται προθύμως a priori στήν Ἱεραρχίαν, πού εἶναι ἐκδοχή τοῦ παπικοῦ ἀλαθήτου, θά εἶναι ἄγνωστος εἰς τήν κοινωνίαν, ἡ ὁποία γνωρίζει τήν ἱστορικήν δομήν τῆς Ἐκκλησίας καί συμπεραίνει εὐκόλως καί ὀρθῶς ὅτι ὑπογράφει ὅτι δέν εἶναι δογματικῶς ἡνωμένος μέ αὐτήν τήν δομήν εἶναι ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνῷ, μέχρι τό 2014 οἱ ΓΟΧ ἰσχυρίζοντο πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν ὅτι αὐτοί ἀποτελοῦν τήν ἱστορικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Μετά τό 2014, οἱ "ΓΟΧ" τοῦ κ. Καλλινίκου ἀπώλεσαν τήν Ὀρθόδοξον αὐτήν ὁμολογίαν. Ἔχει, ὅμως, καί ἄλλα αἱρετικά διατάγματα αὐτός ὁ νόμος, ὅπως προανέφερα. Ἑπομένως, σταματεῖστε νά παραπλανᾶτε τόν λαόν, ὅτι πρόκειται δῆθεν γιά νομικόν περίβλημα καί τά τοιαῦτα. Ἔχετε "μαντρώσει" ἁγνόν κόσμον στήν παναίρεσιν τῶν ΘΝΠ, πού εἶναι χειροτέρα καί ἀπό αὐτόν τόν Οἰκουμενισμόν, καθότι ἀναγνωρίζει νά ὀνομάζωνται "Ἐκκλησίες" ὅλες οἱ θρησκεῖες πού ἱδρύουν τοὐλάχιστον 3 ΘΝΠ (ἄρθρον 12 τοῦ ν. 4301/14). Προσφάτως δέ, μέ ἐγκύκλιον τοῦ Γαβρόγλου, ἀπηγορεύθη οὐσιαστικῶς ἡ εὐλογημένη ἀποτείχισις, διά τήν ὁποίαν οἱ "ΓΟΧ" ἔχουν δώσει ἀγῶνας ἐπί ἀγώνων, καί δέν ἔχω ἀκούσει διαμαρτυρίαν τινά ἐκ μέρους τῶν "ΓΟΧ," διότι προφανῶς συμφωνοῦν μέ αὐτήν, διό καί προέβησαν είς "καθαίρεσιν" τοῦ π. Δημητρίου, ἐπειδή ὀρθοδοξώτατα ἀπετειχίσθη ἀπό τήν Σύνοδόν του. Εἶναι τοὐλάχιστον ἐντροπή νά γράφετε τέτοια ἀτοπήματα.
Ο/Η Marinos Ritsoudis είπε...
"καθότι υπάρχει ιεραρχική δομή a priori στα πνευματικά θέματα και το Ευαγγέλιο και οι Ιεροί και Συνοδικοί Κανόνες αυτοδικαίως υπέρκεινται οιουδήποτε κανόνος πολιτειακού δικαίου."
Οπωσδήποτε το Σύνταγμα των Ιερών Κανόνων έχει την αυτοδύναμη υπέρβαση ως προς το πολιτειακό νομικό καθεστώς, όπως και σε κάθε άλλο δημιούργημα του διαβόλου ήτοι, αιρετικό νομικό πρόσωπο που υιοθετεί αιρετικές διατάξεις, όμως τούτη η προϋπόθεση για να ισχύει, θα πρέπει η Πίστης όπως περιγράφεται και όπως υιοθετείται να είναι καθαρή και αμόλυντη από αιρετικές υιοθετούμενες διατάξεις, και όχι με την συμβολή σας την θέλησή σας και την ενέργειά σας, να υιοθετούνται διατάξεις που υποσκελίζουν τους Αγίους και Ιερούς κανόνες έτσι ώστε να σας κατονομάζουν αιρετικούς για να έχετε τα ευεργετήματα τού νόμου. Εφόσον αποδέχεστε της Πολιτείας την άποψη για τα νομικά πρόσωπα, τότε έρχεται η απώλεια της γνήσιας ομολογίας Πίστεως γιατί είναι αντίθετη η Πολιτειακή νομοθεσία ως προς την Ορθόδοξη ομολογία.
Δεν υπάρχει ευστοχότερο επιχείρημα, αιρετικέ ανώνυμε, πως το σφράγισμα του θηρίου μέσω νομικής διάταξης από το Κράτος, συμφωνούντος και συνεργούντος της Κρατικής Εκκλησίας θα επέλθει.
Με το δικό σας επιχείρημα, θα πείτε στο λαό πάρτε το χάραγμα του Κράτους του Θηρίου για να έχετε περίθαλψη, σύνταξη και Κρατική υποστήριξη και δεν θα έχετε βλάβη διότι, "υπάρχει ιεραρχική δομή a priori στα πνευματικά θέματα και το Ευαγγέλιο και οι Ιεροί και Συνοδικοί Κανόνες αυτοδικαίως υπέρκεινται οιουδήποτε κανόνος πολιτειακού δικαίου".
Είναι όμως τούτο συμβατό με την Αγία Εκκλησία και τις παραδόσεις της;
Όχι βέβαια, δεν μπορείτε να γράφετε ανοησίες του τύπου πάρτε το χάραγμα εφόσον οι Άγιοι και Ιεροί Κανόνες αυτοδικαίως υπέρκεινται οιουδήποτε κανόνος πολιτειακού δικαίου.
Έτσι και εδώ, δεν νοείται να έχετε ορθόδοξη μαρτυρία, και με τις διατάξεις που υιοθετείτε να γίνεστε αιρετικοί.
Τέλος θα πρέπει να σημειωθεί πως φάσκετε και αντιφάσκετε.
Από την μία πλευρά, η άποψή σας, πως υπάρχει ιεραρχική δομή a priori στα πνευματικά θέματα και το Ευαγγέλιο και οι Ιεροί και Συνοδικοί Κανόνες αυτοδικαίως υπέρκεινται οιουδήποτε κανόνος πολιτειακού δικαίου που οπωσδήποτε είναι ορθό, από την άλλη όμως πλευρά στην επεξήγηση της Συνόδου ΓΟΧ ΘΝΠ για τον νόμο 4301, γράφετε πως η Εκκλησία ΓΟΧ ΘΝΠ Ελλάδος χρειάζεται νομικό ένδυμα προστασίας δηλαδή τις διατάξεις του αντίχριστου κοινοβουλίου του Κράτους.
Δηλαδή με άλλα λόγια έχετε χάσει τας φρένας σας, ούτε ξέρετε τι γράφετε ούτε ξέρετε τι λέτε, διότι τούτη είναι μέγιστη βλασφημία, αιρετική κατάντια, Σεργιανισμός σε όλο του το μεγαλείο, το να εργάζεστε να ντύσετε την Αγία Εκκλησία με αντίχριστο νομικό πρόσωπο/ένδυμα προστασίας.
Είναι σαν να λέτε πως οι Άγιοι και Ιεροί κανόνες, το Σύνταγμα της Αγίας Εκκλησίας, το ίδιο το Πανάγιο Πνεύμα, είναι λειψό, έχει κενά, είναι ατελής, και σήμερα εν έτει 2019, Συνοδικά αποφανθήκατε πως χρειάζεται νομική προστασία από το αντίχριστο Κοινοβούλιο τού Κράτους.
Ντροπή και αίσχος, προδότες της Αγίας Εκκλησίας και της Ελλάδας.
Ουαί, ουαί, ουαί,
-----------------------------
"...Εφόσον πάλι τα μέλη ενός νομικού προσώπου προσυπογράφουν και την Ομολογία Πίστεως, που αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό της εισδοχής ενός μέλους στο νομικό εκκλησιαστικό πρόσωπο, οιαδήποτε διάταξη που τυχόν αντίκειται στις κανονικές διατάξεις και στο Ευαγγέλιο είναι αυτοδικαίως άκυρη κατά το καταπληκτικό αυτό κείμενο της Ομολογίας Πίστεως, καθότι υπάρχει ιεραρχική δομή a priori στα πνευματικά θέματα και το Ευαγγέλιο και οι Ιεροί και Συνοδικοί Κανόνες αυτοδικαίως υπέρκεινται οιουδήποτε κανόνος πολιτειακού δικαίου"
αντιγράφοντας την γνωστή γνωμοδότηση του π. Νικολάου Δημαρά και θα επαναλάβω καποια πραγματα που είπα απευθυνόμενος και στον π. Νικόλαο, εδώ :
http://scripta---manent.blogspot.com/2019/08/blog-post_829.html
1)O π. Νικόλαος κι ο παρών ανώνυμος ομιλούν για "Νομική" Ομολογία, μέσω της Υπεύθυνης δηλώσεως, κι ενώ γνωρίζει πλήρως ο υπογράφων σε ποιο Νόμο θα χρησιμοποιηθεί και τον αποδέχεται αδιαμαρτυρήτως. Υπαχθήκανε μάλιστα με ζήλο και χλευάζοντας με διάφορα κοσμητικά επίθετα τους αντιδρώντες.
Απίστευτη θέση και δεν μπορώ να μην κάνω και παραλληλισμό με παρεμφερή γεγονότα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας. Κατά τους πρώτους μ.Χ. αιώνες κάποιοι Χριστιανοί παίρνανε δημόσιο έγγραφο ότι τάχα είχανε επιστρέψει στον παγανισμό ή είχανε κάνει θυσία στα ειδωλόθυτα, ενώ δεν είχε συμβεί, όμως αυτό τους συναριθμούσε ανάμεσα στους Πεπτωκότες.
Σε άλλους λέγανε οι ειδωλολάτρες να κάνουνε θυσία κι ας παρέμεναν Χριστιανοί. Με την παραπάνω "λογική" λοιπόν ας "Ομολογούσανε" Χριστό οι συγκεκριμένοι, κάνοντας παράλληλα την θυσία, κι αυτό θα ήτανε υπέρτερο αυτής της πολιτειακής απαιτήσεως. Κι η πίτα ολόκληρη κι ο σκύλος χορτάτος
2) Καθότι οι ΓΟΧ υπαχθήκανε στο αρθρο 13 των ετεροδόξων
Για να το ξεπεράσει αυτό ο π. Νικόλαος, διαβεβαιώνει υπεύθυνα το Ποίμνιο με βάση την επίσημη απάντηση του Υπουργείου Παιδείας, εκείνων δηλαδή που συνέγραψαν τον Νόμο, ότι δεν θεωρούμαστε ετερόδοξοι ή ετερόθρησκοι παρά τη υπαγωγή μας στο άρθρο 13 του Συντάγματος !!!
Συγνώμη π. Νικόλαε αλλά το Σύνταγμα της Ελλάδος είναι ανώτερο από την θέση οποιαδήποτε περιστασιακής ηγεσίας και το Σύνταγμα είναι σαφέστατο και στο άρθρο 13 περιλαμβάνονται οι ετερόδοξοι κι οι ετερόθρησκοι.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρα αντισυνταγματική αυτή η άποψη της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας.
Όμως ο π. Νικόλαος, όχι μόνο την επικαλείται (ενώ αλλού είναι φειδωλός στο να καταγράφει τυχόν αντισυγματικότητες και να μας τονίζει ότι υπάρχει δικαίωμα καταφυγής ακόμα και στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια !!!), αλλά επιπλέον σημειώνει ότι : Αὐτά πού γράφουν διάφοροι "ἑρμηνευτές" εἶναι αὐθαίρετες ἤ καί κατευθυνόμενες ἑρμηνεῖες δικές τους μέ προσθαφαιρέσεις στά κείμενα τοῦ Νόμου. Ότι δηλαδή εμείς είμαστε οι αυθαίρετοι ερμηνευτές, που κάναμε και προσθαφαιρέσεις !!! Λυπάμαι πραγματικά για αυτά που υποστηρίζει ο Διδάκτωρ Νομικής π. Νικόλαος Δημαράς..... 3) Ας αφήσω λοιπόν τις άνω σοφιστείες κι ας παραθέσω την ουσία
Ως προς το Σύνταγμα και τους Νόμους λοιπόν, είμασταν τόσες δεκαετίες σε μια ενδιάμεση κατάσταση κι αυτό γιατί αφενός εμείς δεν απεμπολίσαμε ποτέ της διεκδικήσεις που απορρέουνε από το γεγονός ότι είμαστε η κανονική Εκκλησία (όπως κάνουνε τώρα κάποιοι Συνοδικοί) κι αφετέρου η κυριαρχία της Κρατούσας στους φορείς εξουσίας, δεν επέτρεπε αυτές να ευδοκιμήσουνε. Υπήρχε Νομικό κενό στο θέμα μας, όπως αναφέρουνε έγκριτοι Νομικοί, το οποίο κάποιοι σήμερα "λύσανε" με αποδοχή της ήττας
Για να ομιλήσουμε λοιπόν απλά Ελληνικά, στο άρθρο 3 του Συντάγματος γίνεται ορισμός της Κανονικής Ορθόδοξης Ελλαδικής Εκκλησίας, όπου αναφέρεται αφενός η κοινωνία με το Πατριαρχείο Κων/λεως (κι ενώ αρκετούς αιώνες δεν είχε προκύψει κάποιος αιρετικός Πατριάρχης ώστε αυτή να διαταραχθεί) και ταυτόχρονα, ως ασφαλιστική δικλείδα, ότι :
"τηρούν, όπως και εκείνη, απαρασαλεύτως τους Ιερούς Αποστολικούς και Συνοδικούς Κανόνες και τις Ιερές Παραδόσεις".
Προφανέστατα σε περιπτώσεις αιρετικού Πατριάρχη, το δεύτερο μέρος του άρθρου 3 απαγορεύει την κοινωνία μαζί του.
Η Ι. Σύνοδος όμως αλλού παίρνει κατά γράμμα το Σύνταγμα :
"υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης"
αλλού "ξεχνάει" κάποια εδάφια :
" που τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις"
κι αλλού εφευρίσκει ιδιαίτερες καταστάσεις τάχα του άρθρου 13.
-------------