1. Ὁ ἀείμνηστος Ἰωάννης Καποδίστριας ἦταν τόσο ἀνιδιοτελής,
οὕτως ὥστε, ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει, δὲν ἤθελε νὰ λαμβάνῃ οὔτε μισθό,
διδάσκοντας διὰ τοῦ «ἁγίου» παραδείγματός του καὶ τοὺς ἄλλους, ποὺ ἀσχολοῦνται
μὲ τὴν πολιτική, ὄχι μόνο νὰ μὴ ἀπαιτοῦν ὑπέρογκους μισθούς, ἀλλὰ οὔτε καὶ
τὸν ἴδιο τὸν μισθό του δὲν ἤθελε λαμβάνειν, τονίζοντας ἐπὶ λέξει:
«Ἐλπίζω
ὅτι ὅσοι ἐξ ὑμῶν συμμετάσχουν εἰς τὴν κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' ἐμοῦ ὅτι
εἰς τὰς παρούσας περιπτώσεις, ὅσοι εὑρίσκονται εἰς δημόσια ὑπουργήματα δὲν
εἶναι δυνατὸν νὰ λαμβάνουν μισθοὺς ἀναλόγως μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ ὑψηλοῦ
ὑπουργήματός των καὶ μὲ τὰς ἐκδουλεύσεις των, ἀλλὰ ὅτι οἱ μισθοὶ οὗτοι πρέπει
νὰ ἀναλογοῦν ἀκριβῶς μὲ τὰ χρηματικὰ μέσα, τὰ ὁποῖα ἔχει ἡ κυβέρνησις εἰς τὴν
ἐξουσίαν της. Ἐφ' ὅσον τὰ ἰδιαίτερα εἰσοδήματά μου ἀρκοῦν διὰ νὰ ζήσω, ἀρνοῦμαι
νὰ ἐγγίσω μέχρι καὶ τοῦ ὀβολοῦ τὰ δημόσια χρήματα, ἐνῷ εὑρισκόμεθα εἰς τὸ μέσον
ἐρειπίων καὶ ἀνθρώπων βυθισμένων εἰς ἐσχάτην πενίαν».
2. Ἐπειδὴ δὲ οἱ οἰκονομίες
του ἐξαντλοῦνταν, ἀναγκαζόταν καὶ στεροῦταν πολλῶν ἀγαθῶν. Ὅταν δὲ ὁ ἰατρός του
τοῦ συνέστησε νὰ τρώῃ περισσότερο, γιὰ νὰ βελτιώσῃ τὴν ὑγεία του, ἀπάντησε:
«
Οὐδέποτε θὰ ἐπιτρέψω εἰς τὸν ἑαυτόν μου νὰ βελτιώσω τὴν τροφήν μου, ἀλλὰ μόνον
τότε, ὅταν θὰ εἶμαι βέβαιος, ὅτι δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα Ἑλληνόπουλον, ποὺ νὰ
πεινᾶ...»
3. Αὐτὰ τὰ ἔχουμε ἐπιγράψει καὶ σὲ μαρμάρινες πλάκες καὶ τὶς ἔχουμε
ἀναρτήσει στὴν εἴσοδο τῶν ἔργων Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρος Παύλου τοῦ ἐξ Ἀροανίας
στὴν Ἀροανία Καλαβρύτων.
4. Συγκρίνατε τὸν «ἅγιο» τῆς πολιτικῆς μὲ σημερινοὺς «μιζαδόρους»,
«κομπιδανόρους», «ἀετονύχηδες» καὶ «πατριάρχες» τῆς διαπλοκῆς, οἱ ὁποῖοι, ὡς
ἐπὶ τὸ πλεῖστον, δὲν εἶχαν νὰ πληρώνουν οὔτε τὸ ἐνοίκιό τους καὶ μετὰ θησαύρισαν
ἐξασφαλίζοντας μέχρι καὶ τὰ τετρασέγγονά τους.
5. Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας ὄχι μόνο δὲν ἀνῆκε στὶς καταχθόνιες σκοτεινὲς
δυνάμεις, ἀλλὰ ἀπεναντίας ἐξέδωσε καὶ ἐγκύκλιο τονίζοντας ὅτι εἶναι
ἀσυμβίβαστο δημόσιοι ὑπάλληλοι νὰ ἀνήκουν καὶ σὲ μασωνικὲς στοὲς καὶ λοιπὲς
καταχθόνιες σκοτεινὲς δυνάμεις.
6. Πρὸς τοῦτο οἱ οἰκογένειες Rothschild, ποὺ βασίλευαν στὴν Αὐστροουγγαρία, Ἀγγλία καὶ Γαλλία
ἐξαγόρασαν τοὺς Κωνσταντῖνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη καὶ τὸν δολοφόνησαν τὴν 9.10.1831.
7. Οὐδεὶς τῶν ὁμιλητῶν
θέλησε νὰ ὁμιλήσῃ μὲ τὴν ὠμὴ ρεαλιστικὴ γλῶσσα τῆς ἀληθείας, ὅπως ὁ Χριστός μας
μᾶς δίδαξε διὰ τοῦ παραδείγματος «...ἐγὼ παρρησία ἐλάλησα
τῷ κόσμῳ· ἐγὼ πάντοτε ἐδίδαξα ἐν συναγωγῇ καὶ ἐν τῷ ἱερῷ, ὅπου πάντοτε οἱ Ἰουδαῖοι
συνέρχονται, καὶ ἐν κρυπτῷ ἐλάλησα οὐδέν» (Ἰωαν. 18, 20).
8. Ἐνῷ τὸ foreign office τὸ ἀργότατο μετὰ ἀπὸ 30 χρόνια ἀνοίγει τοὺς
φακέλλους τῶν σπουδαίων θεμάτων καὶ τοὺς δημοσιεύει, ὁ φάκελλος Καποδίστρια,
στὸν ὁποῖο ὑπάρχει καὶ ὁ ἑλληνικὸς φάκελλος Καποδίστρια, τὸν ὁποῖο ὑπέκλεψαν οἱ
Ἄγγλοι στρατιωτικοί, 186 ὁλόκληρα χρόνια δὲν ἀνοίχθηκε. Τὸ ἴδιο δὲν ἀνοίχθηκε
καὶ ὁ φάκελλος τῆς Κύπρου μας, γιὰ νὰ μὴ ἐκχυθῇ ἡ δυσωδία, ποὺ
περικλείουν οἱ ἐν λόγῳ φάκελλοι ἀπὸ τὶς βρόμικες καὶ τρισάθλιες συμπεριφορὲς
τῶν φίλων μας Ἄγγλων, Γάλλων, Γερμανῶν καὶ λοιπῶν σιωνιστῶν ἄσπονδων ἐχθρῶν τῆς
Ἑλλάδος («ἐὰν ἔχεις τέτοιους φίλους, τὶ νὰ τοὺς κάνεις τοὺς ἐχθρούς;;;») !!!
9. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ «φίλοι» - τὰ
«φίδια κολοβά» δὲν εἶναι τόσο πολὺ ἐπικίνδυνοι καὶ δὲν θὰ πετύχαιναν ἀπολύτως
τίποτε, ἐὰν δὲν εὕρισκαν ἐξωμότες, «γενίτσαρους». Οἱ «γενίτσαροι» τοῦ
πνεύματος εἶναι ἑκατομμύρια φορὲς πιὸ ἐπικίνδυνοι ἀπὸ τοὺς «γενίτσαρους» τῆς ξιφολόγχης.
Ἡ ἱστορία εἶναι γεμάτη ἀπὸ παραδείγματα. Οἱ Ἕλληνες ἀμυνόμενοι πάντοτε ὑπὲρ
βωμῶν, ἑστιῶν πίστεως καὶ πατρίδος κατώρθωναν ἀνὰ τὶς χιλιετίες νὰ ἀντιμετωπίζουν
νικηφόρως πολλαπλάσιους βαρβάρους καὶ ἡττοῦνταν μόνο ὅταν ὑπῆρχαν Δούρειοι
Ἵπποι, Κίρκες, Σειρῆνες, ἐφιάλτες, δοσίλογοι καὶ ἐν γένει «πουλημένα δέρματα»
κοινῶς «τομάρια» καὶ ἰούδες.
10. Ὁ ἀνεπανάληπτος Ἐθνάρχης Καποδίστριας πίστευε ἀπολύτως στὶς
ἀνεκτίμητες ἀρετὲς καὶ ἰδανικὰ τῆς φυλῆς μας ὅπως:
Α) «Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων
ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι
μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι» Σωκράτης
(Πλάτωνος Κρίτων, 51α, 51β).
Β) Εἶχε ὡς πρότυπό του τὸν δίκαιο Ἀριστείδη.
Γ) Μιμούμενος τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο καὶ τὸν Ἰωάννη τὸν Βαπτιστὴ
ὄχι μόνο ὁ ἴδιος δὲν προσεχώρησε στὶς σκοτεινὲς δυνάμεις, ἀλλὰ καὶ μὲ ἐγκύκλιό
του ἀπαγόρευε στοὺς ἰθύνοντες πολιτείας καὶ δημοσίους ὑπαλλήλους νὰ
συμμετέχουν καὶ νὰ συνεργάζωνται μὲ τὶς καταχθόνιες σκοτεινὲς δυνάμεις,
πρᾶγμα τὸ ὁποῖο πλήρωσε πανάκριβα διὰ τοῦ τιμίου καὶ παναγίου αἵματός του.
Κάκιστα
ἡ Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία δὲν τὸν ἀνακήρυξε ὡς ἅγιο γιὰ τὶς ἀνεκτίμητες ἀρετές του καὶ
θεάρεστες ἐνέργειες καὶ συμπεριφορές του. Ἄλλες ὁμόδοξες Ἐκκλησίες ἀνεκήρυξαν
ἡγεμόνες τους, βασιλεῖς τους καὶ τσάρους τους ἁγίους.
Δ) Ἐμιμεῖτο τὸν πατέρα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, Φίλιππο, ὁ ὁποῖος
παρ᾿ ὅλον ὅτι διέθετε πολυτελέστατα παλάτια κατὰ τὴν ἐποχή, ποὺ οἱ ἄνθρωποι
ζοῦσαν σὲ σπήλαια, ταπεινὰ σπιτάκια, «ἀραποκαλύβες» καὶ τρῶγλες, εἶχε κάθε
οἰκονομικὴ εὐμάρεια, ἐν τούτοις δὲν συγκέντρωνε σύγχρονες «Σειρῆνες», «Κίρκες» καὶ ἱέριες τοῦ ἔρωτα, γιὰ νὰ
ὀργιάζῃ, ὅπως σήμερα οἱ περισσότεροι πράττουν, ἀλλὰ κάθε πρωὶ εἶχε ἕνα
στρατιώτη, ποὺ τὸν ξυπνοῦσε καὶ τοῦ ἔλεγε «Φίλιππε μέμνησον ὅτι θνητὸς εἶ». Καὶ
τὰ βραδάκια δὲν ἔκανε μὲ τὶς καλλιτέχνιδες (σοδομίτισσες καὶ ὅλη τὴν
ἀριστοκρατία- κοπροκρατία) κραιπάλες, μέθες καὶ ὄργια, ἀλλὰ ἀποσυρόμενος στὴν
κρεβατοκάμαρά του ἔκανε αὐτοπερισυλλογὴ καὶ αὐτοέλεγχο μὲ τὶς σκέψεις : «τὶ
ἔπρεπε νὰ κάνω, τὶ μποροῦσα νὰ κάνω καὶ τὶ ἔπραξα» καὶ μὲ αὐτὲς τὶς
ἀσκητικὲς σκέψεις παρέδιδε τὸ πνεῦμα του στὸν «Μορφέως» μέχρι ποὺ νὰ τοῦ
ἐπαναλάβῃ ὁ στρατιώτης τὸ σωτηριῶδες «Φίλιππε μέμνησον ὅτι θνητὸς εἶ».
Ε) ἡ ἄκρα ταπεινοφροσύνη τοῦ μεγίστου αὐτοῦ ἀνδρός, ὁ ἀλτρουϊσμός του,
ἡ ἄκρα ἀνιδιοτέλειά του, ἡ ἀπόλυτη διαφάνειά του καὶ ἡ ἀγνότητά του τὸν
ὁδήγησαν σὲ τέτοια αὐταπάρνησι, ποὺ εἶχε μόνο ἕνα σωματοφύλακα καὶ αὐτὸ μονόχειρα,
τὸν Γεώργιο Κοζώνη, ὁ ὁποῖος δὲν μπόρεσε νὰ ἀντιμετωπίσῃ καὶ ἀποτρέψῃ τὸ
ὀργανωμένο ἔγκλημα καὶ προσερχόμενος τὴν 9.10.1831 στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου
Σπυρίδωνος Ναυπλίου νὰ τιμήσῃ, εὐλογήσῃ, προσευχηθῇ, δοξολογήσῃ καὶ λατρεύσῃ
τὸν Θεάνθρωπο Ἐλευθερωτὴ τοῦ Γένους μας Ἰησοῦ Χριστό, μιμούμενος τὸν Ἰὼβ καὶ
δεκάδες ἑκατομμύρια ἄλλους ἁγίους μάρτυρες, ἐθνομάρτυρες τῆς ἀμωμήτου πίστεώς
μας καὶ τῶν ἰδανικῶν τῆς φυλῆς μας, δολοφονήθηκε.
11. Ἐνῷ ἀκόμη καὶ στὶς δύσκολες περιόδους καὶ κρίσεις ἐποχῶν, οἱ
περισσότεροι τῶν ἀνθρώπων δὲν πιστεύουμε ἀκραδάντως σὲ Πατέρα, Υἱὸ καὶ Ἅγιο
Πνεῦμα, τὴν Τριάδα Ὁμοούσιο καὶ Ἀχώριστο, ἀλλὰ στὴν πρᾶξι θεοποιοῦμε ἑτέρα
τριάδα : ἄμετρο ἐγωισμό (οἴησι, ἀλαζονία), γαστέρα καὶ ὑπογάστριο, ἐν
τούτοις αὐτὸς ὁ κολοσσὸς τοῦ πνεύματος, τῆς αὐταπαρνήσεως καὶ τῆς αὐτοθυσίας,
Ἰωάννης Καποδίστριας, πίστευε πραγματικὰ στὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ μὲ ἱλαρότητα ἐκκλησιαζόταν
νὰ ἀποκτήσῃ δυνάμεις νὰ συνεχίσῃ τὸ θεάρεστο ἔργο του καὶ ὁ ἅγιος καὶ δίκαιος
Θεός, ποὺ δὲν κρίνει ἐπιπόλαια καὶ ἄδικα, ὅπως ἐμεῖς, τὶς πράξεις μας, ἀλλὰ κρίνει
τὴν πρόθεσί μας, θὰ ἔχῃ ἀσφαλῶς κατατάξει τὸν «ἅγιο» τῆς πολιτικῆς Ἰωάννη
Καποδίστρια στοὺς κόλπους του.
12. Ἄς παρακαλοῦμε ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ εἶναι νὰ μεσιτεύῃ νὰ λυτρωθῇ τὸ γένος
τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὸ βάραθρο τῆς ἀβύσσου, ποὺ τὸν ὁδήγησαν οἱ διάφοροι διάδοχοί
του, εἴτε Βασιλεῖς καὶ Πρόεδροι Δημοκρατίας, εἴτε Πρωθυπουργοὶ καὶ Ὑπουργοὶ
ἦσαν αὐτοί, εἴτε δικτάτορες, γιὰ νὰ ἀνανήψουμε, νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς ρίζες
μας καὶ ἐπικαλούμενοι τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ νὰ μὴ ἐξαφανισθοῦμε, ἀλλὰ νὰ τὸν
μιμούμαστε πιστεύοντες ἀκραδάντως καὶ ἐμεῖς στὴν Ἁγία Τριάδα.
13. Πρὸς τοῦτο θὰ συμβάλῃ τὰ μέγιστα στὴν τόνωσι καὶ ἀναγέννησι τοῦ
κατατρωθέντος ἠθικοῦ καὶ ἐθνικοῦ σθένους τῶν Ἑλλήνων ἡ πραγματοποίησι τοῦ
Πανελληνίου Ἱεροῦ Προσκυνήματος τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, τὸ Τάμα τοῦ Κολοκοτρώνη
καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, τὸ ὁποῖο ὁμόφωνα
υἱοθέτησε μὲ τὸ Η΄ Ψήφισμα ἡ Δ΄ Ἐθνοσυνέλευσι τὴν 31.7.1829 καὶ ὁ ἀνεπανάληπτος
Ἐθνάρχης Ἰωάννης Καποδίστριας τὸ ὑπέγραψε καὶ ἐπὶ 186 συναπτὰ ἔτη οἱ καθ᾿ ὕλην
ὑπόχρεοι Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας μᾶς ἐμπαίζουν ἀναισχύντως καὶ ἀνερυθριάστως…
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ
ΤΟΥ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΥ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ
ΚΑΙ ΕΘΝΑΡΧΗ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΗΡΩΩΝ
ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου