ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου Θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τη ακηράτω παλάμη και διέσωσε, τους κραυγάζοντας, Δόξα Χριστέ τη δυνάμει σου.

Ερμηνεία.

Ο Ειρμός ούτος είναι ερανισμένος από τον Προφήτην Ησαϊαν· εκείνος γαρ λέγει, «Ιδού Κύριος κάθηται επί νεφέλης κούφης» (Ησ. ιθ: 1). Νεφέλη δε κούφη νοείται η Παρθένος, καθότι αυτή ήτον κούφη και ελαφρά από κάθε προαιρετικήν αμαρτίαν. Λέγει λοιπόν ο Ιερός Μελωδός ότι ο Ιησούς Χριστός ο υπέρ πάντας ων τους Θεούς, ως λέγει ο Δαβίδ, και δια τούτο υπέρθεος καλούμενος, καθήμενος πρότερον εν δόξη επάνω εις τον θρόνον της Θεότητος ως Θεός, «Ο Θεός, φησί, κάθηται επί θρόνου αγίου αυτού» (Ψαλμ. μστ: 9), ύστερον επ΄ εσχάτων των χρόνων ήλθε καθήμενος εν τη ελαφρά νεφέλη: ήτοι εν τη Κυρία Θεοτόκω, ήτις νεφέλη μεν λέγεται, καθό ήτον υψηλοτέρα από την γην και τα γήϊνα, ελαφρά δε, καθό ήτον ελευθέρα από κάθε βάρος προαιρετικής αμαρτίας μέχρι και ψιλής προσβολής εμπαθούς λογισμού· τοιαύτη γαρ έπρεπε να είναι η γενομένη Μήτηρ του Θεού, ανεπίληπτος πάντη και παντός μώμου υπερτέρα, καθώς ονομάζεται εν τω Άσματι, «Όλη καλή η πλησίον μου, και μώμος ουκ έστιν εν σοι» (Άσμ. δ: 7)· ίνα η ασύγκριτος αγιότης της Μητρός είναι και καύχημα του Υιού, ως λέγει ο Σειράχ, «Καύχημα τέκνων Πατέρες αυτών». Νεφέλη δε κούφη δύναται να νοηθή και η ανθρωπίνη σαρξ η προσληφθείσα υπό του Κυρίου, ήτις ήτον τόσον ελαφρά, ώστε εις όλον το ενναμηνιαίον διάστημα, καθ΄ ο ευρίσκετο εν τη κοιλία της Παρθένου Μητρός του, δεν επροξένησε κανένα βάρος ή κόπον εις αυτήν. Επάνω λοιπόν εις την θεοϋπόστατον αυτήν σάρκα καθήμενος ο Υιός του Θεού, ως εις νεφέλην κούφην, ήλθεν εις τον Κόσμον. Και τι έκαμεν; Έσωσε με την ακήρατον και θείαν αυτού παλάμην, ταυτόν ειπείν με την θείαν του δύναμιν, όλους εκείνους όπου λέγουσι προς αυτόν «Δόξα τη δυνάμει σου, Κύριε»· το οποίον είναι λόγιον χαρακτηριστικόν της τετάρτης Ωδής.