Οι αρετές
είναι σύμφυτες με την φύση. Δόθηκαν από τον Θεό, όταν δημιουργήθηκε ο άνθρωπος
κατ΄ εικόνα. Γιαυτό υπάρχουν ενάρετοι άνθρωποι και εκτός της Εκκλησίας, όταν
τις αναπτύξουν και μάλιστα μερικοί εξ αυτών στον έπακρον! Ο αγιασμός, ωστόσο,
παρέχεται μόνον από το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, με την μετοχή στα Άγια
Μυστήρια, μέσω των οποίων φανερώνεται η Βασιλεια του Θεού και στην γη, αλλά εκτυπώτερον
θα φανερωθεί στον μέλλοντα αιώνα, αφού δι΄ αυτών γινόμαστε μέτοχοι Θείας
φύσεως, όχι βεβαίως της απρόσιτης ουσίας, αλλά των φυσικών ιδιωμάτων-ακτίστων
ενεργειών του Θεού.
11 σχόλια:
Ας με συγχωρέσει ο Παπά Νικόλας, αλλά θα διαφωνήσω ριζικά μαζί του.
Αρετές και εξάσκηση αυτών δεν υπάρχει εκτός Αγίας Εκκλησίας, διότι αρετή σημαίνει Άριστο, σημαίνει τελειότητα και υπεροχή σε κάθε πτυχή της ψυχής, και τα άριστα είναι μόνο παράγωγα τού Αγίου Πνεύματος, των Αξιών και τών Μυστηρίων στην Μία Αγία Εκκλησία του Χριστού. Καί όσο αυξάνεται ο ζήλος υπό της Δωρεάς τού Αγίου Πνεύματος, άλλο τόσο και συστραστεύονται οι λεγεώνες του διαβόλου να πολεμήσουν την ψυχή, και όσο ψήνεται στο καμίνι των πειρασμών και των θλίψεων, άλλο τόσο η ψυχή καθαρίζει όπως ο χρυσός στο χωνευτήρι, και μαζί της λάμπουν ως Αδαμάντινα αμάραντα στολίδια και οι αρετές της.
Εκτός Αγίας Εκκλησίας είναι τα τάλαντα και τα χαρίσματα, τα οποία δίδονται αναλόγως και του δέντρου καί της καταγωγής μας, όπως η Αγία Εκκλησία μάς παρέδωσε, ήτοι η ευλογία η και η αλογία μιας ψυχής σε επτά γενεές περνάει μετέπειτα. Και τούτα τα χαρίσματα είναι σταθερά και απολέμητα του πειρασμού, διότι ο αιρετικός η και αλλόθρησκος δεν έχει ανάγκη να στρατευθει διάβολος να τον πολεμήσει. Και όσο είναι απολέμητα ποτέ δεν θα κορυφωθούν στην τελειότητα και στην καθαρότητα.
Ο/Η Marinos Ritsoudis είπε...
Εκτός Αγίας Εκκλησίας είναι τα τάλαντα και τα χαρίσματα, τα οποία δίδονται αναλόγως και του δέντρου καί της καταγωγής μας, όπως η Αγία Εκκλησία μάς παρέδωσε, ήτοι η ευλογία η και η αλογία μιας ψυχής σε επτά γενεές περνάει μετέπειτα. Και τούτα τα χαρίσματα είναι σταθερά και απολέμητα του πειρασμού, διότι ο αιρετικός η και αλλόθρησκος δεν έχει ανάγκη να στρατευθει διάβολος να τον πολεμήσει. Και όσο είναι απολέμητα ποτέ δεν θα κορυφωθούν στην τελειότητα και στην καθαρότητα.
Αδελφέ μας είναι δυνατόν, αν έχεις ώρα, να αναλύσεις λίγο ακόμη αυτό, διότι δεν το καταλαβαίνω.
Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Εν Χριστώ,
Κωνσταντίνος
Κωνσταντίνε αγαπητέ μου, τα τάλαντα και τα χαρίσματα είναι η προίκα της ψυχής του κατ Εικόνα. Και ο καθένας μας ανάλογα του δέντρου καί της οικογένειάς του, αλλά και του πνευματικού δέντρου των καρπών από όπου δύναται να προέρχεται, μπορεί να φέρει και περισσότερα. Πχ η ευχή ενός Αγίου που μπορεί να συνάντησε κάποτε στη ζωή του, η ακόμη να έχει στο γενεαλογικό του δέντρο έναν Αγιασμένο παππού που τού άφησε πνευματική κληρονομιά, μπορεί να έχει συγγενή ένα Άγιο Μάρτυρα πέντε γενεές πίσω, έχει και από εκεί ευλογία στη ζωή του, χαρίσματα της ψυχής και αυτά, ακόμη και ένα παράδειγμα ελεημοσύνης που συνάντησε και συγκλόνισε στο δρόμο, να γίνεται τρόπος να κρατιέται ως κρυφή παρακαταθήκη και να εφαρμόζεται στη ζωή ως συνήθεια, καί πολλά τέτοια που φροντίζει ο Άγιος Θεός να μας τραβήξει και να μας αλιεύσει με Την Χάρη Του, για να γίνουν προίκα της ψυχής μας για την σωτηρία μας.
Ριτσούδη, παρατηρώ ότι λες "ότι νάναι" φτάνει να πας κόντρα με ότι λέει ο π. Νικόλαος Δημαράς. Αυτά που λέει ο π. Νικόλαος τα είπε ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ενώ αυτά που λες εσύ τα έβγαλες από το μυαλό σου γι αυτό και μοιάζουν με σοφιστικό παραλήρημα. Απλά διαφωνείς για να διαφωνήσης.
Ματθ. 3,9 καὶ μὴ δόξητε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ.
Ανώνυμος είπε...
Ριτσούδη,
αυτά που λες εσύ τα έβγαλες από το μυαλό σου γι αυτό και μοιάζουν με σοφιστικό παραλήρημα.
Τώρα με αυτά που γράφεις κατέβηκες στο επίπεδο του τσοπάνου Κώστα.
Εκείνος δικαιολογείται ως ολιγογράμματος τσοπάνος, αλλά εσύ με όλες τις Πατερικές γνώσεις;
Σύμφωνα με τον Άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό:
"Η αρετή λέγεται έτσι από το ρήμα «αιρείσθαι» γιατί είναι αιρετή και θελητή, επειδή κάνομε αυτοπροαίρετα και θεληματικά το αγαθό, κι όχι χωρίς να θέλομε και αναγκαστικά"
Πηγή : Ιω. Δαμασκηνός, Λόγος ψυχωφελής και θαυμάσιος (στο Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών (μτφρ. Αντώνιος Γ. Γαλίτης), τόμ. 2ος, εκδ. Δ', εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 307).
ΥΓ: Πώς προκύπτει λοιπόν ότι η λέξη αρετή σημαίνει Άριστο???
Βαρβέρη με πονηρία γράφεις. Δεν με ρωτάς για την ερμηνεία της αρετής που είναι η "τελειότητα" άρα το βρήκες πως έτσι ερμηνεύεται. Αρετή είναι η τελειότητα της εργασίας των εντολών. Και μόνο αυτή η ερμηνεία του ορισμού θα έπρεπε να σε καλύψει. Όμως το παραβλέπεις και ρωτάς αυτό που δεν βρήκες.
Την ερμηνεία της Αρετής ως Άριστον θα την βρεις στον Αριστοτέλη.
Η Αρετή κατά Αριστοτέλη :
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ - ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ
Ενότητα 9η (Β 6, 10-13)
Οἷον καὶ φοβηθῆναι καὶ θαρρῆσαι καὶ ἐπιθυμῆσαι καὶ ὀργισθῆναι καὶ ἐλεῆσαι καὶ ὅλως ἡσθῆναι καὶ λυπηθῆναι ἔστι καὶ μᾶλλον καὶ ἧττον, καὶ ἀμφότερα οὐκ εὖ· τὸ δ' ὅτε δεῖ καὶ ἐφ' οἷς καὶ πρὸς οὓς καὶ οὗ ἕνεκα καὶ ὡς δεῖ, μέσον τε καὶ ἄριστον, ὅπερ ἐστὶ τῆς ἀρετῆς. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τὰς πράξεις ἔστιν ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψις καὶ τὸ μέσον. Ἡ δ' ἀρετὴ περὶ πάθη καὶ πράξεις ἐστίν, ἐν οἷς ἡ μὲν ὑπερβολὴ ἁμαρτάνεται καὶ ψέγεται καὶ ἡ ἔλλειψις, τὸ δὲ μέσον ἐπαινεῖται καὶ κατορθοῦται· ταῦτα δ' ἄμφω τῆς ἀρετῆς. Μεσότης τις ἄρα ἐστὶν ἡ ἀρετή, στοχαστική γε οὖσα τοῦ μέσου.
Λεξιλόγιο φιλολόγων :
ἐλεῶ: ευσπλαχνίζομαι
ἡσθῆναι· ἥδομαι: ευχαριστιέμαι
ἔστι: είναι δυνατό
ἀμφότερα: και τα δυο αυτά (εννοούνται το μᾶλλον και το ἧττον)
ὅτε δεῖ: τη στιγμή που πρέπει
ἐφ' οἷς (δεῖ): σε σχέση με τα πράγματα που πρέπει
πρὸς οὓς (δεῖ): σε σχέση με τους ανθρώπους που πρέπει
οὗ ἕνεκα (δεῖ): για τον λόγο που πρέπει
ὡς δεῖ: με τον τρόπο που πρέπει
ὅπερ ἐστὶ τῆς ἀρετῆς: το πιθανότερο είναι ότι η φράση αυτή λέγεται σε άμεση σχέση προς τη λέξη ἄριστον που προηγείται· πρόκειται δηλαδή μάλλον για έναν (ετυμολογικό) συσχετισμό των λέξεων ἄριστον και ἀρετή.
ἁμαρτάνεται: αποτελεί λάθος, σφάλμα
κατορθοῦται: είναι το σωστό, το ορθό
ταῦτα δ' ἄμφω τῆς ἀρετῆς: και τα δύο αυτά (εννοούνται τα ἐπαινεῖται και κατορθοῦται) έχουν σχέση με την αρετή, πάνε μαζί μαζί με την αρετή, ανήκουν στην αρετή.
Ερμηνευτικό σχόλιο φιλολόγων :
μέσον τε καὶ ἄριστον: Η αρετή είναι κατά τον Αριστοτέλη μεσότης σε σχέση προς τα δύο άκρα της υπερβολής και της έλλειψης. Όμως ταυτόχρονα είναι το υψηλότερο και σπουδαιότερο χαρακτηριστικό για τον άνθρωπο («...κατὰ μὲν τὴν οὐσίαν... μεσότης ἐστὶν ἡ ἀρετή, κατὰ δὲ τὸ ἄριστον καὶ τὸ εὖ ἀκρότης»).
Δικό μου σχόλιο :
μέσον τε καὶ ἄριστον ήτοι Αρετή εν τω μέσω, που οι φιλόλογοι το αποδίδουν στην έλλειψη της υπερβολής και στην έλλειψη της προσπάθειας. Όμως εδώ το Πανάγιο Πνεύμα μίλησε στον Αριστοτέλη και είπε αυτό που είπαν οι Άγιοι Πατέρες αργότερα, δηλαδή η Αρετή εν τω μέσω, το άριστον στη μέση Βασιλική οδό που μάς παρέδωσαν οι Άγιοι.
19 Δεκεμβρίου 2019 - 3:52 π.μ.
Να με συγχωρέσει ο κ.Ριτσούδης αλλά σε τέτοια πολύ λεπτά θέματα ορισμών, η παρανόηση των οποίων μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια της ψυχής του ανθρώπου, προτιμώ να βασίζομαι στους ορισμούς των Αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας και όχι στους Έλληνες Φιλοσόφους.
ΥΓ 1: Αν έχει ο κ.Ριτσούδης κάποιο διαφορετικό ορισμό, από τα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων, πολύ ευχαρίστως να το συζητήσουμε.
ΥΓ 2: Είναι πολύ σημαντικό να μιλάμε με βάση τους Αγίους Πατέρες και όχι με βάση τους Έλληνες Φιλοσόφους.
Αγαπητέ Βαρβέρη ποίο είναι και γιατί, λεπτό το θέμα του ορισμού τής αρετής, που μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια της ψυχής;
Ποιός Άγιος ισχυρίζεται πως η αρετή καί ο ορισμός της, κρύβει παγίδες και πρέπει να αποδοθεί δογματικό τον τρόπο;
Μιλάμε για τον Αριστοτέλη και όχι γενικά για τους Έλληνες φιλοσόφους, μην διασκεδάζεις λοιπόν την γνώμη μου, κοινώς μην πετάς την μπάλα στην εξέδρα για να αποπροσανατολίσεις, και να βγεις νομότυπα σωστός
όπως λέει και ένας αδελφός.
Εάν διαφωνείς με τον ορισμό του Αριστοτέλη οφείλεις να παραθέσεις τις αντιρρήσεις σου σύμφωνα με την Άγιοπνευματική πραγματεία.
Εάν έχεις βρεί πραγματεία Αγίου της Αγίας Εκκλησίας που παραθέτει πως ο Αριστοτέλης γενικά είχε πλάνες, οφείλεις πάλι να παραθέσεις τη γνώμη του Αγίου.
Το ότι δεν έχεις παραθέσει εσύ διαφορετικό τον ορισμό της αρετής από αυτόν τού Αριστοτέλη, εκ των Αγίων Πατέρων, δηλώνει απερίφραστα πως οι Άγιοι Πατέρες δεν πείραξαν αυτό που βρήκαν στον ορισμό της Αρετής και αυτό που γράφεις από τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό είναι χαρακτηριστικό της αρετής και δεν αναιρεί τον ορισμό κατά Αριστοτέλη.
Και ας μην ξεχνάμε πως κάποιοι Έλληνες φιλόσοφοι είναι Άγιοι της Εκκλησίας διότι στην αναμονή της Ανάστασης ευρισκόμενοι στην κόλαση, γνώρισαν την Φωνή Τού Κυρίου και εγερθηκαν στην Ανάσταση, με Τόν Κύριο και με τον Αδάμ και την Εύα. Υπάρχει ρητή θαυμαστή αναφορά για τον Πλάτωνα στο Άγιο Ορος που αποκαλύφθηκε πως είναι Άγιος της Εκκλησίας.
Δες εδώ ένα βίντεο για τον Αριστοτέλη.
https://www.pemptousia.gr/video/pateriki-paradosi-ke-aristotelis-ti-schesi-echoun/
Γι αυτό σου έγραψα εξαρχής πως γράφεις με πονηρία.
Και γιαυτό η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας. Ο ημιμαθής κάνει τον έξυπνο και βαλτώνεται στην υποκρισία του ξερολισμού με την πονηρία του να θολώνει τα ύδατα για να δικαιώνεται, ενώ ο αμαθής ρωτάει, με ταπεινό τον τρόπο, να πληρώσει την αμάθειά του.
1) "Το ότι δεν έχεις παραθέσει εσύ διαφορετικό τον ορισμό της αρετής από αυτόν τού Αριστοτέλη, εκ των Αγίων Πατέρων......."
Και τον ορισμό του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού ποιος τον ανάρτησε ???
"Η αρετή λέγεται έτσι από το ρήμα «αιρείσθαι» γιατί είναι αιρετή και θελητή, επειδή κάνομε αυτοπροαίρετα και θεληματικά το αγαθό, κι όχι χωρίς να θέλομε και αναγκαστικά"
Πηγή : Ιω. Δαμασκηνός, Λόγος ψυχωφελής και θαυμάσιος (στο Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών (μτφρ. Αντώνιος Γ. Γαλίτης), τόμ. 2ος, εκδ. Δ', εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 307).
2) "Εάν διαφωνείς με τον ορισμό του Αριστοτέλη οφείλεις να παραθέσεις τις αντιρρήσεις σου σύμφωνα με την Άγιοπνευματική πραγματεία."
Δεν ασχολούμαι με τα συγγράμματα των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων. Η Αγιοπνευματική Γραμματεία των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας του Χριστού είναι τόσο εκτεταμένη και βαθειά που αμφιβάλλω αν προλαβαίνουμε στην ζωή μας έστω και να διαβάσουμε απλώς τα έργα τους.
3) Με ρωτάς "Αγαπητέ Βαρβέρη ποίο είναι και γιατί, λεπτό το θέμα του ορισμού τής αρετής, που μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια της ψυχής;"
Ο Ορισμός μια έννοιας είναι ένα πολύ λεπτό και σημαντικό πράγμα γιατί προσδιορίζει άμεσα ή/και έμμεσα τα μέσα επίτευξης της έννοιας αυτής. Επομένως ένας λανθασμένος ή/και ανεπαρκής ορισμός μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα τα όποια όταν αφορούν πνευματικά ζητήματα οδηγούν στην απώλεια.
Τώρα το που βρίσκονται οι ψυχές του Πλάτωνος, του Αριστοτέλους ή του Πλωτίνου το γνωρίζει μόνο ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Ας αρκεστούμε στα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων.
4) Όσον αφορά την αμάθεια ή την ημιμάθεια, εσείς οι Γνωστικοί μπορείτε να με χαρακτηρίσετε όπως θέλετε. Εγώ αρκούμε στα συγγράμματα και τις διδαχές των Αγίων Πατέρων.
Δημοσίευση σχολίου