Τό Μεσολόγγι «Πολιτεία,
κράτος τοῦ Θεοῦ»!
Σάββατο τοῦ Λαζάρου πρωΐ, 10 Ἀπριλίου 1826. Ὧρες κρίσιμες γιά τήν Πολιτεία τοῦ νεροῦ, τό ἱερό Μεσολόγγι. Το νεκροδόξαστο Συμβούλιο τῶν Προεστῶν καί Ὁπλαρχηγῶν καλεῖται νά βάλει τίς τελευταῖες πινελιές στήν Ἀπόφαση για Ἔξοδο, μπροστά στά Ἡρῶα, ἐκεῖ στήν ἁγία Παρασκευή. Οἱ Στρατηγοί ἔχουν ἀναλάβει ἕνα χρέος. Ἀνιχνευτές τους διατάχθηκαν νά διερευνήσουν μιά δίοδο γιά ἀσφαλές πέρασμα τοῦ λαοῦ στήν Ἐλευθερία. Αὐτοί, ἔρχονται ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο καί δηλώνουν: «Δέν ὑπάρχει δρόμος». Ἡ κατήφεια ρίχνει ὁλόμαυρο τό πέπλο της στούς παρισταμένους. Ὅλοι σκυθρωποί καί ἀμίλητοι, μονολογοῦν: «Δέν ὑπάρχει δρόμος»!... Ὁ φρούραρχος, Θανάσης Ραζηκότσικας, ἕνα 26άχρονο παλικάρι, ὀρθοστηλώνεται καί φωνάζει δυνατά: «Ὑπάρχει δρόμος, ὠρέ!...». Κατάπληκτοι, διαμαρτύρονται οἱ συμμετέχοντες: «Ποιός εἶναι ὁ δρόμος, Στρατηγέ, καί δέν τόν λές τόσην ὥρα;». Ὁ Ραζηκότσικας, δείχνοντας τόν οὐρανό, βεβαιώνει πειστικά: «Εἶναι ὁ δρόμος τοῦ Θεοῦ!...». Ὅλοι κατάλαβαν, ὅτι μόνος δρόμος ἀνοιχτός ἦταν αὐτός τῆς θυσίας. Ἄρχισε, τότε, νά γράφεται τό κείμενο τῆς Ἀπόφασης γιά Ἔξοδο. Στοχάζονταν οἱ καπεταναῖοι, διατύπωσε ὁ Ἐπίσκοπος καί ἔγραφε ὁ Νικόλαος Κασομούλης. Ἐξ αὐτοῦ οἱ ἱστορικοί, ἀργότερα, ὀνόμασαν το Μεσολόγγι: «Πολιτεία, Κράτος τοῦ Θεοῦ».
Σάββατο τοῦ Λαζάρου πρωΐ, 10 Ἀπριλίου 1826. Ὧρες κρίσιμες γιά τήν Πολιτεία τοῦ νεροῦ, τό ἱερό Μεσολόγγι. Το νεκροδόξαστο Συμβούλιο τῶν Προεστῶν καί Ὁπλαρχηγῶν καλεῖται νά βάλει τίς τελευταῖες πινελιές στήν Ἀπόφαση για Ἔξοδο, μπροστά στά Ἡρῶα, ἐκεῖ στήν ἁγία Παρασκευή. Οἱ Στρατηγοί ἔχουν ἀναλάβει ἕνα χρέος. Ἀνιχνευτές τους διατάχθηκαν νά διερευνήσουν μιά δίοδο γιά ἀσφαλές πέρασμα τοῦ λαοῦ στήν Ἐλευθερία. Αὐτοί, ἔρχονται ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο καί δηλώνουν: «Δέν ὑπάρχει δρόμος». Ἡ κατήφεια ρίχνει ὁλόμαυρο τό πέπλο της στούς παρισταμένους. Ὅλοι σκυθρωποί καί ἀμίλητοι, μονολογοῦν: «Δέν ὑπάρχει δρόμος»!... Ὁ φρούραρχος, Θανάσης Ραζηκότσικας, ἕνα 26άχρονο παλικάρι, ὀρθοστηλώνεται καί φωνάζει δυνατά: «Ὑπάρχει δρόμος, ὠρέ!...». Κατάπληκτοι, διαμαρτύρονται οἱ συμμετέχοντες: «Ποιός εἶναι ὁ δρόμος, Στρατηγέ, καί δέν τόν λές τόσην ὥρα;». Ὁ Ραζηκότσικας, δείχνοντας τόν οὐρανό, βεβαιώνει πειστικά: «Εἶναι ὁ δρόμος τοῦ Θεοῦ!...». Ὅλοι κατάλαβαν, ὅτι μόνος δρόμος ἀνοιχτός ἦταν αὐτός τῆς θυσίας. Ἄρχισε, τότε, νά γράφεται τό κείμενο τῆς Ἀπόφασης γιά Ἔξοδο. Στοχάζονταν οἱ καπεταναῖοι, διατύπωσε ὁ Ἐπίσκοπος καί ἔγραφε ὁ Νικόλαος Κασομούλης. Ἐξ αὐτοῦ οἱ ἱστορικοί, ἀργότερα, ὀνόμασαν το Μεσολόγγι: «Πολιτεία, Κράτος τοῦ Θεοῦ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου