Διήγησις περί της θαυματουργού Εικόνος της Θεομήτορος της λεγομένης «ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ» και ευρισκομένης εν τω Ιερώ του Βατοπαιδίου Μοναστηρίω
Εν τοις αρχαίοις χρόνοις ηλθέ ποτε εις το Άγιον Όρος συμμορία πειρατών, επί σκοπώ του να εισέλθουν εντός μιας των καλλιτέρων Μονών του Αγίου Όρους δηλ. του Βατοπαιδίου, κατά την αυγήν, άμα δηλ. τη ανοίξη της Πύλης της Μονής, και ούτω τους μεν μοναχούς να κατασφάξωσι, τον δε πλούτον της Μονής, λεηλατήσωσιν ελθόντες ουν οι πειραταί απεβιβάσθησαν το εσπέρας εις την ξηράν και εκρύβησαν εις τους πλησίον θάμνους της Μονής.
Η συνέχει, κλικ πιο κάτω στο : Read more
Αλλ’ η κοινή Έφορος παντός του Αγίου Όρους Υπεραγία Θεοτόκος Παρθένος, δεν παρεχώρησε του να εκτελεσθή ο των αθέων βαρβαρικός σκοπός καθότι την επιούσαν ημέραν μετά την του όρθρου απόλυσιν, οπότε άπαντες οι αδελφοί απήλθον έκαστος εις την Κέλλαν αυτού προς παραμικράν ανάπαυσιν, ο Καθηγούμενος διέμεινεν εις τον Ναόν, εξακολουθών τας εωθινάς αυτού προσευχάς, και εν τω άμα ακούει φωνήν εκ της εικόνος της Θεομήτορος, λέγουσαν. Μη ανοίξητε σήμερον τας πύλας της Μονής, αλλ’ αναβάντες επί των τειχών αποδιώξατε τους πειρατές εκπλαγείς όθεν ο Ηγούμενος ενητένισε τους οφθαλμούς αυτού επί της Αγίς Εικόνος, εξ ης ηκούσθη η φωνή, και αμέσως φανερούται αυτώ, εκπληκτικώτερον θαύμα βλέπει ότι το της Θεοτόκου πρόσωπον εγένετο ζων, ωσαύτως και του υπ’ αυτής βασταζομένου βρέφους Ιησού το δε προαιώνιον βρέφος εκτείναν την εαυτού δεξιάν, και επικαλύπτον δι’ αυτής τα χείλη της θείας Μητρός αυτού, έστρεψε προς αυτήν το θείον αυτού πρόσωπον, και είπε : «Μη Μήτερ μου, μη είπης αυτοίς τούτο, αλλά τιμωρηθήτωσαν ούτοι πρεπόντως». Αλλ’ η Θεομήτωρ επιμελουμένη, ίνα περικρατήση δια της εαυτής χειρός, την χείρα του Υιού και Θεού αυτής, και εκκλίνουσα δεξιόθεν εξ αυτού το εαυτής πρόσωπον, εξεφώνησεν αύθις τους αυτούς εκείνους λόγους : «Μη ανοίξητε σήμερον τας πύλας της Μονής κ.τ.λ.».
Παταχθείς λοιπόν φόβω δια το φρικτόν τούτο θαυμάσιον ο Ηγούμενος, εσύναξεν αμέσως άπασαν την Αδελφότητα, διηγήθη αυτοίς τα συμβάντα, και τους προς αυτόν λόγους , ους ο Κύριος Ιησούς Χριστός εξεφράσθη προς αυτήν και πάντες παρετήρησαν μετ’ άκρου θαυμασμού, ότι το της Θεομήτορος πρόσωπον, και το του Κυρίου Ιησού, και εν γένει άπασα η περιγραφή και ο σχηματισμός της εικόνος εκείνης, έλαβον άλλον σχηματισμόν, όλως εναντίον της πρώτης αυτών θέας εις απόδειξιν δε της ζωηράς αυτών ευγνωμοσύνης, ευχαρίστησαν οι Μοναχοί την πρόνοιαν και προστασίαν, ην δεικνύει υπέρ αυτών η Κυρία Θεοτόκος, και ο ελεών αυτούς δι΄αυτής Κύριος. Έπειτα δε ανέβησαν εις τα τείχη, και δια των εν τω Μοναστηρίω ευρισκομένων όπλων απέκρουσαν την πειρατών έφοδον.
Έκτοτε λοιπόν μέχρι της σήμερον η Θαυματουργός αύτη εικών της Θεομήτορος υπάρχει γνωστή υπό το όνομα Παραμυθία ο δε σχηματισμός των προσώπων, της τε Θεομήτορος και του Ιησού Χριστού έμεινεν ούτω, καθώς εσχηματίσθη εν τη Τρίτη εκφωνήσει τη υπό του καθηγουμένου ακουσθείση ήγουν η Θεία Μήτηρ εκκλίνουσα δεξιόθεν το πρόσωπον αυτής εκ της εκτεινομένης δεξιάς του προαιωνίου αυτής βρέφους και Κυρίου, σπουδάζει να απομακρύνη αυτήν εκ του στόματος αυτής, όπως ελευθέρως εκφρασθή εις τους εκλεκτούς αυτής δούλους τον προκείμενον κίνδυνον.
Η Θαυματουργός αύτη εικών ευρίσκεται εν τω Παρεκκλησίω της Θεοτόκου της Παραμυθίας, επί του δεξιού τοίχου του χορού, και το μεν πρόσωπον της Θεομήτορος εκφράζει συμπαθητικήν αγάπην, το δε βλέμμα αυτής πνέει επιείκειαν, πραότητα και ευσπλαχνίαν επί δε των χειλέων αυτής επαναπαύεται μειδίαμα σεμνόν, προσφώνημα και παρηγορία το δε πρόσωπον του προαιωνίου βρέφους και Θεού δεν είναι τοιούτον αλλ’ είναι απειλητικόν, η κίνησις της οργής παριστάνεται εν πάσαις ταις γραμμαίς αυτού, το δε βλέμμα αυτού είναι πλήρες αυστηρότητος και αδυσωπήτου κρίσεως, τόσον ώστε αληθώς και εν πεποιθήσει δυνάμεθα ειπείν, ότι αι χαρακτηριστικαί αύται γραμμαί των θείων τούτων προσώπων, τούτε προαιωνίου βρέφους και Θεού και Κριτού των απάντων ζώντων τε και τεθνεώτων, και της αφθονοπαρόχως αγαπούσης, προστάτιδος και προστασίας πάντων των μετά αδιστάκτου πίστεως επιζητούντων την ουράνιον αυτής Σκέπην και Προστασίαν, υπάρχουσι και είναι δια την γραφίδα του ζωγράφου όλως άληπτοι και άφικτοι, και μάλιστα αι γραμμαί του προσώπου του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Εν τη Βίβλω τη Ρωσσιστί εκδιδομένη υπό τον τίτλον Εκτύπωσις ή εξεικόνισις των Εικόνων της Υπεραγίας Θεοτόκου, των εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία δοξαμένων εν Μόσχα 1848, αποδεικνύεται ότι το ανωτέρω θαύμα εγένετο εν έτει 807.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου