Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ:

Παρουσιάζει ο Μακαριώτατος Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος την θρησκεία ως παράγοντα «ειρηνοποιίας και ενισχύσεως του αγώνα για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια». Ποια παραδείγματα θα μπορούσε να αναφέρει προς επίρρωσιν της θέσεώς Του αυτής; Μπορεί να μας εξηγήσει πώς μπορεί το Ισλάμ, για παράδειγμα, να είναι παράγων ειρηνοποιΐας, όταν ως βασικό δόγμα πίστεώς του έχει το «Τζιχάντ», την σφαγή των αλλοθρήσκων στο όνομα του Αλλάχ; Τα πρόσφατα γεγονότα του πολέμου στη Συρία, όπου οι Χριστιανοί σφάζονται σαν αρνάκια, από τους φανατικούς ισλαμιστές δεν διαψεύδουν τους ισχυρισμούς Του αυτούς; Αποστολή της Εκκλησίας, Μακαριώτατε, είναι να ειρηνεύσει τον άνθρωπο με τον Θεό, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ειρηνεύσουν και οι άνθρωποι στη συνέχεια μεταξύ τους και όχι να μεταβάλλεται η ίδια σε ένα παγκόσμιο ειρηνευτικό οργανισμό. Να προσφέρει τον Χριστόν, τον μόνον ειρηνοποιόν, ο οποίος είναι «η ειρήνη ημών» (Εφ.2,14) κατά τον απόστολο. Για την Ορθόδοξη Εκκλησία ειρήνη δεν σημαίνει απουσία πολέμου, αλλά είναι καρπός του αγίου Πνεύματος: «ο δε καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη…» (Γαλ.5,22). Εξ άλλου και ο ίδιος ο Χριστός την αντιδιαστέλλει από την κοσμική ειρήνη: «ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν, ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω.14,27). Πέραν τούτου τόσον οι άγιοι απόστολοι, όσον και οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας εν μέσω πολέμων και αιματοχυσιών έζησαν και έδρασαν. Δεν κατενόησαν όμως την αποστολή τους, όπως την κατανούν σήμερα πολλοί Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι και θεολόγοι Οικουμενιστές. Ποτέ δεν διανοήθηκαν να συμμαχήσουν και να συνεργαστούν με άλλες θρησκείες και αιρέσεις για να υπηρετήσουν μία κοσμικού τύπου παγκόσμια ειρήνη.