Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Μεσούντους του θέρους, καίτοι η νεοφυής κυβέρνησις βαίνει ολοταχώς ίνα προωθήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις προς τους καίριους τομείς του δημοσίου βίου (Δημόσια Τάξη - Ασφάλεια, Υγεία, Παιδεία - Εκκλησία, Ανάπτυξη), άνευ περιόδου χάριτος, υπήρχε και θα υπάρχει πάντοτε, ουχί μόνον εις την κραταιά συνείδησιν ημών των ορθοδόξων χριστιανών, μία ανωτέρα δύναμις που ενδημεί εσαεί παρούσα, ακόμη και όταν ημείς, διά ποικίλους λόγους, είμεθα ωσεί παρόντες, η οποία θα μας στέργει και θα μας προστατεύει εν παντί και πάντοτε.
Αυτή η ακατάλυτος, η του αδύτου φέγγους βολίς δεν είναι άλλη εκ της Κιβωτού του Γένους μας, το Περιβόλι της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Παναγίας μας, όπου οι μοναχοί διακονούν αγόγγυστα τη ζώσα, αργόσυρτη ορθόδοξη παράδοσή μας εις το διηνεκές, με τους απαρασάλευτους κανόνες της, την υπερεκχειλίζουσα λατρεία προς τον Κύριό μας, διά τη σωτηρία ημών, αλλά και εν γένει απάσης της ανθρωπότητος.
Εις το Αγιον Ορος, το οποίο επισκέφθηκα άρτι προσφάτως -την Ιερά Μονή Παντοκράτορος αλλά και Μεγίστης Λαύρας-, εκεί ψηλαφεί κανείς τον θρουν του κάλλους, αφουγκραζόμενος το θρόισμα της Γαλινιαίας Σιγής, και έχει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσει μετά εναργείας το μεγαλείο του αυτοτελούς ελληνορθόδοξου πολιτισμού, το οποίο διατηρείται αλώβητο και ακέραιο εις το διάβα των αιώνων, αγέρωχο, μέχρι και σήμερον.
Το Αγιον Ορος, λοιπόν, αποτελεί, πέραν από το μείζον εφαλτήριο πνευματικής εξύψωσης, μετανοίας, συγχωρέσεως, απολύτου ελευθερίας και ανατάσεως, και την «Ακρόπολιν» του Γένους μας, κόσμημα πολιτισμού και θύλακα αντίστασης της ανθρώπινης φύσεως, νησίδα ανανήψεως και διαρκή αντίστασιν της πεπτωκυίας φύσεώς μας, με κατεύθυνση και σκοπούμενο αποτέλεσμα την αιώνια ζωή.
Ως εκ τούτου, λοιπόν, πέραν του εμβριθούς πνευματικού βίου, δύναται κανείς να έλθει σε επαφή και με τα ανεκτίμητα ιερά κειμήλια, με τους θησαυρούς του Αγίου Ορους, τα οποία αποτελούν εκ των ων ουκ άνευ συστατικό στοιχείο του πολιτισμού μας, διότι χρονολογούνται εκ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Εν κατακλείδι, το Αγιον Ορος, ως ιστορική οντότητα και αυτοδύναμος οργανισμός, υπάρχει αδιάλειπτα και έχει αυτοτελή θεσμική ζωή τουλάχιστον 1.000 χρόνια προς της συστάσεως του ελληνικού κράτους, τα Συντάγματα του οποίου επιδαψιλεύουν τα ιστορικά στοιχεία του, τα οποία συνέτειναν εξόχως εις την διαμόρφωσιν του πνευματικού παγκόσμιου πολιτισμού, ο οποίος ετέχθη εντός των κόλπων της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Το Αγιον Ορος συνιστά θεμελιωτικό συνεκτικό στοιχείο του πολιτισμού μας, ταυτοτητοποιητικό αρμό της εθνικής μας συνειδήσεως, αποτελεί το σύγχρονο πνευματικό καταφύγιο, τον στέρεο αντίποδα της επελαυνούσης παγκοσμιοποιήσεως και εγκαθιδρυσομένης Νέας Τάξεως Πραγμάτων, άχρι του επέκεινα, κατά τούτο έχουμε ιδιαίτερο χρέος ως Ελληνες ορθόδοξοι πολίτες να καταστούμε αυτοκλήτως διαπρύσιοι φρουροί «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».
*Δικηγόρος
Μεσούντους του θέρους, καίτοι η νεοφυής κυβέρνησις βαίνει ολοταχώς ίνα προωθήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις προς τους καίριους τομείς του δημοσίου βίου (Δημόσια Τάξη - Ασφάλεια, Υγεία, Παιδεία - Εκκλησία, Ανάπτυξη), άνευ περιόδου χάριτος, υπήρχε και θα υπάρχει πάντοτε, ουχί μόνον εις την κραταιά συνείδησιν ημών των ορθοδόξων χριστιανών, μία ανωτέρα δύναμις που ενδημεί εσαεί παρούσα, ακόμη και όταν ημείς, διά ποικίλους λόγους, είμεθα ωσεί παρόντες, η οποία θα μας στέργει και θα μας προστατεύει εν παντί και πάντοτε.
Αυτή η ακατάλυτος, η του αδύτου φέγγους βολίς δεν είναι άλλη εκ της Κιβωτού του Γένους μας, το Περιβόλι της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Παναγίας μας, όπου οι μοναχοί διακονούν αγόγγυστα τη ζώσα, αργόσυρτη ορθόδοξη παράδοσή μας εις το διηνεκές, με τους απαρασάλευτους κανόνες της, την υπερεκχειλίζουσα λατρεία προς τον Κύριό μας, διά τη σωτηρία ημών, αλλά και εν γένει απάσης της ανθρωπότητος.
Εις το Αγιον Ορος, το οποίο επισκέφθηκα άρτι προσφάτως -την Ιερά Μονή Παντοκράτορος αλλά και Μεγίστης Λαύρας-, εκεί ψηλαφεί κανείς τον θρουν του κάλλους, αφουγκραζόμενος το θρόισμα της Γαλινιαίας Σιγής, και έχει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσει μετά εναργείας το μεγαλείο του αυτοτελούς ελληνορθόδοξου πολιτισμού, το οποίο διατηρείται αλώβητο και ακέραιο εις το διάβα των αιώνων, αγέρωχο, μέχρι και σήμερον.
Το Αγιον Ορος, λοιπόν, αποτελεί, πέραν από το μείζον εφαλτήριο πνευματικής εξύψωσης, μετανοίας, συγχωρέσεως, απολύτου ελευθερίας και ανατάσεως, και την «Ακρόπολιν» του Γένους μας, κόσμημα πολιτισμού και θύλακα αντίστασης της ανθρώπινης φύσεως, νησίδα ανανήψεως και διαρκή αντίστασιν της πεπτωκυίας φύσεώς μας, με κατεύθυνση και σκοπούμενο αποτέλεσμα την αιώνια ζωή.
Ως εκ τούτου, λοιπόν, πέραν του εμβριθούς πνευματικού βίου, δύναται κανείς να έλθει σε επαφή και με τα ανεκτίμητα ιερά κειμήλια, με τους θησαυρούς του Αγίου Ορους, τα οποία αποτελούν εκ των ων ουκ άνευ συστατικό στοιχείο του πολιτισμού μας, διότι χρονολογούνται εκ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Εν κατακλείδι, το Αγιον Ορος, ως ιστορική οντότητα και αυτοδύναμος οργανισμός, υπάρχει αδιάλειπτα και έχει αυτοτελή θεσμική ζωή τουλάχιστον 1.000 χρόνια προς της συστάσεως του ελληνικού κράτους, τα Συντάγματα του οποίου επιδαψιλεύουν τα ιστορικά στοιχεία του, τα οποία συνέτειναν εξόχως εις την διαμόρφωσιν του πνευματικού παγκόσμιου πολιτισμού, ο οποίος ετέχθη εντός των κόλπων της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Το Αγιον Ορος συνιστά θεμελιωτικό συνεκτικό στοιχείο του πολιτισμού μας, ταυτοτητοποιητικό αρμό της εθνικής μας συνειδήσεως, αποτελεί το σύγχρονο πνευματικό καταφύγιο, τον στέρεο αντίποδα της επελαυνούσης παγκοσμιοποιήσεως και εγκαθιδρυσομένης Νέας Τάξεως Πραγμάτων, άχρι του επέκεινα, κατά τούτο έχουμε ιδιαίτερο χρέος ως Ελληνες ορθόδοξοι πολίτες να καταστούμε αυτοκλήτως διαπρύσιοι φρουροί «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».
*Δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου