+Ι.Γ.Ζ.
ΠΗΔΑΛΙΟΝ εκδόσεις ΑΣΤΗΡ
Αποστολικοί κανόνες
ΜΕ’
Ο παρών κανών διορίζει ότι όποιος επίσκοπος η πρεσβύτερος η διάκονος ήθελε συμπροσευχηθεί μοναχά, αλλά όχι να συλλειτουργήσει με αιρετικούς της αφορίζεται. Επειδή όποιος με της αφορισμένους συμπροσεύχεται ( καθώς τοιούτοι είναι οι αιρετικοί ) πρέπει να συναφορίζεται και της. Ει δε και εσυγχώρησεν εις της αιρετικούς της να ενεργήσουν κανένα λειτούργημα ωσαν κληρικοί, της καθαίρηται, επειδή όποιος κληρικός συλλειτουργήσει με καθηρημένους ( καθώς τοιούτοι είναι οι αιρετικοί κατά τον β’ και δ’ της γ’.) συγκαθαιρείται και αυτόςκατά τον ια’ των αποστόλων. Πρέπει γαρ της αιρετικούς να μισούμεν και να αποστρεφόμεθα , αλλά όχι ποτέ και να συμπροσευχόμεθα με της η να συγχωρούμεν εις της να ενεργήσουν τι Εκκλησιαστικόν λειτούργημα η ως κληρικοί η ως Ιερείς. Σελ. 51
Ο παρών κανών διορίζει ότι όποιος επίσκοπος η πρεσβύτερος η διάκονος ήθελε συμπροσευχηθεί μοναχά, αλλά όχι να συλλειτουργήσει με αιρετικούς της αφορίζεται. Επειδή όποιος με της αφορισμένους συμπροσεύχεται ( καθώς τοιούτοι είναι οι αιρετικοί ) πρέπει να συναφορίζεται και της. Ει δε και εσυγχώρησεν εις της αιρετικούς της να ενεργήσουν κανένα λειτούργημα ωσαν κληρικοί, της καθαίρηται, επειδή όποιος κληρικός συλλειτουργήσει με καθηρημένους ( καθώς τοιούτοι είναι οι αιρετικοί κατά τον β’ και δ’ της γ’.) συγκαθαιρείται και αυτόςκατά τον ια’ των αποστόλων. Πρέπει γαρ της αιρετικούς να μισούμεν και να αποστρεφόμεθα , αλλά όχι ποτέ και να συμπροσευχόμεθα με της η να συγχωρούμεν εις της να ενεργήσουν τι Εκκλησιαστικόν λειτούργημα η ως κληρικοί η ως Ιερείς. Σελ. 51
ΜΣΤ’
Επίσκοπον
η Πρεσβύτερον αιρετικών δεξαμένους Βάπτισμα η θυσίαν καθαιρείσθαι προστάσσομεν
Της
γαρ συμφώνησις Χριστώ της Βελίαρ, η τι μερίς πιστώ μετά απίστου; Σελ.51
ΜΖ’
Επίσκοπος
η Πρεσβύτερος τον κατά αλήθειαν έχοντα βάπτισμα, εάν άνωθεν βαπτίσει, η τον
μεμολυσμένον παρά των ασεβών εάν μη Βαπτίσει καθαιρείσθω, ως γελών τον Σταυρόν
και τον του Κυρίου θάνοατον, και νη διακρίνων Ιερέας ψευδοιερέων. Σελ.55
Ένα
βάπτισμα είναι παραδεδομένον εις ημας της ορθοδόξους χριστιανούς, τόσον από τον
Κύριό της όσον και από της Θείους αποστόλους και αγίους Πατέρας επειδή και της εστάθη
ο Σταυρός και θάνατος του Κυρίου, εις τον οποίον τον τύπον το βάπτισμα γίνεται…
Σελ 56 ( σ.σ. τύπος = τριττή κατάδυση )
ΞΕ’
Εί
της κληρικός η Λαικός εισέλθοι εις συναγωγήν Ιουδαίων η αιρετικών προσεύξασθαι
και καθαιρείσθω και αφοριζέσθω ( σ.σ. ο Βαρθολομαίος και πλήθος επισκόπων πόσες
φωτογραφίες και βίντεο έχουν μέσα της συναγωγές των εβραίων; Πόσες φωτογραφίες έχουν σε Μασονικές στοές;;; ) Σελ. 82
ΞΗ’
…Οθεν
ο παρών κανών διορίζει ότι όποιος Επίσκοπος η Πρεσβύτερος η διάκονος ήθελε
δεχθεί δευτέραν χειροτονίαν, από τινά , της καθαίρεται και της και εκείνος που
τον χειροτόνησεν,
έξω
μόνον εάν αποδειχθή , ότι έχει την χειροτονίαν από Αιρετικούς. Διότι οι παρά
των αιρετικών βαπτισθέντες η
χειροτονηθέντες, ούτε όλως Χριστιανοί δύνανται να ήναι με τον αιρετικόν αυτό
βάπτισμα, η μάλλον ειπείν μόλυσμα, ούτε Ιερείς και κληρικοί με
την αιρετικήν ταύτην χειροτονίαν. Δια τούτον ακινδύνως οι τοιούτοι και
βαπτίζονται παρά των ορθοδόξων Ιερέων και χειροτονούνται παρά των ορθοδόξων
επισκόπων.
Οθεν
ακολούθως και ο Μ.Βασίλειος γράφων της Νικοπολίτας λέγει:
Εγώ
δεν θέλω συναριθμήσει ποτέ με της αληθείς Ιερείς του Χριστού, εκείνον όπου εχειροτονήθη
και έλαβε προστασίαν λαού από τας βεβήλους χείρας των αιρετικών της ανατροπήν της
ορθοδόξου πίστεως. Σελ.90-91.
Α’ κανών
Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
-απόσπασμα
επι της ουσίας -
…και
απλώς όλοι οι Σχισματικοί ερχόμενοι εις την καθολικήν Εκκλησίαν να βαπτίζονται,
επειδή οι πρώτοι Ιερωμένοι των Σχισματικών ειχον μεν το χάρισμα του να
χειροτονούν και του να βαπτίζουν από την Εκκλησίαν. Αφού δε μιαν φοράν
εσχίσθησαν από όλο το Σώμα της Εκκλησίας, έχασαν αυτό και δεν μπορούν πλέον να
βαπτίσουν άλλους η να χειροτονήσουν, και απλώς να δώσουν χάριν την οποίαν δια
του σχίσματος εστερήθησαν,όθεν και οι παρ’ αυτώ βαπτιζόμενοι λογίζονται ότι από
λαικούς εβαπτίσθησαν , διο και χρειάζονται να βαπτισθούν. Μερικοί δε επίσκοποι
κατά την Ασίαν εδέχθησαν το βάπτισμα αυτών χάριν οικονομίας και συγκαταβάσεως,
και ουχί ακριβείας, ωσάν όπου οι σχισματικοί είναι ακόμη μέλη της Εκκλησίας.
Οθεν κατά την γνώμην αυτών ας είναι δεκτόν. Οι Σχισματικοί Εγκρατίται όμως ιδιαίτερον πρέπει να
βαπτίζονται επιστρέφοντας κατά την ακρίβειαν
των κανόνων και δια τι ίδιον επινόησαν βάπτισμα, παραχαράξαντες την εν
τω βαπτίσματι παράδοσιν Σελ.589
(
σ.σ. 1. γράφε ποδόλουτρο και ράντισμα
2. ο νόμος στην Λειτουργική προυποθέτει την εγκυρότητα του μυστηρίου
εφόσον δεν παραχαράχθηκε η ιερολογία, ο
τρόπος και η ύλη του μυστηρίου
3.
ο άγιος εξηγεί ότι σχισματικός είναι
αυτός ο οποίος δεν άλλαξε το δόγμα, αλλά πράγματα μικρά και ευκολογιάτρευτα )
ΜΖ’ κανών Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
-Επιδιορθούμενος λέγει:
Εγκρατίται
και Σακκοφόροι και Αποστακτείται αλλά και οι Ναυατιανοί πρέπει να
αναβαπτίζονται, και ότι αγκαλά και κοντά
εις τους Ασιανούς και Ρωμαίους εμποδίσθη ο των τοιούτων αναβαπτισμός,
χάριν οικονομίας, ο λόγος όμως ο δικός του , λέγει ότι πρέπει να έχει τα ο
κύρος και την ισχύν… ίνα εκ τούτου και οι αναβαπτίζοντες αυτούς ακινδύνως τούτο
ποιώσι, και ο αποκρινόμενος εις τους αυτόν περί τούτου ερωτώντας εχη το αξιόπιστον
από του κανόνος. Σελ. 618
15 σχόλια:
Εκ νεου ο κανόνας επειδή λόγω πληκτρολογίου έγιναν κάποια άρθρα δυσνόητα
ΜΕ’ Ο παρών κανών διορίζει ότι όποιος επίσκοπος η πρεσβύτερος η διάκονος ήθελε συμπροσευχηθεί μοναχά, αλλά όχι να συλλειτουργήσει με αιρετικούς ας αφορίζεται. Επειδή όποιος με τους αφορισμένους συμπροσεύχεται ( καθώς τοιούτοι είναι οι αιρετικοί ) πρέπει να συναφορίζεται και αυτός. Ει δε και εσυγχώρησεν εις τους αιρετικούς να ενεργήσουν κανένα λειτούργημα ωσαν κληρικοί, ας καθαίρηται, επειδή όποιος κληρικός συλλειτουργήσει με καθηρημένους ( καθώς τοιούτοι είναι οι αιρετικοί κατά τον β’ και δ’ της γ’.) συγκαθαιρείται και αυτός κατά τον ια’ των αποστόλων. Πρέπει γαρ τους αιρετικούς να μισούμεν και να αποστρεφόμεθα , αλλά όχι ποτέ και να συμπροσευχόμεθα με αυτούς η να συγχωρούμεν εις αυτούς να ενεργήσουν τι Εκκλησιαστικόν λειτούργημα η ως κληρικοί η ως Ιερείς. Σελ. 51
Επειδή πρέπει να είμαι λίγο τυφλός σε ποιο ακριβώς σημείο κάνει αναφορά σε άκυρα ή μη μυστήρια ο Κανόνας;
+Ι.Γ.Ζ.
Αν δεν καταλάβατε τι γράφουν συνολικά οι κανόνες, εγώ δεν γνωρίζω καλύτερα ελληνικά για να σας εξηγήσω. Ενδεχομένως κάποιοι να κατάλαβαν
+Ι.Γ.Ζ.
Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου ἐπισημαίνοντος ὅτι
ἄλλοι ἔγιναν αἱρετικοί καί χάθηκαν, ἄλλοι, ἐνῶ παρέμειναν ὀρθόδοξοι, ἐπίσης, χάθηκαν διότι εἶχαν ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ αἱρετικούς!
Παρακαλώ πολυ να μου εξηγήσετε, εάν οι οικουμενιστες έχουν έγκυρα μυστήρια (Αυτό σημαίνει σωτηρία), δηλαδή εάν σώζεται η ψυχή μου στον Βαρθολομαίο, γιατί να φύγω;;
Ανώνυμος είπε...
Παρακαλώ πολυ να μου εξηγήσετε, εάν οι οικουμενιστες έχουν έγκυρα μυστήρια (Αυτό σημαίνει σωτηρία), δηλαδή εάν σώζεται η ψυχή μου στον Βαρθολομαίο, γιατί να φύγω;;
κχ
Αυτή η ανοησία περί εγκύρων και ακύρων Μυστηρίων, πρέπει κάποτε να σταματήσει. Όπως δεν υπάρχει "έγκυρος ή άκυρος" Χριστός, "έγκυρη ή άκυρη" Εκκλησία, έγκυρα και άκυρα Μυστήρια δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο ενεργή και ανενεργή Μυστήρια και αυτό διότι :
"12 Ζῶν γὰρ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ διϊκνούμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καὶ πνεύματος, ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν, καὶ κριτικὸς ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν καρδίας ... "(Εβ. δ΄)
Τι λέγει εδώ ; Δεν λέγει "Ζῶν γὰρ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεργὴς" ; Ούτως και τα Μυστήρια. Ή είναι ζώντα και ενεργή ή είναι νεκρά και ανενεργή. Λόγος εδώ δεν γίνεται - ούτε υπάρχει - περί των κατεγνωσμένων αιρέσεων. Λόγος γίνεται και υπάρχει, εκεί όπου η μεν Ιερολογία των Μυστηρίων είναι η ενδεδειγμένη, αλλά απουσιάζει η ενεργός και ζώσα παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Την αναστέλλει σήμερα η σύμπλευση/συμπόρευση με τον Οικουμενισμό.
Δεν γράφω περισσότερα.
α. Πρώτον, οι Κανόνες λένε "καθαιρείσθω", δηλαδή, αποδιδόμενο στην σημερινή γλώσσα "να καθαιρούνται", και όχι "είναι ήδη καθηρημένοι".
β. Δεύτερον, έγκυρα Μυστήρια δεν σημαίνει απαραίτητα σωτηρία, ειδάλλως όλοι οι Ορθόδοξοι όλων των εποχών θα σωνόντουσαν μόνο και μόνο επειδή βαπτίσθηκαν, μυρώθηκαν, ή παντρεύθηκαν ορθόδοξα.
Επομένως φίλε "ανώνυμε" αν μένεις με τον Βαρθολομαίο και έχεις γνώση της προδοσίας που αυτός διαπράττει, τότε κολάζεσαι ως συνυπεύθυνος, και ουδόλως δεν σε σώζει το ότι ο γάμος σου είναι έγκυρος. Η δε κοινωνία που λαμβάνεις είναι πυρ καταφλέγον τους αναξίους.
γ. Αυτό που πρέπει να σταματήσει (και δυστυχώς δεν πρόκειται στην εποχή μας που το διαδίκτυο έχει δώσει βήμα και στην τελευταία νοικοκυρά), είναι να θέλουμε να έχουμε γνώμη για όλα, και -το χειρότερο- δίχως ίχνος συστολής. Οι αναλφάβητοι μιλούν για την γλώσσα, οι γιατροί για την θεολογία, οι πυρηνικοί φυσικοί για την ψυχολογία, οι κουτσοί για τον αθλητισμό. Έλεος πια!
Κύριε ελέησον!
αν δεν εχω γνώση της προδοσίας τι γίνεται;
Οταν χειροτονούν κάποιους επισκόπους ( εκ νεου ) όπως και αρκετους κληρικούς κατά την είσοδό τους στην Εκκλησία, ένθεν κι ένθεν αυτό τι σημαίνει;
Οτι δεν δέχονται τα μυστήρια του ένος και του άλλου ως έγκυρα.
Δεν σώζει τον Χριστιανόν μόνο η θεία Χάρις, αλλά «η Χάρις και η αλήθεια» (Ιωάν. α΄ 17), κατά το δόγμα του Κυρίου, «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δέ απιστήσας κατακριθήσεται» (Μαρκ. ιστ΄ 16). Κατακριθήσεται δέ, όχι μόνον ο κληθείς είς το άγιον Βάπτισμα και αρνηθείς την σωτήριον κλήσιν όλως, αλλά και ο βαπτισθείς μέν, πεσών δε μετά τούτο είς απιστίαν αιρέσεως αμετανοήτως. Διότι, ενώ το Μυστήριον του Βαπτίσματος έστι Φώς, η αίρεσις είναι «σκότος το εξώτερον» (Δαλματίου, Μ. 4, 1257). Τα άγια Μυστήρια, λέγει ο ιερός Κανών, «τοίς επιμένουσιν έν τή αιρέσει μεγάλην της καταδίκης την τιμωρίαν πορίζουσιν». Ούτω γίνεται έν αυτοίς το «έν τή αληθεία πρός την αιώνιον ζωήν» «φωτεινότερον» «έν τή πλάνη σκοτεινότερον και πλέον καταδεδικασμένον» (ΝΖ΄ Κανόνος Συνόδου Καρθαγένης). Διό αί Οικουμενικαί Σύνοδοι απαγγέλλουσι τον φρικτόν αναθεματισμόν «τοίς κοινωνούσιν έν γνώσει» τοίς καινοτόμοις «ανάθεμα» (Ζ΄Οικουμενικής Συνόδου Μ. 13, 128).
Υπό το ανάθεμα, λοιπόν, των Οικουμενικών Συνόδων της Εκκλησίας κείνται οι «έν γνώσει» (Θεοδώρου Στουδίτου, PG. 99, 1653) κοινωνούντες των Μυστηρίων των υπό κρίσιν καινοτόμων. Ώς γάρ «πάν το έν αγνοία καθαρισθήσεται» (αυτόθι ούτω το «έν γνώσει» (Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, Μ. 13, 128) «κατακριθήσεται» (Μάρκ. ιστ΄ 16).
+Ι.Γ.Ζ.
«εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα» Εφεσίους 4:5.
Ο άγιος Νικόδημος ερμηνεύει ότι είναι ένα το βάπτισμα επειδή είναι Μια η Εκκλησία. Διαφορετικά έχουμε δυο βαπτίσματα άρα και δυο εκκλησίες, πράγμα αδύνατον.
+Ι.Γ.Ζ.
«εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα» Εφεσίους 4:5.
Ο άγιος Νικόδημος ερμηνεύει ότι είναι ένα το βάπτισμα επειδή είναι Μια η Εκκλησία. Διαφορετικά έχουμε δυο βαπτίσματα άρα και δυο εκκλησίες, πράγμα αδύνατον.
κχ
Και ο άγιος Συμεών, ο νέος Θεολόγος, κάνει λόγο για το δεύτερο βάπτισμα, το βάπτισμα των δακρύων της Μετανοίας. Ουσιαστικά, δεν πρόκειται περί δυο Βαπτίσεων. Η δεύτερη είναι συνέχεια της πρώτης. Μια η Βάπτιση. Πόσοι όμως μέτοχοι της Βαπτίσεώς των κατά τη νηπιακή τους ηλικία, γίνονται στη συνέχεια ενεργά μέτοχοι του ιερού τούτου και μέγιστου των Μυστηρίων της Εκκλησίας ;
Ποιοι και πόσοι Ανάδοχοι επιμελούνται των νεοφωτίστων εις την εν Χριστώ μαθητεία ;
Ποιοι και πόσοι γνωρίζουν την Ιερολογία του Μυστηρίου ; Ούτε το "Πιστεύω" δεν γνωρίζουν οι Ανάδοχοι.
Τι θέλω και τα γράφω αυτά ;
+Ι.Γ.Ζ.
Συμφωνώ 100%
Σήμερα η ορθοδοξία είθισται να ταυτίζεται μόνον με την αποδοχή του Χριστού. Δηλαδή δεχόμεθα τον Χριστόν και επειδή πηγαίνουμε στην Εκκλησία και ανάβουμε και κανένα κεράκι, πηγαίνομε και σε καμιά θρησκευτική εκδήλωση, υποτίθεται ότι κλείσαμε θέση στον παράδεισο. Ποιό το νόημα να ενταχθεί στους κόλπους της Εκκλησίας ένας αιρετικός και να μετέχει των αχράντων μυστηρίων, ενώ την ίδια στιγμή να είναι ακατήχητος στις βασικές αλήθειες της πίστεως; Ποιο το νόημα να είσαι στην Ορθοδοξία αλλά να έχεις αιρετική πρακτική και διδασκαλία;
Έτσι αντικαθιστούμε η ανταλλάσουμε το προηγούμενο εσφαλμένο δόγμα του ανθρώπου με ένα καινούργιο. (όχι Γιάννης – Γιαννάκης)
Αυτή η πρακτική έχει ως αποτέλεσμα να ανταλλάσουμε μέσα τους την παλαιά δεισιδαιμονία με μία άλλη δεισιδαιμονία.
Σήμερα θέλουμε να μιλάμε για την αλλαγή της θρησκευτικής νοοτροπίας του ανθρώπου, για την αλλαγή του αιρετικού δόγματος του Οικουμενισμού, αλλά χωρίς την κατήχηση στις βασικές αλήθειες της ορθοδόξου πίστεως, αφήνοντας έτσι την ψυχή του ανθρώπου απροστάτευτη. Εάν δεν πράξουμε τα παραπάνω τότε σε τι διαφέρουμε από τους αιρετικούς; Στο Δόγμα;
Και τι να το κάνουμε το ορθόδοξο Δόγμα όταν δεν το χρησιμοποιούμε για την θεραπεία των ψυχών; « Το Δόγμα έτσι δεν ωφελεί σε τίποτα και κανέναν »
Δημοσίευση σχολίου