+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης
Ο Παύλος ουδέποτε λέγει,
ότι ο είς διερμηνεύει εκείνα που έτερος λέγει "γλώσσαις." Έκαστος
διερμηνεύει αυτά που ο ίδιος λέγει "γλώσσαις." Τούτο προϋποθέτουν και
τα λεχθέντα εις το Α' Κορ. 14:27- 28: "είτε γλώσση τις λαλεί, κατά δύο ή
το πλείστον τρείς και ανά μέρος και είς διερμηνευέτω. Εάν δε μη ή διερμηνευτής,
σιγάτω εν εκκλησία, εαυτώ λαλείτω και τω Θεώ." Δηλαδή εάν ο γλώσση λαλών
δεν είναι διερμηνευτής, τότε σιωπεί εν εκκλησία. Όμως λαλεί εαυτώ και τω Θεώ.
Άλλαις λέξεσιν το λαλείν γλώσσαις καθ' εαυτό γίνεται εν τη καρδία και όχι
μεγαλοφώνως. Με την εντολήν αυτήν ο Παύλος στερεί τους έχοντας μόνον "τά
γένη γλωσσών" της δυνάμεως να επιβάλλουν την εν λόγω καινοτομίαν των μέσω
της πλειοψηφίας των. Ο Παύλος ομιλεί σαφώς δια
προσευχάς και ψαλμούς μη απαγγελομένους με "τήν δύναμιν της φωνής,"
αλλ' ακουομένους εντός της καρδίας. Ο φωτισμός αυτός της καρδίας ουδετερώνει
την υποδούλωσιν εις το ένστικτον της αυτοσυντηρήσεως και αρχίζει την μεταμόρφωσιν
της ιδιοτελούς αγάπης εις ανιδιοτελή αγάπην. Αυτό αποτελεί το χάρισμα της
ενδιαθέτου πίστεως εις τον έσω άνθρωπον, το οποίον είναι η δικαίωσις,
καταλλαγή, υιοθεσία, ειρήνη, ελπίς και ζωοποίησις.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου