Τη ΛΑ΄ (31η) Οκτωβρίου, ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ΙΑΚΩΒΟΣ Επίσκοπος Μυγδονίας, εις των τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων Πατέρων των εν Νικαία, εν ειρήνη τελειούται.

Ιάκωβος ο Άγιος Πατήρ ημών έγινεν Επίσκοπος Αντιοχείας της Μυγδονίας, η οποία ονομάζεται και Νίσιβις· δια δε την άκραν αυτού αρετήν υπήρξε μέγας θαυματουργός, και νεκρόν αναστήσας με την του Χριστού δύναμιν και πολλούς επιστρέψας από την ειδωλομανίαν εις την θεογνωσίαν. Αλλά και πολλούς Χριστιανούς, οίτινες ηρνήθησαν τον Χριστόν δια τον φόβον των τυράννων και βασάνων, πάλιν επέστρεψεν εις τον Χριστόν, συγγράψας και βιβλίον ωφελιμώτατον, μέρη τινά του οποίου αναφέρει ο Επίσκοπος Θεοδώρητος εις την καλουμένην «Φιλόθεον Ιστορίαν» αυτού.
Ούτος ο Άγιος εδοκίμασε πολλούς πειρασμούς από τους ειδωλολάτρας βασιλείς υπέρ της ευσεβείας, ουδόλως όμως μετεβλήθη η γνώμη του. Έφθασε δε και έως εις τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου, και εν τη Αγία Οικουμενική πρώτη Συνόδω τη γενομένη εν έτει τκε΄ (325) εχρημάτισεν εις των εκεί παρόντων τριακοσίων δεκαοκτώ Θεοφόρων Πατέρων. Αφ’ ου δε εβεβαίωσε και επεσφράγισε τα εκεί κηρυχθέντα μετά των συν αυτώ Πατέρων μετέβη εις την Κωνσταντινούπολιν και συνήντησε τον μέγαν Μητροφάνην τον Κωνσταντινουπόλεως, με τον οποίον συνομιλήσας, εκήδευσεν αυτόν τότε κοιμηθέντα και επανήλθεν εις τον θρόνον του. Ολίγον δε ζήσας μετά ταύτα και με σημεία και θαύματα διαλάμψας, ανεπαύθη εν Κυρίω.