ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ
ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
Η ύπαρξις
παιδείας φανερώνει το γεγονός, το μαρτυρηθέν και συνεχώς μαρτυρούμενον από
ολόκληρον την εμπειρίαν του ανθρωπίνου γένους, ότι ο άνθρωπος είναι ον ατελές
και ελλιπές. Τούτο μαρτυρούν όλαι αι φιλισοφίαι, όλαι αι θρησκείαι, όλαι αι
επιστήμαι, όλοι οι πολιτισμοί. Ο άνθρωπος είναι ον το οποίον πρέπει να
τελειοποιηθή και να ολοκληρωθή. Δια τούτο ο κύριος σκοπός της παιδείας είναι να
τελειοποιήση και ολοκληρώση τον άνθρωπον. Αμέσως όμως γεννάται το εξής
αναπόφευκτον ερώτημα: με τι να τον τελειοποιήση και με τι να τον ολοκληρώση;
Από οποιανδήποτε πλευράν θεωρούμενος, ο
άνθρωπος είναι κατά το είναι του «ανοικτός» προς άλλα όντα και προς άλλους
κόσμους. Ούτος εις ουδεμίαν περίπτωσιν είναι η κεκλεισμένη μονάς του Λάϊμπνιτς.
Με όλην την ζωήν του, την φυσικήν και την ψυχικήν, συνυφαίνεται ακαταπαύστως ο
άνθρωπος, συνειδητώς ή υποσυνειδήτως, εκουσίως ή ενστικτωδώς, εις τον πελώριον
και ακατάληπτον ιστόν της παν-ζωής του σύμπαντος κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου