∆ιατί ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δὲν θὰ πρέπη νὰ συγκληθῆ --Τοῦ π. Ἐµµανουὴλ Χατζηδάκη, τῆς Ἱ. Ἀρχιεπ. Ἀµερικῆς

Θέλω νὰ ἐκφράσω τὴν ἔντονη ἀνησυχία µου καὶ τὸ µεγάλο φόβο µου ὅτι ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ποὺ ἦταν σὲ πλαίσιο προετοιµασίας κατὰ τὴ διάρκεια τῶν τελευταίων 50 ἐτῶν (ποὺ ἀποκλήθηκε ἔτσι ἀπὸ τὸν Οἰκουµενικὸ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα καὶ ὑποστηρίζεται ἀπὸ τοὺς διαδόχους του, ἰδιαίτερα τὸν νῦν Πατριάρχη Βαρθολοµαῖο) θὰ ἐπιφέρη µεγάλη ζηµιὰ στοὺς Ὀρθοδόξους πιστούς. Θὰ ἐξηγήσω τοὺς λόγους, γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ ἦταν καλύτερα, ἂν αὐτὴ ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος δὲν συνεκαλεῖτο. Πέρυσι (6 - 9 Μαρτίου 2014), σὲ µία συνάντηση τῶν ἐπικεφαλῆς τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ποὺ συγκλήθηκε ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Βαρθολοµαῖο στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀποφασίστηκε νὰ συγκληθῆ αὐτὴ ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος τὸ 2016, ἡ ὁποία σὲ µεταγενέστερη συνεδρίαση, ὁρίστηκε γιὰ τὸ µήνα Ἰούνιο. Ἕνα µεγάλο πέπλο µυστηρίου καλύπτει τὶς συνεδριάσεις καὶ τὶς ἐργασίες τῶν ἐπιτροπῶν, ποὺ προετοιµάζουν αὐτὴν τὴ µείζονα Σύνοδο. Οἱ ἴδιοι οἱ ἐπίσκοποι δὲν ἔχουν ἐνηµερωθῆ γιὰ τὴν πρόοδο καὶ τὴν ἀτζέντα της. Σύµφωνα µὲ τοὺς κανόνες, ποὺ πρόσφατα ἔγιναν γνωστοί, αὐτὴ εἶναι µία πολὺ ἰδιαίτερη καὶ µοναδικὴ Σύνοδος. Οἱ φωνὲς ἀπὸ τοὺς λίγους ποὺ ἔχουν διαφορετικὲς ἀπόψεις θὰ πρέπη νὰ σιγήσουν.

Κάθε συµµετέχουσα τοπικὴ Ἐκκλησία θὰ ἔχη µία ψῆφο, ἂν καὶ θὰ ἐκπροσωπηθῆ ἀπὸ 24 ἐπισκόπους. ∆υστυχῶς, τὸ κλῖµα ἐντὸς Ἱεραρχικῶν κύκλων ἐµποτίζεται µὲ τὸ οἰκουµενιστικὸ καὶ συγκρητιστικὸ πνεῦµα τῆς ἐποχῆς. Ἔτσι, ἡ ὁµόφωνη ἔγκριση ἀπὸ τοὺς οἰκουµενιστὲς ἐπισκόπους, ποὺ ἀποτελοῦν καὶ τὴν πλειοψηφία τῆς ἱεραρχίας, εἶναι ἤδη ἐξασφαλισµένη. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, γνωρίζοντας τὴ σύνθεση αὐτῆς τῆς συνόδου, ὁ π. Χαράλαµπος Βασιλόπουλος, αἰωνία του ἡ µνήµη, στὸ βιβλίο του «Ὁ Οἰκουµενισµὸς χωρὶς µάσκα» (1995) τὴν ὀνόµασε Conciliabulum, µία ψευδὸ-Σύνοδο, γιατί, ὅπως ἐξήγησε, «οἱ Οἰκουµενιστὲς θὰ προσπαθήσουν νὰ ἐπικυρώσουν τὸν µοντερνισµὸ ποὺ προσπαθοῦν νὰ προωθήσουν στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Ἐκκλησίας ... θέλουν νὰ εἶναι µία σύνοδος ποὺ θὰ γκρεµίση τὶς ἀποφάσεις τῶν προηγουµένων Οἰκουµενικῶν Συνόδων», ἀντὶ νὰ οἰκοδοµῆ ἐπάνω σ᾽ αὐτές. Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο, ὁ θεοφόρος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς σὲ µνηµόνιο ποὺ ὑπέβαλε πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας τὸ 1971, δήλωσε ὅτι οἱ συνθῆκες αὐτὴ τὴ στιγµὴ εἶναι οἱ πιὸ ἀκατάλληλες στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας µας γιὰ τὴν σύγκληση µιᾶς Συνόδου: «Θὰ ἦταν πρὸς τὸ συµφέρον τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἐὰν µία τέτοια Οἰκουµενικὴ Σύνοδος δὲν συγκληθῆ, ἢ τουλάχιστον κανεὶς δὲν συµµετάσχη σ’ αὐτήν». Ὁ Ἅγιος ἐξήγησε: «Σὲ αὐτοὺς τοὺς ἀποκαλυπτικοὺς καιροὺς εἶναι δύσκολο, ἢ µᾶλλον ἀδύνατο, γιὰ πολλοὺς ἱεράρχες τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, νὰ ὁµολογήσουν σωστὰ σὲ αὐτὴ τὴν Οἰκουµενικὴ Σύνοδο, ἡ ὁποία τελικὰ πρόκειται νὰ συγκληθῆ, τὰ Ὀρθόδοξα δόγµατα καὶ τὶς ὀρθὲς ἀλήθειες, σύµφωνα µὲ τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων Πατέρων, λόγω ἀνθρωπίνων ἀδυναµιῶν». Μὲ τὸν ὅρο «ἀνθρώπινες ἀδυναµίες» ἐννοοῦσε τὸ φόβο τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχη καὶ τὶς πιέσεις ποὺ ἀσκεῖ πάνω στοὺς ἐπισκόπους. Αὐτὸς ὁ µεγάλος Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Φλωρίνης Αὐγουστῖνος, δὲν ἦταν ἀδύναµος, ὁπότε παρὰ τὴν προχωρηµένη ἡλικία του, ἐξέφρασε ἀνοιχτὰ τὴν αἰτία γιὰ τὴν ἀντίρρησή του γιὰ τὴ σύγκληση αὐτῆς τῆς Συνόδου. Ἂν οἱ Οἰκουµενικὲς Σύνοδοι εἶχαν συγκληθῆ, εἶπε, ἦταν γιὰ νὰ ἀντιµετωπίσουν τὴν αἵρεση. Πράγµατι εἶδε µία ἐπείγουσα αἰτία, γιὰ νὰ συγκληθῆ µία νέα Οἰκουµενικὴ Σύνοδος, µόνον ἂν πρόκειται νὰ καταδικάση τὶς σύγχρονες αἱρέσεις, ἰδίως τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουµενισµοῦ, ποὺ ὀνοµάζεται «ἡ αἵρεση τῶν αἱρέσεων». Ἀλλὰ κατάλαβε ὅτι δὲν θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ καταδικάσουν αὐτὴν τὴν ὑπερ-αἵρεση, ὅταν ἡ συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν ἱεραρχῶν µας, εἴτε τὴν προωθοῦν ἀνοιχτὰ ἢ τὴν ἀποδέχονται σιωπηρά. Ἀλλὰ γιατί δὲν ὀνοµάζεται αὐτὴ ἡ Σύνοδος Οἰκουµενική; Ἐὰν οἱ Ἐπίσκοποι ἀπὸ ὅλες τὶς τοπικὲς Ὀρθόδοξες ἐκκλησίες καλοῦνται νὰ συµµετάσχουν τί τὴν ἐµποδίζει ἀπὸ τὸ νὰ εἶναι Οἰκουµενική; Εἶναι ἐπειδή, κατὰ τὴν ἄποψη τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος τὴν συγκαλεῖ, ἡ Ρωµαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία (ἡ «ἀδελφὴ ἐκκλησία») δὲν συµµετέχει. Αὐτὸ ἀποκαλύπτει τὴν αἱρετικὴ ἄποψη, τὴν ὁποία ἔχουν οἱ Οἰκουµενιστὲς γιὰ τὴν Ἐκκλησία, δηλαδὴ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία ποὺ ἵδρυσε ὁ Χριστός, ἀλλὰ µόνο ἕνα κοµµάτι τῆς µιᾶς διαιρεµένης Ἐκκλησίας. Νοµίζω ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖο δὲν ἀποκαλοῦν αὐτὴν τὴν Σύνοδο Οἰκουµενική. Φοβᾶµαι ὅτι ὁ φόβος µου θὰ ὑλοποιηθῆ, καὶ ὅτι αὐτὴ ἡ Conciliabulum, ἢ καλύτερα ληστρικὴ καὶ ψευδο-Σύνοδος, θὰ παρασύρη πολλοὺς Ὀρθοδόξους, δίνοντας ἀφορµὴ γιὰ ἕνα νέο σχίσµα. Πιστεύω ὅτι οἱ περισσότεροι πιστοὶ Ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι θὰ τὴν ἀπορρίψουν, ὅπως ἔκαναν µὲ τὴν Ληστρικὴ τῆς Ἐφέσου (449) καὶ τὴν ψευδο-Σύνοδο Φερράρας (1438- 45). Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, εἶναι ἔνθερµη ἡ προσευχή µου ἡ Σύνοδος αὐτὴ νὰ µὴ συγκληθῆ. Τέλος, ἐκφράζω ἕνα µεγαλύτερο φόβο, ὅτι ἡ σχεδιαζόµενη «Μεγάλη Σύνοδος» θὰ ἐξαπλώση τὴ µολυσµατικὴ ἀσθένεια τοῦ Οἰκουµενισµοῦ σὲ κάθε γωνιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας. Εἶναι ἔνθερµη ἡ προσευχή µου καὶ ἡ ἐλπίδα µου θὰ ἀναφανῆ ὅτι µία προσωπικότητα, ὅπως ἐκεῖνες τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου κατὰ Ἀρειανισµοῦ, τοῦ Ἁγίου Μαξίµου τοῦ Ὁµολογητοῦ κατὰ τοῦ Μονοθελητισµοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Μάρκου Ἐφέσου κατὰ τῆς ἑνώσεως, γιὰ νὰ πολεµήση αὐτὴ τὴ µάστιγα τῆς ἀληθινῆς πίστεως.

"Ο.Τ"