Επιγραφή δια την ταυτότητα των Μακεδόνων

Τοῦ κ. Νικολάου Μάρτη,

Πρώην ῾Υπουργοῦ

Ἡ ταυτότητα τῶν Μακεδόνων ὡς Ἑλλήνων, πλὴν τῶν γνωστῶν ἀδιάψευστων ἱστορικῶν στοιχείων

(ἐπιγραφές, εὑρήματα ἀρχαιολογικῶν χώρων, κείμενα ἀρχαίων ἱστορικῶν Ἑλλήνων, Ἑβραίων,

Ρωμαίων κτλ) ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ μία ἐπιγραφὴ τοῦ 267 π.Χ. (φωτογραφία τῆς ὁποίας μοῦ ἔστειλε

ὁ κ. Σταῦρος Χατζῆς, Συνταξιοῦχος Ἀστυνομικός, ποὺ παρακολουθεῖ τὸ θέμα τῆς Μακεδονίας), ἡ ὁποία

βρέθηκε στὴν Αἴγυπτο καὶ ἀναφέρεται σὲ ἀθλητικοὺς ἀγῶνες, ποὺ ἔγιναν στὰ δωδέκατα βασιλικὰ

γενέθλια. Οἱ ἀθλητὲς ποὺ ἀναφέρονται ὅτι ἀγωνίστηκαν, χαρακτηρίζονται ἀπὸ τὸν τόπο καταγωγῆς

τους (Θράξ, Μακεδών, Σάμιος κτλ.), δηλαδὴ ἀπὸ τὸν ἑνιαῖο Ἑλληνικὸ γεωγραφικὸ χῶρο. Συνεπῶς

καὶ μόνο ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀναφέρονται μεταξύ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ἀθλητῶν καὶ τέσσερις Μακεδόνες

ἀθλητές, ἐπιβεβαιώνει ὅτι οἱ Μακεδόνες εἶναι Ἕλληνες.

Ὁ George Robinson, στὸ ἐκδοθὲν τὸ 1899 στὴ Νέα Ὑόρκη βιβλίο του γράφει: «Ὁ ἀρχαῖος Αἰγυπτιακὸς

πολιτισμὸς γαλουχήθηκε ἐπὶ τρεῖς αἰῶνες ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ πολιτισμὸ καὶ ἀνέπτυξε τὸ ἐμπόριο σὲ ὕψιστο

βαθμό, ἀλλὰ δὲν ἀλλοιώθηκε ἀπὸ τὸν Μακεδόνα κατακτητὴ (Πτολεμαῖο) στὰ θρησκευτικὰ καὶ γλωσσικὰ

στοιχεῖα του, γιʼ αὐτὸ πολλὲς ἐπιγραφὲς, ποὺ βρέθηκαν, εἶναι χαραγμένες στὴν αἰγυπτιακὴ (ἱερογλυφικὴ ἢ δημώδη)

γλώσσα καὶ στὴ γλώσσα τῶν Μακεδόνων» (δηλαδὴ τὴν Ἑλληνική).

Ἐκτός τῶν ἀνωτέρω ἀδιάψευστων στοιχείων, ἡ ταυτότητα τῶν Μακεδόνων ὡς Ἑλληνική, ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ

τὰ ἀναφερόμενα στὴν πρόσφατη ἐπιστολή μου στὴν Πρέσβειρα τῆς Συρίας στὴν Ἀθήνα, δηλαδή:

α) Ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὅπου ἀναφέρεται ὅτι «Ὁ Ἕλλην Βασιλεὺς θὰ νικήσει τὸν Πέρση βασιλέα». Στὸ βιβλίο

τῶν Μακκαβαίων ἀναφέρεται ὅτι: «Ὁ Ἀλέξανδρος ὁ Μακεδὼν ὁ υἱὸς τοῦ Φιλίππου ἐνίκησε τὸν Δαρεῖο».

β) Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (ΙΣΤ 9,10) ἀναφέρεται ὅτι τὸ 50 μ.Χ. ἐπισκέφθηκε τὶς πόλεις ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ,

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ καὶ ΒΕΡΟΙΑ, δηλαδὴ πόλεις, ποὺ εἶχαν αἰῶνες πρὸ τὸ 50 μ.Χ., ἔκτοτε καὶ μέχρι σήμερα τὰ

αὐτὰ Ἑλληνικὰ ὀνόματα, γεγονὸς ποὺ ἐπιβεβαιώνει τὴν ταυτότητα τῆς Μακεδονίας ὡς Ἑλληνικῆς.

γ) Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (ΙΖ 4,12) στὴ Θεσσαλονίκη καὶ Βέροια συνάντησε Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες, ποὺ ἐπίστευσαν.

δ) Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μίλησε καὶ ἔγραψε τὶς ἐπιστολές του πρὸς τοὺς κατοίκους τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τῶν

Φιλίππων στὴν Ἑλληνικὴ γλώσσα.

ε) 356 Καθηγητὲς Πανεπιστημίων Ἀμερικανικῶν καὶ ἄλλων χωρῶν, συνυπέγραψαν ἐπιστολὴ στὸν Πρόεδρο Ὀμπάμα

καὶ τοῦ ζητοῦν νὰ ἀνακαλέσει τὴν ἀπόφαση τοῦ προκατόχου του κ. Τζὼρτζ Μποὺς (υἱοῦ), ὁ ὁποῖος τὴν ἑπομένη τῆς

δεύτερης ἐκλογῆς του, ὀνόμασε τὴν ΠΓΔΜ ὡς «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» καὶ ἀνέτρεψε τὴν πάγια πολιτικὴ τῶν

ΗΠΑ γιὰ τὴ Μακεδονία, ὅπως εἶχε χαραχθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐγκύκλιο τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Στεττίνιους

τὸ 1944 καὶ τὸ Δόγμα Τρούμαν. Ὁ κ. Μποὺς ἀνέτρεψε ἐπίσης καὶ προηγούμενη δήλωσή του, ὅτι τὸ 1946-1947

οἱ ΗΠΑ βοήθησαν τὸ Βερολίνο καὶ τὴν Ἑλλάδα νὰ διατηρήσουν τὴν ἐλευθερία τους. Ὁ Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ κ. Μποὺς δὲν εἶναι οὔτε ἱστορικός, οὔτε ἀρχαιολόγος καὶ ὅπως καὶ ἄλλοι ἡγέτες, ἀλλὰ καὶ Κυβερνήσεις, παραπλανήθηκε ἀπὸ συμβούλους καὶ ὀνόμασε τὴν ΠΓΔΜ ὡς «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας».

στ) Τέλος, ὁ ὁρισθείς ἀπὸ τὸν ΟΗΕ κ. Νίμιτς, ὡς διαμεσολαβητὴς μεταξὺ Σκοπιανῶν καὶ Ἑλλήνων, γιὰ τὴν ὀνομασία τῆς ΠΓΔΜ, σὲ συνάντησή του μὲ τὴν Παμμακεδονικὴ Ἕνωση τῆς Ἀμερικῆς, παραδέχτηκε τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια καὶ εἶπε ὅτι οἱ Σκοπιανοὶ εἶναι Σλαβικῆς καταγωγῆς. Τὴν πληροφορία αὐτὴ ἀνέφερε καὶ ὁ δημοσιογράφος Γ. Φωτιάδης στὸν «ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ ΤΥΠΟ» τὴν 20η Ἀπριλίου 2011. Ὁ ΟΗΕ πρέπει νὰ ἀνακοινώσει ὅλη τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια, γιὰ νὰ παύσει τὸ θέμα τῆς Μακεδονίας νὰ ταλαιπωρεῖ τὸν ΟΗΕ. Ἡ ΠΓΔΜ μπορεῖ νὰ ὀνομάσει τὸ κράτος της ὅπως ἐπιθυμεῖ, ὑπὸ τὸν ὅρο νὰ μὴ ἐμπεριέχει τὴ λέξη «Μακεδονία». Προτείνω τὸ «Δημοκρατία τῆς ΠΑΙΟΝΙΑΣ», διότι ὅταν ἦρθαν οἱ Σλάβοι στὴ Μακεδονία, μέρος τους ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀρχαία Παιονία.

Ὁ Ἄγγλος ἱστορικὸς NGL HAMMOND, ὁ ὁποῖος ἔγραψε βιβλία γιὰ τὴ Μακεδονία, στὸ βιβλίο του «Μέγας Ἀλέξανδρος

(ἕνας ἰδιοφυὴς)» παρατηρεῖ στὴ σελ. 268, Κεφ 5: «Ἡ ἐκστρατεία τῆς Ἰλλυρίας καὶ οἱ Μακεδονικὲς δυνάμεις»: «Τέλος τοῦ θέρους (335 π.Χ.) ὁ Ἀλέξανδρος ὁδήγησε τὸ στρατό του στὴ χώρα τῶν Ἀγριανῶν (γύρω ἀπὸ τὴ σημερινὴ Σόφια) καὶ στὴν περιοχὴ, ποὺ κατοικεῖτο ἀπὸ Παίονες (γύρω ἀπὸ τὰ σημερινὰ Σκόπια)». Ὁ N.G.L. Hammond, στὸ βιβλίο του «Ἱστορία τῆς Μακεδονίας» (Τόμος 2, σελ.126), ἀναφέρει: «Οἱ Παίονες δὲν ἦσαν Ἕλληνες». Ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Λένιν τὸ 1923 στὸ 5ο Συνέδριο τῆς Κομμουνιστικῆς Διεθνοῦς, διακήρυξε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ σύνθημα «Ἀνεξάρτητη Μακεδονία–Θράκη». Τὴν πολιτικὴ αὐτὴ ἀκολούθησε καὶ τὸ ΚΚΕ καὶ στὸ 3ο Ἔκτακτο Συνέδριο

τῆς Κ.Ε. (Ἐφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 14.2.1924) ὁμόφωνα διακήρυξε «περὶ Ἀνεξαρτήτου Μακεδονίας – Θράκης».

Στὴν 6η Ὁλομέλεια τοῦ 1934, ὁ Ζεῦγος τόνισε «Τὸ ΚΚΕ ὑποστηρίζει τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοδιαθέσεως τοῦ πληθυσμοῦ

τῆς Μακεδονίας καὶ Θράκης καὶ τὸν ἀποχωρισμό τους σὲ ξεχωριστὸ κράτος». Ὁ Τίτο, τὸν Αὔγουστο 1944, μὲ σύμφωνη γνώμη τοῦ Στάλιν, μετονόμασε τὴν Νότιο Γιουγκοσλαβία (Βαρντάρσκα) σὲ  Σοσιαλιστικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας καὶ τοὺς κατοίκους της Μακεδόνες. Ὁ Στεττίνιους, Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ τὸ 1944, μὲ τὴν Ἐγκύκλιό του ὑπʼ ἀριθ. 868014 /24.12.1944 πρὸς τοὺς Πρεσβευτὲς καὶ Προξένους τῶν ΗΠΑ ἀνέφερε: «Τὸ Ἀμερικάνικο Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ἔχει ἐπισημάνει αὔξουσα προπαγάνδα καὶ ἡμιεπίσημες δηλώσεις, περὶ αὐτονομίας τῆς Μακεδονίας. Ἡ Ἀμερικανικὴ Κυβέρνηση θεωρεῖ κάθε  συζήτηση περὶ Μακεδονικοῦ «Ἔθνους», περὶ «Μακεδονικῆς πατρίδας», περὶ Μακεδονικῆς «συνειδήσεως» ἀδικαιολόγητη

δημαγωγία, χωρὶς ἐθνικὴ ἢ πολιτικὴ ὑπόσταση καὶ ὁμοιάζει μὲ ἐπιθετικὴ προδιάθεση ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας.

Ἡ συγκεκριμένη πολιτικὴ τῆς Κυβερνήσεώς μας εἶναι νὰ ἀντιτάσσεται σὲ κάθε ἀναβίωση τοῦ Μακεδονικοῦ, ποὺ ἐμπλέκει τὴν Ἑλλάδα. Ἡ Ἑλληνικὴ περιοχὴ τῆς Μακεδονίας κατοικεῖται κατὰ μέγα μέρος ἀπὸ Ἕλληνες. Οἱ Ἕλληνες αὐτοί, δὲν ἔχουν καμία πρόθεση αὐτονομήσεως καὶ ἀντιτάσσονται στὴν δημιουργία Μακεδονικοῦ κρα τιδίου. Ἡ Κυβέρνησή μας θὰ θεωρήσει ὑπεύθυνη κάθε Κυβέρνηση ἢ ὁμάδες κρατῶν, ποὺ ἀνέχονται ἢ ἐνθαρρύνουν ἀπειλὲς ἢ ἐπιθετικὲς ἐνέργειες «Μακεδονικῶν δυνάμεων» ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας». Ὁ Κῖρο Γκλιγκόρωφ, μετὰ τὴ διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας στὴ συνέλευση τοῦ ΟΗΕ, πέτυχε τὴν ἀναγνώριση ὡς ἀνεξάρτητου Κράτους, τῆς «Σοσιαλιστικῆς Δημοκρατίας Μακεδονίας». Τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια, ὅτι οἱ Σκοπιανοὶ δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τοὺς Μακεδόνες, ἐπιβεβαίωσαν οἱ 15 ἡγέτες τῆς ΕΟΚ τὸν Ἰούνιο 1992 στὴ Διάσκεψη Κορυφῆς στὴ Λισσαβόνα, ὅπου

ὁμόφωνα ἀποφάσισαν νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν ΠΓΔΜ, ἐφόσον ἡ ὀνομασία δὲν θὰ περιέχει τὴ λέξη «Μακεδονία».

Τὸ θέμα εἶχε τεθεῖ ἀπὸ τὸν τότε Μακεδόνα Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ, ὁ ὁποῖος στὴν ἀπὸ 3.1.1992 ἐπιστολή του, ὅπου τόνιζε ὅτι εἶναι Μακεδόνας, ἔγραψε ὅτι: «Ἡ ἀναγνώριση τῆς αὐτοαποκαλουμένης “Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας” ἔχει θεμελιώδη σημασία γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ γνωρίζω καλύτερα ἀπὸ κάθε ἄλλον, ἀφοῦ εἶμαι ὁ ἴδιος Μακεδών. Ἡ Δημοκρατία αὐτὴ οὔτε ἐθνολογικά, οὔτε ἱστορικὰ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ὀνομάζεται Μακεδονία», καὶ προσέθεσε:«Ἡ ἐθνολογικὴ σύνθεση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας αὐτῆς ἀποτελεῖται ἀπὸ Ἀλβανούς, Τούρκους, Τσιγγάνους καὶ Σλάβους, ποὺ καμία σχέση δὲν ἔχουν μὲ Μακεδόνες», καὶ ὅτι: «Εἶναι ἀδιανόητο μὲ τὴν λήξη τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου νὰ δίδεται ἱστορικὴ νομιμοποίηση σὲ Τίτο καὶ Μόσχα, ποὺ ὀνόμασαν τὴν Νότιο Γιουγκοσλαβία σὲ Μακεδονία, γιὰ ἔξοδο στὸ

Αἰγαῖο, ἀποσπώντας τὴν Μακεδονία ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα». Ὁ Πάπας Ἰωάννης Παῦλος, μὲ Ἐγκύκλιό του τὸ 1981, ἀνακήρυξε «Τοὺς γεννηθέντες στὴ Θεσσαλονίκη Ἕλληνας ἀδελφοὺς Μοναχοὺς (Μεθόδιο καὶ Κύριλλο) οὐράνιους προστάτες τῆς Εὐρώπης».