Ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ λειτουργίας της Μεγάλης Συνόδου
και κυρίως το άρθρο 12 που αφορά στην ψηφοφορία και τελική έγκριση των κειμένων
περιέχει πρωτόγνωρη για την Ορθόδοξη Εκκλησία διαδικασία, κατά την οποία η
ψήφος είναι δικαίωμα μόνο των Προκαθημένων των αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών
και όχι ενός εκάστου μέλους των αντιπροσωπιών των Εκκλησιών στη Σύνοδο. Πιο
απλά κάθε Εκκλησία έχει μία ψήφο και όχι κάθε επίσκοπος που θα συμμετέχει στη
Σύνοδο. Επιπλέον, αρνητική θέση η διαφωνία ενός η και περισσοτέρων αρχιερέων επί
κάποιου κειμένου η τροπολογίας κειμένου καταγράφεται μεν στα πρακτικά, δεν
αποτελεί όμως αντικείμενο μελέτης της Συνόδου, αλλά όπως χαρακτηριστικά
αναφέρει το κείμενο του Κανονισμού «είναι πλέον εσωτερικόν ζήτημα της εις ην
ανήκουν αυτοκεφάλου Εκκλησίας».
Ο
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος αναφερόμενος στις ανωτέρω προβλέψεις του
Κανονισμού γράφει χαρακτηριστικά: «Ταπεινά διατυπώνω τη διαφωνία μου και στο
γεγονός ότι καταργείται η πρακτική όλων των μέχρι τούδε Ιερών Συνόδων τοπικών
και οικουμενικών, όπου κάθε επίσκοπος έχει και τη δική του ψήφο και ουδέποτε
αυτό το σχήμα, μία Εκκλησία μία ψήφος, που καθιστά τα μέλη της Αγίας και
Μεγάλης Συνόδου, πλην των προκαθημένων, διακοσμητικά στοιχεία, αφαιρεθέντος απ᾽
αυτών του δικαιώματος της ψήφου».
Εκτός
του προαναφερθέντος Ιεράρχου υπάρχουν πλείστες όσες άλλες περιπτώσεις Ιεραρχών
τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίοι έχουν διαφορετικές απόψεις από τις
διατυπωμένες στα προς έγκριση υποβληθέντα κείμενα που προετοιμάστηκαν για τη
Μεγάλη Συνοδο. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι από την Εκκλησία της Ελλάδος οι
Μητροπολίτες Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας, Γλυφάδας Παύλος, Κυθήρων
Σεραφείμ και Πειραιώς Σεραφείμ συνδιοργανώνουν μεγάλη θεολογική ημερίδα στις 23
Μαρτίου, στην οποία ασφαλώς θα υπάρξει αρνητική τοποθέτησή τους επί πολλών
σημείων των κειμένων που υποβλήθηκαν προς έγκριση στη Μεγάλη Σύνοδο. Και
ασφαλώς υπάρχουν πολλοί άλλοι επίσκοποι τόσο στην Εκκλησία της Ελλάδος όσο και
στις υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες, που σαφώς διαφοροποιούνται από τα όσα έχουν
προετοιμαστεί από τις προσυνοδικές διεργασίες.
Μέσα
από τις «τεχνικές λεπτομέρειες» του Κανονισμού λειτουργίας της Μεγάλης Συνόδου
επιχειρείται να τεθούν στο περιθώριο όλες οι ανωτέρω απόψεις επισκόπων η να
μετατραπούν σε «εσωτερικό πρόβλημα» των τοπικών εκκλησιών. Με τέτοιες όμως
μεθοδεύσεις η Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδοξίας από Πανορθόδοξη Σύνοδος θα
μετατραπεί σε μία μικρή Σύνοδο Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών και οι
αποφάσεις της οπωσδήποτε θα αμφισβητηθούν εντός των κόλπων της Ιεραρχίας
καθεμιάς από τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες.
Θα
ήταν ευχής έργον, εάν αναδεικνυόταν ένας τουλάχιστον Προκαθήμενος Ορθόδοξης
Εκκλησίας, ο οποίος θα εξέφραζε τη διαφωνία του καταψηφίζοντας τα προβληματικά
σημεία των κειμένων η απαιτώντας την απόσυρση όσων δεν συνάδουν με τη διδασκαλία
των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων. Εάν κάτι τέτοιο φαντάζει στις
μέρες μας αδύνατο, λόγω του πνεύματος των «καλών σχέσεων» μεταξύ των Εκκλησιών
που καλλιεργούνται σε βάρος και αυτής της Αλήθειας, οπωσδήποτε κάθε
προειδοποιητική επισκοπική φωνή που θα υψωθεί πριν τη σύγκληση της Συνόδου,
επισημαίνοντας τους κινδύνους που ετοιμάζεται να επιφέρει αυτή στο σώμα της
Εκκλησίας, είναι ικανή να ανατρέψει τα σχέδια των οικουμενιστών που προσβλέπουν
σε μία επιτάχυνση του βηματισμού τους μέσα από τις αποφάσεις της Μεγάλης
Συνόδου. Ομοίως κάθε παρέμβαση κληρικού και θεολόγου μέσω της οποίας τίθεται το
έργο της Μεγάλης Συνόδου υπό το πρίσμα της πατερικής παράδοσης και ελέγχεται ως
προς τα προβληματικά του σημεία αποτελεί αναγκαία πράξη αφύπνισης του σώματος
της Εκκλησίας, των επισκόπων, των κληρικών, των μοναχών και των λαϊκών πιστών
που αγνοούν εν πολλοίς τι επιχειρείται μέσω της σύγκλησης της Μεγάλης Συνόδου.
"Ο.Τ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου