ΑΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ

Τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη, Θεολόγου – Δημοσιογράφου – Συγγραφέως – Ἐκδότου

Ὁ Καθηγητὴς κ. Φειδᾶς μηδενίζεται

Μὲ τὸν πανεπιστημιακὸν Καθηγητὴν κ. Βλάσιον Φειδᾶν ἔχω πολυετῆ γνωριμίαν μὲ ἀμοιβαίαν ἐκτίμησιν. Εἰς τὰς ἡμέρας μας τὸ ὄνομά του εὑρίσκεται ἐντόνως εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἐπικαιρότητα, σχετικῶς μὲ τὴν δοθεῖσαν σκανδαλώδη Πατριαρχικὴν αὐτοκεφαλίαν εἰς τοὺς σχισματικοὺς τῆς Οὐκρανίας.

Ὁ κ. Φειδᾶς εἶναι ὁ κορυφαῖος γνωμοδοτικὸς συμπαραστάτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου εἰς τὴν ἀνατινακτικὴν τῆς ἑνότητος ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ παράτολμον αὐτὴν ἐνέργειαν τοῦ Πατριάρχου, τὴν ὁποίαν οὐδὲν Πατριαρχεῖον καὶ οὐδεμία ἄλλη αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία ἔχουν ἀναγνωρίσει. Ἐγράφη καὶ δὲν διεψεύσθη ὅτι ὁ Καθηγητὴς κ. Φειδᾶς εἶναι καὶ ὁ συντάκτης τοῦ Τόμου αὐτῆς τῆς ἐξοργιστικῆς αὐτοκεφαλίας.

Ὅμως, ὁ ἔμπειρος καὶ ἔγκυρος δημοσιογράφος κ. Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος ἀπεκάλυψεν («Ἑστία», 3-6-2019) ὅτι ἀντιφάσκει δραματικῶς καὶ ἐνεργεῖ τώρα ὡς ἐπιστρατευμένος εἰς κακίστην σκοπιμότητα ὁ Καθηγητὴς κ. Βλάσιος Φειδᾶς, παρὰ τὴν θεολογικὴν καὶ ἐπιστημονικὴν συνείδησίν του. Ἰδοὺ τί ἔχει γράψει εἰς ἄρθρον του μὲ τίτλον «Τὸ αὐτοκέφαλον καὶ τὸ αὐτόνομον ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ» εἰς τὸ «Ἐκκλησιαστικὸν Περιοδικὸν Σύγγραμμα ΝΕΑ ΣΙΩΝ» τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων (Τόμος ΟΑ΄ 1979):

«Ἡ καθ’ ὅλου Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, κατὰ τὴν κανονικήν της διοικητικὴν διάρθρωσιν, ἀνακηρύσσει τοπικήν τινα Ἐκκλησίαν ὡς αὐτοκέφαλον, δι’ ὅ καὶ ἡ αὐθαίρετος, ἡ αὐτογνώμων ἢ ἡ ὑπὸ ὁμάδος αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μονομερὴς ἀνακήρυξις, μὴ ὑπηρετοῦσα τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ προσ­κρούουσα εἰς τὴν κανονικὴν παράδοσιν αὐτῆς, εἶναι ἀντικανονική… Κανονικῶς ἁρμόδιον διὰ τὴν ἀνακήρυξιν τοῦ ″αὐτοκεφάλου ὄργανον εἶναι ἡ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ κατ’ ἀκολουθίαν διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος…».

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, ὁ κ. Φειδᾶς ἔχει μηδενισθῆ ὡς ὑποστηρικτὴς τῆς παντάπασιν ἀπαραδέκτου ψευδοαυτοκεφαλίας τῶν αὐτοχειροτονήτων καὶ σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας καὶ δὲν δικαιοῦ­ται ὁ Πατριάρχης νὰ ἐπικαλῆται τὸν Καθηγητὴν αὐτόν, διὰ νὰ δικαιολογήσῃ τὴν καταστρεπτικὴν πρᾶξιν του.

Οἱ ἀκροβατισμοὶ τοῦ κ. Φειδᾶ νὰ δικαιολογήσῃ τὴν αὐθαίρετον ἀπόσπασιν τῆς ἐν Οὐκρανίᾳ Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας καὶ ἐν συνεχείᾳ τὴν μονομερῶς δοθεῖσαν ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου αὐτοκεφαλίαν δὲν ἔχουν οὐδεμίαν βάσιν στηρίξεως. Ἀντιφάσκει δεινῶς ὁ κ. Καθηγητής, διότι, κατ’ ἐπανάληψιν ἔγραψεν εἰς τὸ παρελθὸν ὅτι ἡ ἐν Οὐκρανίᾳ Ἐκκλησία ὑπάγεται εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας. Ὅλα δὲ τὰ Πατριαρχεῖα καὶ ὅλαι αἱ ἄλλαι αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι, ἐπὶ αἰῶνας, ἀναγνωρίζουν, γραπτῶς καὶ ἐπισήμως, ὅτι ἡ Οὐκρανία, ἐκκλησιαστικῶς, ἐξαρτᾶ­ται ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος, μὲ τὰς ἀπὸ 7-4-1997 καὶ 26-8-1999 ἀπαντητικὰς ἐπιστολάς του πρὸς τὸν Πατριάρχην Μόσχας, ἀναγνωρίζει «τὴν ἀποκλειστικὴν ἁρμοδιότητα» τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας νὰ χειροτονῇ καὶ νὰ καθαιρῇ Ἐπισκόπους τῆς ἐν Οὐκρανίᾳ Ἐκκλησίας. Δηλαδὴ τὸ Δίκαιον χειροτονιῶν (jus ordinandI) καὶ τὸ Δίκαιον κρίσεως τῶν Ἐπισκόπων (jus jurandi). Οὕτως ἀποδεικνύεται ἡ πλήρης ἐξάρτησις ἐκκλησιαστικῶς τῆς Οὐκρανίας ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖ­ον Μόσχας. Ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος καὶ εἰς ὁμιλίαν του πρὸς τὸν Οὐκρανικὸν λαὸν (26-7-2008) εἶπε, ρητῶς καὶ σαφῶς, ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, κατὰ τὸ ἔτος 1687, παρεχώρησε τὴν ἐν Οὐκρανίᾳ κανονικὴν Ἐκκλησίαν εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας. Ἔκτοτε καὶ μέχρι σήμερον, πανορθοδόξως, ἄνευ οὐδεμιᾶς ἐξαιρέσεως, μὲ τὰ «Ἡμερολόγια», «Δίπτυχα» καὶ «Ἐπετηρίδας» ὅλων τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μαρτυρεῖται ἐπισήμως ὅτι ἡ Οὐκρανία, ἐκκλησιαστικῶς, ἀνήκει εἰς τὸ Πατριαρχεῖ­ον Μόσχας.

Δὲν γνωρίζω ἐὰν εἶναι μόνον οἰκονομικοὶ ἢ καὶ ἄλλης σκοπιμότητος οἱ λόγοι, ἕνεκα τῶν ὁποίων αὐτοαναιρεῖται ὁ Καθηγητὴς κ. Βλάσιος Φειδᾶς.

Καὶ ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος μηδενίζεται

Ἐπίσης, οὐδαμῶς πρέπει νὰ ληφθῇ ὑπ’ ὄψιν ἀπὸ οὐδένα παράγοντα καὶ ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου π. Ἱερόθεος Βλάχος, διότι ἐγένετο καταγέλαστος μὲ ὅσα ἔγραψεν, αὐθαιρέτως, ἐπιπολαίως καὶ ἀνευθύνως, διὰ νὰ παρασύρῃ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας νὰ ἐγκρίνῃ τὴν ἐν λόγῳ αὐτοκεφαλίαν. Εἰς ἔγγραφόν του πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον (30-3-2019), ἔγραψε καὶ τὰ ἑξῆς τρία ἐξωφρενικὰ καὶ ἀπίστευτα:

α΄) Ὑπάρχει «δεδομένον» ὅτι ἡ ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησία ὑποχρεοῦ­ται νὰ ἀναγνωρίση αὐτὴν τὴν αὐτοκεφαλίαν. Γνωρίζει ὁ Δεσπότης οὗτος τὴν ἔννοιαν τῆς λέξεως «δεδομένον»; Πότε, πῶς καὶ πόθεν ἐδημιουργήθη αὐτὸ τὸ εἰδικὸν δεδομένον; Δὲν ὑπάρχει τοιοῦτον δεδομένον. Ἐπιμένεις, Δέσποτα τῆς Ναυπάκτου;

β΄) Ἡ Ἱεραρχία πρέπει νὰ λάβῃ τὴν ἐγκριτικὴν ἀπόφασίν της διὰ τὴν αὐτοκεφαλίαν ἄνευ ψηφοφορίας. Καὶ εἰς τὸν ἡμερήσιον Τύπον τῶν Ἀθηνῶν ἐσχολιάσθη χλευαστικῶς ἡ παρανοϊκὴ αὐτὴ πρότασις τοῦ Ναυπάκτου.

γ΄) Ὁ Ποιμενάρχης τῆς Ναυπάκτου ἀποφαίνεται ὅτι, κατὰ τὴν «κανονικὴν τάξιν», δὲν δύναται μία αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία νὰ κρίνῃ οἱανδήποτε ἀπόφασιν ἄλλης αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας, διὰ νὰ τονίσῃ πάλιν, κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον, ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας δὲν δύναται νὰ ἀμφισβητήσῃ τὴν ὀρθότητα τῆς Πατριαρχικῆς Πράξεως, διὰ τῆς ὁποίας ἐδόθη ἡ αὐτοκεφαλία εἰς τὴν ψευδοεκκλησίαν τῶν σχισματικῶν. Τοιαύτη, ὡς ἄνω, κανονικὴ τάξις εἶναι ἀνύπαρκτος. Εἶναι φανταστικόν, ἀθεολόγητον καὶ σκόπιμον κατασκεύασμα τοῦ Ποιμενάρχου τῆς Ναυπάκτου Ἱεροθέου Βλάχου. Δέσποτα τῆς Ναυπάκτου, δὲν ὑπάρχει τοιαύτη κανονικὴ τάξις. Ψεύδεσαι καὶ παραπλανᾶς. Καλεῖσαι καὶ προκαλεῖσαι νὰ παρουσιάσῃς ἔστω καὶ ἕνα σχετικὸν ἱερὸν Κανόνα.

Αὐτοὶ οἱ δύο βασικῶς εἶναι ἐν Ἑλλάδι οἱ θεωρητικοὶ τῆς ψευδοεκκλησιαστικῆς αὐτοκεφαλίας τῶν ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀμετανoήτων, καθῃρημένων καὶ ἀφωρισμένων πρώην κληρικῶν τῆς Οὐκρανίας, ὁ Καθηγητὴς κ. Φειδᾶς καὶ ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος. Καὶ οἱ δύο αὐτοὶ ἠτύχησαν καὶ ἐξετέθησαν, ἀνεπανορθώτως, εἰς τὴν θεολογικὴν κοινότητα καὶ γενικῶς εἰς τὸν ἐκκλησιαστικὸν χῶρον.

Ἡ σκανδαλώδης πρότασις τῶν Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν

Ἐὰν αἱ δύο Συνοδικαὶ Ἐπιτροπαί, εἰς τὴν κοινὴν πρότασίν των πρὸς τὴν Ἱεραρχίαν, διὰ νὰ ἀναγνωρίσῃ τὴν ἀνατρεπτικὴν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος ἐνέργειαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου, ἐστηρί­χθησαν καὶ εἰς τὰς ἀπόψεις τοῦ κ. Φειδᾶ καὶ τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου, τότε εἶναι περισσότερον λανθασμένη καὶ καταφώρως ἄκυρος αὐτὴ ἡ πρότασίς των.

Μακαριώτατε Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ Σεβασμιώτατοι Συν­οδικοὶ Ἀρχιερεῖς, ἔχετε ἀδήριτον ὑποχρέωσιν νὰ δημοσιοποιήσητε τὴν ἐν λόγῳ πρότασιν τῶν Ἐπιτροπῶν αὐτῶν, διὰ νὰ κριθῇ (εὐμενῶς ἢ δυσμενῶς) ὑπὸ Κληρικῶν, Καθηγητῶν, Δημοσιογράφων καὶ ἄλλων. Μία τοιαύτη κριτικὴ αὐτῆς τῆς προτάσεως θὰ ἐξυπηρετήσῃ πολὺ καὶ τὴν Ἱεραρχίαν, ἡ ὁποία θὰ κληθῇ νὰ ἀποφασίσῃ ἐπὶ ἐκρηκτικοῦ ζητήματος πανορθοδόξου ἐνδιαφέροντος.

Μακαριώτατε καὶ Σεβασμιώτατοι, κατὰ τὰ μέχρι τοῦδε σχετικὰ δημοσιευθέντα, ἡ συμπερασματικὴ ἐν λόγῳ πρότασις τῶν Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν εἶναι, ἀναντιλέκτως, ἀθεολόγητος καὶ ἀντιεκκλησιαστική.

Τὰ τρωτὰ τῆς κακοαυτοκεφαλίας

Κατὰ τὴν κρίσιν μου, μεταξὺ τῶν πολλῶν ἄλλων, τὰ βασικὰ τρωτὰ καὶ ἀνομήματα αὐτῆς τῆς κακοποιητικῆς πάσης ἐκκλησιαστικῆς τάξεως καὶ παραδόσεως αὐτοκεφαλίας εἶναι τρία (3), τὰ ὁποῖα δὲν ἠδυνήθησαν νὰ δικαιολογήσουν οἱ δύο προαναφερθέντες θεωρητικοὶ αὐτοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ πραξικοπήματος.

α΄) Εἰσπήδησις εἰς ξένην ἐκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν

Εἶναι προκλητικὴ καὶ ἀντικανονικὴ ἡ εἰσπήδησις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου εἰς ξένην ἐκκλησιαστικὴν δικαιοδοσίαν. Ἡ τοιαύτη ἀνεπίτρεπτος Πατριαρχικὴ ἐνέργεια, καθ’ ὅσον γνωρίζω, εἶναι πρωτοφανὴς καὶ πρωτάκουστος. Ἡ ἐν Οὐκρανίᾳ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὑπάγεται ἀπὸ αἰῶνας εἰς τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας, ὡς ἐγράφη. Αὐτὸ τὸ ἀμετακίνητον δεδομένον εἶναι ἀναγνωρισμένον ἀπὸ ὅλα τὰ Πατριαρχεῖα καὶ ἀπὸ ὅλας τὰς ἄλλας αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐν τῇ παρούσῃ περιπτώσει, εἶναι ἀναγκαῖον νὰ ἐπαναληφθῇ καὶ νὰ τονισθῇ ὅτι καὶ ὁ ἴδιος ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος, προσωπικῶς καὶ γραπτῶς μάλιστα, ἔχει ἀναγνωρίσει τὸ ὡς ἄνω ἐκκλησιαστικὸν καθεστὼς τῆς Οὐκρανίας καὶ οὐδαμῶς δύναται νὰ ἀνατρέψῃ τὸ καθεστὼς αὐτό, μονομερῶς.

Ὁ Πατριάρχης Μόσχας καὶ πασῶν τῶν Ρωσιῶν π. Κύριλλος εἶχεν ἐπισκεφθῆ τὸν π. Βαρθολομαῖον διὰ μίαν ἀπὸ κοινοῦ διευθέτησιν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ προβλήματος τῆς Οὐκρανίας. Τὸ ὀξύτατον αὐτὸ πρόβλημα δὲν ἦτο ἡ αὐτοκεφαλία, ἀλλὰ τὸ ὀδυνηρὸν σχίσμα. Φρίκη! Φρίκη! Φρίκη! Μετὰ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ Μόσχας ἐκ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος ἔδειξεν ἀνατριχιαστικὴν περιφρόνησιν πρὸς τὸν Πατριάρχην π. Κύριλλον, ὁ ὁποῖος ἐκπροσωπεῖ τὸ ἥμισυ σχεδὸν ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδοξίας. Μὲ τὴν ἔκνομον καὶ «ἔκνοον» αὐτὴν συμπεριφοράν του, ὁ π. Βαρθολομαῖος ἐδημιούργησε τὸ πρῶτον μέγα σχίσμα ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ μὲ ἀπροβλέπτους δραματικὰς διαστάσεις καὶ συνεπείας. Μετὰ τὴν αὐτοκεφαλίαν, ἡ ἐν Οὐκρανίᾳ ἐκκλησιαστικὴ κατάστασις κατέστη ἄκρως ἐκρηκτική. Ἤδη ὑπάρχει καὶ πανορθόδοξος ἀναταραχή. Ἡ ἐν Οὐκρανίᾳ κανονικὴ Ἐκκλησία δὲν ἔπαυσε νὰ ἀνήκῃ εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας. Τὸ δὲ ὀδυνηρὸν καὶ πρα­γματικὸν σχίσμα μεταξὺ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ἔχει ἁπλωθῆ εἰς ὁλόκληρον τὸν πλανήτην, διότι παντοῦ ὑπάρχουν Ρῶσοι.

Εἰς πρωτοσέλιδον ἄρθρον τῆς «Ἑστίας» (30-8-2019) ἐγράφη ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος π. Ἱερώνυμος ἀποστέλλει ἐντὸς τῶν ἑπομένων μηνῶν «εἰρηνικὸν Γράμμα» πρὸς τὸν ἡγέτην τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας Ἐπιφάνιον, «διὰ τοῦ ὁποίου ἀναγνωρίζει τὸ Αὐτοκέφαλον τῆς νεοϊδρυθείσης Ἐκκλησίας». Ἐὰν αὐτὸ συμβῇ, θὰ δημιουργηθῇ ἀφ’ ἑνός ἀναταρακτικὸν σχίσμα εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας καὶ ἀφ’ ἑτέρου σχίσμα μεταξὺ τῆς ἐν Ρωσίᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διότι τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας θὰ διακόψῃ κοινωνίαν μὲ τὴν ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίαν, ὅπως ἔπραξε καὶ μὲ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Ὅμως, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος π. Ἱερώνυμος ἔχει σύνεσιν καὶ δὲν θὰ διαπράξῃ ἐθνικὸν ἔγκλημα καὶ ἐκκλησιαστικὸν κακούργημα. Μία τοιαύτη ἐξέλιξις θὰ διαταράξῃ ζωηρῶς τὰς κρατικὰς σχέσεις μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Ρωσίας, θὰ πλήξῃ βαρέως τὸν θρησκευτικὸν τουρισμὸν καὶ θὰ καταπικράνῃ τὸν ἑλληνικὸν Λαόν, ὁ ὁποῖος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι συνδεδεμένος, πνευματικῶς καὶ συναισθηματικῶς, μὲ τὸν ὁμόδοξον Λαὸν τῆς Ρωσίας. Ἀλλὰ καὶ νὰ ἤθελεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, καθίσταται παντελῶς ἀδύνατον νὰ στείλῃ «εἰρηνικὸν Γράμμα» εἰς ἕνα ψευδοπροκαθήμενον ψευδοαυτοκεφάλου Ἐκκλησίας, τὴν ὁποίαν δὲν ἔχει ἀναγνωρίσει οὐδὲν Πατριαρχεῖον καὶ οὐδεμία ἄλλη αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία. Μάλιστα δὲ ὑπάρχουν Πατριαρχεῖα καὶ ἄλλαι αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι ποὺ ἐδήλωσαν ἄρνησιν ἀναγνωρίσεως τῆς ἐν λόγῳ αὐτοκεφαλίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀνυπόστατος ἀπὸ πάσης ἀπόψεως. Οὔτε τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀναγνωρίζει τὴν τοιαύτην διαβολικὴν αὐτοκεφαλίαν. Τοιαῦτα «εἰρηνικὰ Γράμματα» ἀνταλλάσσουν μεταξύ των οἱ πραγματικοὶ Προκαθήμενοι τῶν κατὰ τόπους κανονικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Ὅσοι γνωρίζουν τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἐξεπλάγησαν καὶ κατεπλάγησαν μὲ τὴν δημοσιοποιηθεῖσαν σχετικὴν Συνοδικὴν κατάστασιν. Ἐνῷ ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος παρέπεμψε τὸ Οὐκρανικὸν ζήτημα εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας, ἐν τούτοις, παραδόξως καὶ ἀνεξηγήτως, ἡ ἰδία Σύνοδος (28-8-2019) «ἀναγνωρίζει τὸ κανονικὸν δικαίωμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου διὰ τὴν παραχώρησιν τοῦ Αὐτοκεφάλου, καθὼς καὶ τὸ προνόμιον τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ χειρισθῇ περαιτέρω τὸ ζήτημα τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας».

Τοιοῦτον προνόμιον τοῦ Προκαθημένου εἶναι ἄγνωστον καὶ ἀνύπαρκτον. Δι’ ἓν ζήτημα, τὸ ὁποῖον συγκλονίζει ὁλόκληρον τὴν Ὀρθοδοξίαν, οὐδεμίαν ἁρμοδιότητα καὶ οὐδὲν δικαίωμα ἔχει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος π. Ἱερώνυμος νὰ τὸ χειρισθῇ προσωπικῶς. Οὔτε ἀκόμη καὶ ἡ διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος δύναται νὰ ἀποφασίσῃ σχετικῶς, παρὰ μόνον ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας, εἰς τὴν ὁποίαν καλῶς παρεπέμφθη τὸ ἐκρηκτικὸν τοῦτο πανορθόδοξον, ὡς κατέστη, ζήτημα. Διὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ συνεχῶς προτείνεται πανταχόθεν νὰ συγκληθῇ Παν­ορθόδοξος Σύνοδος. Τοιαύτη σχισματικὴ ἀναταραχὴ καὶ τραγῳδία εἰς ὁλόκληρον τὴν Ὀρθοδοξίαν οὐδέποτε ἔχει παρατηρηθῆ κατὰ τοὺς πολλοὺς τελευταίους αἰῶνας.

Τὸ 1999 ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἔθετε τὴν ὑπογραφὴν του, ἀναγνωρίζων «εἰς τὸ ἀκέραιον τὴν ἀποκλειστικὴν ἁρμοδιότητα» τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας εἰς τὴν Οὐκρανίαν.

β΄) Ἡ αὐτοκεφαλία εἰς τοὺς σχισματικοὺς καὶ καθῃρημένους

Ἡ θεοκατάρατος καὶ τρισκατάρατος αὐτὴ αὐτοκεφαλία ἐδόθη εἰς τοὺς καθῃρημένους, σχισματικοὺς καὶ ἀφωρισμένους πρώην κληρικοὺς τῆς Οὐκρανίας. Κατὰ τὴν παγίαν κανονικὴν τάξιν, τὸ ὄργανον τὸ ὁποῖον ἐπιβάλλει τὴν ποινὴν τῆς καθαιρέσεως εἰς κληρικὸν εἶναι καὶ τὸ ἁρμόδιον ὄργανον νὰ ἄρῃ τὴν καθαίρεσιν. Ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος προεκάλεσε παταγώδη ἐκκλησιολογικὸν ἐκτροχιασμόν. Ἐνῷ εἶχεν ἀναγνωρίσει καὶ γραπτῶς τὰς καθαιρέσεις ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, τώρα ἰσχυρίζεται ὅτι προέβη μονομερῶς εἰς τὴν ἀποκατάστασιν τῶν κληρικῶν αὐτῶν. Μὲ ποῖον δικαίωμα, μὲ ποίαν ἁρμοδιότητα καὶ κατὰ ποῖον τρόπον;

Ἐὰν ἰσχυρίζεται ὁ Πατριάρχης ὅτι δύναται νὰ ἐφαρμόζῃ τὸ ἔκκλητον πανορθοδόξως καὶ μονομερῶς, ἐν ἀγνοίᾳ καὶ παραθεωρήσει εἰς ἑκάστην περίπτωσιν τῶν Πατριαρχείων καὶ τῶν ἄλλων αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, τότε τὸ πρωτεῖ­­ον τιμῆς μετατρέπεται καθαρῶς εἰς πρωτεῖον ἐξουσίας καὶ αὐθαιρεσίας. Τότε ἔχομεν καὶ Πάπαν τῆς Ἀνατολῆς. Δὲν γνωρίζω ἐὰν ὑπάρχῃ ῥητὴ τάξις ἐφαρμογῆς τοῦ ἐκκλήτου εἰς ἄλλην τοπικὴν Ἐκκλησίαν, ὅπως συμβαίνει εἰς τὴν ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίαν. Εἰς τὸν ἰσχύοντα Καταστατικὸν Χάρτην τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας (Ν. 590/1977), ἄρθρον 44 παρ. 2, ὁρίζονται τὰ ἑξῆς σχετικά: Τὸ δικαίωμα ἐκκλήτου ἐνώπιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, τὸ ὁποῖον παρέχεται διὰ τοῦ 6ου ὅρου τῆς ἀπὸ 4-9-1928 Πατριαρχικῆς καὶ Συνοδικῆς Πράξεως εἰς τοὺς Μητροπολίτας τῶν Νέων Χωρῶν, ἔχουν καὶ οἱ Μητροπολῖται τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ρητὴν διαδικασίαν: «Τὸ ἔκκλητον ἀσκεῖται ἐντὸς προθεσμίας 30 ἡμερῶν ἀπὸ τῆς ἐκδόσεως τῆς καταδικαστικῆς ἀποφάσεως διὰ καταθέσεως δικογράφου εἰς τὸν Γραμματέα τοῦ ἐκδόντος τὴν ἀπόφασιν δικαστηρίου, ὅστις ἀνακοινοῖ αὐθημερὸν τοῦτο εἰς τὸν Πρόεδρον τῆς Δ.Ι.Σ., ὑποχρεούμενον ὅπως ἐντὸς 30 ἡμερῶν διαβιβάσῃ τὸ κατατεθὲν δικόγραφον μετὰ τῆς δικογραφίας πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον».

Ἡ περίπτωσις διὰ τὴν ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίαν εἶναι ἰδιάζουσα, διότι οἱ Μητροπολῖται τῶν λεγομένων Νέων Χωρῶν εἶναι μέλη τῆς αὐτῆς Ἱεραρχίας τῆς ἐν Ἑλλάδι αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας. Μὲ αὐτὸ τὸ σκεπτικὸν ἐγένετο ἡ ἐν λόγῳ ἐπέκτασις.

Παρατηρεῖται ἐνταῦθα καὶ τὸ πολὺ οὐσιαστικόν. Ὁ Πατριάρχης ἀσκεῖ τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκκλήτου κατόπιν συναινετικῆς διαδικασίας. Δὲν γνωρίζω νὰ ὑπάρχῃ ἐκκλησιολογικὸν δεδομένον, ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ ὁποίου νὰ δύναται ὁ Πατριάρχης δι’ αὐτοβούλου καὶ αὐθαιρέτου εἰσπηδήσεώς του εἰς ξένην ἐκκλησιαστικὴν δικαιοδοσίαν, διὰ νὰ ἀσκήσῃ τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκκλήτου, ὅπως ἔπραξε σκανδαλωδέστατα εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Οὐκρανικοῦ ζητήματος.

Ἰδοὺ τὸ ἀλλοπρόσαλλον τῆς Πατριαρχικῆς αὐθαιρεσίας. Ἐνῷ ὁ Πατριάρχης, ὡς ἐγράφη, ἀνεγνώρισε γραπτῶς τὴν ὀρθότητα τῶν ἐπιβληθεισῶν ποινῶν ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας εἰς κληρικοὺς τοῦ Κιέβου, τώρα ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ ἴδιος ἀποκατέστησεν αὐτούς. Πῶς; Μὲ τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκκλήτου; Πόθεν προκύπτει ὅτι πράγματι ἔχει αὐτὸ τὸ μονομερὲς δικαίωμα; Ἂς ὑποθέσωμεν ὅτι ὑπάρχει τοιοῦτον δικαίωμα. Ὁ ὑποθετικὸς λόγος χρησιμοποιεῖται καὶ εἰς τὰ Μαθηματικά.

Ἔχομεν τὰ ὡς ἄνω δεδομένα ἐφαρμογῆς τοῦ Πατριαρχικοῦ ἐκκλήτου εἰς τοὺς Μητροπολίτας τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας. Οὐδὲν ἐκ τῶν δεδομένων τούτων ἐτηρήθη κατὰ τὴν ψευδοαποκατάστασιν τῶν σχισματικῶν, καθῃρημένων καὶ αὐτοχειροτονήτων (ἀχειροτονήτων) πρώην κληρικῶν τῆς Οὐκρανίας. Τὸ ἔκκλητον εἶναι ὁ τελικὸς βαθμὸς τῆς δικαστικῆς κρίσεως. Ἡ ἄσκησις τοῦ δικαιώματος τοῦ ἐκκλήτου ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου εἶναι πρᾶξις καθαρῶς δικαστική. Δι’ αὐτὸ ὁ Πρόεδρος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας διαβιβάζει τὸ αἴτημα τοῦ ἐνδιαφερομένου πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον «μετὰ τῆς δικογραφίας».

Προσοχή!!! Ἐπειδὴ οἱ τιμωρηθέντες ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας οὔτε μετάνοιαν ἐξεδήλωσαν οὔτε συγγνώμην ἐζήτησαν, τεκμαίρεται ὅτι ὁ Πατριάρχης ἀπεφάνθη ὅτι οὗτοι κατεδικάσθησαν ἀδίκως. Ἐρωτᾶται ὁ Πατριάρχης: Ἀφοῦ οὐδαμῶς ἐπανεξέτασε δικαστικῶς τὰς ἐκκλησιαστικὰς ποινὰς τῶν ὡς ἄνω τιμωρηθέντων, κατὰ ποίαν λογικὴν ἔννοιαν ἀπεφάνθη ὅτι οὗτοι ἠδικήθησαν δικαστικῶς; Οὔτε κἄν εἶχεν εἰς τὴν διάθεσίν του ὁ Πατριάρχης τοὺς δικαστικοὺς φακέλους τῶν ἐνδιαφερομένων διὰ μίαν στοιχειώδη δικαστικὴν ἔρευναν. Οἱ φάκελοι αὐτοὶ εὑρίσκονται εἰς τὰ Ἀρχεῖα τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, τοὺς ὁποίους δὲν ἐζήτησεν ὁ Πατριάρχης.

Παρακαλεῖται ὁ Πατριάρχης νὰ δημοσιοποιήσῃ πάραυτα τὰ ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα ἀθωότητος τῶν καταδικασθέντων. Ὅμως, τοιαῦτα στοιχεῖα δὲν ὑπάρχουν. Συνεπῶς, δυνάμεθα νὰ δεχθῶμεν ὅτι ὁ Πατριάρχης ἀπεφάνθη κατ’ ἐλευθέραν καὶ ἀλάθητον, ὡς νομίζει, κρίσιν του.

Συμπέρασμα: Οἱ τιμωρηθέντες ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας παραμένουν, ἀναντιλέκτως, καταδεδικασμένοι καὶ αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὰ στελέχη τῆς νεοϊδρυθείσης ψευδοεκκλησίας τοῦ Κιέβου. Οἱαδήποτε καὶ ὑπὸ οἱουδήποτε ἀναγνώρισις τῆς ψευδοεκκλησίας αὐτῆς τῶν σχισματικῶν, καθῃρημένων, αὐτοχειροτονήτων, οὐνιτιζόντων καὶ ψευδοαποκατασταθέντων θὰ εἶναι ἀφροσύνη καὶ παραφροσύνη.

γ΄) Προϊὸν τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας ἡ αὐτοκεφαλία

Ἡ λίαν σκανδαλώδης καὶ ἀναταρακτικὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος αὐτὴ αὐτοκεφαλία οὐδαμῶς ἦτο ἀναγκαία καὶ πρὸς οὐδεμίαν ἐκκλησιαστικὴν ὠφέλειαν παρεχωρήθη. Ἀντιθέτως, ἐζημίωσε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ ζημιώνῃ ὁλόκληρον τὴν Ὀρθοδοξίαν. Τὸ ὀξύτατον ἐκκλησιαστικὸν πρόβλημα τῆς Οὐκρανίας ἦτο καὶ εἶναι τὸ σχίσμα, τὸ ὁποῖ­ον ἐπεδείνωσε κατὰ πολὺ ἡ αὐτοκεφαλία. Ἡ κανονικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας δὲν ἐζήτησεν αὐτοκεφαλίαν. Τὴν καταστρεπτικὴν αὐτὴν αὐτοκεφαλίαν ἐπέβαλεν ἡ κοσμικὴ ἐξουσία τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Οὐκρανίας, ὡς συνεχῶς ἀναγράφεται εἰς τὸν ἔντυπον καὶ ἠλεκτρονικὸν δημοσιογραφικὸν χῶρον. Ὡς παράδειγμα ἀναφέρω τὴν ἀρχαιοτέραν ἐν Ἑλλάδι καὶ σοβαρὰν ἐφημερίδα «Ἑστία» (30-8-2019), τῆς ὁποίας ὁ πρωτοσελίδος ἔντονος τίτλος δημοσιεύματος εἶναι «Ἡ Ἐκκλησία ὑπὲρ Η.Π.Α. καὶ κατὰ Πούτιν διὰ τὴν Οὐκρανίαν».

Ὁ σκοπὸς τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Οὐκρανίας εἶναι νὰ περιορίσουν τὴν ἐπιρροὴν τῆς Ρωσίας καὶ ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος ὑπέκυψεν εἰς τὰς πιέσεις ἢ παρεσύρθη ἀπὸ προσφερθέντα ἀνταλλά­γματα αὐτῶν τῶν πολιτικῶν παραγόντων καὶ ἔδωκε, κατὰ τὸν πλέον ἀντικανονικὸν καὶ ἀνώμαλον τρόπον, τὸ αὐτοκέφαλον εἰς τοὺς ἐξωεκκλησιαστικοὺς τῆς Οὐκρανίας.

Τὴν ἐν λόγῳ αὐτοκεφαλίαν ἐζήτησε πιεστικῶς ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖ­ον ὁ αἱρετικὸς οὐνίτης Πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν ἡμέραν ἐπιδόσεως τοῦ Τόμου τῆς ψευδοαυτοκεφαλίας αὐτῆς (6-1-2019) μετέβη καὶ αὐτὸς εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ὅπου ἐδόθη ὁ Τόμος. Ἀδελφοὶ ἀναγνῶσται, ἀναταραχθεῖτε σεισμικῶς μὲ πολλοὺς βαθμοὺς τῆς κλίμακος Ρίχτερ. Κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν τῶν Φώτων, ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖ­ος μετέδωκε τὰ Ἄχραντα Μυστήρια, τὴν Θείαν Κοινωνίαν, εἰς τὸν αἱρετικὸν Πρόεδρον τῆς Οὐκρανίας, τὸν οὐνίτην. Ὡς γνωστόν, ἐδημοσιεύθη καὶ ἡ σχετικὴ φωτογραφία. Ἡ Οὐνία εἶναι ὁ Δούρειος Ἵππος καὶ τὸ ὄργανον προσηλυτισμοῦ τοῦ Παπισμοῦ.

Θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς. Ὁ Πατριάρχης, μὲ τὸν τρόπον αὐτόν, διδάσκει ἐν τῇ πράξει ὅτι δὲν ὑπάρχουν δογματικαὶ καὶ κανονικαὶ διαφοραὶ μὲ τὸν πολυαιρετικὸν Παπισμόν. Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ τοῦ Πατριάρχου δύναται νὰ χαρακτηρισθῇ καὶ ὡς δουλικὴ φιλοφρόνησις πρὸς τὸν αἱρετικὸν κοσμικὸν ἄρχοντα τῆς Οὐκρανίας.

Οὐδένα ἐκκλησιαστικὸν χαρακτῆρα ἔχει ἡ δοθεῖσα αὐτὴ αὐτοκεφαλία εἰς τοὺς σχισματικοὺς καὶ καθηρημένους τῆς Οὐκρανίας. Εἶναι προϊὸν καθαρῶς κοσμικῆς ἐξουσίας καὶ ὡς τοιαύτη ἀξίζει πάσης περιφρονήσεως. Ἐκπλήσσομαι καὶ καταπλήσσομαι πῶς εὑρέθησαν τινὲς ὑποστηρικταὶ μιᾶς τοιαύτης αὐτοκεφαλίας, ἡ ὁποία δὲν ἐξυπηρετεῖ οὐδένα ἐκκλησιαστικὸν σκοπόν.

Ἐρωτᾶται ὁ Πατριάρχης: Διατί ἠρνήθη νὰ δώσῃ αὐτοκεφαλίαν εἰς τὴν Ἀρχιεπισκοπὴν τῆς Ἀμερικῆς, τὴν ὁποίαν ἐζήτησαν παράγοντες τῆς ὁμογενείας; Αἱ Ἀρχιεπισκοπαὶ Ἀμερικῆς καὶ Αὐστραλίας πρέπει νὰ καταστοῦν αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι. Ἐπιβάλλουν τοῦτο μεγάλαι ποιμαντικαὶ ἀνάγκαι.

Δὲν ὑπάρχει παγία Ἀρχή

Τὸ ζήτημα τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτοκεφαλίας εἶναι ἀκόμη ἀμφιλεγόμενον καὶ ἀντιλεγόμενον. Δὲν ὑπάρχει παγία καὶ θεσμικὴ Ἀρχὴ ἀνεγνωρισμένη πανορθοδόξως ὑπὸ ποίου καὶ ὑπὸ ποίους ὅρους δίδεται ἡ αὐτοκεφαλία ἀνὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν. Δι’ αὐτὸ εἰς τὴν «Διορθόδοξον Προπαρασκευαστικὴν Ἐπιτροπὴν» τοῦ Δεκεμβρίου 2009 (Σαμπεζὺ τῆς Γενεύης) ὡς κύριον θέμα τῶν συζητήσεων εἶχε τεθῆ τὸ «Αὐτοκέφαλον». Εἰς τὴν ἔκθεσιν πεπραγμένων τῆς Ἐπιτροπῆς αὐτῆς, ἡ ὁποία ὑπεβλήθη εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον, ἀναγράφονται καὶ τὰ ἑξῆς:

«Ὁ Σεβασμιώτατος Πρόεδρος (Περγάμου Ἰωάννης) Ἐκπρόσωπος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀνέπτυξε τὴν θέσιν τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου: ὅτι δηλαδὴ ἐφ’ ὅσον ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐξασφαλίζει τὴν συναίνεσιν τῶν κατὰ Τόπους Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, διὰ τῆς λήψεως ἐγγράφου συναινέσεώς των, δύναται νὰ ὑπογράψῃ μόνος του τὸν Πατριαρχικὸν Τόμον» (τοῦ Αὐτοκεφάλου).

Ἤδη ἀπὸ τὸ ἔτος 2009 ἔχει διατυπωθῆ, ἁρμοδίως καὶ ἐπισήμως, ἡ θέσις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου περὶ τοῦ τρόπου χορηγήσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτοκεφαλίας. Καὶ ὅμως, ὁ τρόπος χορηγήσεως τῆς Οὐκρανικῆς ψευδοαυτοκεφαλίας ὑπῆρξεν ἄκρως ἀντίθετος πρὸς τὴν ἐπίσημον αὐτὴν θέσιν τοῦ Πατριαρχείου, προκειμένου νὰ ἐξυπηρετηθοῦν τὰ πολιτικὰ σχέδια τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Οὐκρανίας.

Τρόμος καὶ ἀναταραχὴ

Μετὰ τὸν προκληθέντα καὶ συνεχιζόμενον ἀκόμη θόρυβον, ἐξ αἰτίας τῆς ψευδοαγίας Συνόδου τῆς Κρήτης, ἦλθε τὸ Οὐκρανικὸν ζήτημα μὲ τὸν τρόμον τοῦ μεγάλου σχίσματος μεταξὺ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Τὸ σχίσμα αὐτὸ συν­εχῶς ἐπεκτείνεται καὶ δημιουργεῖ μεγάλην ἀναταραχὴν εἰς ὁλόκληρον τὴν Ὀρθοδοξίαν. Παραθέτω ἐλάχιστά τινα δείγματα αὐτοῦ τοῦ τρόμου καὶ τῆς ἀναταραχῆς:

«Γιὰ πρώτη φορὰ ἡ Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως βρίσκεται ἀπομονωμένη ἀπὸ τὶς λοιπὲς αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες, λόγῳ τῶν ἀντικανονικῶν καὶ ἀντισυνοδικῶν ἐνεργειῶν στὴν παραχώρηση αὐτοκεφαλίας στοὺς σχισματικοὺς τῆς Οὐκρανίας» (Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.).

* * *

«Μὲ τὴν παραχωρηθεῖσα ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ″αὐτοκεφαλία στὴν Οὐκρανία δοκιμάζεται ἡ Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καὶ τίθεται σὲ σοβαρότατο κίνδυνο ἡ πανορθόδοξη ἑνότητα μὲ ἀπρόβλεπτες συνέπειες γιὰ τὴν παρουσία καὶ μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν σύγχρονο κόσμο» (Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος).

* * *

«Τὸ ζήτημα χορήγησης αὐτοκεφαλίας στοὺς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας ἔφερε, πέραν τῆς διακοπῆς τῆς κοινωνίας μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας, σὲ μεγάλη δοκιμασία ὁλόκληρη τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία» (Διονύσιος Μακρῆς, θεολόγος καὶ δημοσιογράφος).

* * *

«Δυστυχῶς ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ κρύβεται σήμερα στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, στὸ Φανάρι, ποὺ ὁδηγεῖ τὴν Ὀρθοδοξία σ’ ἕνα μὴ ἀναστρέψιμο σχίσμα, σ’ ἕνα ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ. Ἡ ἀπόφαση τοῦ Φαναρίου γιὰ τὴν αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τοῦ Κιέβου ὁδηγεῖ τὴν Παγκόσμια Ὀρθοδοξία στην ἄβυσσο» (Μιλτιάδης Γ. Βιτάλης, νομικός, συγγραφεύς, ἀρθρογράφος).

Ἐπίλογος

Μετὰ τὰ προεκτεθέντα καὶ μετὰ τὸ πλῆθος ἐμπεριστατωμένων θεολογικῶν δημοσιευμάτων περὶ τοῦ Οὐκρανικοῦ ζητήματος, ὅστις θεολόγος, κληρικὸς ἢ λαϊκός, ἐξακολουθήσει νὰ ἐπιμένῃ εἰς τὴν ὀρθότητα τῆς παραχωρηθείσης αὐτοκεφαλίας εἰς τοὺς σχισματικοὺς καὶ καθῃρημένους τῆς Οὐκρανίας νὰ σχίσῃ τὸ πτυχίον του.

Μετὰ σεβασμοῦ ποιοῦμαι ἔκκλησιν πρὸς τὴν σεπτὴν Ἱεραρχίαν τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας νὰ ἀρνηθῇ τὴν ἀναγνώρισιν τῆς ψευδοεκκλησίας τῶν σχισματικῶν καὶ καθῃρημένων τῆς Οὐκρανίας ἢ νὰ προτείνῃ τὴν σύγκλησιν Πανορθοδόξου Συνόδου. Ἐπειδὴ μία τοιαύτη σύγκλησις ἔχει πολλὰ πρακτικὰ προβλήματα καὶ ἱκανὴν χρηματικὴν δαπάνην, νὰ πραγματοποιηθῇ Σύναξις τῶν Προκαθημένων ὅλων τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν ὑπὸ τὴν Προεδρίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου.

Κατὰ τὴν κρίσιν μου, τρεῖς (3) τρόποι ὑπάρχουν διὰ νὰ ἀνακοπῇ ἡ περαιτέρω πανορθόδοξος τραγῳδία. 1) Νὰ ἀνακαλέσῃ ὁ Πατριάρχης τὴν ὑπ’ αὐτοῦ παραχωρηθεῖσαν σκανδαλώδη αὐτοκεφαλίαν. 2) Νὰ συγκαλέσῃ ὁ Πατριάρχης Πανορθόδοξον Σύνοδον ἢ Σύναξιν τῶν Προκαθημένων. 3) Ἐὰν ἀρνηθῇ καὶ τὰς δύο προηγουμένας λύσεις, νὰ παραιτηθῇ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος.

«Φίλος μὲν ὁ Πλάτων, φιλτέρα δ’ ἀλήθεια». Θεωρῶ ἀναγκαῖον νὰ δημοσιοποιήσω ὅτι ὁ σύνδεσμός μου μὲ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην π. Βαρθολομαῖον ἀνέρχεται χρονικῶς εἰς μερικὰς δεκαετίας μὲ δεδηλωμένην ἐκτίμησίν του πρὸς ἐμέ. Ἔλεγεν ὅτι ἀναγιγνώσκει τὰ κείμενά μου χωρὶς νὰ προσθέτῃ ἢ νὰ ἀφαιρῇ λέξιν, διότι εἶναι καλῶς βιδωμένα. Ὅταν πρὸ δύο ἐτῶν περίπου, εἰς μίαν ἐν Ἀθήναις ἐκδήλωσιν, ὁ υἱός μου Κωνσταντῖνος (Ἐπιθεωρητὴς τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν) ἐπλησίασε τὸν Πατριάρχην καὶ εἶπεν ὅτι εἶναι υἱός μου, ὁ Πατριάρχης, ἀντὶ ἄλλου λόγου, εἶπε: «Γράφει… γράφει…» μὲ τὴν ἀνάλογον κίνησιν τῆς χειρός του. Ἐπίσης, πρὸ ἔτους περίπου, κατὰ μίαν στιγμιαίαν συνάντησίν μου εἰς τὸ Μέγαρον Μουσικῆς Ἀθηνῶν μὲ τὸν Πατριάρχην, οὗτος εἶπεν εἰς ἐμέ: «Πάτερ Ἰωάννη, ὅ,τι γράφεις νὰ μοῦ τὸ στέλλεις».

"Ο.Τ"