ΣΑΝ ΝΑ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΜΟΥΛΑΔΕΣ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να απαξιώσει κάθε ηρωική πράξη και να προλάβει οποιαδήποτε μορφή αντίστασης

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά

Οι Ελληνες επισκέπτες στο Τελ Αβίβ θα διαπιστώσουν ευχάριστα ότι η εικόνα και οι δημόσιες εκφράσεις της πόλης είναι αντίστοιχες με αυτές των Αθηνών, με αποτέλεσμα να νιώθουν ότι βρίσκονται σε οικείο περιβάλλον. Επίσης, η συμπεριφορά και η στάση των Ισραηλινών προς τους Ελληνες είναι ιδιαίτερα φιλική, όχι μόνο σήμερα που οι σχέσεις των δύο χωρών έχουν στρατηγική σημασία, αλλά και παλαιόθεν, σε δυσκολότερες εποχές. Τα βράδια στη λεωφόρο Rothschild η νεολαία ακούει ελληνική μουσική με τα ίδια συναισθήματα και αγάπη που την ακούν οι νέοι στην Αθήνα στα νεανικά στέκια γύρω από την Ακρόπολη.
Επίσης, το πολιτικό τοπίο στη χώρα, παρά τα προβλήματα ασφαλείας που αντιμετωπίζει, έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με αυτό της Ελλάδας. Πολιτικά η χώρα είναι διηρημένη σε νεοταξίτες-αριστερούς υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι πλειοψηφικά έχουν επανδρώσει την κρατική μηχανή, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα, καθώς και σε πατριώτες. Οι τελευταίοι θεωρούν ότι το μικρό μέγεθος της χώρας και η ανεξάντλητη πληθυσμιακή δεξαμενή του Ισλάμ δεν επιτρέπουν την παραμικρή ανοχή απέναντι στους πιστούς του προφήτη εντός της χώρας.

Ο ασφαλέστερος τρόπος για μπορέσουμε να αντιληφθούμε τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα είναι να δημιουργήσουμε ένα φανταστικό σενάριο, όπου μέσω δημοκρατικών διαδικασιών Ιρανοί μουλάδες θα βρεθούν στην κυβέρνηση του Τελ Αβίβ. Η πρώτη πολιτική πράξη των μουλάδων θα ήταν η κατάργηση του Μουσείου του Ολοκαυτώματος και η εκχώρηση της χώρας στους Γερμανούς. Θα παραχωρούσαν επίσης τη Δυτική Οχθη στους Παλαιστινίους, δηλώνοντας ότι «η Νεκρά Θάλασσα δεν έχει σύνορα», ενώ θα καταργούσαν τα σύνορα της χώρας και θα φορολογούσαν αγρίως τους Ισραηλινούς πολίτες, ώστε να μετατρέπουν το προϊόν της εργασίας τους σε επιδόματα μουσουλμάνων εποίκων.
Επίσης, εντός των πλαισίων της ανωτέρω σουρεαλιστικής εικόνας, στην περίπτωση που ένας Ισραηλινός πολίτης δολοφονούνταν με εντολή κάποιου παράφρονα πρωθυπουργού γειτονικής χώρας, η κυβέρνηση των Ιρανών μουλάδων στο Τελ Αβίβ όχι μόνο δεν θα εξαφάνιζε τη γειτονική χώρα από τον χάρτη, αλλά τα πρωτοκλασάτα στελέχη της θα χαρακτήριζαν τον νεκρό πολίτη «παράφρονα, γραφικό, εθνικιστή και επικίνδυνο φασίστα που διαταράσσει τις σχέσεις των δύο χωρών».

Δυστυχώς, η σουρεαλιστική εικόνα των Ιρανών μουλάδων στην κυβέρνηση του Τελ Αβίβ δεν απέχει πολύ από τη σημερινή πραγματικότητα στην πατρίδα μας, όπου ανθελληνικά τάγματα εφόδου ευρίσκονται στην εξουσία μετά τη Μεταπολίτευση. Είναι τόσο μεγάλος ο ανθελληνισμός και το βαθύ μίσος κάποιων στελεχών τους σε οτιδήποτε ελληνικό, τόσο ακραία η πολιτική χυδαιότητά τους και τόσο έκδηλη η αποκτήνωση και η αισθητική του θανάτου και της παρακμής που επιβάλλουν στην ελληνική κοινωνία, ώστε με το να αποκαλούν τον δολοφονηθέντα ήρωα «παράφρονα» όχι μόνο είναι ανίκανοι να αντιληφθούν -και συνεπώς να σεβαστούν- το συναισθηματικό άλγος και τα ψυχικά τάρταρα που ευρίσκονται οι γονείς του δολοφονηθέντος στη Βόρειο Ηπειρο, αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο χαμερπείς, ώστε να υβρίζουν, ακόμη και να περιφρονούν, την ιερότητα και τη μεταφυσική οντολογία του θανάτου που χαρακτηρίζει κάθε λογικό και πολιτικά μη διαταραγμένο άτομο. Αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν εκπλήσσουν, επειδή τοποθετούνται και αυτοί εντός του πλαισίου των χυδαίων πολιτικών δηλώσεων περί «απόδοσης ιδίων ευθυνών στους πολίτες στο Μάτι για τον θάνατό τους».
Στο ίδιο μήκος κύματος ευρίσκεται και η αντίρρηση της πέμπτης φάλαγγας να κρατήσει ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του δολοφονηθέντος στο Κοινοβούλιο.
Αν αγνοήσουμε τα προσωπικά συναισθήματα φθόνου και την αισθητική που εκπέμπει η ηρωική και φυσική εικόνα του δολοφονηθέντος συγκρινόμενη με τις αντίστοιχες εικόνες των υβριστών, το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα μετά τη Μεταπολίτευση αγωνίζεται απεγνωσμένα να οδηγήσει στη λήθη, να λοιδορήσει, να απαξιώσει και να αποκαθηλώσει κάθε ηρωική ατομική ή συλλογική πράξη, ώστε όχι μόνο να μην υπάρχει κανένα μέτρο σύγκρισης μεταξύ των ηρωικών πράξεων του παρελθόντος και της πολιτικής αθλιότητας του σήμερα, αλλά επιπλέον αγωνίζεται με ιεραποστολικό ζήλο, ώστε να απονευρώσει κάθε μορφή μελλοντικής αντίστασης, για να διαιωνίζονται αυτό και οι επίγονοί του στην εξουσία για πάντα.
Είναι, λοιπόν, επιτακτική ανάγκη ο λαός να απονευρώσει και να εγκλωβίσει εντός της πολιτικής λήθης άμεσα τους επικίνδυνους «Ιρανούς μουλάδες των Αθηνών», ειδάλλως λίαν συντόμως θα έχει την τύχη του δολοφονηθέντος ήρωα της Βορείου Ηπείρου.


*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών