ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Νομήν προς αυτήν την φερέσβιον φέρων, Θηρά δρακόντων φωλεοίς επιτρέχων· Άπλητα κύκλα καββαλών Θεός Λόγος, Πτέρνη τε τον πλήττοντα παμπήδην γένος, Τούτον καθειργνύς, εκσαώζει την Κτίσιν.

Ερμηνεία.

Ο νοητός δράκων διάβολος αφ΄ ου εξέβαλεν ημάς από την ζωογόνον και ψυχοτρόφον βοσκήν του Παραδείσου με απάτην και δολιότητα, μας έκλεισε μέσα εις τας νοητάς φωλεάς του: ήτοι μέσα εις τα σκοτεινά της κακίας και του Άδου βάραθρα. Και όχι μόνον τούτο εποίησεν, αλλά και έξω των φωλεών του έστησε κύκλους δικτύων απείρους, και παγίδας και βρόχους με σκοπόν ίνα, εάν καμμίαν φοράν επιχειρήσωμεν να εκβώμεν από τας φωλεάς του, πιανώμεθα από τα δίκτυα, και μη εμπορώμεν να λυτρωθώμεν. Αλλ΄ όμως ο Θεός Λόγος φέρων πάλιν ημάς εις την αρχαίαν εκείνην βοσκήν του Παραδείσου την φερέσβιον: ήτοι την φέρουσαν βίον και ζωήν, ταυτόν ειπείν, την ζωηφόρον, κάμνει ως ένας άριστος και επιδεξιώτατος κυνηγός· επιτρέχων γαρ εις τας ανωτέρω φωλεάς των νοητών δρακόντων θηρεύει πανσόφως ημάς εκεί μέσα, και μας εκβάλλει έξω. Πως δε μας θηρεύει; Πρώτον μεν καταβαλών και αφανίσας τους έξω ευρισκομένους παμπόλλους εκείνους κύκλους των δικτύων, έπειτα δε καθειργνύς: ήτοι εναποκλείσας μέσα εις το εσώτατον τόπον του ταρτάρου αυτόν τον όφιν και δράκοντα, όστις από την αρχήν κτυπά και δαγκάνει παμπήδην: ήτοι ολοτελώς, το δυστυχές γένος των ανθρώπων· έπρεπε γαρ και κάθε δίκαιον ήτον να πάθη ο Διάβολος εκείνα όπου ενήργησεν εις τους ανθρώπους· και καθώς εκείνος έδεσεν ημάς και απέκλεισε μέσα εις τον Άδην· ούτως αντιστρόφως να δεθή και αυτός με τας σειράς του ζόφου, και να αποκλεισθή μέσα εις τον τάρταρον, καθώς αποφαίνεται ο μακάριος Πέτρος: «Ο Θεός Αγγέλων (του Εωσφόρου) αμαρτησάντων ουκ εφείσατο, αλλά σειραίς ζόφου ταρταρώσας, παρέδωκεν εις κρίσιν τετηρημένους» (β΄ Πέτρ. β: 4). Αφ΄ ου δε τον διάβολον εταρτάρωσεν ο Δεσπότης Χριστός, έσωσεν όλην την Κτίσιν θεοπρεπώς· καθότι όχι μόνον τους ανθρώπους, αλλά και όλην την αισθητήν Κτίσιν ηλευθέρωσεν από την φθοράν· επειδή και αυτή έχει να αφθερτισθή ομού με τον αφθαρτισθησόμενον άνθρωπον κατά τον Απ. Παύλον λέγοντα: «Επ΄ ελπίδι ότι και αυτή η Κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού» (Ρωμ. η: 21). Το δε «πτέρνη τε τον πλήττοντα παμπήδην γένος» εδανείσθη ο Μελωδός από την Γένεσιν, όπου εκαταράσθη ο Θεός τον όφιν και είπεν: «Αυτός σου (ο άνθρωπος) τηρήσει κεφαλήν, και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν» (Γέν. γ: 15)· το οποίον ερμηνεύων ο Άγιος Χρυσόστομος λέγει: «Τοσαύτην μεν εκείνω (τω ανθρώπω) παρέξω την ισχύν, ως διηνεκώς τη ση επικείσθαι κεφαλή, σε δε τοις εκείνου ποσίν υποκείσθαι».