«Τό,
Μὴ κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε, περὶ βίου ἐστίν, οὐ περὶ πίστεως.» Το λέγει ξεκάθαρα ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Πῶς
οὖν ὁ Παῦλός φησι, πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε; Ἀνωτέρω εἰπών, Ὧν
ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν, τότε εἶπε, ‘πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν’, καὶ
ὑπείκετε. Τί οὖν,
φησίν, ὅταν πονηρὸς ᾖ, καὶ μὴ πειθώμεθα; Πονηρός, πῶς λέγεις; Εἰ μὲν πίστεως ἕνεκεν, φεῦγε αὐτὸν καὶ παραίτησαι, μὴ μόνον ἐὰν ἄνθρωπος ᾖ, ἀλλὰ κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών, εἰ δὲ βίου ἕνεκεν, μὴ περιεργάζου [...] Πίστεως δὲ ἕνεκεν,
οὔτε δῆλόν ἐστιν ἅπασιν,
ὅ τε πονηρὸς οὐ
παραιτήσεται διδάσκειν, ἐπεὶ καὶ
τό, Μὴ κρίνετε ἵνα
μὴ κριθῆτε, περὶ βίου ἐστίν, οὐ περὶ πίστεως.
Και η μετάφραση:
Πότε λοιπὸν ὁ Παῦλος λέει να υπακούμε και να πειθαρχούμε στους ηγέτες μας; Διότι,
ἀφοῦ πιὸ πάνω εἶπε: “τῶν ὁποίων βλέποντες τὴν ἔκβαση τῆς ζωῆς, μιμεῖσθε τὴν
πίστη τους”, τότε εἶπε “Πειθαρχεῖτε στοὺς ἡγουμένους σας καὶ ὑπακούετε”. Τί
γίνεται λοιπόν, λέγει, ὅταν εἶναι πονηρὸς καὶ δὲν πειθαρχοῦμε;Πονηρός, πῶς τὸ ἐννοεῖς;
Ἂν ἐξ αἰτίας τῆς πίστεως, ἀπόφευγέ τον καὶ παράτησέ τον (κόψε κάθε σχέση,
κάθε κοινωνία) ὄχι μόνον ἂν εἶναι ἄνθρωπος, (ή Επίσκοπος, ή Πατριάρχης) ἀλλὰ κι
ἂν εἶναι ἄγγελος ποὺ κατέρχεται ἐξ οὐρανοῦ... Ἀλλά ὅταν εἶναι στὴν πίστη
πονηρός οὔτε εἶναι φανερὸ σὲ ὅλους, κι ὁ πονηρὸς, δὲν θὰ σταματήσει νὰ διδάσκει
(το ψεύδος του, την πλάνη του.) Καὶ τὸ “Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε” εἶναι γιὰ
τὸν βίο καὶ ὄχι γιὰ τὴν πίστη!» Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Ὁμιλία εἰς
τήν πρός Ἑβραίους 34, 1, PG 63, 231.232.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου