ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Ισχύσατε χείρες Συμεών, τω γήρα ανειμέναι, και κνήμαι παρειμέναι δε Πρεσβύτου, ευθυβόλως κινείσθε Χριστού προς υπακτήν· Χορείαν συν ασωμάτοις στήσαντες, άσωμεν τω Κυρίω· ενδόξως γαρ δεδόξασται.

Ερμηνεία.

Από τον ίδιον Ησαϊαν ερανίζεται και τούτο το Τροπάριον ο Μελωδός, όχι μόνον κατά το νόημα, αλλά και κατά την λέξιν· λέγει γαρ εκείνος αυτολεξεί ταύτα: «Ισχύσατε χείρες ανειμέναι, και γόνατα παραλελυμένα· Ισχύσατε και μη φοβείσθε» (Ησ. λε: 3-4). Ταύτα λοιπόν τα λόγια προσαρμόσας εις τον Συμεών λέγει· ω χείρες του Συμεών, αι οποίαι είσθε εκλελυμέναι και τρέμουσαι από το γηρατείον, δυναμωθήτε εις το να εναγκαλισθήτε τον Χριστόν· αλλά και εσείς αι παραλελυμέναι κνήμαι (άντσαι) και τα ποδάρια του αυτού γέροντος Συμεών περιπατείτε, όχι λοξώς παραφερόμενα εδώ και εκεί, καθώς κάποτε οι γέροντες περιπατούσιν, αλλά ίσως και απλανώς, δια να υπαντήσετε τον Δεσπότην Χριστόν ερχόμενον ως βρέφος εις τον ναόν. Είτα αφήσας ο Μελωδός τον Συμεών, και επιστρέψας τον λόγον εις όλην την φύσιν των ανθρώπων, ω άνθρωποι, λέγει, επειδή εν τη παρούση εορτή χαίρουσιν οι ασώματοι Άγγελοι και χορεύουσι, δια τούτο και ημείς οι άνθρωποι, στήσαντες χορείαν πνευματικήν μαζί με εκείνους, ας ψάλλωμεν εις τον Κύριον το επινίκιον εκείνο άσμα του Μωϋσέως: «Άσωμεν τω Κυρίω· ενδόξως γαρ δεδόξασται». Σημείωσαι ότι ο ανώνυμος ερμηνευτής «Στήσατε», γράφει, και τούτο συνάπτει με το «κνήμας» ούτω· εσείς αι παρειμέναι κνήμαι του πρεσβύτου ευθυβόλως κινείσθε Χριστού προς υπαντήν, και χορείαν συν ασωμάτοις στήσατε· εσείς οι πόδες του Συμεών, όχι μόνον κατ΄ ευθείαν κινείσθε δια να υπαντήσετε τον Χριστόν, αλλά ακόμη και χορεύετε μετά των Αγγέλων, την υπερβολήν της εσωτερικής χαράς δια του έξωθεν πνευματικού χορού ενδεικνύμενοι· και ψάλλετε το «Άσωμεν τω Κυρίω· ενδόξως γαρ δεδόξασται»· η προτέρα όμως ερμηνεία είναι καλυτέρα. Ο δε Νικομηδείας Γεώργιος εν τω εις την Υπαπαντήν λόγω αυτού θέλει ότι ο Συμεών δεν επήγε με τους ιδίους του πόδας εις το ιερόν, αλλά εν Πνεύματι Αγίω ευρέθη εις τον ναόν· ούτω γαρ πανηγυρίζει εις την εορτήν: «Και ήλθεν εν τω Πνεύματι εις το ιερόν· ω του θαύματος! ουδέ ποσίν οικείοις προς την του Μυστηρίου διακονίαν αποκέχρηται· άρμα δε τούτω το Πνεύμα το Άγιον γίνεται, και οίον υπόπτερόν τινα και αιθεροδρόμον Αββακούμ άλλον προς τον ναόν τούτον εισάγει, και τω ιερώ παριστά».