Λόγοι παραιτήσεως τοῦ Σεβ. Πειραιῶς
Εἰς ἐπίσηµον πολυσέλιδον ἀνακοινωθὲν τῆς
20ῆς Μαΐου ὁ Σεβ. Πειραιῶς ἐκθέτει ἀναλυτικῶς τοὺς λόγους, διὰ τοὺς ὁποίους
παρητήθη ἐξ ἀρχῆς ἀπὸ τὴν ἀντιπροσωπίαν τῆς Μ. Συνόδου. «Παρητήθην», ἀναφέρει,
«προφορικῶς ἐνώπιον τῆς προλαβούσης Ἱεραρχίας γιὰ λόγους συνειδήσεως καὶ εἰδικώτερα,
διότι διαφωνῶ καὶ διὰ τὴν θεµατολογία τῆς Μ. Συνόδου καὶ διὰ τὴν διαδικασία», ἡ
ὁποία, ὡς γράφει εἰς ἄλλον σηµεῖον «προσβάλλει τὸ Ἐπισκοπικὸν Ὑπούργηµα καὶ
µεταβάλλει τὴν Μ. Σύνοδο σὲ οὐσιαστικὰ διευρηµένη Σύνοδο Προκαθηµένων». Μία Πανορθόδοξος Σύνοδος θὰ ἔδει: «α) Νὰ ἀναγνωρίσει τὶς θεωρούµενες ἀπὸ ὅλους τούς Ὀρθοδόξους
δύο Συνόδους τοῦ ἐνάτου καὶ δεκάτου τετάρτου αἰῶνος ὡς Οἰκουµενικές,
β) Νὰ ἐκλέξει, νὰ χειροτονήσει καὶ νὰ ἐνθρονίσει στὸ πάλαι ποτὲ περίπυστο Πατριαρχεῖο τῆς Ρώµης καὶ τῆς ∆ύσεως νέο Ὀρθόδοξο Πάπα Ρώµης, καὶ Ὀρθόδοξη Ἱεραρχία, γ) Νὰ ἀνιδρύσει Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες στὴν Εὐρώπη, Ἀµερική, Καναδᾶ καὶ Αὐστραλία, λύουσα ὁριστικῶς τὸ θέµα τῆς ∆ιασπορᾶς, δ) Νὰ ἀκολουθήσει τὴν Πατερικὴ ὁδὸ µαχίµου ἐπανευαγγελισµοῦ τῆς Οἰκουµένης, µὲ τὴν δηµιουργία δορυφορικῆς πλατφόρµας γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη µαρτυρία σὲ 100 γλῶσσες καὶ ε) Νὰ λύσει τὸ ἡµερολογιακὸ καὶ ἑορτολογικὸ µεῖζον θέµα». Ἐπίσης τονίζει ὅτι τὸ ζήτηµα τῆς «ὁµοφωνίας» εἶναι ἀντιπαραδοσιακὸν καὶ δηµιουργεῖ πολλὰ ἐρωτήµατα. Τὰς µεγαλυτέρας ἀντιρρήσεις ἐκφράζει διὰ τὸ κείµενον περὶ τῶν διαχριστιανικῶν σχέσεων καὶ συµπληρωµατικῶς ἀναφέρει τὸν πολυσήµαντον πρόλογον «τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ὡς Μητροπολίτου Θηβῶν (28-2-2000), στὸ βιβλίο τοῦ Μᾶρκο Ἀουρέλιο Ριβέλλι: «Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Γενοκτονίας», ὅπου ἐκφράζει µὲ συγκινητικὸ τρόπο τὸν ἀποτροπιασµό του γιὰ τὴν δολοφονία 850.000 Σέρβων Ὀρθοδόξων µὲ ἠθικὸ αὐτουργὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ζάγκρεµπ καὶ µετέπειτα Καρδινάλιο Ἀλουΐσιο Στέπινατς». Καταλήγει λέγων ἄνευ περιστροφῶν ὅτι «δὲν θὰ συµµετάσχω στὸ «ἀνόσιο παίγνιο» τῆς λεγοµένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου»!
β) Νὰ ἐκλέξει, νὰ χειροτονήσει καὶ νὰ ἐνθρονίσει στὸ πάλαι ποτὲ περίπυστο Πατριαρχεῖο τῆς Ρώµης καὶ τῆς ∆ύσεως νέο Ὀρθόδοξο Πάπα Ρώµης, καὶ Ὀρθόδοξη Ἱεραρχία, γ) Νὰ ἀνιδρύσει Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες στὴν Εὐρώπη, Ἀµερική, Καναδᾶ καὶ Αὐστραλία, λύουσα ὁριστικῶς τὸ θέµα τῆς ∆ιασπορᾶς, δ) Νὰ ἀκολουθήσει τὴν Πατερικὴ ὁδὸ µαχίµου ἐπανευαγγελισµοῦ τῆς Οἰκουµένης, µὲ τὴν δηµιουργία δορυφορικῆς πλατφόρµας γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη µαρτυρία σὲ 100 γλῶσσες καὶ ε) Νὰ λύσει τὸ ἡµερολογιακὸ καὶ ἑορτολογικὸ µεῖζον θέµα». Ἐπίσης τονίζει ὅτι τὸ ζήτηµα τῆς «ὁµοφωνίας» εἶναι ἀντιπαραδοσιακὸν καὶ δηµιουργεῖ πολλὰ ἐρωτήµατα. Τὰς µεγαλυτέρας ἀντιρρήσεις ἐκφράζει διὰ τὸ κείµενον περὶ τῶν διαχριστιανικῶν σχέσεων καὶ συµπληρωµατικῶς ἀναφέρει τὸν πολυσήµαντον πρόλογον «τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ὡς Μητροπολίτου Θηβῶν (28-2-2000), στὸ βιβλίο τοῦ Μᾶρκο Ἀουρέλιο Ριβέλλι: «Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Γενοκτονίας», ὅπου ἐκφράζει µὲ συγκινητικὸ τρόπο τὸν ἀποτροπιασµό του γιὰ τὴν δολοφονία 850.000 Σέρβων Ὀρθοδόξων µὲ ἠθικὸ αὐτουργὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ζάγκρεµπ καὶ µετέπειτα Καρδινάλιο Ἀλουΐσιο Στέπινατς». Καταλήγει λέγων ἄνευ περιστροφῶν ὅτι «δὲν θὰ συµµετάσχω στὸ «ἀνόσιο παίγνιο» τῆς λεγοµένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου