Με εκτίμηση Δημήτρης Κάτσουρας

 Προς άρχοντες και αρχομένους, τους Βουλευτές, τις Βουλεύτριες και τους σκεπτομένους συμπολίτες μας της Κορινθίας και ανά την Χώρα μας

Αυτή την τελευταία ώρα και αφού έχουν γραφεί πολλά και διάφορα γύρω από το εν λόγω ζήτημα σημειώνουμε και κάποιες τελευταίες σκέψεις πριν κλείσει, με την υπερ-ψήφιση, ως φαίνεται, του περιβόητου νομοσχεδίου, η πρώτη φάση της ενασχόλησης της Ελληνικής κοινωνίας με αυτό.

Το ζήτημα είναι πολυδιάστατο και έχει πολλές προεκτάσεις και άλλες τόσες προσεγγίσεις, όπως κοινωνικές, πολιτικές, νομικές, ηθικές, θεολογικές, πολιτισμικές και άλλες. Προφανώς, η εσπευσμένη και χωρίς ουσιαστική, κυρίως κοινωνική και επιστημονική, συζήτηση επ΄ αυτού προώθησή του, κάθε άλλο παρά σοβαρή και υπεύθυνη αντιμετώπισή του δηλώνει.

Τα μόνα ψήγματα διαλόγου εντοπίστηκαν στο πλαίσιο της λεγομένης διαβούλευσης (ηλεκτρονικής), η οποία ενεργοποιήθηκε ως συνήθως για μικρό χρονικό διάστημα σε ένα άνευρο, ατελέσφορο και μη παραγωγικό πλαίσιο, χωρίς ολοκλήρωση μέσα από κάποια αποτελέσματα και συμπεράσματα, έστω στατιστικά, επ΄ αυτών και στις συζητήσεις φορέων και εμπλεκομένων, επιστημονικών και μη, στο πλαίσιο των σχετικών Κοινοβουλευτικών Επιτροπών, όπου ο διατιθέμενος χρόνος αλλά και η όλη διεργασία, καθώς και το περιεχόμενο, δεν επιβεβαίωσαν το οφειλόμενο αίσθημα και πνεύμα ευθύνης και σοβαρότητος.

Όμως, το ζήτημα είναι σοβαρό και σημαντικό, με ιδιαίτερες επιπτώσεις και μακροπρόθεσμες συνέπειες μη αναστρέψιμες, για να αντιμετωπίζεται τόσο ανεύθυνα και επιπόλαια. Αλλάζει το Οικογενειακό Δίκαιο, ανατρέπονται θεωρήσεις διαχρονικές, όσον αφορά θεσμούς αλλά και έννοιες με περιεχόμενο που τροφοδοτήθηκε και νοηματοδοτήθηκε από δύο ομολογουμένως, αρεστούς ή όχι, πυλώνες του Ελληνισμού και του Πολιτισμού που αυτός παρήγαγε, της Ελληνικής Παιδείας και Φιλοσοφίας και του Χριστιανισμού.

Επιπλέον, εγείρεται σαφώς θέμα (αντι-)συνταγματικότητος των ρυθμίσεων που προβλέπει το εν λόγω νομοσχέδιο, κυρίως όσον αφορά στην αξία και σημασία της μητρότητας και την προστασία της παιδικής ηλικίας, μάλιστα σε μία εποχή που και η Ελληνική κοινωνία κατακλύζεται από φαινόμενα ηθικής, πνευματικής και αξιακής παρακμής, όπως μαρτυρούν τα πολλά κρούσματα αποσάθρωσης των θεσμών αλλά και ποικίλων μορφών βίας.

Είναι κοινός τόπος, ακόμη και όπου υπάρχει δισταγμός για μία δημόσια παραδοχή του, ότι ο άκρατος και άκριτος “δικαιωματισμός”, δηλαδή η αβασάνιστη και μεθοδευμένη ανακήρυξη και θεώρηση ιδιαιτεροτήτων, ιδιοτελών απαιτήσεων, επιθυμιών, ακόμη και ενστίκτων, ως δικαιωμάτων στο όνομα της ελευθερίας και του πλουραλισμού, τείνει να καταστήσει τον ίδιο τον άνθρωπο όχι «μέτρο πάντων» αλλά έρμαιο κάθε ιδεοληπτικής προπαγάνδας. Και όλα αυτά σε μία εποχή και ένα περιβάλλον όπου καθημερινά υποβαθμίζεται και συρρικνώνεται το εύρος, το βάθος και η ποιότητα θεμελιωδών παραμέτρων μιας ευνομούμενης κοινωνίας, όπως είναι η Ελευθερία, η Δημοκρατία και οι ανθρώπινες αξίες.

Οφείλουμε έστω και αυτή την ύστατη στιγμή απευθυνόμενοι πρωτίστως στις κυρίες και τους κυρίους Βουλευτές του Νομού μας αλλά και ολόκληρη την κοινωνία να επαναλάβουμε και επισημάνουμε ότι:

Εκτός από τις “κοινωνικές κατασκευές” υπάρχει η φυσιολογία και η βιολογία με βάση τις οποίες αποτελεί αντικειμενική αλήθεια και αναμφισβήτητο δεδομένο ότι μόνο δύο φύλα υπάρχουν (αρσενικό-άνδρας και θηλυκό-γυναίκα) τα οποία έχουν συμπληρωματικά στοιχεία και από τα οποία αναπαράγεται αποκλειστικά η ζωή.

Ο γάμος, ως έννοια και πραγματικότητα διαχρονική και πανανθρώπινη, πέραν του κοσμικού ή θρησκευτικού χαρακτήρα του, αποτελεί την έννοια εκείνη που συνδέεται με την παραγωγή και τη δημιουργία της ζωής και κατ΄ επέκταση της οικογένειας, που μόνο το ετερόφυλο ζευγάρι μπορεί να καταξιώσει το πλήρες νόημά της με την απόκτηση και ύπαρξη των παιδιών. Ειδικότερα και ιδιαίτερα η μητρότητα, από την οποία οντολογικά προ-έρχεται με την κυοφορία στη ζωή ο κάθε άνθρωπος, είναι μοναδική και αναντικατάστατη.

Η ομοφυλοφιλία είναι ένα υπαρκτό φαινόμενο, η εμφάνισή του οποίου χάνεται στους αιώνες, όμως ποτέ μέχρι σήμερα, λόγω και της εύλογης αντισυμβατικότητος των συγχρόνων φορέων και εκπροσώπων της, δεν διεκδίκησε μιμητικά την οικειοποίηση, εν ονόματι της ισότητος και του σεβασμού της διαφορετικότητος, θεσμών που φυσιολογικά, βιολογικά και παραγωγικά ανήκουν στο σχήμα : πατέρας (άνδρας)-μητέρα (γυναίκα)-παιδί(ά).

Αυτό, λοιπόν, που προωθείται τα τελευταία χρόνια και προπαγανδίζεται εκ μέρους των οργανώσεων των ΛΟΑΤΚΙ και των υποστηρικτών τους, είναι κάτι που οδηγεί σε αδιέξοδα, αλλά κυρίως διαφοροποιεί διαρκώς τους στόχους αυτού του κινήματος σε κατευθύνσεις που, εντός ή εκτός εισαγωγικών, δημιουργούν ένα κακέκτυπο μοντέλο οικογένειας, χωρίς τα θεμελιακά χαρακτηριστικά της. Επιπλέον, θέτουν εκ των πραγμάτων μείζονα ζητήματα όσον αφορά τη θέση και αντιμετώπιση των γυναικών (στην περίπτωση των “παρένθετων” μητέρων) και τους πειραματισμούς με απρόβλεπτες συνέπειες όσον αφορά τα παιδιά που θα δοθούν ή αποκτηθούν από τις νέου τύπου «οικογένειες» των ομοφυλοφίλων συνανθρώπων μας.

Πρέπει δε να επισημανθεί, κατά τα ανωτέρω, ότι όσοι σήμερα απαιτούν πρόσβαση στον θεσμό του γάμου, στην υιοθεσία, ακόμη και τη Βάπτιση των βρεφών που θα αποκτήσουν, είναι εκείνοι που μέχρι χθές, όπως εύστοχα επισημάνθηκε, μέμφονταν και κατηγορούσαν τον θεσμό της οικογένειας ως “πατριαρχικό κατασκεύασμα” και τον νηπιοβαπτισμό ως παραβίαση του αυτεξουσίου του ατόμου! Μάλλον γίνεται προφανές από αυτές τις μεταπτώσεις και μεταμορφώσεις ότι ένα παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα χρησιμοποιεί αυτούς τους συνανθρώπους μας εκμεταλλευόμενο την ανάγκη και δίψα τους για επιβεβαίωση. 

Ο άκριτος και άκρατος δικαιωματισμός, χωρίς καμία σοβαρή επιστημονική βάση και κοινωνική αποδοχή των απαιτήσεών του, σε συνδυασμό με την εσπευσμένη επιβολή με επιπόλαιο τρόπο και μεθοδεύσεις τέτοιων νομοθετημάτων αποτελούν ναρκοθέτηση της κοινωνικής ειρήνης και συνοχής, ενώ αφήνουν εμφανώς εκτεθειμένα σε ένα αβέβαιο πλαίσιο την πλέον ευαίσθητη ηλικία του ανθρώπου, την παιδική!

Κατόπιν όλων των ανωτέρω μια στοιχειωδώς υπεύθυνη στάση εκ μέρους των κυριών και κυρίων Βουλευτών μας οφείλει να προσανατολιστεί στην καταψήφιση του υπό ψήφιση σχετικού νομοσχεδίου, εάν δε δηλώνουν (και) Χριστιανοί οτιδήποτε πέραν της καταψηφίσεως, τους εκθέτει ανεπανόρθωτα με δεδομένη την ασυμβατότητα, σύμφωνα με την Πίστη της Εκκλησίας, της αποδοχής της ομοφυλοφιλικής σχέσεως ως αποδεκτής συνθήκης, είτε για σύναψη γάμου, είτε για απόκτηση και ανατροφή τέκνων.

Παρεμπιπτόντως να σημειωθεί πώς στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Κορινθίων ο επικεφαλής του Δημοτικού Συνδυασμού «Πολιτική Διέξοδος» κ. Αλέξανδρος Γκουργιώτης, Δικηγόρος, έθεσε προς ψήφιση προ ημερησίας διατάξεως σχετικό με το θέμα κείμενο, αλλά το αίτημά του καταψηφίσθηκε από την πλειοψηφούσα παράταξη, οπότε και απορρίφθηκε.