Ελλάς: Το Προτεκτοράτον της Κούβας;

Η πίστη στον Χριστό είναι αναμφισβήτητα ο,τι καλύτερο γνωρίσαμε, ο,τι καλύτερο συναντήσαμε στη ζωή μας, «επαγγελίας έχουσα ζωής, της νυν και της μελλούσης». Στις δύσκολες στιγμές η πίστη μας έδωσε παρηγοριά κι ελπίδα. Και περάσαμε πολλές δύσκολες καταστάσεις. Το 1940 ενώ είμαστε ουδέτεροι, ήσυχοι, μη ενοχλούντες κανένα δεχθήκαμε την απρόοπτη επίθεση του Μουσσολίνι. Ο ανόητος δικτάτορας αποφάσισε να επανιδρύσει τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Πρώτο θύμα η Αιθιοπία, δεύτερο η Αλβανία, τρίτο η Ελλάδα, όπου όμως έφαγε τα μου­τρα του. Αναγκάσθηκε ο Χίτλερ να έλθει, για να τον ξελασπώσει, και τον ξελάσπωσε• το αποτέλεσμα όμως ήταν ότι η Ιταλία, θεώρούμενη ως τότε σαν μία από τις Μεγάλες Δυνάμεις, υποβιβάστηκε σ’ ένα μικρής σημασίας σύμμαχο του Χίτλερ. Και είχε ο Μουσσολίνι τραγικό τέλος. Με την ευκαιρία αυτή να παρατηρήσουμε ότι το παρελθόν δεν μπορεί ποτέ να επαναφερθεί. Στις ημέρες μας ο τούρκος πρόεδρος Ερντογάν δείχνει να παρασύρεται σε όνειρα σαν του «Ντούτσε». Μιλάει για τα σύνορα «της καρδιάς του» κ.λπ. Θα ιδούμε τη συνέχεια.

Με την πίστη λοιπόν και με την ελπίδα μας στην Μεγαλόχαρη Παναγία αντιμετωπίσαμε τον πόλεμο και την Κατοχή και βρεθήκαμε με τους νικητές. Με αυτήν επίσης αντιμετωπίσαμε και την κομμουνιστική ανταρσία και τον Συμμοριτοπόλεμο.
Μετά τις περιπέτειες αυτές ήλθαν χρόνια ειρήνης και ευημερίας. Σε τέτοια περίοδο, χρειάζεται η πίστη; Αν χρειάζεται λέει; Δείτε τι εξελίξεις έχουμε στην Πατρίδα μας. Η ευημερία μας οδήγησε στον ευδαιμονισμό, που συμβαδίζει με τον ατομισμό. Η Ελληνίδα άρχισε να βλέπει τα παιδιά και ιδίως τα πολλά παιδιά όχι σαν χαρά και ευλογία Θεού, αλλά σαν εμπόδιο στην καλοπέραση των γονέων. Αποποινικοποιήθηκε η άμβλωση (ο φόνος δηλαδή, η δολοφονία του αγέννητου παιδιού). Αποτέλεσμα: Ελαττώνεται ο πληθυσμός της μικρής μας Χώρας. Για να διατηρηθεί ο πληθυσμός πρέπει κάθε αντρόγυνο να κάνει τρία τουλάχιστον παιδιά. Προϋπόθεση είναι να συνδεθεί το αντρόγυνο με τα δεσμά του γάμου και να μη είναι «σύντροφοι» αστεφάνωτοι. Να λοιπόν από ποιόν φοβερό κίνδυνο μας προστατεύει η πίστη στους καιρούς, της ευημερίας: Από τον κίνδυνο της εξαφανίσεως της Πατρίδας μας. Η πίστη λοιπόν είναι απαραίτητη όχι μόνο στους δύσκολους καιρούς αλλά και στους καιρούς της ευημερίας. Γιατί μας εμπνέει τον αλτρουϊσμό, που εκδηλώνεται και προς τα παιδιά μας και προς τους άλλους ανθρώπους• «προς πάντα ωφέλιμος εστι, επαγγελίας έχουσα ζωής, της νυν και της μελλούσης».
Συμπέρασμα: Η πίστη στο Χριστό, στις δύσκολες καταστάσεις μας δίνει παρηγοριά κι ελπίδα και στις ευτυχισμένες μας εμπνέει δημιουργικό αλτρουϊσμό.
Και όμως, πολεμείται σήμερα με πάθος η πίστη. Πολεμείται το μάθημα των Θρησκευτικών στο σχολείο. Διαφημίζεται η αθεΐα. Η συμβίωση ανδρογύνων χωρίς κανένα είδος γάμου. Αλλά η ομοφυλοφιλία… με γάμο. Ο πρόεδρος της Βουλής ειρωνεύεται το σύνθημα «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» αλλά και το σύνθημα «Ελλάς, Ελλήνων χριστιανών». Οι κυβερνώντες σήμερα ευλαβούνται πολύ τις θεότητες: Μαρξ – Λένιν – Φιντέλ Κάστρο, ιδίως τον τελευταίον. Θα το αντιληφθήκατε ακούγοντας τις δηλώσεις της Μπέτυ Μπαζιάνα. Θα αντιληφθήκατε ότι η Ελλάδα σήμερα κυβερνάται σαν προτεκτοράτο της Κούβας του Κάστρο.
Αδελφοί μου, ας κρατήσουμε σταθερά τον θησαυρό της πίστεως.

Θ. Β. Κετσέας
Ιατρός

"Ο.Τ"