Ως πάροικοι και παρεπίδημοι που είμαστε στον κόσμο αυτό , « απόκειται τοις
ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε ταύτα κρίσις.» ( Εβρ.9.27 ).
Αναπόφευκτα θα πορευτούμε για την αιώνια Πατρίδα μας, όπου μας περιμένει ο Πρωτότοκος Αδελφός μας και Κύριος, στον τόπο που ετοίμασε για τους καλώς αθλήσαντας. (Ιωάννου 14.2).
Για την καλή πορεία μας απαραίτητο είναι το εισητήριο , δηλαδή η ορθή πίστη, γιατί χωρίς αυτή τα εναέρια τελώνια θα αποδειχθούν αδιαπέραστα, ώστε να μην φθάσουμε στον τελικό μας σκοπό και προορισμό που είναι η συνάντηση μας με τον Αρχηγό και τελειωτή Ιησού Χριστό. (Εβρ.12.2).
Επειδή το πρόβλημα στις ημέρες μας είναι εξαιρετικά σοβαρό για όλους μας, είναι φρόνιμο να δούμε τι λέει ο Ουρανός – Θεός. Επʼ αυτού, ιδιαίτερα σήμερα, στην άνευ προηγούμενου σύγχυση που αντιμετωπίζουμε και αποστασία που ζούμε, επιβάλλεται να προσέξουμε, « μήποτε παραρυώμεν » (Εβρ.2.1-3) να μην αστοχήσουμε.
Απίστευτο, και όμως αληθινό . Ήδη ανατρέψαμε ολόκληρο το ευαγγέλιο, την ορθόδοξη εκκλησιαστική μας παράδοση. Ενώ « πορθείτε σύνολος η των Πατέρων διδασκαλία, και περί την πίστιν ναυάγια πυκνά, σιγά των ευσεβούντων τα στόματα » (Μ.Βασ.επισ.92).
Αναπόφευκτα θα πορευτούμε για την αιώνια Πατρίδα μας, όπου μας περιμένει ο Πρωτότοκος Αδελφός μας και Κύριος, στον τόπο που ετοίμασε για τους καλώς αθλήσαντας. (Ιωάννου 14.2).
Για την καλή πορεία μας απαραίτητο είναι το εισητήριο , δηλαδή η ορθή πίστη, γιατί χωρίς αυτή τα εναέρια τελώνια θα αποδειχθούν αδιαπέραστα, ώστε να μην φθάσουμε στον τελικό μας σκοπό και προορισμό που είναι η συνάντηση μας με τον Αρχηγό και τελειωτή Ιησού Χριστό. (Εβρ.12.2).
Επειδή το πρόβλημα στις ημέρες μας είναι εξαιρετικά σοβαρό για όλους μας, είναι φρόνιμο να δούμε τι λέει ο Ουρανός – Θεός. Επʼ αυτού, ιδιαίτερα σήμερα, στην άνευ προηγούμενου σύγχυση που αντιμετωπίζουμε και αποστασία που ζούμε, επιβάλλεται να προσέξουμε, « μήποτε παραρυώμεν » (Εβρ.2.1-3) να μην αστοχήσουμε.
Απίστευτο, και όμως αληθινό . Ήδη ανατρέψαμε ολόκληρο το ευαγγέλιο, την ορθόδοξη εκκλησιαστική μας παράδοση. Ενώ « πορθείτε σύνολος η των Πατέρων διδασκαλία, και περί την πίστιν ναυάγια πυκνά, σιγά των ευσεβούντων τα στόματα » (Μ.Βασ.επισ.92).
Επίσης, ένα έγκλημα υπάρχει σήμερα. Η τήρησις των πατρικών παραδόσεων. «Εν εστί έγκλημα σφοδρώς νυν εκδικούμενον, η ακριβής τήρησις των πατρικών παραδόσεων » (ΕΠΕ 2.634 Μ. Βασ).
Εκτός από παπικούς, προτεστάντες, χιλιαστές, μασώνους με τις χιλιάδες οργανώσεις και λοιπά τερτίπια του ανθρωποκτόνου, έχουμε και «ορθόδοξους» και μάλιστα με ονόματα και περγαμηνές κατά κόσμον εντυπωσιακές, να συμπλέουν εμφανώς και αφανώς με αυτούς, ώστε να κλονίζονται ακόμα και οι εκλεκτοί.(Ματθ.24.24).
Όλα όσα εδώ γράφονται, αναφέρονται στους καλοπροαίρετους, στους ευθείς και ειλικρινείς τη καρδία, γιατί μόνο με αυτούς μπορεί κανείς να συνεργαστεί, να συνεννοηθεί, καθώς και ο αληθινός Τριαδικός Θεός. Αυτοί και μόνο έχουν την δυνατότητα να διακρίνουν τις απάτες του πονηρού και των πρακτόρων του, στα χαλεπά ιδίως αυτά χρόνια . ( Κύριλλος Ιεροσολύμων ).
Όσο για τους μεγαλόσχημους, μορφωμένους και κατέχοντες υψηλούς θρόνους και μισθούς δεν γίνεται λόγος, γιατί αυτοί μεθυσμένοι από τη δόξα αυτού του κόσμου, την καλοπέραση και ό,τι προσφέρει ο άρχων του κόσμου τούτου, ( Ματθ.4.9 ) κατέλαβαν τη θέση του αλάθητου και αναμάρτητου Θεανθρώπου, στέλνοντες Αυτόν στον ουρανό, όπως χαρακτηριστικά γίνεται με τον «πρώτον» σήμερα, « εν επισκόποις » πάπα και λοιπούς παπίσκους, έχοντες και τον τίτλο του « ορθοδόξου » και μάλιστα ορισμένοι καυχώνται ότι αυτοί σήμερα κατέχουν τους θρόνους των θεοφόρων πατέρων, ενώ η πίστις και η βιωτή τους απέχουν όσο ο ουρανός από τη γη.
Παρακαλώ, « ας κλίνουμε το ους»(ψαλ.44.11) και ας ακούσουμε όπως πρέπει την Αυτοαλήθεια, τον Τριαδικό αληθινό Θεό, για το ζωτικό αυτό θέμα της ορθής πίστεως. Πολλές φορές μίλησε ο ουρανός. Ελάχιστες περιπτώσεις μεταφέρουμε εδώ:
1.Πρώτη φωνή εκ του ουρανού: Μιλάει απʼ ευθείας ο πρώτος Παράκλητος, ο Ι. Χριστός.
Την περίοδο της έξαρσης της αιρέσεως του Αρείου, ο άγιος Πέτρος Αλεξανδρείας είδε σε οπτασία τον Ι. Χριστόν, ως παιδί με σχισμένα ρούχα. Όταν ο άγιος ρώτησε το Δεσπότη Χριστό: «τις σου τον χιτώνα Σώτερ διήλε; «ο Κύριος απάντησε: « Άρειος ο άφρων ».Απλά: « ποιός σου έσχισε Σωτήρα τον χιτώνα; Άρειος ο ανόητος με τη βλάσφημη αίρεσή του .( Βίος αγ. Πέτρου Αλεξανδρείας. Συναξαριστής αγ.Νικοδήμου.24 Νοεμβρίου Επίσης εκλόγιον ΑΘΗΝΑΙ 1869 σελ.67).
Εάν λοιπόν ο Κύριος είπε το λόγο αυτό για τον Άρειο, ο οποίος έλεγε, ότι ο Ι. Χριστός ήταν απλός άνθρωπος και όχι Θεός, τι θα έλεγε στους οπαδούς της παναιρέσεως του οικουμενισμού, η οποία αποτελεί την αίρεση των αιρέσεων; Τι θα έλεγε στον πάπα έστω μόνο για το filioque; Διότι όπως ο Άρειος έτσι και ο πάπας προσέβαλε το Τριαδικό του Θεού. Τι θα πούμε εμείς σήμερα σεβαστοί πατέρες, συμπρεσβύτεροι αγαπητοί και αδελφοί λαϊκοί ;
2.Δεύτερη φωνή εξʼ ουρανού
Μιλάει ο Κύριος μέσω της αγ.Ευφημίας.11 Ιουλίου η μνήμη της. Ήταν περίοδος δύσκολη. Πολλοί οι πολέμιοι της αλήθειας, η οποία είναι μεν σώζουσα, αλλά στοιχίζει. Την πολεμάει ο απʼ αρχής ψεύτης και μέχρι σήμερα διαστρεβλωτής της αλήθειας, από την εποχή των πρωτοπλάστων ( Γένεσις 3.1-5 ), και σήμερα με τους πράκτορές του, γνωστούς αιρετικούς, αλλά και καμουφλαρισμένους συνοδοιπόρους του « ορθόδοξους », με δορά - σχήμα προβάτου, οι οποίοι παίζουν θέατρο, προσποιούμενοι τον ορθόδοξο με παχιά μόνο λόγια . Είναι πραγματικά αδελφοκτόνοι, ( Α.Ιωαν.4.20 ) διαβάλλοντες, συκοφαντούντες, διασύροντες, αδικούντες κατάφορα αδελφούς και συλλειτουργούς των ανιδιοτελείς, αθώους και αληθινούς υπερασπιστές της Αλήθειας. Με τον τρόπο αυτό βεβαιώνουν τον λόγο του Κυρίου: «αυτοί δεν μπαίνουν στη Βασιλεία του Θεού, αλλά κλείνουν την πύλη σε όποιους θέλουν και προσπαθούν να εισέλθουν.( Ματθ.23.14 ).
Τότε, απάντησε ο Θεός, αποδεχόμενος την ομολογία της ορθοδόξου πίστεως και ήφρανε τους ορθοδόξους, απορρίπτοντας των αιρετικών, τους οποίους κατήσχυνε .
3.Τρίτη φωνή εξʼ ουρανού: Στις 13 Ιουλίου, η εκκλησία μας εορτάζει την μνήμην της αγ. μάρτυρος ΓΟΛΙΝΔΟΥΧ της εκ Περσίδος, της μετενομασθείσης Μαρίας. Ευρισκομένη στα Ιεροσόλυμα ως προσκυνήτρια, στον προβληματισμό της, αν πρέπει να επικοινωνήσει με τα μοναστήρια, εις τα οποία ευρίσκετο η αίρεση του μονοφυσίτου Σεβήρου, εζήτησε την πληροφορία από τον ουρανό. Ο ουρανός απάντησε διʼ αγγέλου: ΌΧΙ. Οι σημερινοί αγαπολόγοι, έχουν αντίθετη γνώμη και πράξη, με πολλές προφάσεις « εν αμαρτίαις » (ψαλ.140.4)( Βλέπε συναξάρι Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου. Τόμος Βʼσελ.266 & 267).
4.Τέταρτη φωνή εξʼ ουρανού : Ο αγ. Αλέξανδρος αρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως ζητούσε θεία πληροφορία για το αν πρέπει να έχει κοινωνία με τους Αρειανούς. Λίγο πριν ιερουργήσει με τον Άρειο, ο τελευταίος ξεψύχησε στο αποχωρητήριο . ( Μεγ. Αθανασίου, επιστολή προς Σεραπίωνα . PG 25 , 685 - 690).
Αυτήν την απάντηση έδωσε τότε ο ουρανός. Σήμερα διαπιστώνουμε πλήρη αναισχυντία, σʼ αυτούς που συμπροσεύχονται, συλλειτουργούν, αλλά και σε όσους συνενδοκούν-συφωνούν στις πλάνες τους.
5.Πέμπτη φωνή εξʼ ουρανού: Εδώ μιλάει η Υπεραγία Θεοτόκος, η έφορος, η Ηγουμένη του αγ. Όρους . Μιλάει στον αγιορείτη μοναχό, προλέγουσα τον ερχομό των εχθρών της και του Υιού της επί Βέκκου, στην Ι. Μονή Ζωγράφου με τα γνωστά γεγονότα, όπου έκαψαν ζωντανούς πολλούς μοναχούς οι παπικοί.(βλέπε Συναξαριστή αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου, Τόμος Βʼσελ.266-267).Μήπως σήμερα άλλαξαν πουθενά οι παπικοί;
6.Έκτη φωνή εξʼ ουρανού: Και εδώ η φωνή του ουρανού μεταφέρεται δια στόματος αγγέλου:.
ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ.
Στο βίο του Αγ. Σάββα του Βατοπεδινού, που έγραψε ο αγ. Φιλόθεος Κόκκινος, Πατριάρχης Κων/πόλεως αναφέρεται στη διαμάχη του Βαρλαάμ και του διαδόχου του Ακινδύνου με τον αγ. Γρηγόριο Παλαμά, στο μεγάλο θέμα που προέκυψε σχετικά με το άκτιστο Φως, που έβλεπαν απλοί – ταπεινοί, αλλά πνευματέμφοροι μοναχοί, κατά τον ΙΔ αιώνα . ( σελ.212-215 ).
« Εγώ λοιπόν », θα μας διηγηθεί ο ένδοξος Σάββας, «στενοχωριόμουν και απορούσα για εκείνη τη φιλόνικη επιμονή, πως λίγο-λίγο προχώρησε απʼ το κακό στο χειρότερο ( ΒʼΤιμ.3.13 ), για να καταλήξει στην κακοδοξία. Από την μάχη κατά του πλάσματος έφτασε στη μάχη κατά του Πλάστου. Τι φοβερή παράνοια. Πραγματικά επιβεβαιώθηκε ο σοφός εκείνος λόγος του Πνεύματος, ότι είναι αδύνατον νʼ αγαπά το Θεό αυτός που πρώτα δεν αγάπησε τον πλησίον. (ΑʼΙωαν.4.20 ) ».
Το όραμα.-ο αφορισμός.
« Ήταν νύχτα και προσευχόμουν πιο κοπιαστικά . Έκανα δέηση ακατάπαυστη και εκτενέστερη για το θέμα τούτο . Πέρασε η ώρα και κόντευε να ξημερώσει. Κάπως αμυδρά λοιπόν μου φάνηκε πως κοιμήθηκα. Μα δεν ήταν ύπνος, αλλά μια νάρκωση, ας πούμε των σωματικών αισθήσεων, που κρατούσε το νου κάπου ανάμεσα στο ξύπνιο και στον ύπνο . Έβλεπα πως στεκόμουν μέσα σʼ ένα ναό μέγιστο και περίδοξο. Νάσου λοιπόν κιʼ ένας λαμπρός χορός αρχιερέων. ντυμένων ιερατικώς, βγαίνει μέσα απʼ το Θείο εκείνο θυσιαστήριο με κάποια μεγαλοπρέπεια και λαμπρή πομπή…… Τότε βλέπω πάλι κάποιον άλλον που μοιάζει με διάκονο, να βγαίνει μόνος του από εκείνο το θυσιαστήριο. Ολόλαμπρος και αστραφτερός στην όψη και στη στολή, σε όλα του φαίνεται άγγελος που θα φανερώσει θαυμαστά προστάγματα. Κρατά ένα βιβλίο στα χέρια, έτοιμος να διαβάσει το περιεχόμενο . Υποκλίνεται δεξιά και αριστερά στους παρισταμένους, βαδίζει ολόισια ευσχημόνως και ανεβαίνει από τις σκάλες στον ιερό άμβωνα. ( Προ της Τουρκοκρατίας ο άμβωνας ήταν στο μέσον του ναού). Αυτοσυγκεντρώνεται πρώτα λίγο και προσελκύει κάθε νου και βλέμμα πάνω του, ως είναι φυσικό. Έτσι καθιστά τους ακροατές πιο προσεκτικούς και νήφοντες, καθώς νομίζω. Βαθειά σιγή επικρατεί ακόμα παντού . Και τότε ανοίγει το βιβλίο που κρατά . Συνεχίζει ο αγ. Πατριάρχης «Σας παρακαλώ όμως κιʼ εσάς να προσέξετε. Θα χρησιμοποιήσω τώρα τις ίδιες φράσεις του Μεγάλου Σάββα αναλλοίωτες όπως τις άκουσα από το στόμα του. Θα μας πει λοιπόν: «Ανοίγει τότε εκείνος ο φοβερός άγγελος το βιβλίο ---τι φρικτό θέαμα και άκουσμα και λέει: «Ο Ακίνδυνος, ο οποίος ελάλησε βλασφημία κατά της του Θεού Εκκλησίας, ο δεύτερος Ιούδας, ο προδότης της ευσεβείας, ο δεύτερος Άρειος, που έσχισε όπως εκείνος την του Χριστού Εκκλησία, ο αποστάτης, ο προφανής της Εκκλησίας εχθρός και πολέμιος, ας είναι ΑΝΑΘΕΜΑ. Σʼ αυτά τα λόγια λύνει αμέσως τη σιωπή του ο λαμπρός εκείνος χορός των αρχιερέων και μαζί με όλο το πλήθος βροντοφωνάζει τα ίδια λόγια: ΑΝΑΘΕΜΑ.
Η βοή αυτή ανάμικτη δυναμώνει όλο και περισσότερο και επαναλαμβάνει πολλές φορές το ΑΝΑΘΕΜΑ. Τότε κι εγώ σαν να με σπρώχνει μια αόρατη δύναμη, φωνάζω τα ίδια λόγια με τους άλλους. Τη στιγμή εκείνη επανέρχομαι πάλι στον εαυτό μου και στις αισθήσεις μου. Είχε πια σβήσει από τα μάτια μου η θαυμαστή θεωρία . Κιʼ όμως, το στόμα μου ακόμα έλεγε τη λέξη εκείνη της Αγγελικής αποφάσεως: ΑΝΑΘΕΜΑ .
Αυτά συνέβησαν στον μεγάλο θεωρό, μυσταγωγό και μύστη των μεγάλων τούτων μυστηρίων. Ποιός εκπαιδευμένος στα θεία θα αμφιβάλει πως αυτή η απόφαση βγήκε από τον ουρανό; Ποιος θʼ αμφισβητήσει πως το βιβλίο εκείνο είναι των πρωτοτόκων που απογράφτηκαν στους ουρανούς; ( Εβρ.12.23 ) Εκεί μέσα γράφονται τα ονόματα όσων ακολουθούν την αποστολική Παράδοση, καθώς αναφέρει η θεία απόφαση: « Χαίρετε, ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς »( Λουκά 10.20) Και αντιστρόφως, από εκεί μέσα διαγράφονται οι αντίπαλοι της Ορθοδοξίας και αφορίζονται με μια μεγάλη και φοβερή φωνή ομόφωνα, από όλη την επουράνια εκκλησία . Κάπου αναφέρει: «πολλοί ερούσι μοι εν εκείνη τη ημέρα εφάγομεν ενώπιον σου και επίομεν και εν ταις πλατείαις ημών εδίδαξας » ( Λουκά 13.26 ) Δηλαδή ήσουν συμμέτοχος στα δόγματα μας, στα μυστήρια μας κι επιπροσθέτως μας δίδαξες την απλότητα της ενθέου ζωής, ή κιʼ εμείς με τη σειρά μας διδάξαμε το λόγο σου στους ανθρώπους. « Αλλʼ ερώ » λέει, «εκείνοις, ότι ουδέποτε έγνων υμάς πορεύεσθε απʼ εμού οι εργάται της ανομίας ( Λουκα13.27 ) . Πολλοί γαρ εισί κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί » ( Ματθ.20.16 & 22.14) .
Επʼ αυτών τι έχουμε νʼ απολογηθούμε αγαπητοί συμπρεσβύτεροι πατέρες και αδελφοί; « Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω » ( Ματθ.11.15 ).
7.Εβδόμη και σπουδαιοτέρα φωνή:-κρίσις του ουρανού : « Θαύμα φρικτόν και εξαίσιον του θαυματουργού Σπυρίδωνος, διʼ ου τας βουλάς των παρανόμων παπιστών, εματαίωσε, μη συγχωρήσας αυτοίς να εγείρουν αλτάριον, ήτοι θυσιαστήριον-αγία τράπεζα-εις τον εν τη Κερκύρα άγιόν του Ναόν, συντεθέν, μετά και ιεράς και επινικείου ακολουθίας εις αυτό, παρά ζηλωτού τινός αδελφού».( Το εκδίδει ο κος Μάριος Ι.Πηλαβάκης. « Ορθόδοξον Κέντρον Πατερικών Μελετών » «Ο Αγ.Μάρκος ο Ευγενικός-Μεθώνη Πιερίας 2008) .
Συγγραφεύς του βιβλίου: «ουρανού κρίσις», είναι ο αγ. Αθανάσιος ο Πάριος, από όπου παίρνουμε ορισμένα τμήματα . Το συνιστούμε για μελέτη σʼ όλους και ολόψυχα.
Διήγησις του φρικτού θαύματος
Μετά την ελευθερίαν της πόλεως Κερκύρας από της των Αγαρηνών πολιορκίας, δια προστασίας του θαυματουργού Σπυρίδωνος` ήτις ελευθερία εγένετο εις τους 1716, Αυγούστου 11, ο τότε λαχών ηγεμών Ανδρέας Πιζάνης, καπιτάν Γενεράλης των Κορυφών, βουλόμενος να κάμη μίαν ευχαριστήριον αμοιβήν προς τον άγιον, δια την τόσην ευεργεσίαν της ρηθείσης ελευθερίας, εσυμβουλεύθη με τον θεολόγον του Φραγγίσκον Φραγγιπάνην καλούμενον, ωσάν τι πράγμα να κάμη οπού να είναι αρεστόν και ευαπόδεκτον εις την αυτού αγιότητα. Εκείνος τον απεκρίθη, πως είναι λίαν καλόν και θειότατον έργον, να οικοδομήση μέσα εις τον Ναόν του αγίου, ένα αλτάρι μαρμαρένιον πολύτιμον, δια να λέγεται καθʼ εκάστην εκεί μέσα και μία λατινική λειτουργία, « και η εξοχότης σου να ακούης λειτουργίαν της γλώσσης σου, όταν εις τους διωρισμένους καιρούς παρουσιάζης εκεί». Ήρεσε τω ηγεμόνι του θεολόγου η συμβουλή, και παρευθύς προστάζει να ετοιμάζηται η ύλη της οικοδομής. Πριν όμως να ετοιμασθή η ύλη, του εφάνη εύλογον, να κράξη και τους ιερείς και τούς πατρωνάτους του αγιωτάτου λειψάνου του θείου Σπυρίδωνος, τρόπον τινά δια να λάβη και εξʼ αυτών την εις τούτο συγκατάνευσιν. Εκείνοι, ευθύς οπού ήκουσαν ένα τοιούτον ανέλπιστον πράγμα, απεκρίθησαν προς αυτόν στρογγύλω τω στόματι, ότι τούτο χωρίς άλλο είναι μία καινοτομία πολλά επιζήμιος, και δια τούτο, κατʼ ουδένα τρόπον δεν ήθελαν συγκατανεύσουν εις τον σκοπόν του. Ο ηγεμών τους απεκρίθη εν θυμώ, πως ώντας αυτός εξουσιαστής υπέρτατος, και μη βουλομένων αυτών, θέλει τελειώσει το θέλημα του, και προστάζει να συναχθή ανυπερθέτως η ύλη έξω από τον ναόν του αγίου. Συνήχθησαν λοιπόν εκεί άσβεστος, γύψος, μάρμαρα, και πλάκα εκλεκτού μαρμάρου ευφυέστατα κατασκευασμένη, δια τράπεζαν.
Κατά την αυτήν νύκτα, βλέπει κατʼ όναρ ο ηγεμών, άνθρωπόν τινα με σχήμα μοναχού, λέγοντα προς αυτόν. Τι με ενοχλείς, και διατί ταράττεις αδίκως τα τέκνα μου; Ήξευρε, πως τούτο οπού εμελέτησες να κάμης δεν σου συμφέρει. Γενομένης τοιγαρούν ημέρας, έκραξε τον θεολόγον του εις την κάμαράν του, εκείνον δηλαδή οπού τον έδωκε την τοιαύτην συμβουλήν, και εις αυτόν εδιηγήθη με ακρίβειαν το ενύπνιον. Εκείνος τον απεκρίθη, ότι τα ονείρατα ημείς οι χριστιανοί, κατʼ ουδένα τρόπον, δεν χρεωστούμεν να τα πιστεύωμεν, ούτε παντελώς να τα δεχώμεθα, ως πράγματα αληθινά. « Μάλιστα πρέπει να στοχασθής, αυθέντα, πως τούτο είναι ένας φανερός πειρασμός του δαίμονος, με τον οποίον πάσχει ο πολέμιος των καλών, να διασκεδάση και να εμποδίση ένα τέτοιον ευσεβέστατον έργον». Ησύχασεν ο ηγεμών καταπεισθείς εις τους λόγους του θεολόγου του. Την ερχομένην νύκτα βλέπει πάλιν ο ηγεμών τον ίδιον μοναχόν κατʼ όναρ σφοδρώς αυτώ απειλούντα και λέγοντα. Ήξευρε βεβαιότατα, ότι αν πειράξης τον άγιον οίκον μου, θέλεις το μετανοήσεις. ότε ουδέν όφελος. Έμφοβος ο αυθέντης και έντρομος γενόμενος, από την στερεάν τούτην απόφασιν, δεν υπέμεινε πλέον να γένη ημέρα, αλλά παρευθύς την ώραν εκείνην, εισκαλείται τον θεολόγον του, διηγείται προς αυτόν απαραλλάκτως την όψιν, του παρασταίνει την δειλίαν της καρδίας του, και λέγει ότι από τόσον φόβον είναι κυριευμένος, ώστε οπού δεν θέλει αποκοτήσει να εκτελέση αυτό το έργον. Τότε ο θεολόγος, τονώσας τον λόγον, του λέγει μετά ηγεμονικού παραστήματος. «Αυθέντα, ήξευρε, πως αν συσταλθής από του να ενεργήσης ένα άγιον έργον οπού απεφάσισες να κάμης, δεν παραστήνεσαι εις τον κόσμον τόσον ορθά στοχαζόμενος, ότι πιστεύεις ονείρατα εκ συνεργείας του διαβόλου γινόμενα» .Πλησθείς λοιπόν θάρσους εκ των τοιούτων λόγων ο ηγεμών, ημέρας γενομένης, οπού ήτον η ενδεκάτη του Νοεμβρίου 1718, επήγεν εις την εκκλησίαν του Αγίου χάριν προσκυνήσεως, συνακολουθούσης αυτώ και της αυλής όλης, και του δημοσίου Ιντζενιέρου, δια να καταμετρήση τον τόπον εις μήκος, πλάτος και ύψος, δια την κατασκευήν του αυτού αλταρίου. Τότε ο των πρεσβυτέρων γεραίτερος κύριος Μαρίνος Βούλγαρις Σακελλάριος( παρόντος και του τότε προεδρεύοντος μεγίστου πρωτοπαπά κυρίου Σπυρίδωνος Βουλγάρεως) παρεστάθη ενώπιον του ηγεμόνος, και με ταπεινήν φωνήν παρεκάλουν δεόμενοι άπαντες, να μη κάμη τέτοιαν καινοτομίαν, μήπως και δεν θέλει φανή αρεστόν εις τον άγιον. Ο δε, ακούσας και αγριανθείς, εφοβέρισε με θυμόν μεγάλον, ότι αν δεν υπακούσουν εις το θέλημά του και να ησυχάσωσι, θέλει τους στείλη σιδηροδεσμίους εις την Βενετίαν, να τους ρίψουν εις τα καμαρώτα, ώστε να μην ιδούν πλέον τον ήλιον. Εγώ, λέγει, δεν σκοπώ να κάμω παρανομίαν, αλλά να πήξω θυσιαστήριον, πράγμα θείον και Θεώ ευάρεστον. Απηλπισμένοι οι ιερείς και οι πατρωνάτοι και κατατρομασμένοι από τας απειλάς, επρόστρεξαν αυτοί τε, και των άλλων ορθοδόξων ουκ ολίγοι, εις την θείαν αντίληψιν. Και ανοίξαντες την ιεράν λάρνακα του μεγάλου πατρός, έψαλαν παράκλησιν, χύσαντες θερμά δάκρυα, δια να εμποδίση τον κακόν σκοπόν του ηγεμόνος. Προς το μεσονύκτιον, οπού έφερνε την δωδεκάτην ημέραν του Νοεμβρίου, εις την οποίαν έμελλον να έμβουν οι τεχνίται να δουλεύουν, ιδού γίνονται αστραπαί, και βρονταί, και κεραυνοί αλλεπάλληλοι. Τότε δη και ο φύλαξ της αυθεντικής Μονετζιόνος, βλέπει ένα μοναχόν, με ένα δαυλόν αναμμένον εις την χείρα πλησιάζοντα εις αυτόν. Ο φύλαξ, κατά την συνήθειαν, τον ερωτά και άπαξ και δις, ποίος είσαι συ; και που υπάγεις; Και επειδή ουδεμίαν απόκρισιν ελάμβανεν, εσήκωσε το πυροβόλον του όπλον, είτε τουφέκι, δια να τον αποκτείνη. Τότε ο μοναχός άμα απεκρίθη. Εγώ είμαι ο Σπυρίδων. Και άμα τούτο ειπών, ήρπασεν αυτόν από την χείρα, και τον απεσφενδόνισεν έξω εις την λεγομένην Σπιανάδα της πόλεως Κερκύρας, πλησίον εις την εκκλησίαν του εσταυρωμένου. Εκεί ευρέθη όρθιος εις τους πόδας του, καθώς ήτον με το όπλον του. Και παρευθύς ύστερα από τούτο, άναψεν η αποθήκη της Μονετζιόνος και η ταύτης έξαψις ανέτρεψε τας οικοδομάς, οπού ήτον εκεί μέσα εις το Καστέλλι, το τε παλάτιον του ηγεμόνος, και πάντα τα περί αυτό. Και ο μεν ηγεμών ευρέθη νεκρός από δύο δοκάρια, οπού του περιέσφιγγον τον τράχηλον, τρόπον τινά, ωσάν διωρισμένα δια να τελειώσουν το τοιούτον έργον. Ο δε θεολόγος ευρέθη έξω από το Τειχόκαστρον, μέσα εις το χαντάκι εκείνο, εις το οποίον συρρέουσι και στραγγίζουσιν η βρώμαις όλαις των αποπάτων του άστεως, δια χειρός έχων την αισχύνην της σαρκός του, άξια προοίμια λαβών της μισθαποδοσίας της αρίστης συμβουλής του, και της λαμπράς του πολιτείας. Απώλετο δε και πολύς λαός ανδρών τε και γυναικών, εκ τε της αυλής του ηγεμόνος, και των εκτός, ψυχαί εννεακόσιαι. Συνέβησαν δε κατά τον αυτόν καιρόν, και άλλα δύο φοβερά σημεία. Πρώτον: Κανδήλαν μεγάλην αργυράν είχε κρεμάση αφιέρωμα ο ηγεμών έμπροσθεν του αγίου λειψάνου, και αυτή την ιδίαν νύκτα, έπεσε χαμαί, και συνετρίβη την βάσιν, μηδέ μιάς άλλης, μηδέν όμοιον παθούσης, από τόσας πολλάς οπού εκεί κρέμανται, και με όλον οπού εκρέματο από μίαν άλυσιν πολλά δυνατήν. Φαίνεται και την σήμερον το πάθος της Κανδήλας ήγουν το της βάσεως. Επειδή έτσι καθώς ευρέθη, πάλιν την εμετακρέμασαν, και μένει μαρτυρούσα το συμβάν, με αλαλήτους φωνάς. Δεύτερον : εκείνην την ώραν και την στιγμήν (καθώς ύστερον εξετάσαντες εβεβαιώθησαν) μία φλογερά σαγίτα, ήγουν αστροπελέκι, εκτύπησε την εικόνα του ηγεμόνος εν τη Βενετία, και την κατέκαυσε, χωρίς να πάθη άλλο τι των της οικίας ουδέν κακόν.Το οποίον και εξήγησαν ευθύς δια κακόν οιωνόν περί του αυτού ηγεμόνος, οι εκεί όντες αδελφοί αυτού και συγγενείς και οι λοιποί λατίνοι λαικοί και εκκλησιαστικοί. Ο δε πρεβεδούρος καλούμενος, ο λατινεπίσκοπος και άλλοι εξουσιασταί και ιδιώται, όσοι εκατοίκουν μέσα εις την πόλιν της Κερκύρας (ενταύθα γαρ εστι και το παλάτι του λατινεπισκόπου, και άλλων πλείστων) οι λοιποί λέγω τούτοι, έδωκαν προσταγήν, να σηκωθή από τον ναόν του αγίου, η συναχθείσα εκείσε ύλη, ως προείρηται. Και τα μεν άλλα άλλως ωκονόμησαν, την δε γε πλάκα οπού ητοιμάσθη δια τράπεζαν, φέροντες απέθηκαν δια τιμήν, εις τον λεγόμενον Δόμον, ήτοι εις τον ναόν της ιδικής των Μητροπόλεως, εις το μέγα αλτάρι καλούμενον. Εκεί οράται ακουμπισμένη χαμηλά, κατά το πλάγιον, μέχρι της σήμερον. Επειδή δε ο στρατιώτης, ήτοι ο φύλαξ της Μονετζιόνος, ημέρας γενομένης, όλος ενθουσιών εβόα φωνή μεγάλη και εκήρυττε λέγοντας, ο άγιος Σπυρίδων έκαμεν αυτά τα μεγάλα και φοβερά πράγματα, και καταλεπτώς εδιηγείτο όλην την υπόθεσιν, οι Λατίνοι μην υποφέροντες την αισχύνην, μετά τρείς ημέρας εις την Ιταλίαν απέπεμψαν αυτόν.
Αυτή είναι η διήγησις του φρικτού τεραστίου θαύματος του εν τη πόλει της Κερκύρας τελεσθέντος, δια του ευηκόου προστάτου αυτής, και όλης της Καθολικής Εκκλησίας θειοτάτου Σπυρίδωνος.
Αυτή είναι η απάντηση που δίνει ο ουρανός με τα συγκλονιστικά γεγονότα. Δεν μένει η ελάχιστη αμφιβολία, ότι καταντήσαμε προκλητικοί στη Θεία ευσπλαχνία. Είμαστε αδικαιολόγητοι σήμερα. Καλούμαστε ο καθένας μας να πάρει θέση. Ότι έκαναν οι αγ. Απόστολοι και θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας και όλοι οι ευθείς τη καρδία κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, δια μέσου των αιώνων` καλούμεθα το ίδιο να κάνουμε κι εμείς=ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ. Μακριά από λυκοποιμένες, οδηγούς στην απώλεια.(Βλέπε: «αγώνες των μοναχών υπέρ της ορθοδοξίας» Έκδοσις Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου.άγιον Όρος 2003) Καλούμαστε νʼ αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Εντολή Κυρίου να μη σιωπάμε, σε περίοδο που η πίστις κινδυνεύει. «Εάν ούτοι σιωπήσουσι οι λίθοι κεκράξονται» (Λουκά 19.40). Ακόμη και απλοί λαϊκοί έχουν ευθύνη για την προάσπιση της ορθοδόξου πίστεως.
Ο όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης εδίδασκε χαρακτηριστικά: «εντολή Κυρίου είναι να μη σιωπάμε σε περίοδο που η πίστη κινδυνεύει. Διότι, λέγει, να ομιλείς και να μη σιωπάς και: «εάν υποστέλληται(υποχωρήσει),ουκ ευδοκεί η ψυχή μου εν αυτώ»(εβρ.10.3), και «εάν ούτοι σιωπήσωσιν οι λίθοι κεκράξονται»(Λουκ.19.40) ώστε, όταν ο λόγος είναι περί πίστεως, δεν μπορούμε να πούμε: Εγώ ποιός είμαι; Ιερεύς; ουδέποτε. Άρχων; ούτε αυτό. Στρατιώτης; Από πού; Γεωργός; Αλλά ούτε και τούτο. Πτωχός; προμηθευόμενος μόνο την εφήμερη τροφή. Δεν μου πέφτει λόγος ούτε φροντίδα για το προκείμενο ζήτημα. Αλίμονο, οι λίθοι θα κραυγάσουν και εσύ θα μείνεις σιωπηλός και αμέριμνος;…. Ώστε και αυτός ο πτωχός είναι στερημένος κάθε απολογίας την ημέρα της κρίσεως, επειδή τώρα δεν ομιλεί, και άξιος κατακρίσεως και μόνο γιʼ αυτό τον λόγο(επισ. πα, βιβλίο βʼPG 99 , 1321 A-G) βλέπε και «αγώνες των μοναχών υπέρ της ορθοδοξίας» (έκδοσις Ι. Μονής οσίου Γρηγορίου , άγιον όρος 2003 σελ.23)
Και αλλού ο ίδιος υψιπέτης αετός της μοναχικής πολιτείας σχετικά με την θέσιν των λαικών, γράφει: «ου μόνον ει βαθμώ τις και γνώσει προέχων έστω, οφείλει διαγωνίζεσθαι λαλών και διδάσκων τον της ορθοδοξίας λόγον, αλλά γαρ και ει μαθητού τάξιν επέχων είη, ΧΡΕΩΣΤΕΙ παρρησιάζεσθαι την αλήθειαν και ελευθεροστομείν» («το Αντίδοτον», Θεοδωρήτου Ιερομονάχου, Αγιορείτου σελ.59).
Σήμερα οι διώκται δεν είναι πλέον άθεοι και ειδωλολάτραι, αλλά χριστιανοί κατά τον Μ. Βασιλειο(«Αγώνες των μοναχών της ορθοδοξίας»σελ.23-24) (επισ. Μ. Βασιλειου. Επιστολή σμγʼ κεφ. ΒʼPG 32,904C). Γνωρίζουμε επίσης, ότι η λεγόμενη επίσημη εκκλησία, θα υποταχθεί και θα συμπλεύσει πλήρως με τον αντίχριστο. Ήδη το ζούμε, το διαπιστώνουμε κάθε μέρα . Αυτή θα χαρακτηρίσει ως παράφρονες-τρελλούς, αντάρτες, πλανεμένους και γραφικούς, όσους δεν θα υποταχθούν στα καταχθόνια σχέδια της παγκοσμιοποίησης και του οικουμενισμού, όπως και τους προφήτες Ηλία και Ενώχ, και ο Καίσαρας θα τους εκτελέσει. Δηλαδή η πολιτική εξουσία.
Ο ουρανός μίλησε. Η δική μας απάντηση πρέπει να είναι: Τέρμα στις προφάσεις εν αμαρτίαις. «Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε». (Βʼκορινθ.6.17)
ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, το παράδειγμα στα θέματα της πίστεως των αγίων και θεοφόρων πατέρων, την επιταγή των ιερών κανόνων (ΙΕʼ της πρωτοδευτέρας και ΛΑʼ των αγ. Αποστόλων) και εμμονή στη διαχρονική Εκκλησία του Κυρίου μας. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε. Ο Ίδιος μας βεβαίωσε. Μη φοβηθείτε. «Εγώ θα σας δώσω στόμα και σοφία τι να απολογηθείτε» και θα είμαι μαζί σας.(Ματθ.28.20) και: «προωρώμην τον Κύριον δια παντός ενώπιον μου, ότι εκ δεξιών μου εστί, ίνα μη σαλευθώ»(Πραξ.Βʼ25)και: «ότι αν ζητήσουμε στο Όνομα Του θα μας το δώσει»(Ιωαν.14.13)
«Ει ο Θεός υπέρ ημών `τις καθʼ ημών»(Ρωμ.8.31) και κατά τον απ. Παύλο: «πάντα ισχύω, εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ(Φιλιπ.4.13)
Αγία τριάς ο Θεός` μας δόξα σοι.ʼ Αναρχε Πατέρα, συνάναρχε Υιέ και Πνεύμα το Θείον` δόξα σοι. Ιησού Χριστέ, γλυκύτατον και επιπόθητον όνομα, εσταυρωμένη αγάπη, ας νικήσει το άπειρο ελεός Σου τις αμαρτίες μας, και με τις πρεσβείες της αειπαρθένου Μητρός σου και όλων των αγίων, πάρε την καρδιά μας, θεράπευσε την` δός μας τη θεική σου φωτιά και το ποτήριον της αγάπης σου.
Παράκλητε αγαθέ Πνεύμα το ευθές, χειραγώγει μας` κράτα μας απʼ το χέρι, ώστε να κρατήσουμε την καλήν ομολογίαν για να έχουμε ευπρόσδεκτη απολογία κατά την ημέρα της κρίσεως. Αμήν.
Για την ορθόδοξη χριστιανική και ιεραποστολική αδελφότητα
« Παναγία η Παυσολύπη »
Τρίλοφος Θεσ/νίκης
Τ.Κ.57500 Τ.Θ.142
Τηλ.23920-61932
Ο πνευματικός της αδελφότητος
πρεσβύτερος Γεώργιος Αγγελακάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου