Επιστολαί Αγ. Νεκταρίου

Επιστολή 11^η

Εν Αθήναις τη 25 Αυγούστου 1905

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά χαίρετε εν Κυρίω!

Χάριτι θεία υγιαίνω, εταξιδεύσαμεν άριστα.

Η Ακακία πως έχει; Εύχομαι αυτή υγιείαν. Επεθύμουν να σας γράψω πλείονα, αλλά η προς το γράφειν διάθεσίς μου εισέτι υστερεί. Ήλθον εις επίσκεψίν μου η Αργυρώ και η Βασιλική και μοι είπον όσα η Μαρίκα έγραψεν εις την μητέρα της περί της παθήσεώς της, ηρώτησαν δε και δύο ιατρούς περί των αιτίων της ασθενείας της, οίτινες, καίτι εκάτερος κατ΄ ιδίαν ερωτήθη, συνεφώνησαν εις την διάγνωσιν της ασθενείας και απεφάνθησαν, ότι πρέπει ταχέως να υποβληθή εις μίαν τακτικήν θεραπείαν επί ένα τουλάχιστον μήνα, ίνα μη επέλθη δευτέρα συμφόρησις και τότε θα διατρέξη τον μέγιστον κίνδυνον της ζωής. Επειδή δε θεωρώ αναγκαίαν την ταχείαν της θεραπείαν, είπον να έλθη η μητέρα της να την πάρη και θα φροντίσω, εάν θέλη, να την εισάξω εις τον «Ευαγγελισμόν», εάν δε δεν θέλη, δύναται να νοσηλευθή και ως εξωτερική. Τέλος πρέπει να έλθη το ταχύτερον, ίνα μη τύχη και επέλθη νέα συμφόρησις. Πρέπει να επουλωθή το τραύμα της αρτηρίας. Τη εύχομαι να μένη ήσυχος και εγώ θα είμαι δι΄ αυτήν, άλλως τε θα τη επιτρέπω, να έρχηται μετά της Ειρήνης Δημητριάδου εις την Σχολήν, θα επιτρέψω δε ευθύς ως ο ιατρός με διαβεβαιώση, ότι ουδένα πλέον διατρέχει κίνδυνον η ζωή της. Συμβουλεύω τη Κασσιανή, να φροντίζη περί της υγείας της και να λαμβάνη τακτικώς τα φάρμακά της προς εντελή θεραπείαν της. Επίσης και η Ξένη να μη αμελή την θεραπείαν του σώματός της, φροντίζουσα δήθεν δια μόνην την ψυχήν της, ίνα μη πολεμηθή δεξιόθεν. Το ζώον δείτε επιμελείας τινος μετά συνέσεως. Δια χρόνου μακρού θα φθάσητε εις την τελειότητα, μη εντείνετε πλέον του μέτρου την χορδήν. Μάθετε, ότι το θείον δεν εκβιάζεται εις τας δωρεάς του. Δίδει όταν αυτό θέλη, και χαρίζηται πάντοτε τα θεία Αυτού δώρα. Ό,τι λαμβάνομεν, λαμβάνομεν δωρεάν δια θείον έλεος. Η τακτική εργασία και η τελεία προς Θεόν ανάθεσις της ελπίδος ημών εισιν αρεστά τω Κυρίω, Όστις δαψιλεύει τας χάριτάς Του. Ελπίζετε και εργάζεσθε, μη εντείνετε την χορδήν υπερμέτρως, μήποτε διαρραγεί προ του καιρού αυτής. Επιθυμώ να μη λυπήσθε δια την αναχώρησίν μου, αφού μάλιστα διεσώθην από κινδύνου. Η πολλή θλίψις δύναται να προέρχηται και από του πονηρού. Προσέχετε πολύ εις την επιφοράν τούτου του πάθους. Δεν το ονομάζω συναίσθημα, διότι το συναίσθημα περιστρέφεται εντός των ορίων του φυσικού. Η υπερβολή είναι πάθος και προέρχεται εκ του αντιπάλου. Όθεν προσέχετε. Θέλω να μανθάνω, ότι χαίρετε εν Κυρίω. Μη αποκρούετε την χαράν του Κυρίου δια της λύπης του πονηρού. Χαίρετε εν Κυρίω και πάλιν ερώ χαίρετε.

Εύχομαι υμίν πάσαις τα΄ άριστα.

Ο εν πνεύματι Πατήρ υμών

+Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος.