Διεθνιστής δηλώνει ο Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού Ιώβ, μόνιμος
αντιπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στο Παγκόσμιο
Συμβούλιο των Εκκλησιών (ΠΣΕ) και προσφάτως εκλεγείς από την Σύνοδό Του κοσμήτορας
του Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών Ορθοδόξου Θεολογίας, που εδρεύει στο
Σαμπεζί της Γενεύης, στη θέση του ομ. Καθηγητού κ. Βλ. Φειδά.
Ο εν
λόγω Ιεράρχης, με τις τόσο υψηλές, προβεβλημένες και υπεύθυνες θέσεις που του
έχει εμπιστευθεί το Φανάρι, σε συνέντευξη που έδωσε στην ιστοσελίδα του ΠΣΕ
δήλωσε, μεταξύ άλλων:
«Η
Γενεύη μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι ΠΡΙΝ από τις θρησκευτικές
και εθνικές μας ιδιότητες είμαστε ΠΡΩΤΑ από όλα ΠΟΛΙΤΕΣ του ΚΟΣΜΟΥ και επομένως
έχουμε μεγάλη ευθύνη για τον κόσμο».
(Σημ. Οι υπογραμμίσεις του γράφοντος). Πρέπει να είναι η πρώτη φορά που δημόσια και επίσημα Ιεράρχης, μάλιστα με υπεύθυνη θέση στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, δηλώνει διεθνιστής και πρώτη φορά αντιστρέφεται αυτό στο οποίο πιστεύουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Έως σήμερα πιστεύουν στην Καθολικότητα της Εκκλησίας και στην αγάπη και στην αλληλεγγύη μεταξύ των λαών. Είναι πρωτάκουστο ότι ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να είναι διεθνιστής και «πολίτης του κόσμου» και να έχει σε δεύτερη μοίρα την ιδιοπροσωπία του.
(Σημ. Οι υπογραμμίσεις του γράφοντος). Πρέπει να είναι η πρώτη φορά που δημόσια και επίσημα Ιεράρχης, μάλιστα με υπεύθυνη θέση στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, δηλώνει διεθνιστής και πρώτη φορά αντιστρέφεται αυτό στο οποίο πιστεύουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Έως σήμερα πιστεύουν στην Καθολικότητα της Εκκλησίας και στην αγάπη και στην αλληλεγγύη μεταξύ των λαών. Είναι πρωτάκουστο ότι ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να είναι διεθνιστής και «πολίτης του κόσμου» και να έχει σε δεύτερη μοίρα την ιδιοπροσωπία του.
Το
ότι οι άνθρωποι είναι πρώτα «πολίτες του κόσμου» και ύστερα π.χ. Χριστιανοί
Ορθόδοξοι και Έλληνες είναι η ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης. Η ιδεολογία αυτή
έχει και μεσσιανικό χαρακτήρα, όπως είχε ο αλήστου μνήμης Μαρξισμός –
Λενινισμός, που επίσης είχε βάση του τον διεθνισμό, υπό την καθοδήγηση της
κομματικής νομενκλατούρας της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι η συνέχειά του
κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού, αφού και η παγκοσμιοποίηση επικαλείται τον
«επίγειο παράδεισο». Στον Μαρξισμό – Λενινισμό αυτός θα επιτυγχανόταν με την
ένωση των εργατών όλου του κόσμου και την παγκόσμια επανάσταση. Η
παγκοσμιοποίηση επαγγέλλεται ότι θα τον πετύχει με την κατάργηση της ταυτότητας
και της ιδιοπροσωπίας του κάθε λαού, την ισοπέδωση των επί μέρους πολιτισμών
και την υποταγή όλων σε μια παγκόσμια κυβέρνηση, που θα τους κατευθύνει…
«Ο.Τ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου