(Σχετικά με τις δηλώσεις του μητροπολίτη Γαλλίας Εμμανουήλ)
Έχουν ειπωθεί ήδη πολλά για τα ατυχή γεγονότα στην εκκλησιαστική ζωή του πολύπαθου ορθόδοξου λαού στην Ουκρανία, μάλιστα, φαινόταν ότι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως είχε εξαντλήσει πλέον όλα τα επιχειρήματά του προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.Ωστόσο, οι εκπρόσωποι της Κωνσταντινούπολης προσπαθούν τώρα να αποδείξουν ότι «οι Ρώσοι», όπως λένε, έκαναν στο παρελθόν το ίδιο, το οποίο κάνουν και σήμερα.
Ποιο είναι το θέμα; Με την αφορμή της πανήγυρης του ελληνικού καθεδρικού ναού στο Παρίσι, ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στη γαλλική πρωτεύουσα μητροπολίτης Εμμανουήλ της Γαλλίας δήλωσε:
--------------------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Γράφει τό κείμενον: «Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία Εξωτερικού βρισκόταν πάντα σε κοινωνία με την Οικουμενική Εκκλησία».
Σχόλιον: Ἀληθεύει αὐτό; Ἄν ναί, τότε πολλοί, συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ γράφοντος, πού νομίζαμε ὅτι ἡ ΡΟΕΔ μόνον μέ τούς Σέρβους εἶχε στήν ἀρχήν κοινωνίαν καί τελικῶς μέ καμμίαν «ἐκκλησίαν» πού ἐκοινώνει μέ τούς Οἰκουμενιστάς, ἄν λοιπόν ὄντως ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, τότε θά πρέπῃ ν' ἀναθεωρήσουμε κάποιες ἀπόψεις μας. Εἶναι φανερόν ποιές ἀπόψεις ἐννοῶ, γι' αὐτό δέν θά μακρηγορήσω. Κάποιος πού γνωρίζει καλῶς τά πράγματα μπορεῖ νά ἐπιβεβαιώσῃ ἤ νά διαψεύσῃ τήν ὡς ἄνω πληροφορίαν;
Σχόλιον: Ἀληθεύει αὐτό; Ἄν ναί, τότε πολλοί, συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ γράφοντος, πού νομίζαμε ὅτι ἡ ΡΟΕΔ μόνον μέ τούς Σέρβους εἶχε στήν ἀρχήν κοινωνίαν καί τελικῶς μέ καμμίαν «ἐκκλησίαν» πού ἐκοινώνει μέ τούς Οἰκουμενιστάς, ἄν λοιπόν ὄντως ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, τότε θά πρέπῃ ν' ἀναθεωρήσουμε κάποιες ἀπόψεις μας. Εἶναι φανερόν ποιές ἀπόψεις ἐννοῶ, γι' αὐτό δέν θά μακρηγορήσω. Κάποιος πού γνωρίζει καλῶς τά πράγματα μπορεῖ νά ἐπιβεβαιώσῃ ἤ νά διαψεύσῃ τήν ὡς ἄνω πληροφορίαν;
---------------------------------
Ανώνυμος είπε...
Η ΡΟΕΔ δεν προέκυψε για θέμα πίστεως αλλά για προσωπικούς λόγους του ιδρυτή Αντωνίου Χραποβίτσκυ [ οι λεπτομέρειες δεν είναι της παρούσης]
Φιλοξενήθηκαν για έναν χρόνο στο οικουμενικό πατριαρχείο και για τα επόμενα 20 χρόνια έμειναν στο Κάρλοβιτς της Σερβίας ενω χρησιμοποιούσαν μύρο του σερβικού Πατριαρχείου.
Κατόπιν έκαναν έδρα την Αμερική
Συλλειτουργούσαν με όλα τα πατριαρχεία [ νομίζω πλήν της Μόσχας ]
Αργότερα Η Μόσχα επέβαλε σε όλα τα πατριαρχεία την διακοπή κοινωνίας με την ΡΟΕΔ
Εκτοτε η ΡΟΕΔ ειχε κοινωνία μόνο με τα Πατριαρχεία Σερβίας, Ιεροσολύμων, [ νομίζω και με το Οικουμενικό ]
π. Γρηγόριος
-----------------------------------
Κατ' ἀρχάς, εὐχαριστῶ θερμότατα τόν π. Γρηγόριον καί τόν ἀδερφόν Κωνσταντῖνον γιά τίς πολύ χρήσιμες πληροφορίες πού μοῦ παρέσχον σχετικῶς μέ τήν ΡΟΕΔ. Βεβαίως, συμφωνῶ ἀπολύτως μέ τόν Κωνσταντῖνον διά τήν ἀντίφασιν τήν ὁποίαν ἐπισημαίνει διά πολλούς τοῦ π.ἑ. (συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ γράφοντος) ἀφενός νά τιμοῦμε ὡς Ἁγίους τούς Ἐπισκόπους Φιλάρετον καί Ἰωάννην τῆς ΡΟΕΔ, ἀλλά ν' ἀπορρίπτουμε τούς γέροντες Παΐσιον κ.ἄ., παρά τό γεγονός ὅτι ὅλοι αὐτοί εἶχαν κοινωνίαν μέ τούς Οἰκουμενιστάς! Ἐπίσης, τί ἔννοιαν ἔχει νά καυχώμεθα διά τάς χειροτονίας τοῦ 1960 καί τοῦ 1962, ἐφόσον ἡ ΡΟΕΔ ἦτο κοινωνική μέ τόν Οἰκουμενισμόν; Ἐάν ἀναγνωρίζουμε τόν Φιλάρετον ὡς Ἅγιον, τότε πῶς δύναται νά ἐξηγηθῇ ἡ προσφώνησίς του πρός τόν Μασσῶνον Ἀθηναγόραν: «Ἐξαιτούμενος τάς ἁγίας εὐχάς Ὑμῶν, διατελῶ τῆς Ὑμετέρας Παναγιώτητος ταπεινός ὑπηρέτης»; Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, δέν εἶναι γελοῖον τό «ἀνάθεμα» τῆς ΡΟΕΔ (1983) κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐφόσον ὄχι μόνον ἐκοινώνει μετ' αὐτοῦ, ἀλλά καί προσεφώνει τόν Ἀθηναγόραν «παναγιώτατον» καί ὡμολόγει ἑαυτόν ταπεινόν ὑπηρέτην του; Αὐτό δέν ἔκαμε καί ὁ Σεραφείμ «Πειραιῶς» πρό ὀλίγων ἐτῶν καί γελούσαμε μαζί του; Ὁμολογῶ ὅτι θά χρειασθῶ ἐπιπλέον λεπτομερείας ἐπί τοῦ θέματος πρίν ἀναθεωρήσω τίς θέσεις μου γιά τά ὡς ἄνω. Τήν ὀρθότητα τοῦ ν' ἀκολουθοῦμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι τό π.ἑ. δέν τήν ἀμφισβητῶ, ἀλλά γιά τήν κανονικότητα τῶν ὡς ἄνω χειροτονιῶν καί τήν ἁγιότητα ἤ μή τῶν ὡς ἄνω προσώπων αὐτήν τήν στιγμήν ἀμφιβάλλω. Ἐλπίζω ὁ Ἅγιος Θεός νά μᾶς φωτίσῃ νά ξεπεράσουμε καί αὐτόν τόν σκόπελον.
«Η ευλογημένη ένωση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Εξωτερικού με το Πατριαρχείο Μόσχας οδήγησε στην επαναφορά αυτής της Εκκλησίας και των πολυάριθμων ψυχών της στους κόλπους της κανονικής Εκκλησίας. Στη διάρκεια σχεδόν ενός αιώνα η Εκκλησία αυτή ήταν χωρισμένη. Οι σχισματικοί επίσκοποι χειροτονούσαν άλλους επισκόπους επί τρεις-τέσσερις γενιές. Αλλά ήρθε ο καιρός, που το Πατριαρχείο Μόσχας με μια απλή υπογραφή, χωρίς να αμφισβητεί την αποστολική διαδοχή αυτών των αρχιερέων, άρχισε χωρίς δισταγμούς την πλήρη κοινωνία μαζί τους το 2007. Πράγματι, μια τέτοια άγια μορφή, όπως ο Ιωάννης (Μαξίμοβιτς), ο οποίος γεννήθηκε σχισματικός, χειροτονήθηκε επίσκοπος από σχισματικούς και πέθανε σχισματικός, αναγνωρίσθηκε ως άγιος από το Πατριαρχείο Μόσχας και σήμερα τιμάται από όλους μας».
Δεδομένου ότι ο γράφων αυτές τις γραμμές συνέταξε με τη βοήθεια του Θεού τη βιογραφία του αγίου Ιωάννη κι εκτός αυτού συμμετείχε στην Δ΄ Σύνοδο των Υπερόριων Ρωσικών Εκκλησιών του 2006, η οποία έθεσε τα θεμέλια για την ευχαριστιακή κοινωνία μεταξύ της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Εξωτερικού και του Πατριαρχείου Μόσχας, θεωρώ καθήκον μου να πω την αλήθεια για τον άγιο και για την αποκατάσταση της ευχαριστιακής κοινωνίας ανάμεσα στη Ρωσική Εκκλησία του Εξωτερικού και τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία το 2007.
Η υπογραφή της πράξης επανένωσης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Εξωτερικού με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Μόσχας στις 17 Μαΐου 2007.
Το να υποστηρίζεται ότι ο άγιος Ιωάννης (1896-1966) «γεννήθηκε στο σχίσμα» είναι απλώς ανόητο!
1. Πρώτα απ’ όλα, ο ισχυρισμός ότι ένας σχισματικός μπορεί να αναγνωρισθεί ως άγιος, είναι τουλάχιστον περίεργος, γιατί σύμφωνα με τους άγιους Πατέρες η αμαρτία του σχίσματος δεν ξεπλένεται ούτε και με το αίμα του μαρτυρίου.2. Όσον αφορά τον άγιο Ιωάννη (Μαξίμοβιτς), ο μελλοντικός αρχιερέας γεννήθηκε στην Αντάμοβκα, στο κυβερνείο του Χάρκοβο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, στο έδαφος της σύγχρονης Ουκρανίας. Εκείνη την εποχή υπήρχε μια Εκκλησία πασών των Ρωσιών. Δεν υπήρχε ούτε Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία Εξωτερικού (ΡΟΕΕ), ούτε ακόμη και Πατριαρχείο Μόσχας, το οποίο αποκαταστάθηκε, ως γνωστόν, το 1917. Το να ισχυρίζεται κανείς ότι ο άγιος Ιωάννης «γεννήθηκε στο σχίσμα», είναι απλώς ανόητο.
3. Αλλά αν ο άγιος Ιωάννης δεν «γεννήθηκε στο σχίσμα», τότε άραγε «χειροτονήθηκε επίσκοπος από σχισματικούς»; Όπως είναι γνωστό, ο μητροπολίτης Αντώνιος (Χραποβίτσκι), πρώην Κιέβου και Γαλικίας, πρωθιεράρχης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Εξωτερικού, προεξήρχε της χειροτονίας του αγίου Ιωάννη στο Βελιγράδι. Γι’ αυτό πρέπει να διευκρινίσουμε το αν η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία Εξωτερικού ήταν κάποιος οργανισμός παρόμοιος με το «Πατριαρχείο του Κιέβου» ή με την «Ουκρανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία», που έχουν ενωθεί τώρα, πιο σωστά, έχουν ενωθεί κατά το ήμισυ, στην «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας».
Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία Εξωτερικού βρισκόταν πάντα σε κοινωνία με την Οικουμενική Εκκλησία
• Η ΡΟΕΕ ιδρύθηκε το 1920 βάσει του υπ’ αριθμ. 362 διατάγματος του αγιώτατου πατριάρχη Τύχωνος, της Ιεράς Συνόδου και του Ανώτατου Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Ορθόδοξης Ρωσικής Εκκλησίας, δηλαδή της ανώτερης εξουσίας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Εδώ βρίσκεται και η πρώτη διαφορά μεταξύ της ΡΟΕΕ και του ουκρανικού σχίσματος: Όλοι οι αρχιερείς του εξωτερικού έλαβαν κανονική χειροτονία και δημιούργησαν τον εκκλησιαστικό τους οργανισμό με την ευλογία της εκκλησιαστικής εξουσίας, ενώ ο Φιλάρετος Ντενισένκο και ο Μακάριος Μαλέτιτς δεν πειθάρχησαν στην εκκλησιαστική ιεραρχία και δημιούργησαν σχίσμα. Εκτός αυτού, ο Μακάριος και οι ομοϊδεάτες του έλκουν τη «διαδοχή» τους από τον αυτοχειροτονημένο Βικέντιο Τσεκάλιν, επομένως αυτοί, και όχι οι αρχιερείς της ΡΟΕΕ, είναι που δεν έχουν αποστολική διαδοχή. Αυτή είναι η πρώτη και κύρια διαφορά.• Είναι αλήθεια ότι αργότερα, το 1934, ο τοποτηρητής του Πατριαρχικού Θρόνου της Μόσχας Σέργιος (Στραγκορόντσκι) υπό την τεράστια πίεση της αθεϊστικής εξουσίας απαγόρευσε τη λειτουργία στον μητροπολίτη Αντώνιο (Χραποβίτσκι) και σε 7 αρχιερείς του εξωτερικού, αλλά, όπως έγραφε τότε ο γνωστός κανονολόγος Σεργκέι Τρόιτσκι, «ούτε μια Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έδωσε σημασία στην απαγόρευσή του (του μητροπολίτη Σεργίου) και δεν διέκοψε την κοινωνία με τους ρώσους ιεράρχες του εξωτερικού», με το σκεπτικό ότι αυτή η απαγόρευση δεν αποτελούσε έκφραση της ελεύθερης βούλησης του μητροπολίτη Σεργίου.
Είναι ενδιαφέρον και το πώς αντιμετώπιζαν και τα ίδια τα Πατριαρχεία της Μόσχας και της Κωνσταντινουπόλεως τη συγκεκριμένη απαγόρευση. Όσον αφορά το Πατριαρχείο Μόσχας, αρκεί να υπενθυμιστεί ότι ο ίδιος ο πατριάρχης Αλέξιος Α΄ τέλεσε το 1957 μνημόσυνο στον τάφο του μητροπολίτη Αντωνίου (Χραποβίτσκι) στο Βελιγράδι. Θα έκανε άραγε ο πατριάρχης μνημόσυνο σε έναν «σχισματικό»;
Αλλά ποια ήταν η στάση της Κωνσταντινούπολης απέναντι στους «σχισματικούς» του εξωτερικού μέχρι πρόσφατα; Θα αναφέρουμε μόνο δυο παραδείγματα, παρ’ ότι υπάρχουν και αρκετά άλλα.
Το 1964 ο επίσκοπος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Αυστραλία Διονύσιος (Ψιάχας) συμμετείχε στη διαδικασία του διορισμού ως επισκόπου Μπρισμπέιν του αρχιμανδρίτη Φιλαρέτου (Βοζνεσένσκι), μελλοντικού πρωθιεράρχη της ΡΟΕΕ, ενώ, τη δεκαετία του 1960 ο μελλοντικός οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος, τότε νέος διάκονος και φοιτητής στο Παπικό Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών, συνυπηρέτησε με τον αρχιερέα του εξωτερικού στην ενορία της ΡΟΕΕ στη Ρώμη.
Και το πιο σημαντικό: Από την αρχή της παραμονής της Ρωσικής Συνόδου του Εξωτερικού στη Γιουγκοσλαβία το 1921 και μέχρι την πράξη κανονικής κοινωνίας με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία η ΡΟΕΕ βρισκόταν σε ευχαριστιακή κοινωνία με τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως μαρτυρεί το γεγονός ότι ο μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος, με την ευλογία του πατριάρχη Αλεξίου Β΄, συμμετείχε στην Δ΄ Σύνοδο των Υπερόριων Ρωσικών Εκκλησιών και συλλειτούργησε με τον μακαριστό μητροπολίτη Λαύρο στο Σαν Φρανσίσκο, και αυτό ένα χρόνο πριν την κανονική πράξη του 2007. Αυτό σημαίνει ότι η ΡΟΕΕ βρισκόταν πάντα σε κοινωνία με την Οικουμενική Εκκλησία. Υπήρξε άραγε κάτι ανάλογο στους ουκρανούς σχισματικούς; Αυτή είναι η δεύτερη διαφορά.
• Και να και η τρίτη διαφορά: Ακόμη κι αν η απαγόρευση συμμετοχής σε λειτουργία ήταν σύμφωνη με τους ιερούς κανόνες, ο αρχιερέας παραμένει αρχιερέας. Ενώ, κατά τη στέρηση του αξιώματος, όπως στην περίπτωση του μητροπολίτη Φιλαρέτου Ντενισένκο, ο αρχιερέας στερείται τη Θεία Χάρη, όπως και όλες τις «χειροτονίες» του.
• Υπάρχει και μια τέταρτη διαφορά, όχι λιγότερο σημαντική. Ο μητροπολίτης Εμμανουήλ, όπως και ο οικουμενικός πατριάρχης, επαναλαμβάνουν ατελείωτα ότι πρόθεσή τους ήταν να επιστρέψουν τους ουκρανούς σχισματικούς στην κοινωνία με την Οικουμενική Εκκλησία, και αυτό θα ήταν αξιέπαινο. Αλλά να ποιο είναι το ζήτημα: Σύμφωνα με τους άγιους Πατέρες, ακόμη και το καλό, όταν γίνεται με κακό τρόπο, δεν είναι καλό. Σ’ αυτό, πρόσθεσε ο άγιος Ιουστίνος (Ποπόβιτς): «Όχι όπως οι ιησουίτες, για τους οποίους ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Από αυτή την άποψη είναι ενδιαφέρον να εξεταστεί το πώς, από τη μια πλευρά, συνέβη η επανένωση Πατριαρχείου Μόσχας και ΡΟΕΕ το 2007, και από την άλλη, η λεγόμενη «σύνοδος ενοποίησης» στο Κίεβο το 2018.
Το πρώτο σημαντικό βήμα στην πορεία της επανένωσης του Πατριαρχείου Μόσχας και της ΡΟΕΕ ήταν η σύγκληση της Δ΄ Συνόδου των Υπερόριων Ρωσικών Εκκλησιών στο Σαν Φρανσίσκο το 2006. Με επίμονη παράκληση του μακαριστού πρωθιεράρχη της ΡΟΕΕ μητροπολίτη Λαύρου, σ’ αυτή θα έπρεπε να εκπροσωπηθούν όλες οι «πλευρές», συμπεριλαμβανομένων και των αντιμαχομένων στην επανένωση, οι οποίοι δεν ήταν λίγοι.
Ως εκ τούτου, ύστερα από μακρές συζητήσεις στη Σύνοδο, οι πλευρές δεν μπορούσαν τελικά να φτάσουν σε μια συναινετική απόφαση.
Και ξαφνικά οι ιερείς-μέλη της επιτροπής για τη σύνταξη του μηνύματος της Συνόδου θυμήθηκαν το θαύμα της αγίας μεγαλομάρτυρος Ευθυμίας: Τότε οι ορθόδοξοι άγιοι ιεράρχες και οι αντίπαλοί τους είχαν γράψει τη δική τους ομολογία πίστης σε ξεχωριστούς πάπυρους και τους τοποθέτησαν μέσα στον τάφο της αγίας μεγαλομάρτυρος Ευθυμίας. Μετά από τρεις μέρες ο πατριάρχης άνοιξε την κιβωτό με τα λείψανα: Τον πάπυρο με την ορθόδοξη ομολογία η αγία Ευθυμία τον κρατούσε στο δεξιό χέρι, ενώ ο πάπυρος με την αιρετική βρισκόταν στα πόδια της... Έτσι και στη Σύνοδο των Υπερόριων Ρωσικών Εκκλησιών: Οι ιερείς τοποθέτησαν στα ιερά λείψανα του αγίου Ιωάννη το σχέδιο του μηνύματος της Συνόδου με το αίτημα προς την ιεραρχία της ΡΟΕΕ να εισέλθει σε ευχαριστιακή κοινωνία με το Πατριαρχείο Μόσχας και τέλεσαν προσευχή μπροστά στα λείψανα με μνημόνευση των ονομάτων όλων των μετεχόντων στη Σύνοδο. Την επόμενη μέρα, προς γενική κατάπληξη, το μήνυμα έγινε ομόφωνα δεκτό από όλους.
Όχι με ανθρώπινες προσπάθειες και σκέψεις, αλλά με τη Χάρη του Θεού επιτυγχάνεται η ενότητα της Εκκλησίας, όταν αυτή καταστρέφεται από τον προαιώνιο εχθρό της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους. Την ενότητα πραγματοποιεί το ίδιο το Άγιο Πνεύμα, και όχι εμείς. Καρπός της κανονικής πράξης του 2007 δεν ήταν μόνο η επανένωση της ίδιας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά η χαρά ολόκληρου του ορθόδοξου κόσμου και η ομοθυμία των αγίων Εκκλησιών του Θεού για το θέμα αυτό.
Σε αντίθεση με τη Σύνοδο των Υπερόριων Ρωσικών Εκκλησιών, η «σύνοδος ενοποίησης στο Κίεβο» συγκέντρωσε μόνο δυο κανονικούς αρχιερείς και όλους τους σχισματικούς, και το τελικό της αποτέλεσμα ήταν απλώς ένα φιάσκο: Η λυπηρή κατάσταση συνεχίζεται μέχρι τώρα στην Ουκρανία. Και αυτό είναι το λιγότερο. Ο «σεβαστός πατριάρχης» Φιλάρετος αποκατέστησε το δικό του «Πατριαρχείο του Κιέβου» με μερικούς «αρχιερείς». Είναι σαφές ότι σε όλη αυτή την ιστορία το Άγιο Πνεύμα απουσιάζει, διότι Αυτό «συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας», και δεν τον διαλύει. Σε αντίθεση με την κανονική πράξη του 2007, ο «τόμος» έσπειρε σύγχυση, διαμάχη, διαίρεση σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο, μεταξύ άλλων και μέσα στις Εκκλησίες της Ελλάδος και της Αλεξανδρείας, οι οποίες άνευ συνόδου αναγνώρισαν την «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας». «Ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. Μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὴν ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα;» (Ματθ. 7,16).
• Υπάρχει ακόμη μια διαφορά: Η ΡΟΕΕ δεν κατεδίωξε «με τη φωτιά και με το ξίφος» εκείνες τις ολιγάριθμες κοινότητες, που δεν δέχτηκαν την κανονική πράξη, μολονότι θα μπορούσε να καταθέσει αγωγή σε πολιτικό δικαστήριο ώστε οι ναοί, οι οποίοι της αφαιρέθηκαν, να επιστραφούν. Αλλά στην Ουκρανία είναι γνωστές σε όλους οι σχεδόν καθημερινές καταλήψεις ναών της κανονικής Εκκλησίας (με την πλήρη σιωπή της Κωνσταντινούπολης και των δυτικών «δημοκρατών»). Συνεπώς, οι μέθοδοι είναι διαφορετικές.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος στον τάφο του Αγίου Ιωάννη4. Ας επιστρέψουμε τώρα στον «τιμώμενο από όλους μας», σύμφωνα με τα λόγια του μητροπολίτη Εμμανουήλ, άγιο Ιωάννη. Ποια ήταν η άποψή του για την πολιτική του Οικουμενικού θρόνου; Στην εισήγησή του στη Β΄ Σύνοδο των Υπερόριων Ρωσικών Εκκλησιών το 1938 ο άγιος Ιωάννης διαμαρτυρήθηκε κατηγορηματικά εναντίον των νεοπαπικών ενεργειών της Κωνσταντινούπολης, μεταξύ αυτών και στη Ρωσία, και είπε τα ακόλουθα, θα έλεγε κανείς, προφητικά λόγια: «...στον χειροτονημένο, με την άδεια του οικουμενικού πατριάρχη, βικάριο του μητροπολίτη Ευλογίου στο Παρίσι απονέμεται ο τίτλος του μητροπολίτη Χερσώνος, σαν η Χερσώνα, που βρίσκεται τώρα στο έδαφος της Ρωσίας, να υπάγεται στον οικουμενικό πατριάρχη. Επόμενο διαδοχικό βήμα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως θα ήταν η υπαγωγή όλης της Ρωσίας στη δικαιοδοσία της Κωνσταντινούπολης...».
Προς βαθιά λύπη όλων όσων αγαπούν την Εκκλησία, αυτά τα λόγια έγιναν πραγματικότητα.
5. Από τα όσα προαναφέρθησαν είναι σαφές ότι το Πατριαρχείο της Μόσχας εισήλθε σε κοινωνία με τους αρχιερείς της ΡΟΕΕ το 2007 με τη συνείδηση του ότι οι τελευταίοι είναι νόμιμα χειροτονημένοι και δεν είναι σχισματικοί, και όχι «με μια απλή υπογραφή», όπως, δυστυχώς, ενήργησε η Κωνσταντινούπολη σε σχέση με τους αυτοχειροτονημένους, δηλαδή τους χωρίς αποστολική διαδοχή, και νόμιμα στερηθέντες το αξίωμα του «αρχιερέα» στην Ουκρανία.
Αντί διαφόρων δικαιολογιών η «πρωτόθρονη των Ορθόδοξων Εκκλησιών», κατά την έκφραση του αγίου Ιωάννη (Μαξίμοβιτς), με επικεφαλής τον πατριάρχη της, «η υποτίμηση του οποίου δεν μπορεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο να επιτραπεί», όπως έλεγε γι’ αυτόν ο μητροπολίτης Αντώνιος (Χραποβίτσκι), θα μπορούσε να ακούσει τη φωνή των πολυάριθμων αρχιερέων, των ποιμεναρχών και των κοσμικών όλων σχεδόν των Τοπικών Εκκλησιών και να συγκαλέσει μια πραγματική Οικουμενική Σύνοδο με όλους τους κανονικούς αρχιερείς της Εκκλησίας του Χριστού.
Η Σύνοδος αυτή, όπως το εξέφρασε κάποτε ο ιεράρχης της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως αρχιεπίσκοπος Ευδοκιάδος Γεώργιος (Βάγκνερ), θα μπορούσε να αποτελέσει μια δεύτερη «Εν Τρούλω Σύνοδο», η οποία θα ενοποιούσε και θα συμπλήρωνε τους εκκλησιαστικούς κανόνες. Στην προκειμένη περίπτωση, μια τέτοια Σύνοδος θα μπορούσε εν Πνεύματι Αγίω όχι μόνο να επιλύσει το Ουκρανικό ζήτημα, αλλά και να διασαφηνίσει συνοδικά το αμφισβητούμενο νόημα του 28ου κανόνα της Οικουμενικής Συνόδου και με αυτό τον τρόπο να καθορίσει ποια δικαιώματα έχει η έδρα της Κωνσταντινούπολης και ποια όχι.
Τότε, όπως έλεγε ήδη ο άγιος Ιωάννης, «μια τέτοια εξωτερική ταπείνωση [από τους Τούρκους] του ιεράρχη της πόλης του αγίου Κωνσταντίνου, της πάλαι ποτέ πρωτεύουσας της οικουμένης, δεν θα κλόνιζε τον σεβασμό προς αυτόν ανάμεσα στους ορθόδοξους, που ευλαβούνται την έδρα των αγίων Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του Θεολόγου».
Σε αντίθετη περίπτωση, αν η σημερινή κατάσταση συνεχιστεί, θα υποπέσουμε στην καταδίκη των λόγων του αγίου αποστόλου Παύλου: «Τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι» (Ρωμ. 2,24).
Το τιτίβισμα του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου για τον Άγιο Ιωάννη
54 σχόλια:
Γράφει τό κείμενον: «Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία Εξωτερικού βρισκόταν πάντα σε κοινωνία με την Οικουμενική Εκκλησία».
Σχόλιον: Ἀληθεύει αὐτό; Ἄν ναί, τότε πολλοί, συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ γράφοντος, πού νομίζαμε ὅτι ἡ ΡΟΕΔ μόνον μέ τούς Σέρβους εἶχε στήν ἀρχήν κοινωνίαν καί τελικῶς μέ καμμίαν «ἐκκλησίαν» πού ἐκοινώνει μέ τούς Οἰκουμενιστάς, ἄν λοιπόν ὄντως ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, τότε θά πρέπῃ ν' ἀναθεωρήσουμε κάποιες ἀπόψεις μας. Εἶναι φανερόν ποιές ἀπόψεις ἐννοῶ, γι' αὐτό δέν θά μακρηγορήσω. Κάποιος πού γνωρίζει καλῶς τά πράγματα μπορεῖ νά ἐπιβεβαιώσῃ ἤ νά διαψεύσῃ τήν ὡς ἄνω πληροφορίαν;
Δυστυχώς η Ρώσοι της Διασποράς είχαν κοινωνία με τους νεοημερολογίτες οικουμενιστές και τους παλαιοημερολογίτες μελών του Π.Σ.Ε.! Με την εκκλησία του Ιακώβου Αμερικής έως το 1967 όταν οι κομμουνιστές της Ρωσίας ζήτησαν από τους δικτάτορες της Ελλάδος να πιέσουν την Αρχιεπισκοπή Αμερικής να σταματήσει την κοινωνία με την εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς, πράγμα που έκαναν.
Υπάρχουν και επιστολές, στα αρχεία της εκκλησίας του πάτριου, του Φιλάρετου, που έγραφε στον Αθηναγόρα διαμαρτυρόμενος για αυτά που έκανε....
Με ενδιέφερε αυτό το θέμα διότι προβληματιζόμουν γιατί οι του πάτριου δεν δέχονται τον γέροντα Παϊσιο και τους άλλους γέροντες ως αγίους επειδή κοινωνούσαν με τους οικουμενιστές (συμφωνώ με τους αδελφούς του πάτριου σε αυτό), αλλά δεν συμφωνώ με το να δέχονται τον Αρχιεπίσκοπο της Σαγκάης Ιωάννη Μαξίμοβιτς ως άγιο αφού και αυτός είχε κοινωνία με τους οικουμενιστές!
Προς Δ.Χ. Τηλεγραφική απάντηση [ αν θυμάμαι καλά ετσι εχουν τα πράγματα]
Η ΡΟΕΔ δεν προέκυψε για θέμα πίστεως αλλά για προσωπικούς λόγους του ιδρυτή Αντωνίου Χραποβίτσκυ [ οι λεπτομέρειες δεν είναι της παρούσης]
Φιλοξενήθηκαν για έναν χρόνο στο οικουμενικό πατριαρχείο και για τα επόμενα 20 χρόνια έμειναν στο Κάρλοβιτς της Σερβίας ενω χρησιμοποιούσαν μύρο του σερβικού Πατριαρχείου.
Κατόπιν έκαναν έδρα την Αμερική
Συλλειτουργούσαν με όλα τα πατριαρχεία [ νομίζω πλήν της Μόσχας ]
Αργότερα Η Μόσχα επέβαλε σε όλα τα πατριαρχεία την διακοπή κοινωνίας με την ΡΟΕΔ
Εκτοτε η ΡΟΕΔ ειχε κοινωνία μόνο με τα Πατριαρχεία Σερβίας, Ιεροσολύμων, [ νομίζω και με το Οικουμενικό ]
π. Γρηγόριος
...... Εξαιτούμενος τας αγίας ευχάς Υμών, διατελώ της Υμετέρας Παναγιότητος ταπεινός υπηρέτης. Ο πρόεδρος της Αρχιερατικής Συνόδου της υπερορίου Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας Μητροπολίτης Φιλάρετος Νέα Υόρκη Ιανουάριος 1966.
σχετικά με τήν Ρ.Ο.Ε.Δ. Ρωσική Διασπορά , ένα πολύ ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό κείμενο από άρθρα του Ορθόδοξου Τύπου .
https://www.scribd.com/document/444259831/Η-ΡΩΣΙΚΗ-ΣΥΝΟΔΟΣ-ΤΗΣ-ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ-Ρ-Ο-Ε-Δ
Κατ' ἀρχάς, εὐχαριστῶ θερμότατα τόν π. Γρηγόριον καί τόν ἀδερφόν Κωνσταντῖνον γιά τίς πολύ χρήσιμες πληροφορίες πού μοῦ παρέσχον σχετικῶς μέ τήν ΡΟΕΔ. Βεβαίως, συμφωνῶ ἀπολύτως μέ τόν Κωνσταντῖνον διά τήν ἀντίφασιν τήν ὁποίαν ἐπισημαίνει διά πολλούς τοῦ π.ἑ. (συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ γράφοντος) ἀφενός νά τιμοῦμε ὡς Ἁγίους τούς Ἐπισκόπους Φιλάρετον καί Ἰωάννην τῆς ΡΟΕΔ, ἀλλά ν' ἀπορρίπτουμε τούς γέροντες Παΐσιον κ.ἄ., παρά τό γεγονός ὅτι ὅλοι αὐτοί εἶχαν κοινωνίαν μέ τούς Οἰκουμενιστάς! Ἐπίσης, τί ἔννοιαν ἔχει νά καυχώμεθα διά τάς χειροτονίας τοῦ 1960 καί τοῦ 1962, ἐφόσον ἡ ΡΟΕΔ ἦτο κοινωνική μέ τόν Οἰκουμενισμόν; Ἐάν ἀναγνωρίζουμε τόν Φιλάρετον ὡς Ἅγιον, τότε πῶς δύναται νά ἐξηγηθῇ ἡ προσφώνησίς του πρός τόν Μασσῶνον Ἀθηναγόραν: «Ἐξαιτούμενος τάς ἁγίας εὐχάς Ὑμῶν, διατελῶ τῆς Ὑμετέρας Παναγιώτητος ταπεινός ὑπηρέτης»; Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, δέν εἶναι γελοῖον τό «ἀνάθεμα» τῆς ΡΟΕΔ (1983) κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐφόσον ὄχι μόνον ἐκοινώνει μετ' αὐτοῦ, ἀλλά καί προσεφώνει τόν Ἀθηναγόραν «παναγιώτατον» καί ὡμολόγει ἑαυτόν ταπεινόν ὑπηρέτην του; Αὐτό δέν ἔκαμε καί ὁ Σεραφείμ «Πειραιῶς» πρό ὀλίγων ἐτῶν καί γελούσαμε μαζί του; Ὁμολογῶ ὅτι θά χρειασθῶ ἐπιπλέον λεπτομερείας ἐπί τοῦ θέματος πρίν ἀναθεωρήσω τίς θέσεις μου γιά τά ὡς ἄνω. Τήν ὀρθότητα τοῦ ν' ἀκολουθοῦμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι τό π.ἑ. δέν τήν ἀμφισβητῶ, ἀλλά γιά τήν κανονικότητα τῶν ὡς ἄνω χειροτονιῶν καί τήν ἁγιότητα ἤ μή τῶν ὡς ἄνω προσώπων αὐτήν τήν στιγμήν ἀμφιβάλλω. Ἐλπίζω ὁ Ἅγιος Θεός νά μᾶς φωτίσῃ νά ξεπεράσουμε καί αὐτόν τόν σκόπελον.
1) Καταρχήν χρειαζεται λεπτομερή εξεταση στις πηγες και στα στοιχεια, γιατι με ΡΟΕΔ υπαρχει πολλη συκοφαντια
Σε κείμενο - βιογραφια του Μητροπολίτου Κυπριανού Κουτσούμπα, διαβάζουμε για τη κηδεία του Αγιου Ιωάννη (το 1966)
῾Ο Μητροπολίτης Φιλάρετος προΐστατο, συλλειτουργῶν μὲ τοὺς ᾿Αρχιεπισκόπους Χιλῆς καὶ Περοῦ Λεόντιο (Φιλίπποβιτς), Συρακουσῶν καὶ ῾Αγίας Τριάδος ᾿Αβῢρκιο, τοὺς ᾿Επισκόπους ῎Εντμοντον Σάββα καὶ Σηὰτλ Νεκτάριο, καθὼς καὶ πολλοὺς Κληρικούς.
Και το ερώτημα είναι :
Aν είχανε πράγματι κοινωνία με Ιακωβο Αμερικής δεν θα παρίσταντο αυτός ή αντιπρόσωποί του στην κηδεία ;
δεδομένου ότι ο Αγιος Ιωαννης είχε λαμπρη φήμη και μαζι με τον βασιλικο ποτιζεται κι η γλάστρα ;
δεν βρηκα άλλη πηγή για την κηδεια, και τα ανωτερω τα γραφει ο ιδρυτης της κακόδοξης διαδασκαλιας του Κυπριανισμου, που δεν θα ειχε κανένα πρόβλημα να πει ότι παρισταντο κι εκεινοι
Άλλοι λεγανε ότι ο Αγιος Ιωάννης μνημόνευε τον Πατριάρχη Μοσχας, το οποίο αναίρεσα εδώ
http://scripta---manent.blogspot.com/2019/05/blog-post_854.html
Αλλοι (ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ) δημοσίευσαν τάχα Εγκύκλιο της ΡΟΕΔ, όπου ο Αγιος Φιλάρετος λέει ότι η μνημόνευση του φιλιόκβε δεν αποτελούσε εμπόδιο στο να αγιάση κάποιος.
Ψάχνοντας είδα ότι
α) το περιοδικο ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ φαινεται να ανηκει σε Επισκοπο του Πατριαρχειου
https://eskep.ekt.gr/eskep/journal/show/11223/%CE%9F%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%AF%CE%B1-%3A,-(%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD-%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B8%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD.)
β) όπως μου είπε ο Επισκοπος Φιλάρετος, από τους Τυχωνίτες :
Δεν γνωρίζει κανείς αυτήν την εγκύκλιο. Μάλιστα δεν έχει και αριθμο πρωτοκόλλου και φέρνει την υπογραφή του γραμματεως της συνόδου πριν απο την υπογραφή του προέδρου της συνόδου και χωρίς υπογραφές άλλων αρχιερέων (αφού έχει να κάνει με συνοδική απόφαση). Πουθενά δεν αναφέρεται την πηγή ή μη μόνον την Ελληνική πηγή!
Στα πλαίσια αυτά, ούτε για τις φωτό με Επίσκοπο Λεόντιο Χιλής μπορώ να είμαι σίγουρος ότι είναι γνήσιες
Εδώ το link για το κείμενο του Μητροπολίτου Κυπριανού Κουτσούμπα
https://www.hsir.org/Theology_el/3d5002AgiIoannoySF.pdf
2) Παμε τωρα στα αδιαμφισβήτητα γεγονότα
Ο Αγιος Φιλάρετος αποκαλεσε με αυτά τα λόγια τον Αθηανγόρα στο ξεκίνημα της αιρέσεως, όπου είχε την ελπίδα διορθώσεως, όπως φαίνεται κι από τις 2 επιστολες πόνου που έγραψε, προς όλους τους προκαθήμενους
Α΄Επιστολή Πόνου (1969)
https://orthodoxia-apostasia.blogspot.com/2018/11/blog-post_23.html
Διαμαρτυρόμεθα καὶ ἱκετεύομεν
Ἐδείξαμεν ἀνωτέρω ἀρκετὰ σαφῶς, ὅτι αὕτη ἡ λεγομένη ἑνότης εἶναι ἑνότης οὐχὶ ἐν τῇ καθαρότητι τῆς ἀληθείας τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλ᾿ ἐν τῇ ἀναμίξει τοῦ λευκοῦ μετὰ τοῦ μέλανος, τοῦ καλοῦ μετὰ τοῦ κακοῦ, τῆς ἀληθείας μετὰ τῆς πλάνης.
Ἔχομεν ἤδη διαμαρτυρηθῆ κατὰ τῶν μὴ ὀρθοδόξων Οἰκουμενικῶν ἐνεργειῶν τῆς Αὐτοῦ Παναγιότητος τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰακώβου εἰς ἐπιστολάς, ἀποσταλείσας εἰς πολλοὺς ἐπισκόπους εἰς τὰς διαφόρους χώρας. Ἔχομεν δὲ λάβει ἀπὸ μερικὰς χώρας ἀπαν τήσεις, ὅτι συμφωνοῦν μεθʼ ἡμῶν.
Τώρα πλέον ἔφθασεν ὁ καιρὸς νὰ διαμαρτυρηθῶμεν ἔτι ἐντονώτερον, καὶ μετέπειτα ἀκόμη ἐντονώτερον, διὰ νὰ τεθῇ τέρμα εἰς τὴν ἐνέργειαν αὐτὴν τῆς δηλητηριάσεως, προτοῦ γίνῃ ἰσχυρά, ὡς ἔγιναν αἱ ἀρχαῖαι αἱρέσεις τοῦ Ἀρειανισμοῦ ἢ Νεστοριανισμοῦ ἢ Εὐτυχιανισμοῦ, αἵτινες εἰς τὴν ἐποχήν των τόσον συνετάραξαν τὸ ὅλον σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ φαίνεται πρὸς στιγμὴν ὅτι ἡ αἵρεσις ἦτο ἱκανὴ νὰ ὑπερισχύσῃ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἀπευθύνομεν τὴν ἔκκλησίν μας πρὸς ἅπαντας τοὺς Ἐπισκόπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἱκετεύοντες αὐτοὺς ὅπως μελετήσουν τὸ. θέμα τῆς παρούσης ἐπιστολῆς καὶ ὅπως ἐγερθοῦν εἰς προάσπισιν τῆς καθαρότητος τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.
Τοὺς ἱκετεύομεν ἐπίσης θερμῶς, ὅπως προσεύχωνται διὰ τὴν Ρωσικὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, τὴν τόσον ὑποφέρουσαν ἀπὸ τοὺς ἀθέους, ἵνα ὁ Κύριος περικόψῃ τὰς ἡμέρας τῆς δοκιμασίας της καὶ καταπέμψῃ εἰς αὐτὴν τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν εἰρήνην
Στην δεύτερη επιστολή πόνου (1972)
http://orthodoxia-apostasia.blogspot.com/2018/11/blog-post_65.html
Δύο εἰσέτι ἔτη παρῆλθον ἀπὸ τὴν δημοσίευσιν τῆς Ἐπιστολῆς Πόνου ἡμῶν ταύτης. Καίτοι εἴδομεν τὰς νέας διατυπώσεις ἐν τῇ Ἑλλαδικῇ Ἐκκλησίᾳ, χαρακτηριζούσας τὸν Οἰκουμενισμὸν ὡς ἀντορθόδοξον, δυστυχῶς ὅμως οὐδεμία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀνήγγειλεν, ὅτι ἀποσύρεται τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν».
.. Ἕνεκα πάντων τῶν ἀνωτέρω ἐκτεθέντων, τὰ σεβασμιώτατα μέλη τῆς Ἡμετέρας Συνόδου τῶν Ἐπισκόπων, ὁμοθύμως συνεφώνησαν καὶ συναπεφάσισαν νὰ ἀναγνωρίσωσι τὸν Οἰκουμενισμὸν ὡς μίαν ἐπικίνδυνον αἵρεσιν
Αυτά που γνωρίζω εγώ για την ΡΟΕΔ είναι ότι :
Στις 18/12/1931, η Σύνοδος της ΡΟΕΔ, υπό τον Μητροπολίτη Αντώνιο, εξέδωσε ανακοίνωση, ότι :
"Η εισαγωγή του νέου ημερολογίου υπό μερικών αυτοκεφαλων Εκκλησιών, άνευ συμφωνίας συμπάσης της Ορθοδοξίας, είναι αταξία, Σχισμα και επανάσταση επί τα Εκκλησιαστικά ήθη και εις το Άγιο Πνεύμα και ανόητη συγκατάβαση τω Παπισμώ και τοις Μασώνοις" (βλέπε περιοδικό Εκκλησιαστικαι επαγγελίαι)
Στην ίδια ανακοίνωση καταδικάζεται κι ο Προτεσταντικής προελεύσεως Οικουμενισμό
Ο ίδιος ο Αγιος Ιωάννης Μαξιμοβιτς είχε μιλήσει (περίπου το 1936, δεν το έχω πρόχειρο) με τα χειρότερα λόγια για τον Πατριάρχη Κων/λεως, λόγω ημερολογιακής καινοτομίας, λέγοντας ότι ο θρόνος βιώνει τις χειρότερες ημερες της Ιστορίας
Το 1950, η ΡΟΕΔ καταδίκασε τον Οικουμενισμό και παρασκεύασε δικό της Άγιο Μύρο, το οποίο μέχρι τότε έπαιρνε από το Πατριαρχείο Σερβίας.
Μεμονωμένες παραβάσεις Ιερών Κανόνων πράγματι υπήρχανε στους κόλπους της ΡΟΕΔ, όπως και ανοχή σε όσους λειτουργούσανε με το νέο ημερολόγιο, οι οποίες κι ελαχιστοποιήθηκαν μετά την ανάληψη της Προεδρίας από τον Άγιο Φιλάρετο.
Εδώ όμως θα πρέπει να ληφθούν υπόψιν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έκανε Οικονομίες ή/και παρανομίες η ΡΟΕΔ, η οποία βρισκότανε υπό διωγμό και φιλοξενείτο σε άλλες Χώρες.
Οι οποίες δεν έχουνε σχέση με τους εν Ελλάδι παλαιο/τες, οι οποίοι αντιδρούσανε αιώνες, καθώς είχανε βιώσει στο πετσί τους τον Φράγκικο επεκτατισμό, υπέστησαν φοβερούς διωγμούς από τους καινοτόμους κι αν δεν είχανε αποτειχιστεί θα είχανε προχωρήσει με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς τα Οικουμενιστικά σχέδια.
Χαρακτηριστικώς, σε επιστολή του Αγίου Φιλαρέτου (το 1975) σχετικά με το Πανορθόδοξο Συνέδριο του 1920, αναφέρονται τα εξής:
Ἡ Καινοτομία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου ἐπροξένησε σχίσμα εἰς ὅλας τὰς Τοπικὰς Ἐκκλησίας, αἱ ὁποῖαι τὴν υἱοθέτησαν. Οὕτως, ἡ Ἑλλάς, ἡ Κύπρος, ἡ Ρουμανία καὶ τώρα ἡ Βουλγαρία ἐγεύθησαν τὸν καρπὸν τῆς παρακοῆς.
Εἶναι θλιβερὸν ποὺ ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς τῶν προαναφερθεισῶν Ἐκκλησιῶν δὲν ἠδυνήθη νὰ ἐγερθῇ σύσσωμος καὶ ὡς μέγα κῦμα νὰ ὑπερισχύσῃ καὶ καταστείλῃ τὴν παλίρροιαν τῶν Καινοτομιῶν...
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
- Η ΡΟΕΔ λοιπον δεν κοινωνουσε με Κων/λεως το 1983 κι αμφιβάλλω με ποιους πράγματι κοινωνούσε μετά το 1960, με τόσα ψεύδη που διαβάζω
- Κι εμείς όταν γραφουμε απέναντι σε εκείνους που έχουνε προσφατα πέσει σε κακοδοξιες, τους απονεμουνε τον τιτλο τους. Ο όρος "ταπεινος υπηρέτης" διατυπωθηκε μπας και τους κερδισει. Κι ο Αγιος Μαρκος αποκαλεσε παροδικώς τον Παπα Αγιώτατο, μπας και τους κερδίσει, κι ενώ είχανε μεσολαβησει αιωνες από την πτωση κι οι Ορθοδοξοι τους αντιμετωπιζανε ως άνευ Χαριτος.
- καμια σχεση με νεοφανείς "Αγιους" νέο/των, οι οποίοι ούτε καν τολμούσανε να γράψουνε προσωπικώς στον εκάστοτε Πατριάρχη, και να ομιλήσουνε περι αιρέσεως. Οι οποιοι ειχανε για δεκαετιες κοινωνια με αιρετικούς κι ο Γεροντας Παϊσιος σύστησε τον Βαρθολομαιο ως τον ιδανικο
Μακαρι να μην υπήρχανε αυτές οι παραβασεις από ΡΟΕΔ, αλλά αυτό απέχει πολύ από το να την "αφορίζουμε"
Ο Άγιος Φιλάρετος είχε πάνω του σημάδια μαρτυρίου, από τους Σεργιανιστές
Ο/Η Σταύρος Τ. είπε...
Κι ο Αγιος Μαρκος αποκαλεσε παροδικώς τον Παπα Αγιώτατο, μπας και τους κερδίσει, κι ενώ είχανε μεσολαβησει αιωνες από την πτωση κι οι Ορθοδοξοι τους αντιμετωπιζανε ως άνευ Χαριτος.
Αδελφέ μου είναι ποτέ δυνατόν να συγκριθεί η ενέργεια του Αγίου Μάρκου με την επιστολή στον Αθηναγόρα για διαμαρτυρία από τον Φιλάρετο;
Ἀγαπητέ μου Σταῦρε, πολύ χρήσιμα εἶναι αὐτά πού ἔγραψες στά ὡς ἄνω σχόλιά σου καί σ' εὐχαριστῶ. Ὡστόσον, ἀπό αὐτά δέν προκύπτει ὅτι ἡ ΡΟΕΔ δέν κοινωνοῦσε μέ τούς Οἰκουμενιστάς. Ἔστω καί ἄν κοινωνοῦσε μόνον μέ τούς Σέρβους καί τά Ἱεροσόλυμα, ὅπως ἔγραψε πιό πάνω ὁ π. Γρηγόριος, εἶναι ἀρκετόν αὐτό διά νά καταταγῇ μετά τῆς μερίδος τῶν Οἰκουμενιστῶν, παρά τίς ὅποιες λεκτικές ἀντιδράσεις της. Εἰς αὐτήν τήν περίπτωσιν, νομίζω ὅτι πάλιν θά εἴμεθα ἀσυνεπεῖς νά θεωροῦμε ἁγίους τούς Φιλάρετον καί Ἰωάννην, καθ' ἥν στιγμήν δέν δεχόμεθα ὡς ἁγίους (ὀρθότατα, κατά τήν γνώμην μου) ὅλους τούς ἄλλους πού ἦσαν κοινωνικοί μέ τούς Οἰκουμενιστάς. Τό ἄν δέν κοινωνοῦσαν μέ τούς Μοσχοβίτας καί τούς Φαναριώτας, ἀλλά κοινωνοῦσαν μέ ὅλους τούς ἄλλους, ὀλίγην σημασίαν ἔχει, καθότι ἰσχύει ἐν προκειμένῳ ἡ ἀρχή τῶν συγκοινωνούντων δοχείων. Ὅπως μοῦ εἶπε ὁ μακαριστός Καθηγητής Σ. Σάκκος γύρω στό 2003, ἐάν ρίξουμε δηλητήριον εἰς μίαν ἄκρην μίας μεγάλης δεξαμενῆς πού εἶναι γεμάτη μέ νερό, τό δηλητήριον θά διαδοθῇ εἰς ὁλόκληρον τήν δεξαμενήν! Προφανῶς, χρειαζόμαστε ἐπιπλέον πληροφορίες γιά τό τί ἀκριβῶς συνέβαινε. Ἀλλιῶς, οἱ χειροτονίες τοῦ 1960 καί τοῦ 1962 εἶναι ἀντικανονικές (ὄχι ὅμως καί ἄκυρες). Μέχρι τώρα, τίς ὑπερασπιζόμουν σέ ὅσους τίς κατηγοροῦσαν ὡς ἀντικανονικές (ὑπερόριες), μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι ἔγιναν ἐξ ἀνάγκης, καθότι δέν ὑπῆρχαν Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι στήν Ἑλλάδα, παρά τίς ἀντι-οικουμενιστικές διαμαρτυρίες καί τίς πρόσκαιρες διακοπές μνημοσύνου μερικῶν ἐξ αὐτῶν. Ὅμως, ὅταν κάποιος πηγαίνῃ στήν ἄλλην ἄκρην τῆς γῆς γιά νά χειροτονηθῇ ἀπό ἐπισκόπους πού κοινωνοῦν μέ τήν αἵρεσιν, τότε, ἐάν μέν δέν ὑπῆρχεν ἄλλος τρόπος νά λάβῃ χειροτονίαν, καλῶς ἔπραξεν, ἀλλά θά πρέπῃ νά περιορισθῇ ταπεινῶς εἰς τήν διακονίαν τοῦ ποιμνίου του καί εἰς τήν καταγγελίαν τῆς αἱρέσεως, ἀντί νά κραδαίνῃ τά χειροτονητήρια, νά καυχᾶται ὅτι εἶναι ὁ μόνος Ὀρθόδοξος ἐπί τῆς γῆς καί νά ἐκδίδῃ ἐγκυκλίους μέ τίς ὁποῖες νά διαλαλῇ ὅτι ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας, τά δέ τά μυστήριά των εἶναι ἄκυρα!
Σταύρος Τ. είπε...
Ο Άγιος Φιλάρετος είχε πάνω του σημάδια μαρτυρίου, από τους Σεργιανιστές
Αδελφέ αν γνωρίζεις Αγγλικά διάβασε τα γράμματα του Φιλάρετου (υπάρχουν στα αρχεία της Ρωσικής εκκλησίας της Διασποράς), και θα βεβαιωθείς όταν δεις τις αναφορές του για το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Είμαι εκεί και μελετώ μία που αναφέρεται στα προβλήματα της εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς στη Γαλλία. Θέλει χρόνο και πολύ υπομονή... αλλά θα σε δυσαρεστήσουν τα αποτελέσματα.
Relations with the Patriarchate of Constantinople on the whole remained tense. In the best case, things went well at the local level, especially in North America, where the diocese was headed by Archbishop Michael Konstantinidas who graduated the theological academy in Russia. He had been acquainted with Metropolitan Anastasii from the days the latter lived in Constantinople in the 1920s.[27] He had also been ordained a bishop in 1948 in a service in which Bishop Vitaly of Jersey City (ROCOR), participated.[28] With the participation of the same ROCOR bishop, in 1936 there was another episcopal consecration of Metropolitan Anthony Bashir of the Antioch Orthodox Church in North America.[29]
Ὥστε, λοιπόν, οἱ σχέσεις μεταξύ Οἰκ. Πατρ/χείου καί ΡΟΕΔ ἦσαν πάντοτε τεταμένες, ἀλλ' οὐδέποτε διεκόπησαν! Ἐφόσον ἡ πληροφορία αὐτή προέρχεται ἀπό τήν ἴδια τήν ΡΟΕΔ, ὀφείλουμε νά τήν πιστεψουμε καί τήν πιστεύουμε, διότι ἄλλως ὁ Ἐλπιδοφόρος δέν θά προσκυνοῦσε τά λείψανα τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἰωάννου Μαξίμοβιτς. Εὐχαριστῶ, Κωνσταντῖνε, καί διά τό τελευταῖον λίαν διαφωτιστικόν σου σχόλιον.
Our Church remains loyal to the use of the old calendar and considers the introduction of the new calendar to be an error. Nonetheless, its tactic was always to preserve spiritual unity with Orthodox Churches, even those who have adopted the new calendar, but only to the degree to which they celebrate Pascha in compliance with the decision of the First Ecumenical Council. Our Church has never labeled the Ecumenical Patriarchate or the Greek Archdiocese of North and South America as schismatic, and never abrogated spiritual union with them.[34]
κ. Κωνσταντινε θα πρέπει οπωσδήποτε να ξεκαθαριστεί για ποια χρονικη περίοδο αναφέρονται τα λόγια Αγ. Φιλαρέτου στο σχόλιο σας 12.14
Στο σχόλιο σας 2.33 ο Αγ. Φιλάρετος αναφέρεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο ημερολογιακό θέμα κι είναι σε συμφωνία με την θέση πρώην Φλωρίνης περί δυνάμει Σχισματικών. Οι Έλληνες παλαιο/τες βέβαια επιπλέον διέκοψαν κοινωνία για τους λόγους που ανέφερα παραπανω
Βλέπω ότι ακολουθείται ευρέως η διαστρεβλωμένη ερμηνεία του "ο κοινωνών ακοινωνητου"...
Οι Ορθόδοξοι της Ανατολης είχανε κοινωνία με τον Παπά , πριν εκείνος ασπαστεί το φιλιοκβε, ο οποίος με τη σειρά του είχε κοινωνία με πολλούς αιρετικούς που το ασπάζονταν....
Ότι πήραν οι ΓΟΧ χειροτονίες από ΡΟΕΔ για να ταπεινωθουνε είναι δεδομένο, αλλά λίγοι κατάλαβαν...
Σαφώς και συγκρίνεται η συγκεκριμένη στάση Αγ Φιλαρέτου με εκείνη του Αγ Μάρκου, η οποία ήτανε και πολύ πιο "παραχωρητικη", όπως προανέφερα. Η ΡΟΕΔ ήτανε διωκομενη-φιλοξενουμενη και διακινδύνευε πολλά με τέτοια σταση
Ἀγαπητέ μου Κωνσταντῖνε,
Μέ τό τελευταῖον σου αὐτό σχόλιον μοῦ ἔλυσες πλήρως τήν ἀπορίαν! Σ' εὐχαριστῶ θερμῶς. Τώρα τίθενται νέα δύσκολα ἐρωτήματα, στά ὁποῖα θά πρέπῃ νά δοθοῦν ὑπεύθυνες ἀπαντήσεις. Πρῶτον, κατά πόσον οἱ χειροτονίες τῶν «ΓΟΧ» τοῦ 1960 καί 1962 ἤσαν κανονικές; (Ὁ ὑποφαινόμενος, συνεπής μέ τήν μέχρι τώρα θέσιν μου στό θέμα τῆς ἐγκυρότητος τῶν μυστηρίων τῶν Ν/Ητῶν καί τῶν κοινωνούντων μετ' αὐτῶν, δέν πιστεύω ὅτι ἦσαν ἄκυρες.) Δεύτερον, τί ἀξίαν ἔχει τό γνωστόν «ἀνάθεμα» τῆς ΡΟΕΔ (1983) κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πού συχνά ἐπικαλούμεθα, ἐφόσον ἡ ΡΟΕΔ κοινωνοῦσε μέ τόν Οἰκουμενισμόν; Τρίτον, στό θέμα τῆς ἐγκυρότητος τῶν μυστηρίων τῶν Ν/Ητῶν καί τῶν κοινωνούντων μετ' αὐτῶν, ὅσοι πιστεύουν ὅτι τά ἐν λόγῳ μυστήρια εἶναι ἄκυρα, πῶς δικαιολογοῦν τήν θέσιν των ὅτι τά μυστήρια τῶν «ΓΟΧ», μετά τίς χειροτονίες των ἀπό τήν ΡΟΕΔ, εἶναι ἔγκυρα; Τέταρτον, δυνάμεθα -- μέ συνέπειαν καί ἀμεροληψίαν -- ἀφενός μέν νά θεωροῦμε Ἁγίους τούς Ἐπισκόπους τῆς ΡΟΕΔ Φιλάρετον καί Ἰωάννην, ἀφετέρου δέ ν' ἀπορρίπτουμε ἄλλους (π.χ., τόν γ. Παΐσιον) διά τόν λόγον ὅτι αὐτοί κοινωνοῦσαν μέ τούς Οἰκουμενιστάς; Ὅποιος δύναται ν' ἀπαντήσῃ εἰς αὐτά τά ἐρωτήματα θεολογικῶς, ἀμερολήπτως καί χωρίς σκοπιμότητες, τόν παρακαλῶ ν' ἀπαντήσῃ. Ὁ γράφων, συνεπής μέ τήν μέχρι τώρα θέσιν μου ὅτι ἀπαιτεῖται ἡ σύγκλησις Πανορθοδόξου Συνόδου διά νά δώσῃ ἔγκυρες ἀπαντήσεις στά δύσκολα ἐρωτήματα πού ἐτέθησαν ἀπό τό 1924 καί ἐντεῦθεν, ἀδυνατεῖ νά τό πράξῃ.
Σταύρος Τ. είπε...
κ. Κωνσταντινε θα πρέπει οπωσδήποτε να ξεκαθαριστεί για ποια χρονικη περίοδο αναφέρονται τα λόγια Αγ. Φιλαρέτου στο σχόλιο σας 12.14
Αδελφέ έχουμε διαβεβαίωση ότι κοινωνούσαν οι της Διασποράς με την εκκλησία των Ελλήνων, Σέρβων, Αντιοχειανών κ.λ.π. το έτος 1960. Όταν ανέλαβε ο Ιάκωβος Αμερικής, του εζήτησε η ΡΟΕΔ να μη προσκαλέσει τους Ρώσους της ΟCA ( O.C.A. = Ορθόδοξη εκκλησία Αμερικής, αποτελείται από Ρώσους που πήραν Αυτοκεφαλία από το Πατριαρχείο της Μόσχας), στην κοινή Λειτουργία που κάνουν κάθε χρόνο όλοι οι ορθόδοξοι Αρχιερείς στην Αμερική. Ο Ιάκωβος αρνήθηκε. Έτσι η ΡΟΕΔ σταμάτησε να συμμετέχει στην κοινή Λειτουργία . Δεν διέκοψε όμως και την κοινωνία μαζί τους. Αυτό για το έτος 1960.
ROCOR was invited to participate in the Standing Conference of Orthodox Bishops of America (SCOBA) established in 1960 at the initiative of Archbishop Iakovos (Patriarchate of Constantinople). In his reply, however, Metropolitan Anastasii stated that ROCOR would participate in the conference only if representatives of the Moscow Patriarchate were excluded, which was unacceptable to Archbishop Iakovos. At times, an uncompromising stand in regard to the communist government was, within ROCOR, as significant an issue as protecting the true Orthodox faith; in other words, resistance to communism was perceived as an inseparable part of protecting the purity of the faith.
representatives of the Moscow Patriarchate were excluded εννοεί την O.C.A.
Λοιπόν μιλάμε για το έτος 1960...
Οι Οικουμενιστες έχουνε άκυρα Μυστήρια γιατί ως Ομάδα - Σύνολο ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ (αυτοί καθορίζουμε τη Πίστη) ακολούθησαν καταδικασμένες αιρέσεις. Αντιθέτως, η ΡΟΕΔ μετά το 1965 φαίνεται να είχε απλά κοινωνία με Ιεροσολύμων & Σερβίας, όπως είχανε οι της Ανατολης με τον Πάπα κ.τ.λ κ.τ.λ Η είσοδος στο ΠΣΕ, με τα παραπλανητικά του συνθήματα δεν οριοθετουσε πλήρη πτώση. Με την δική σας λογική, ο Μέγας Φώτιος, που ανέχτηκε αρκετά χρόνια αυτή την κατάσταση, ακόμα και μετά την Μεγάλη 8η Σύνοδο, όπως και τόσοι άλλοι Πατερες, είχανε προδωσει
Μια μικρή, φαινομενικώς, λεπτομέρεια μπορεί να αλλάξει την ορθότητα μιας στασεως, πόσο μάλλον στις παρούσες συγκρίσεις, που υπάρχουνε τεράστιες διαφορες
Ἀγαπητέ μου Σταῦρε, ἐπί Μ. Φωτίου οἱ Πάπαι ἦσαν Ὀρθόδοξοι. Τό Filioque ὑπέβοσκε σέ κάποιες περιοχές (τῆς Ἱσπανίας νομίζω), ἀλλ' ἡ Ρώμη ἦτο ὁρθόδοξος! Συνεπῶς, δέν θά εἶχε ἔννοιαν ὁ Μ. Φώτιος νά δημιουργοῦσε θέμα εἰς περιοχήν ὅπου ὁ προκαθήμενος ἦτο Ὀρθόδοξος καί ἐχειρίζετο αὐτός τό θέμα. Ἐξ ὅσων γνωρίζω, ὁ πρῶτος Πάπας πού εἰσήγαγε τό Filioque εἰς τό Σύμβολον ἦτο ὁ Σέργιος τό 1009, ὁπότε ἡ Κων-πολις τόν διέγραψε ἀμέσως ἀπό τά δίπτυχα καί ΔΕΝ ΣΥΝΕΠΟΡΕΥΘΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ. Ἀντιθέτως, ὅπως φανερώνουν τά κείμενα πού παρέθεσεν χθές ὁ ἀδελφός Κωνσταντῖνος, ἡ ΡΟΕΔ παρέμεινεν εἰς κοινωνίαν μέ τόν Οἰκουμενισμόν (μέ Κων-πολιν, Ἱεροσόλυμα, Σερβία κ.λπ.), ἀκόμη καί μετά τόν ὑπ' αὐτῆς ἀναθεματισμόν του!!! Κατά τούς Πατέρας, «ἡ κοινωνία μετ’ αὐτῶν [σ.σ. τῶν αἱρετικῶν] εἶναι προφανής ἔκπτωσις καί ἀνατροπή τῆς Ὀρθοδοξίας. Διότι ὁ αἱρετικόν δεχόμενος τοῖς αὐτοῦ ἐγκλήμασιν ὑπόκειται». Ἑπομένως, ἄν δεχθοῦμε ὅτι τά μυστήρια τῶν Οἰκουμενιστῶν ἦσαν ἄκυρα, τότε ὁδηγούμεθα εἰς τό συμπέρασμα ὅτι καί αὐτά τῆς ΡΟΕΔ ἦσαν ἄκυρα, ὁπότε τό 1960 οἱ «ΓΟΧ» ἔλαβαν «χειροτονίας» ἀπό ... «ἀνιέρους», ἄρα καί αὐτῶν τά μυστήρια εἶναι «ἄκυρα»! Βεβαίως, ἄν δέν σφάλλω, ἐσύ δέχεσαι ἀκυρότητα μυστηρίων ἀπό τό Κολυμβάρι καί ἐντεῦθεν, ὁπότε ἡ ὡς ἄνω κριτική γιά ἀσυνέπειαν θέσεων δέν ἀπευθύνεται σέ σένα. Περίμενα ὅτι θ' ἀπαντήσουν καί ἄλλοι στά ὡς ἄνω κρίσιμα ἐρωτήματα πού ἔθεσα, ἀλλ' ἔκανα λάθος στίς προσδοκίες μου.
κ. Δημήτρη
α) Τό Filioque δεν ὑπέβοσκε απλά σέ κάποιες περιοχές, αλλά σε μεγάλο μέρος της Εκκλησίας στην Δύση. Αναζητήστε σχετικές πηγές και θα το διαπιστώσετε. Κι ο Πάπας όχι μόνο είχε κοινωνία με όλους αυτούς, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις αποδεχότανε κι ο ίδιος την αίρεση. Όπως βλέπουμε για τον Πάπα Νικόλαο, που τελικα αναθεματίστηκε από Σύνοδο που συγκάλεσε ο Μεγας Φωτιος το 869.
διαβαζουμε π.χ. εδώ
http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/history/dokimion_istorikon_peri_toy_sxismatos.htm
Παροξυνθεὶς εἰς ἄκρον ὁ Πατριάρχης Φώτιος ἔγραψεν ἐγκύκλιον ἐπιστολὴν πλήρη ἐνθέρμου ζήλου καὶ ἁγίου ἐνθουσιασμοῦ πρὸς τοὺς ἀρχιερατικοὺς θρόνους τῆς Ἀνατολῆς ἐν ᾗ μετὰ θλίψεως καὶ θρήνων ἀπαριθμεῖ τὰς καινὰς ἑτεροδιδασκαλίας, ἃς οἱ ὑπὸ τοῦ Πάπα ἀποσταλέντες εἰς Βουλγαρίαν ἐποιοῦντο· ὅτι τοὺς Βουλγάρους ἐκ δευτέρου ἔχρισαν μύρῳ, ὅτι ἐδίδαξαν αὐτοὺς τὴν νηστείαν τοῦ Σαββάτου, ὅτι τὴν δευτέραν καὶ τρίτην ἡμέραν τῆς πρώτης ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν ἐδίδαξαν αὐτοὺς γάλακτος καὶ τυροῦ γεύεσθαι, ὅτι τοὺς ἱερεῖς αὐτῶν ἀγάμους εἶναι βιάζουσι καὶ διάζευξιν τῶν ἐγγάμων ἱερέων, καὶ τέλος τὴν τοῦ ἱεροῦ καὶ ἁγίου Συμβόλου κιβδήλευσιν διὰ τῆς προσθήκης καὶ «ἐκ τοῦ Υἱοῦ». «Ἄνδρες, λέγει, δυσσεβεῖς καὶ ἀποτρόπαιοι, ἄνδρες ἐκ σκότους ἀναδύντες (τῆς γὰρ ἑσπερίου μοίρας ὑπῆρχον γεννήματα)· οἴμοι! πῶς τὸ ὑπόλοιπον ἐκδιηγήσομαι; οὗτοι πρὸς τὸ νεοπαγὲς εἰς εὐσέβειαν καὶ νεοσύστατον ἔθνος, ὥσπερ κεραυνὸς ἢ σεισμὸς ἢ χαλάζης πλῆθος, μᾶλλον δὲ οἰκειότερον εἰπεῖν, ὥσπερ ἄγριος μονιὸς ἐμπηδήσαντες, τὸν ἀμπελῶνα Κυρίου τὸν ἠγαπημένον καὶ νεόφυτον· καὶ ποσὶ καὶ ὀδοῦσιν, ἤτοι τρίβοις αἰσχρᾶς πολιτείας καὶ διαφθορᾷ δογμάτων, τό γε εἰς τόλμαν ἧκον τὴν αὐτῶν, κατανεμησάμενοι ἐλυμήναντο. Ἀπὸ γὰρ τῶν ὀρθῶν καὶ καθαρῶν δογμάτων καὶ τῆς τῶν Χριστιανῶν ἀμωμήτου πίστεως παραφθείρειν τούτους καὶ ὑποσπᾶν κατεπανουργήσαντο»
Καταστηλιτεύων δὲ συντόμως ὁ ἱερὸς Φώτιος ἐκ τῶν Ἀποστολικῶν θεσμῶν καὶ συνοδικῶν κανόνων τὴν παπικὴν ἀπόνοιαν, παρακαλεῖ τοὺς Πατριάρχας ἵνα πέμψωσι τοποτηρητὰς πρὸς συγκρότησιν Οἰκουμενικῆς Συνόδου, προστιθεὶς ὅτι, καὶ ἐπιστολαὶ ἐξ Ἰταλίας αὐτῷ ἐκομίσθησαν, ἡ μὲν παρὰ συνόδου αἱ δὲ ἐκ διαφόρων ἐκεῖθεν ἀνθρώπων, ἀποδυρομένων τὴν τοῦ Νικολάου τυραννίδα καὶ ὕβριν τῶν ἱερῶν νόμων καὶ τὴν αὐτοῦ συνδρομὴν ἐπικαλουμένων· τούτων δὲ τῶν ἐπιστολῶν τὰ ἴσα εἶχεν ἐντεταγμένα τῇ ἐπιστολῇ. Τούτων δ᾿ ἀφικομένων συνεκροτήθη Σύνοδος τῷ 867 πολυάριθμος, παρόντος καὶ τοῦ Αὐτοκράτορος Μιχαήλ, ἐν ᾗ ἀνεγνώσθησαν αἱ τοῦ Νικολάου καὶ τῶν ὑπηρετῶν αὐτοῦ κακοπαιγνίαι· καὶ ὁ μὲν Νικόλαος Πάπας Ρώμης μετὰ τῶν εἰς Βουλγαρίαν ἀποσταλέντων καθῃρέθη, ἐκηρύχθη ἀνάξιος τοῦ θρόνου καὶ ἀναθέματι καθυπεβλήθη, τὰ δὲ πρακτικὰ τῆς συνόδου μετὰ χιλίων ὑπογραφῶν ἀπεστάλησαν διὰ Ζαχαρίου Χαλκηδόνος καὶ Θεοδώρου Λαοδικείας τῷ Πάπᾳ, ὅστις ἔκειτο βαρέως νοσῶν καὶ ἀσχάλλων ἐπὶ τῇ ἔριδι καὶ διχονοίᾳ ἧς αὐτὸς ὁ δείλαιος ἐγένετο πρωταίτιος.
Το πόσο ευρέως είχε εισχωρήσει το φιλιοκβε φαινεται κι από τα πρακτικά της Μεγάλης Συνόδου του 879
Πρᾶξις ἕκτη. Συνήχθησαν οἱ πατέρες τῆς συνόδου ἐν τῷ περιωνύμῳ παλατίῳ τοῦ Χρυσοτρικλίνου. Προκαθεσθέντος δὲ τοῦ εὐσεβεστάτου Βασιλέως Βασιλείου καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ Λέοντος καὶ Ἀλεξάνδρου καὶ συγκαθεσθέντος αὐτοῖς Φωτίου τοῦ ἁγιωτάτου Πατριάρχου, ἔτι δὲ Παύλου, καὶ Εὐγενίου, καὶ Πέτρου τῶν τοποτηρητῶν τοῦ Ρώμης Ἐπισκόπου, καὶ τῶν τοποτηρητῶν τῶν λοιπῶν Πατριαρχῶν, καὶ οἱ Μητροπολῖται καὶ Ἐπίσκοποι. Τούτων ἁπάντων συγκαθεσθέντων Βασίλειος ὁ βασιλεὺς εἶπεν, ὅτι πρέπει νὰ ἀναγνωσθῇ τὸ Ἅγιον Σύμβολον, σύμφωνον τῷ ἐν Νικαίᾳ τὸ πρῶτον, καὶ ἐν ταῖς λοιπαῖς ἁγίαις Οἰκουμενικαῖς συνόδοις· καὶ ἀνεγνώσθη τὸ ἅγιον Σύμβολον καθὼς ἔγινεν ἐν τῇ δευτέρᾳ Οἰκουμενικῇ συνόδῳ εἰς ἐπήκοον πάντων ἤτοι τὸ «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεὸν» καὶ τὰ ἑξῆς ἄχρι τέλους ἄνευ τινὸς προσθήκης ἢ ἀφαιρέσεως ἀλλ᾿ ἀπαραλλάκτως ὡς καὶ ἡμεῖς ἀναγινώσκομεν αὐτὸ σήμερον. Μετὰ δὲ τὴν ἀνάγνωσιν πάντες οἱ ἐν τῇ συνόδῳ ἀνεβόησαν: «πάντες οὕτω φρονοῦμεν· οὕτω πιστεύομεν· ἐν ταύτῃ τῇ ὁμολογίᾳ ἐβαπτίσθημεν, καὶ τοῦ ἱερατικοῦ βαθμοῦ ἠξιώμεθα· τοὺς ἑτέρως δὲ παρὰ ταῦτα φρονοῦντας, ὡς ἐχθροὺς Θεοῦ καὶ τῆς ἀληθείας ἡγούμεθα. Εἴτις παρὰ τοῦτο τὸ ἱερὸν Σύμβολον τολμήσει ἕτερον ἀναγράψασθαι, ἢ προσθεῖναι ἢ ὑφελεῖν, καὶ ὅρον ὀνομάσαι ἀποθρασυνθείη κατάκριτος καὶ πάσης χριστιανικῆς ὁμολογίας ἀπόβλητος. Τὸ γὰρ ἀφαιρεῖν ἢ προσθεῖναι ἀτελῆ εἰς τὴν ἁγίαν καὶ ὁμοούσιον καὶ ἀδιαίρετον Τριάδα μέχρι τῆς σήμερον ἀνέκαθεν ὁμολογίαν δείκνυσι, καὶ τῆς ἀποστολικῆς παραδόσεως, καὶ τῆς τῶν πατέρων διδασκαλίας καταγινώσκει· εἴτις τοίνυν εἰς τοῦτο ἀπονοίας ἐλάσας τολμήσει, ὡς ἀνωτέρω λέλεκται, ἕτερον ἐκθέσθαι σύμβολον, καὶ ὅρον ὀνομάσαι ἢ προσθήκην ἢ ὑφαίρεσιν ἐν τῷ παραδεδομένῳ ἡμῖν παρὰ τῆς Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς ἐν Νικαίᾳ τὸ πρῶτον μεγάλης συνόδου ποιῆσαι, Ἀνάθεμα ἔστω». Διὰ τούτου ἠθέλησεν ἡ Σύνοδος νὰ κατακρίνῃ τὴν γενομένην ἐν τῷ Συμβόλῳ προσθήκην «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ» ἥτις πολὺ ἐσκανδάλιζε τὴν Ἀνατολικὴν Ἐκκλησίαν. Ὑπέγραψεν ὁ Βασιλεὺς καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ Αὔγουστοι Λέων καὶ Ἀλέξανδρος, καὶ Στέφανος ρητῶς, εἰς στερέωσιν τῆς Ἁγίας Ζ´ Συνόδου, καὶ τοῦ Φωτίου Πατριάρχου καὶ ἀναίρεσιν τῶν λεχθέντων ἢ γραφέντων κατ᾿ αὐτοῦ.
Σχετικως έχει γραψει κι ο Θεολόγος κ. Σακαρέλλος (στο δοκίμιο του περι Σχισματος 1924) εδώ (σελ. 20-24)
https://docplayer.gr/5963591-Palio-kai-neo-imerologio.html
β) Ο κ. Κωνσταντίνος, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, παρέθεσε κείμενα για το 1960, σχετικά με κοινωνία με Κωνσταντινούπολη ή Ιάκωβο Αμερικής,
Αν υπάρχουνε αποδεικτικά στοιχεία για αργότερα, εδώ είμαστε να τα ακούσουμε
Όσο κι αν έψαξα, πουθενα δεν βρηκα να αναφέρεται ότι υπήρξε εκπρόσωπος του Ιάκωβου Αμερικής στην κηδεία (1966) του Αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς. Ακόμα και σε κείμενα που αναφέρουνε ένα σωρό ψεύδη (π.χ. ότι μνημόνευε τον Πατριάρχη Μοσχας), ακόμα κι εκεί δεν υπάρχει μια τέτοια αναφορά.
Σταύρος Τ. είπε...
β) Ο κ. Κωνσταντίνος, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, παρέθεσε κείμενα για το 1960, σχετικά με κοινωνία με Κωνσταντινούπολη ή Ιάκωβο Αμερικής,
Αν υπάρχουνε αποδεικτικά στοιχεία για αργότερα, εδώ είμαστε να τα ακούσουμε
Αδελφέ Σταύρο, έχω τα δύο κείμενα το ένα 1960 και το άλλο 1966 που αποδεικνύουν την κοινωνία της ΡΟΕΔ με τους Οικουμενιστές του Φαναρίου και των άλλων τοπικών εκκλησιών. Πουθενά δεν υπάρχει ένδειξη ότι η ΡΟΕΔ έπαυσε κοινωνία με τις άλλες τοπικές "ορθόδοξες" εκκλησίες. Λοιπόν το δικό μου "πρόβλημα" το εξέθεσα ήδη: Γιατί οι του πάτριου αναγνωρίζουν τους Σαγκάης Ιωάννη και Φιλάρετο ως Αγίους οι οποίοι κοινωνούσαν με τους οικουμενιστές "ορθοδόξους" μέλη του Π.Σ.Ε. και δεν δέχονται ως αγίους τους Παϊσιο, Πορφύριο, κ.λ.π. οι οποίοι κοινωνούσαν και αυτοί με τους οικουμενιστές; Τώρα όταν γράφω το δικό μου πρόβλημα, εννοώ απλά τον προβληματισμό μου, διότι εγώ επόμενος της διδασκαλίας της Αγίας Γραφής και των Πατέρων δεν ασχολούμαι με αυτούς εύχομαι δε και προσεύχομαι να απολαμβάνουν την μακαριότητα του Κυρίου.
Σταύρος Τ. είπε...
β) Ο κ. Κωνσταντίνος, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, παρέθεσε κείμενα για το 1960, σχετικά με κοινωνία με Κωνσταντινούπολη ή Ιάκωβο Αμερικής,
Αν υπάρχουνε αποδεικτικά στοιχεία για αργότερα, εδώ είμαστε να τα ακούσουμε
Our Church remains loyal to the use of the old calendar and considers the introduction of the new calendar to be an error. Nonetheless, its tactic was always to preserve spiritual unity with Orthodox Churches, even those who have adopted the new calendar, but only to the degree to which they celebrate Pascha in compliance with the decision of the First Ecumenical Council. Our Church has never labeled the Ecumenical Patriarchate or the Greek Archdiocese of North and South America as schismatic, and never abrogated spiritual union with them.
Synod Archive. File: Sobor 2/74. Report to the council by Archbishop Anthony of Geneva “Nasha Tserkov’ v sovremennom mire,” 8-9.
Αυτό είναι από το Συνοδικό Αρχείο της ΡΟΕΔ του 1974. Τα λέει όλα!
Αδελφέ Σπύρο λυπάμαι αλλά δεν θα συνεχίσω την έρευνα. Αφ' ενός δεν έχω χρόνο, αφ' ετέρου δεν το κάνω με την καρδιά μου διότι για μένα είναι άσκοπο. Ουδέποτε η ΡΟΕΔ έπαυσε κοινωνία με τις τοπικές "ορθόδοξες" εκκλησίες.
Ἀγαπητέ μου Σταῦρε,
Σ' εὐχαριστῶ γιά τά πολύτιμα στοιχεῖα πού παρέθεσες, ὅτι τό Filioque καί ἄλλες παπικές κακοδοξίες δέν ὑπέβοσκαν ἁπλῶς σέ κάποιες περιοχές τῆς Δύσεως, ὅπως ἔγραψα ἐγώ, ἀλλ' ἦσαν ἀρκετά διαδεδομένες, ἀπειλοῦσαν μάλιστα καί τήν Ἀνατολήν! Τά στοιχεῖα αὐτά ἀγνοοῦσα ἐγώ. Δείχνουν, ὡστόσον, ὅτι ὁ Μ. Φώτριος ὄχι μόνον δέν ἠνέχθη τίς παπικές αὐτές κακοδοξίες, ἀλλά συνεκάλεσεν καί Σύνοδον τό 867 καί καθῄρεσεν τόν πάπαν Νικόλαον. Ἀντιθέτως, ἡ ΡΟΕΔ περιωρίσθη εἰς λεκτικάς μόνον ἀντιδράσεις. Συμφώνως μέ τήν ἀνάρτησιν τήν ὁποίαν σχολιάζουμε, ἀλλά καί συμφώνως μέ τά κείμενα πού παρέθεσεν ὁ ἀδελφός Κωνσταντῖνος, ἡ ΡΟΕΔ οὐδέποτε διέκοψε τήν κοινωνίαν μέ τόν Οἰκουμενισμόν. Ἑπομένως, τίθενται τά κρίσιμα ἐρωτήματα πού ἔθεσα εἰς τό ὡς ἄνω σχόλιόν μου.
Δεν εχω καθόλου χρόνο αλλά το θέμα είναι πολύ σοβαρό και χρειάζεται την ανάλογη αντιμετώπιση και δυστυχώς θα αναγκαστώ να ξαναπώ τα ίδια, καθως κανένα στοιχείο δεν βλέπω που να τεκμηριώνει τους ισχυρισμούς σας.
1) Το κείμενο που επικαλεστήκατε τελευταία, δεν έχει καμία σχέση με το 1974
Φαινεται εδώ ολοκληρο
https://www.synod.com/synod/eng2006/5endokladpsarev.html
κι είναι απλά μια ιστορική αναδρομή, όπου η επίμαχη δήλωση είναι του 1961
Metropolitan Anastasii followed the policies of Metropolitan Anthony regarding the issue of church calendar. Specifically, he wisely allowed those communities that were accepted into ROCOR to preserve their use of the so-called new style calendar. In a letter dated 27 September 1961 from the Synod of Bishops to the True Orthodox Church of Greece, a copy of which was sent to Archbishop Iakovos, it stated:
Our Church remains loyal to the use of the old calendar and considers the introduction of the new calendar to be an error. Nonetheless, its tactic was always to preserve spiritual unity with Orthodox Churches, even those who have adopted the new calendar, but only to the degree to which they celebrate Pascha in compliance with the decision of the First Ecumenical Council. Our Church has never labeled the Ecumenical Patriarchate or the Greek Archdiocese of North and South America as schismatic, and never abrogated spiritual union with them.
Επίσης, αναφέρεται αποκλειστικώς στο ημερολογιακό θέμα, σύμφωνα με το σκεπτικο της ΡΟΕΔ για το θέμα. Όμως βλέπουμε ότι διώξανε κι έναν Επίσκοπο από τις τάξεις τους, επειδή δεν ακολουθησε το Ιουλιανό
For those Bulgarian parishes that did not desire to subordinate themselves to the patriarchate in communist Sophia, in 1964 Archimandrite Kirill (Ionchev) was consecrated Bishop of Toledo, Ohio, and Toronto. Because Bishop Kirill did not switch his subordinate parishes to the Julian church calendar, he was removed from membership in the hierarchy of ROCOR by a decision of the Council of Bishops dated 27 October 1976
Τά αὐτά ἔγραψεν καί ὁ π. Γρηγόριος πρό ὀλίγων μηνῶν, εἰς ἀνάρτησίν του μέ τόν χαρακτηριστικόν τίτλον «απο που μας προέκυψε η ΡΟΕΔ ως ορθοδοξόμετρο;;»
http://scripta---manent.blogspot.com/2019/09/blog-post_2.html
2) Καμία ένσταση δεν έχω για την επιστολή που έγραψε ο Αγιος Φιλάρετος το 1965-1966 στον Αθηναγόρα, ούτε για την ύπαρξη κοινωνίας με Αμερικής το 1960
Και καμία σχέση δεν υπάρχει με νεοφανείς "Αγιους", που είχανε ΑΜΕΣΗ κοινωνία για ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ με τους ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΕΣ της αιρέσεως κι όχι με Σερβους κι Ιεροσολυμιτες.
3) Υιοθετείτε ευφάνταστα σενάρια
γραφετε παραπανω :
Με την εκκλησία του Ιακώβου Αμερικής έως το 1967, όταν οι κομμουνιστές της Ρωσίας ζήτησαν από τους δικτάτορες της Ελλάδος να πιέσουν την Αρχιεπισκοπή Αμερικής να σταματήσει την κοινωνία με την εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς, πράγμα που έκαναν.
Eίναι δυνατόν οι κουμμουνιστες να στραφηκαν στον Παπαδόπουλο κι επιπλέον εκείνος να δεχτηκε αυτή την μεσολάβηση ;
Επίσης, υπαρχει ένα στοιχείο (φωτογραφία, αξιόπιστη πηγή) που να ομιλεί για παρουσια εκπροσωπου Ιακωβου στην κηγεια του Αγιου Ιωάννη το 1966 ;;;
δηλαδή πριν την μεσολαβηση ταχα του Παπαδόπουλου ;
4) παραπάνω διαβάσαμε επίσης (από τον Παπά Γρηγόρη αυτή την φορά) :
Αργότερα Η Μόσχα επέβαλε σε όλα τα πατριαρχεία την διακοπή κοινωνίας με την ΡΟΕΔ
Αν διαβάζατε το παραπάνω link που παρεθεσα
https://www.synod.com/synod/eng2006/5endokladpsarev.html
θα βλέπατε αρκετα στοιχεια που αναιρούνε αυτό το πράγμα. Αλλά απλώς αναπαραγάγει ο Παπά Γρηγόρης, ελαφρά τη καρδία, το τι είπε ο κάθε εμπαθής Ματθαιϊκός ( η πηγή του Παπα Γρηγόρη) για την ΡΟΕΔ...ότι η ΡΟΕΔ δεν προέκυψε για θέμα πίστεως αλλά για προσωπικούς λόγους και πολλά άλλα χαζά, που αν ίσχυαν θα ακυρωνονταν οι χειροτονίες μας
Διαβαζουμε λοιπον εκει περα :
α) πόσο προβληματισμένοι ητανε στην ΡΟΕΔ ακομα και με την Σερβικη Ιεραρχία και διέκοπταν παροδικα ή εν μέρη, κοινωνία μαζί τους. Σημειωτέον ότι από το 1950 έφτιαξαν δικό τους Αγιο Μύρο και σταμάτησαν να το παίρνουνε από τους Σερβους, με ότι αυτό αποδεικνύει...
On 31 December 1969, the ROCOR Synod of Bishops recognized the legitimacy of episcopal elevations performed by ROCOR bishops for the old calendar Greek Church.[39] In 1970, at the end of the same session of the Synod of Bishops, Metropolitan Philaret announced to the members of the Synod his opinion that because of the fact that Serbian Patriarch German was selected to serve as the Chairman of the World Council of Churches, ROCOR must avoid joint prayer and service with him, while at the same time not making a major demonstration of this.[40] It should be noted that the Council of Bishops of 1967 determined to annul the resolution of the Council of Bishops of 1964 on the preservation of prayerful communion with the hierarchy of the Serbian Orthodox Church.
β) εδώ βλέπουμε την σταση τους απέναντι στο συνολο των Οικουμενιστων, εν έτη 1969 και 1972
A new era in relations with other Orthodox Churches began with the gathering, under the omophorion of ROCOR, of Russian and foreign advocates of the position that the grace of God ceases to have effect among all communities outside the canonical boundaries of the Orthodox Church. In his report to Metropolitan Philaret on 7 December of 1972, Archpriest George Grabbe, who then headed the Synod’s External Affairs Department, protested against Bishops Nikon and Laurus having united in prayer with Archbishop Iakovos during the visit of the relics of St. Nicholas to the Greek church in Flushing, NY. His protest was motivated on the basis of determinations of the ROCOR Councils of Bishops of 1967 and 1971 that its clergy must by all means avoid prayerful communion with hierarchs who were ecumenists, and even more so because ROCOR had accepted clerics who had left these other churches for “dogmatic reasons.”
γ) Εδώ ξεκάθαρα, το 1976, απορρίπτουνε όλα τα Πατριαρχεία και μιλούνε ακόμα απογοητευτικώς και για Σερβους, Ιεροσολυμίτες
"σήμερα δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου Ορθόδοξοι Πατριάρχες. Ίσως οι Σέρβοι και οι Ιεροσολύμοι [Πατριάρχες] να θεωρηθούν τυπικά ορθόδοξοι, αλλά ήδη γλιστρούν".
και μιλούνε για αναπόφευκτη διακοπή κοινωνίας ακόμα και με αυτούς
In his letter of 5 June 1976 to his sister, Protopriest George Grabbe, the leading specialist in ecclesiology in ROCOR during this period, wrote: “You write about ‘the Eastern Patriarchs.’ Alas, today there are nearly no Orthodox Patriarchs. Perhaps the Serbian and Jerusalem [Patriarchs] might formally be considered Orthodox, but they are already slipping. We have no one else to lean on (…) Any kind of isolation is always associated with difficulties, but our isolation is unavoidabl
Kι όσοι δεν ξέρουνε Αγγλικά, ας βάλουνε για μετάφραση τα κείμενα εδώ και θα αντιληφθούνε το νόημα
https://translate.google.com/
Silver είπε...
Σταύρος Τ. είπε...
2) Καμία ένσταση δεν έχω για την επιστολή που έγραψε ο Αγιος Φιλάρετος το 1965-1966 στον Αθηναγόρα,
Αγαπητέ Σταύρο, αφου όλοι μας συμφωνούμε ότι υπήρχε κοινωνία μέχρι το 1966 της ΡΟΕΔ με της τοπικές "ορθόδοξες" εκκλησίες, και αφού ο Αρχιεπ. Σαγκάης Ιωάννης κοιμήθηκε τον Ιούλιο του 1966, δηλαδή κοιμήθηκε σε κοινωνία με τους οικουμενιστές, γιατί όλα αυτά που γράφουμε και ψάχνουμε;
Σταθήκατε σε ένα σημειο από τα πολλά που γραφω
Η επιστολή Αγ. Φιλαρέτου προς Αθηναγόρα γραφτηκε 15 December 1965, οπότε είναι πιθανόν να διακόπηκε αμέσως κι η κοινωνία. Είναι απίθανο όμως να διακόπηκε ελέω...Παπαδόπουλου
Αν ονοματίζουμε "ορθοδοξες" τις Εκκλησίες το 1960 με 1964, τότε δεν θα υπήρχε Ορθοδοξία εδώ και πολλούς αιώνες. Αν δηλαδή έπεφτε τόσο εύκολα μια Εκκλησία.
Γιατί να μην τις ονοματίσουμε έτσι π.χ. μετά το 1920, που δεν αντέδρασαν πολύ σφόδρα σε εκείνη την παναιρετική Εγκύκλιο Κων/λεως ;
Γιατί να μην τις ονοματίσουμε έτσι το 1904, που δεν αντέδρασαν σφόδρα στην αιρετική Εγκύκλιο Κων/λεως Ιωακείμ ;
Συνεχίζετε όμως να αναπαράγετε κι εσείς βαρια πράγματα για τον Αγιο Ιωάννη, επειδή δεν γνωρίζουμε τι ακριβως συνεβη στον μόλις ένα χρόνο από την πτώση του Αθηναγόρα μέχρι την κοίμησή του και να εξισώνετε αυτή την κατασταση με τους νεοφανείς "Αγίους".
Μόνο για να συνέλθει μια Σύνοδος και να λάβει την σημαντικότατη απόφαση διακοπής κοινωνίας, απαιτείτο σημαντικό χρονικό διάστημα, με τις δυσκολίες εκείνης της εποχής και τους Επισκόπους διασκορπισμένους σε όλο τον πλανήτη
Όμως η Συνοδική απόφαση ΡΟΕΔ 1967 αναφέρει (συμφωνα με τον συγγραφέα του κειμένου):
His protest was motivated on the basis of determinations of the ROCOR Councils of Bishops of 1967 and 1971 that its clergy must by all means avoid prayerful communion with hierarchs who were ecumenists, and even more so because ROCOR had accepted clerics who had left these other churches for “dogmatic reasons.”
by all means...
Καλό θα ήτανε να βρίσκαμε ακριβώς εκείνη την απόφαση...
Σταύρος Τ. είπε...
Σταθήκατε σε ένα σημειο από τα πολλά που γραφω
Η επιστολή Αγ. Φιλαρέτου προς Αθηναγόρα γραφτηκε 15 December 1965, οπότε είναι πιθανόν να διακόπηκε αμέσως κι η κοινωνία.
Aδελφέ Σταύρο έμεινες στην επιστολή του Αθηναγόρα του 1965, η άλλη επιστολή προς τον Ιάκωβο Αμερικής το 1966 δεν σε βοηθάει;
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Διάβασα ἐπί τροχάδην τό Μέρος Ι καί τά Συμπεράσματα τοῦ ἐγγράφου στό ὁποῖον μᾶς παρέπεμψεν ὁ ἀδελφός Σταῦρος (https://www.synod.com/synod/eng2006/5endokladpsarev.html ), τό ὁποῖον μοῦ ἦτο ἄγνωστον μέχρι τώρα, διό καί τόν εὐγνωμονῶ, διότι τό ἔγγραφον αὐτό περιέχει πάρα πολλές χρήσιμες πληροφορίες πού ρίχνουν φῶς στήν συζήτησίν μας.
Συμφώνως πρός αὐτό τό ἔγγραφον, μέχρι τό 1964 ἡ ΡΟΕΔ ἦτο ἀπολύτως ἡνωμένη μέ τόν Οἰκουμενισμόν, καί οἱ ἀντιδράσεις της γιά τό ΠΣΕ κ.λπ. ἦσαν μόνον λεκτικές. Μετά τό 1964, ὅταν ἔγινε Μητροπολίτης τῆς ΡΟΕΔ ὁ Φιλάρετος, ἡ ΡΟΕΔ σταδιακῶς ἀπεμακρύνετο ἀπό τόν Οἰκουμενισμόν, ἀπαγορεύοντας εἰς τούς κληρικούς της νά συμπροσεύχωνται μέ Ν/Ητας καί Οἰκουμενιστάς κ.λπ. Μάλιστα, τό 1967, ὅταν ὁ Σέρβος «πατριάρχης» Γερμανός ἔγινε Πρόεδρος τοῦ ΠΣΕ, ἡ ΡΟΕΔ ἀπεφάσισε ν' ἀκυρώσῃ τήν ἀπόφασίν της τοῦ 1964, συμφώνως πρός τήν ὁποίαν θά διετήρει κοινωνίαν προσευχῆς μέ τήν Σερβικήν Ἐκκλησίαν. Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι τό 1967 οὐσιαστικῶς διέκοψε τήν κοινωνίαν ἀκόμη καί μέ τήν φίλην Σερβικήν Ἐκκλησίαν, ἄν καί τό ἔγγραφον δέν ἀναφέρει ἄν ἔσβησαν τό ὄνομα τοῦ Γερμανοῦ ἀπό τά Δίπτυχα. Τό 1971, ἡ Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων τῆς ΡΟΕΔ ἀπεφάσισε ν' «ἀποφεύγωνται» οἱ συμπροσευχές μέ Οἰκουμενιστάς, διό καί τό 1972 ὁ εἰδικός ἐπί τῆς Ἐκκλησιολογίας πρωτοσβύτερος τῆς ΡΟΕΔ George Grabbe ἔγραψε πρός τόν Φιλάρετον ἐπιστολήν διαμαρτυρίας διά τήν συμμετοχήν δύο ἐπισκόπων των (Νίκωνος καί Λαύρου) εἰς συμπροσευχήν μέ τόν «ἀρχιεπίσκοπον» Ἀμερικῆς Ἰάκωβον εἰς τήν προσκύνησιν τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς Flushing τῆς NY, καθ' ἥν στιγμήν ἡ ΡΟΕΔ ἐδέχετο κληρικούς πού διέκοπτον τήν κοινωνίαν μέ τούς Οἰκουμενιστάς διά λόγους Πίστεως. Ἐπίσης, εἰς τήν ἀπό 5 Ἰουνίου 1976 ἐπιστολήν του ὁ π. George Grabbe ἔγραψεν ὅτι δέν ὑπῆρχε σχεδόν κανένας Ὀρθόδοξος Πατριάρχης, ἐκτός ἴσως τῶν Πατριαρχῶν Σερβίας καί Ἱεροσολύμων, οἱ ὁποῖοι καί αὐτοί ἀποκλίνουν σιγά-σιγά ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν, ὁπότε, παρά τίς δυσκολίες πού πάντοτε παρουσιάζουν οἱ ἀπομονώσεις, ἡ ἀπομόνωσις τῆς ΡΟΕΔ ἦτο ἀναπόφευκτος! Τό 1986 ὁ νέος Μητροπολίτης τῆς ΡΟΕΔ Βιτάλιος δηλώνει ὅτι ἡ ΡΟΕΔ ἀνέκαθεν ἀνεγνώριζε Θείαν Χάριν εἰς τούς Ν/Ητας καί στούς Οἰκουμενιστάς, παρά τήν «πνευματικήν πτωχείαν των», ἐνῷ τήν 19 Φεβρ. 1987 ἡ Σύνοδος τῆς ΡΟΕΔ διακόπτει τήν κοινωνίαν μετ' αὐτῶν. Κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1990, οἰ σχέσεις τῆς ΡΟΕΔ μέ τήν Σερβικήν Ἐκκλησίαν ἀπεκαταστάθησαν, καί ἀργότερον, ἐπί Μητροπολίτου Λαύρου, ἡ κοινωνία μέ ὅλους τούς Οἰκουμενιστάς ἀπεκαταστάθη πλήρως. Ἀπό ὅλην αὐτήν τήν «θολούραν», συμπεραίνω ὅτι μόνον ἐπί Μητροπολιτῶν Φιλαρέτου καί Βιταλίου, ἀπό τό 1964 μέχρι καί τήν δεκαετίαν τοῦ 1990 περίπου, ἡ ΡΟΕΔ εἶχεν Ὀρθόδοξον στάσιν.
Ο/Η Σταύρος Τ. είπε...
Αν ονοματίζουμε "ορθοδοξες" τις Εκκλησίες το 1960 με 1964, τότε δεν θα υπήρχε Ορθοδοξία εδώ και πολλούς αιώνες. Αν δηλαδή έπεφτε τόσο εύκολα μια Εκκλησία.
Όταν οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες το 1948 ως ιδρυτικά μέλη του Π.Σ.Ε υπογράφουν το 6ον άρθρο του καταστατικού, αναγνωρίζοντες και ομολογούντες, εν πλήρει ελευθερία, την ισότητά τους προς τα υπόλοιπα μέλη του Οργανισμού του Π.Σ.Ε. σε ενοχλούν τα εισαγωγικά που βάζω στην λέξη ορθόδοξες;
Όταν στις 7 Δεκεμβρίου του 1965 ο Αθηναγόρας κάνει άρση των Αναθεμάτων ( το ορθό είναι ότι έκανε άρση της Ακοινωνησίας), και οι Ρώσοι του Πατριαρχείου Μόσχας αναγνώριζαν τα Μυστήρια των Παπικών, σε ενοχλούν τα εισαγωγικά;
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι τό 1967 οὐσιαστικῶς διέκοψε τήν κοινωνίαν ἀκόμη καί μέ τήν φίλην Σερβικήν Ἐκκλησίαν,
Ο Αρχιεπ. Σαγκάης Ιωάννης κοιμήθηκε τον Ιούλιο του 1966 και η ΡΟΕΔ είχε κοινωνία με τους οικουμενιστές του νέου ημερολογίου και του παλαιού ημερολογίου. Επομένως το πρόβλημά μας περιμένει απάντηση. Αν ο Παίσιος, ο Πορφύριος κ.λ.π. δεν είναι άγιοι, γιατί ο Ιωάννης είναι άγιος;
Εγώ δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Απλά αυτή η κουβέντα αποτέλεσε αφορμή για να γραφτεί κάποια στιγμή ένα σχετικό, λεπτομερές κείμενο, καθώς τα ψεύδη κι οι συκοφαντίες για την ΡΟΕΔ πάνε σύννεφο. Για τις προσωπικές ερμηνείες δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο
Και νομίζω ότι ΠΑΝΤΟΤΕ, πριν κάνει κάποιος Ορθόδοξος διακοπή κοινωνίας, πρέπει να γράφει επιστολή προειδοποιητική, παρακλητική, ενημερωτική, αποδίδωντας στον Επίσκοπο τον τίτλο του
Κι όχι μπαμ και κάτω να κάνει διακοπή, εκτός κι αν έχει προηγηθεί προειδοποίηση πριν την υποφαινόμενη πτώση.
Το Π.Σ.Ε. εμπεριείχε πολλή παραπληροφόρηση και ξεγέλασε (παροδικώς) και πολλούς καλοπροαίρετους αγωνιστές της Πίστεως
Συγχωρήστε με κ. Κωνσταντίνε αλλά δεν βρίσκω κανένα έδαφος συνεννοήσεως, ώστε να συνεχίσω την κουβέντα, όταν συνεχίζετε να συγκρίνετε αυτές τις καταστάσεις με Παϊσιο κ.α.
Σταύρος Τ. είπε...
Συγχωρήστε με κ. Κωνσταντίνε αλλά δεν βρίσκω κανένα έδαφος συνεννοήσεως, ώστε να συνεχίσω την κουβέντα, όταν συνεχίζετε να συγκρίνετε αυτές τις καταστάσεις με Παϊσιο κ.α.
Αδελφέ μου Σταύρο, είμαι από τα λαϊκά στρώματα με περιορισμένη μόρφωση και δυνατότητα πολύπλευρης ανάλυσης των πραγμάτων. Όταν διαβάζω π.χ. τον βίο των 26 αναιρεθέντων Οσιομαρτύρων της Ι.Μ. Ζωγράφου, τους οποίους προειδοποίησε η Κυρία Θεοτόκος ότι οι λατινόφρονες οι Εχθροί του Υιού Της και της Ιδίας, έρχονται.... συμπεραίνω ότι κάθε ένας που μνημονεύει και κοινωνεί εν γνώσει με Λατίνους ή λατινόφρονες είναι εχθρός της Ορθοδόξου Εκκλησίας και δεν μπορώ να τον δεχθώ άγιο, ή να έχω κοινωνία μαζί του. Δεν αμφιβάλω ότι άλλοι με Διδακτορικά πτυχία Θεολογίας ή με Φωτισμό να αντιλαμβάνονται ότι κάνω λάθος, αλλά τι να γίνει;.....
Νάσαι πάντα καλά!
κ. Κωνσταντίνε δεν είναι θέμα γνώσεων ή μορφώσεως ή εξυπνάδας. Δεν άφησα ΚΑΜΙΑ μομφή προς τούτο. Απλά σας έχει καρφωθεί αυτή η θέση.
Η αποφαση του 1967 λεει ξεκάθαρα (σύμφωνα με τον συγγραφέα) να αποφυγουνε με κάθε τροπο οποιαδήποτε συμπροσευχη με Οικουμενιστες, ενώ απέφευγαν ακόμα και τους Σερβους κι από το 1950 έφτιαξαν δικο τους μύρο. Θα ψάξω να βρω κάποια στιγμή την επίσημη Συνοδική Εγκύκλιο του 1967
Ο Μέγας Βασίλειος δέχτηκε τα δώρα του Αρειανόφρονα Αυτοκράτορα, όταν εκείνος στεκότανε ώρα μέσα στην Εκκλησία, εν ώρα Λειτουργίας κι ουδείς διάκονος τολμούσε να τα πάρει.
Σας ξαναλέω ότι αν ήτανε έτσι τα πράγματα, όπως τα βλέπετε, τότε δεν θα υπήρχε Εκκλησία εδώ και αιώνες.
Καλό σας βράδυ
Ἀγαπητέ μου ἀδελφέ ἐν Χριστῷ, Κωνσταντῖνε, μέ βάσιν τό ὡς ἄνω κείμενον καί χωρίς ἄλλην πληροφόρησιν, δέν γνωρίζουμε μέν ἄν τό 1964 ἡ ΡΟΕΔ ἔσβησε τά ὀνόματα τῶν Οἰκουμενιστῶν ψευδεπισκόπων (προφανῶς ἐκτός ἀπό τούς «πατριάρχας» Σερβίας καί Ἱεροσολύμων) ἀπό τά ἱερά Δίπτυχα, ἀλλ' ὑπῆρξε σαφής στροφή πρός αὐτήν τήν κατεύθυνσιν. Καί ὅπως ἔγραψεν ὁ ἀδελφός Σταῦρος, αὐτά τά πράγματα γίνονται σιγά-σιγά, μέ τήν πειθώ, καθότι τό κείμενον ἀναφέρει ὅτι ὑπῆρχε καί ἐσωτερική ἀντιπολίτευσις, ἄρα ὁ Φιλάρετος ἔπρεπε νά διατηρήσῃ καί τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας του, γιά νά μήν καταντήσῃ σάν τούς Π/Ητας τῆς Ἑλλάδος. Ἑπομένως, ἄν δέν ὑπάρξῃ διαφορετική πληροφόρησις, δέν νομίζω ὅτι οἱ περιπτώσεις τῶν Ἐπισκόπων Ἰωάννου καί Φιλαρέτου μποροῦν νά συγκριθοῦν μέ αὐτές τῶν γνωστῶν γερόντων. Οἱ μέν Ἐπίσκοποι Ἰωάννης καί Φιλάρετος ἠγωνίσθησαν ἐμπράκτως ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὁ ἀγών αὐτός ὡδήγησε τελικῶς, τό 1987, συμφώνως πρός τό ἔγγραφον, εἰς διακοπήν κοινωνίας μέ τούς Οἰκουμενιστάς, ἄν καί πρακτικῶς ἡ διακοπή ἔγινε τό 1967. Καί ἔγινε χωρίς νά ἐπέλθῃ διάσπασις τῆς ΡΟΕΔ, ἡ ὁποία ἐπῆλθεν ἐπί Λαύρου, ὅταν ἀπεκατεστάθη ἡ κοινωνία μέ τόν Οἰκουμενισμόν. Οἱ δέ γέροντες Παΐσιος κ.ἄ. ἐκοινώνουν ἀκωλύτως μέ τούς Οἰκουμενιστάς, ἐγκωμιάζοντες μάλιστα αὐτούς καί εἰρωνευόμενοι τούς Ὀρθοδόξους τοῦ π.ἑ. Ἔχω διαβάσει κάπου ὅτι ὁ π. Παΐσιος ἔλεγεν εἰρωνικῶς ὅτι σκέπτεται δῆθεν νά φύγῃ ἀπό τήν ἑλλάδα, διότι δέν τοῦ ἄρεσε ὁ Παπανδρέου, ὑπονοῶν ὅτι οἱ Π/Ηται «ἔφυγον» δῆθεν ἀπό τήν Ἐκκλησίαν, ἐπειδή δῆθεν δέν τούς ἄρεσεν ὁ Πατριάρχης!!! Γιά δέ τόν π. Πορφύριον, ὑπάρχει ἀκόμη ἐν ζωῇ μοναχός (94 ἐτῶν), ἀλλά καί πολλοί ἄλλοι, πού γνωρίζουν πράγματα πού φρίττει Ὀρθοδόξου ψυχή. Αὐτοί «ἁγιοποιήθηκαν» καθαρά γιά λόγους σκοπιμότητος, νά λέγῃ δηλαδή ὁ κόσμος ὅτι δῆθεν οἱ σύγχρονοι «ἅγιοι» συνεπορεύθησαν μέ τόν Οἰκουμενισμόν, ἄρα εἶναι «θεάρεστος».
Eδώ έχει αρκετές πληροφορίες για την αντιμετώπιση των Σερβων, τι ακριβώς έγινε στην Σύνοδο του 1974, τους παραπτωματίες της ΡΟΕΔ και την αντιπολίτευση που είχε ο Αγιος Φιλάρετος στις Ορθόδοξες, ζηλωτικές του θέσεις
https://trueorthodox.eu/st-philaret-of-new-york-and-the-heresy-of-ecumenism/
Aξιοσημείωτο στο παραπάνω link είναι αυτό που διαβάζουμε στον επίλογο :
This is not surprising if we consider how isolated he was in his own Synod. Even his confidant and close assistant, the conservative Bishop Gregory (Grabbe), would not go so far as him in his condemnation of World Orthodoxy and the MP. As Bishop Gregory’s daughter, Matushka Anastasia Shatilova, recalls: “[St. Philaret] had especially many quarrels with Archbishop Anthony of Geneva… mainly on ecumenist questions… with the Serbs, the Antiochians and all kinds… Unfortunately, Archbishop Anthony was distinguished for his very sharp character and wrote several very boorish letters, to which the Metropolitan replied a little sharply… Vladyka Gregory was distinguished by somewhat greater diplomacy and was afraid that to speak in this way could create too great problems… [and] restrained the declarations of the Holy Hierarch Philaret concerning the lack of grace in the MP. For example, he used to say: ‘… tell 60 million Russian people that they are not chrismated, and have been baptized only according to the laymen’s rite…; The Metropolitan was prepared to say this, but Vladyka Gregory thought that for the sake of Church construction it would be more correct not to put it so sharply…”
To οποίο παραδέχεται κι ο Κυπριανίτης (…) Γαρδικίου Κλήμεντος στην δική του μελέτη για τον Άγιο Φιλάρετο, όπως βλέπουμε στις σελίδες 83,84
http://orthopraxiaa.blogspot.com/2015/06/1903-1985.html
Καθώς μας έλεγε ο π. Σεραφείμ Ρόουζ :
μας λένε κάποιοι "κι ἔτσι δὲν ὑπάρχουν Μυστήρια» στὶς Ἐκκλησίες τῆς Μόσχας".
Ἐλπίζω νὰ γνωρίζετε ὅτι ἡ Ρωσικὴ Ἐκκλησία τῆς Διασπορᾶς (ΡΟΕΔ) δὲν ἔχει διδάξει ποτὲ οὔτε διδάσκει σήμερα αὐτὸ τὸ πρᾶγμα· αὐτὸ εἶναι μία ἄποψη τὴν ὁποία τὴν ἔχουν συστήσει σὲ ἐμᾶς ὁρισμένοι προσήλυτοι οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τοὺς ἑαυτοὺς τοὺς πιὸ σοφοὺς ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους μας.
Δημοσίευση σχολίου