Ἐκ τοῦ Γραφείου Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν της Ι. Μητρ. Πειραιώς

 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 13^ῃ Ἰουλίου 2017

 Στό δημοσιευθέν στό διαδίκτυο κείμενό μας «Ἔκτακτη διπλή σύναξη Ἁγίου Ὄρους ρουτίνας ἤ σκοπιμότητας» μέ θέμα τήν στάση τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους Ἄθω ἐπί τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης πού δυστυχῶς ἐπιβεβαιώθηκε ὡς πρός τό περιεχόμενό του ἀπό τό ὑπ’ ἀριθμ. Φ. 2/32/1400/2/7/17-30.6.2017 Μήνυμα τῆς Ἐκτάκτου Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως παρετέθη ἀπό τό ἱστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ αὐτούσιο κείμενο ὑπογράφοντος ὡς «Ἰλαρίων Μοναχός Ἁγιορείτης» εἰς τό ὁποῖον ἐπί λέξει ἀναφέρεται διά τόν Πανοσιολογιώτατον Καθηγούμενον τῆς Ἱ. Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου κ. Ἐφραίμ: «Πῶς μετά τήν “θαυματουργική” δικαίωσή του ἀπό τό μεγαλύτερο σκάνδαλο τοῦ Ἁγίου Ὄρους...» ἐπιθυμοῦμε νά διευκρινίσωμε ὅτι ὅπως πλειστάκις ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Σεραφείμ σέ Ἀνακοινωθέντα καί κείμενά του δημοσίως ἔχει καταδείξει δέν ὑπῆρξε ὑπαιτιότητι τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου καί τοῦ Καθηγουμένου Αὐτῆς οἱονδήποτε σκάνδαλο ἀλλά ἀντιθέτως δικαία καί ὀφειλομένη ἐκ τῶν ἱερῶν Κανόνων καί τῶν θεσμίων τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας διαφύλαξις, ὑπεράσπισις καί προστασία τῶν ἱερῶν δικαίων τῆς εἰρημένης Σεβασμίας Μονῆς. Ὁ δημιουργηθείς μέγα θόρυβος ὀφείλετο προδήλως εἰς πολιτικά καί μιντιακά δυσώδη παίγνια καί βέβαια εἰς τόν ἐμπαθή ἀντικληρικαλισμό ἱκανῆς μερίδος τοῦ ἐντύπου καί ἠλεκτρονικοῦ τύπου. Αὐτό κατεδείχθη μέ τήν δικαίωση τήν ὄντως θαυμαστή παρά Θεοῦ τοῦ Πανοσιολ. Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Βατοπαιδίου κ. Ἐφραίμ καί τῶν συνεργατῶν του, ἐνώπιον τῆς ποινικῆς δικαιοσύνης καί θά καταδειχθεῖ ἔτι ἐναργέστερον καί διά τό ἀστικόν σκέλος τῆς ὑποθέσεως ἐνώπιον τῆς ἐγχωρίου ἐννόμου τάξεως καί ἀσφαλῶς καί βεβαίως ἄν χρειασθῆ ἐνώπιον τῆς Εὐρωπαϊκῆς ἐννόμου τάξεως τῆς ὁποίας τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἐπί ὁμοειδῶν θεμάτων ἔχει ἐκδόσει δύο μνημειώδεις δικαστικάς ἀποφάσεις πού ἀποτελοῦν σχετική νομολογία μέ τήν ὁποία ἐδικαιώθησαν τότε αἱ προσφυγοῦσαι Ἱ. Μοναί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατά τοῦ ἐπαισχύντου Νόμου Τρίτση 1700/1987 καί θά δικαιωθεῖ ὁπωσδήποτε καί ἡ εἰρημένη Ἱ. Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου ἐπειδή στά κράτη δικαίου ἰσχύει ἡ δικαιϊκή ἀρχή ἐπί τῆς ὁποίας θεμελιοῦνται αἱ ἀνωτέρω Ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων πού ὁρίζει ὅτι «ἡ ἀπόκτηση κυριότητος ἤ ἄλλου ἐμπραγμάτου δικαιώματος κρίνεται κατά τό δίκαιο πού ἴσχυε ὅταν ἔγιναν τά πραγματικά γεγονότα γιά τήν ἀπόκτησή τους» ἀρχή τήν ὁποία ἀποδέχεται καί τό ἐγχώριο ἀστικό δίκαιο στό ἄρθρο 51 τοῦ Εἰσαγωγικοῦ Νόμου τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικος καί ἑπομένως δικαίως ἡ. Ἱ. Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου διεκδικεῖ τά δυνάμει ἱστορικῶν ἐγγράφων κυριότητος τῆς βυζαντινῆς περιόδου (χρυσόβουλα) περιουσιακά αὐτῆς στοιχεῖα ὅταν ληφθῆ ὑπ’ ὄψιν τό τεράστιο πνευματικό, ἐθνικό καί κοινωνικό ἔργο πού προσφέρει.

Κατά ταῦτα δηλοῦμεν ὅτι ἀποδεχόμεθα πάντα τά ἀνωτέρω καί ἐκφράζομεν τήν λύπην μας διότι ὀφείλαμε νά διευκρινίσουμε τή θέση τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς μας σχετικῶς μέ τό ἐν λόγῳ θέμα.

Ἐκ τοῦ Γραφείου Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν

Ἀρχιμ. Παῦλος Δημητρακόπουλος, Διευθυντής

Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος