ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

 Νεαζούσαις θεις παλάμας, ο Θείος Ισραήλ, σταυροειδώς κάραις εδήλου, ως πρεσβύτερον κλέος ο νομολάτρις λαός· υποπτευθείς όθεν ούτως εξηπατήσθαι, ουκ ηλλοίωσε τον ζωηφόρον τύπον· υπερέξει λαός γαρ Χριστού του Θεού, νεοπαγής ανεβόα, Σταυρώ τειχιζόμενος.

 Ερμηνεία.

 Πάλιν και εις τούτο το Τροπάριον αναφέρει ο Μελωδός την ανωτέρω ιστορίαν του Πατριάρχου Ιακώβ, ότε ευλόγησε τον Εφραίμ και τον Μανασσήν. Βλέπων γαρ ο Ιωσήφ, ότι ο Πατήρ του Ιακώβ άλλαξε τας χείρας του, και την μεν δεξιάν έβαλεν εις την κεφαλήν του νεωτέρου Εφραίμ, την δε αριστεράν έβαλεν εις την κεφαλήν του μεγαλυτέρου, ενόμισε το πράγμα βαρύ. Όθεν είπεν εις τον Πατέρα του: «ουχ΄ ούτως, Πάτερ, ούτος γαρ ο Πρωτότοκος (ο Μανασσής δηλ.)· επίθες την δεξιάν σου επί την κεφαλήν αυτού». Αλλ΄ ο Ιακώβ δεν ηθέλησεν, αλλ΄ είπεν αυτώ: «οίδα, τέκνον, οίδα, και ούτος έσται εις λαόν, και ούτος υψωθήσεται· αλλ΄ ο αδελφός αυτού ο νεώτερος μείζων αυτού έσται» (Γέν. μη: 18-19). Ταύτην λοιπόν την ιστορίαν πλέκει και εις το παρόν Τροπάριον ο θεσπέσιος Κοσμάς και λέγει, ότι ο Θείος εκείνος άνθρωπος Ισραήλ: ήτοι ο Ιακώβ· δύο γαρ είχεν ονόματα· πρότερον γαρ ωνομάζετο Ιακώβ, ο δηλοί πτερνιστής, ύστερον δε, αφ΄ ου επολέμησε με τον Θεόν και ενίσχυσεν, ωνομάσθη Ισραήλ, ο ερμηνεύεται νους ορών τον Θεόν· εκείνος, λέγω, ο θεσπέσιος άνθρωπος Ισραήλ, επειδή έβαλε τας παλάμας: ήτοι τας χείρας του σταυροειδώς επάνω εις τας νεαράς κεφαλάς του Εφραίμ και του Μανασσή, με την σταυροειδή ταύτην επίθεσιν επροεικόνιζεν, ότι ο λαός των Ιουδαίων ο λατρεύων τω Νόμω και τη σκιά, του οποίου ήτον τύπος ο Μανασσής, ο πρεσβύτερος Υιός του Ιωσήφ, αυτός, λέγω, ο λαός είναι ένα πρεσβύτερον κλέος: ήτοι παλαιόν και ήδη γεγηρακός, και τη του χρόνου υποταχθέν παλαιότητι. Επειδή όμως υπωπτεύθη από τον Υιόν του Ιωσήφ, ότι ηπατήθη, παραφρονήσας από το γηρατείον και την ασθένειαν, και δεν ήξευρε, ποίος μεν είναι ο μεγαλύτερος Υιός, ποίος δε είναι ο μικρότερος· δια τούτο ο Ιωσήφ επίασε την χείρα του Πατρός του την επί της κεφαλής ούσαν του Εφραίμ, δια να την βάλη εις την κεφαλήν του Μανασσή. Αλλ΄ ο πνευματοφόρος και θεοφόρος Γέρων, δεν ηθέλησε να βάλη την δεξιάν του εις την κεφαλήν του Μανασσή, και ακολούθως δεν ηθέλησε να αλλοιώση τον τύπον του Σταυρού, τον δια της σταυροειδούς επιθέσεως εικονιζόμενον, όχι! αλλά αφήκε τας χείρας του, καθώς ήτον, σταυροειδώς εσχηματισμένας. Και σχεδόν ως εάν έλεγε ταύτα προφητικώς εις τον Ισώφ, άφες, ω Υιέ μου Ιωσήφ, άφες τας χείρας μου εσχηματισμένας εις σχήμα Σταυρού, καθώς εγώ τας εσχημάτισα, και την δεξιάν μου χείρα άφες επάνω εις την κεφαλήν του νεωτέρου Υιού σου Εφραίμ· διότι εγώ προφητικώς λέγω σοι, ότι καθώς δια του τύπου του Σταυρού ευλογείται τώρα ο νεώτερος Υιός σου Εφραίμ· ούτω δια του αυτού Σταυρού έχει να ευλογηθή εν υστέροις χρόνοις και ο εξ Εθνών νεώτερος λαός των Χριστιανών. Και καθώς ο νεώτερος Υιός σου Εφραίμ θέλει υψωθή περισσότερον από τον παλαιότερον Μανασσήν· ούτω και ο νεοπαγής και νεοσύστατος εκείνος λαός Χριστού του Θεού· τούτου γαρ λαός είναι τα Έθνη κατά την προς αυτόν υπόσχεσιν του Πατρός λέγοντος: «Δώσω σοι Έθνη την κληρονομίαν σου» (Ψαλμ. β:8) ούτω, λέγω, και ο νεοπαγής Χριστώνυμος λαός, στερεούμενος και ενδυναμούμενος από τον τίμιον Σταυρόν, βέβαια έχει να γένη ανώτερος από τον παλαιότερον λαόν των Ιουδαίων. Τούτον δε τον λόγον εδανείσθη ο Μελωδός από την Γένεσιν, όπου ο Θεός είπε την αυτήν σχεδόν προφητείαν του Ιακώβ προς την Ρεβέκκαν, όταν ήτον εγγαστρωμένη τον Ιακώβ, τον εις τύπον όντα του νέου λαού των Χριστιανών, και τον Ησαύ, τον εις τύπον όντα του παλαιού λαού των Εβραίων· «Και είπε Κύριος αυτή, δύο Έθνη εν γαστρί σου εισί, και δύο λαοί εκ της κοιλίας σου διασταλήσονται, και λαός λαού υπερέξει, και ο μείζων δουλεύσει τω ελάσσονι» (Γέν. κε: 23). Είπε δε, ότι υπερέξει ο Εφραίμ τον Μανασσήν· όχι μόνον διότι εδόθη εις αυτόν η δεξιά χειρ του πάππου του Ιακώβ, αλλά και η δεξιά του Πατρός του Ιωσήφ, καθώς παρετήρησεν ο Ευσέβιος. Όθεν ακολούθως έγινεν εις αυτόν διπλή η ευλογία και χάρις· επειδή τα δεξιά επί αγαθώ και δόξη και ευλογία λαμβάνονται. Όθεν και οι Δίκαιοι εν τη κρίσει, επί των δεξιών στήσονται του Κυρίου. εις δε τον Μανασσήν εδόθη, όχι μόνον η αριστερά χειρ του Πάππου του Ιακώβ, αλλά και η αριστερά του Πατρός του Ιωσήφ, και ακολούθως διπλή έγινεν εις αυτόν η ελάττωσις της ευλογίας και δόξης· καθότι τα αριστερά επί κακώ και ατιμία λαμβάνονται, και δηλούσιν οι αμαρτωλοί εξ ευωνύμων του Κυρίου εν τη κρίσει ιστάμενοι. Επειδή γαρ ο Ιωσήφ εβάσταξε μεν τον Μανασσήν από την αριστεράν του, ίνα η αριστερά του Πατρός του βαλθή εις αυτόν· του Ιακώβ όμως αντιστρέψαντος τας χείρας του σταυροειδώς, όλα αντίστροφα έγιναν· και η μεν δεξιά του έπεσεν εις την δεξιάν του Ιωσήφ, την βαστάζουσαν τον Εφραίμ, η δε αριστερά του έπεσεν εις την αριστεράν του Ιωσήφ, την βαστάζουσαν τον Μανασσήν. Όθεν δια την ευλογίαν ταύτην η φυλή του Εφραίμ, όχι μόνον έγινε τύπος του νέου λαού των Χριστιανών, ως είπομεν, αλλά και επί γης υψώθη, και εβασίλευσεν εν Σαμαρεία επάνω εις τας δέκα φυλάς του Ισραήλ, και την πόλιν των Σικίμων έλαβε, την οποίαν υπεσχέθη ο Ιακώβ να δώση εις τον Ιωσήφ, και από την φυλήν αυτήν εγεννήθη Ιησούς ο του Ναυή, ος τις εστάθη τύπος αληθινός του Ιησού Χριστού κατά τον Ωριγένη. Εμπορεί δε να προσαρμοσθή το νόημα του Τροπαρίου τούτου και εις εσέ, αγαπητέ. Διότι αν και συ είσαι ενάρετος, και στολισμένος με καλήν γνώμην και έργα θεοφιλή και Χριστιανικά, ήξευρε, ότι τα τοιαύτα καλά σου έργα έχουν, να σε υψώσουν και να σε δοξάσουν υπέρ πολλούς· εάν δε και είσαι τυχόν νεώτερος εις την ηλικίαν και μικρότερος, μη λυπηθής δια τούτο· ο Θεός γαρ έχει να σε προτιμήση δια τας αρετάς σου από τους όντας πρεσβυτέρους και μεγαλυτέρους σου· καθώς επροτίμησε και τον νεώτερον Άβελ, από τον πρεσβύτερον Κάϊν· τον μικρότερον Σημ, από τον μεγαλύτερον Ιάφεθ· τον νεώτερον Ισαάκ, από τον παλαιότερον Ισμαήλ· τον υστερότοκον Ιακώβ, από τον πρωτότοκον Ησαύ· τον νεώτερον Ιωσήφ, από τους παλαιοτέρους αδελφούς του Ρουβίμ και Ιούδαν· τον υστερότοκον Μωϋσήν, από τον πρωτότοκον Ααρών· τον νεώτερον Δαβίδ, από τους προγενεστέρους επτά αδελφούς του· και τον μικρότερον Εφραίμ, από τον μεγαλύτερον Μανασσήν. Πανταχού γαρ και πάντοτε η αρετή έχει την προτίμησιν, και ουχί τα πρωτοτόκια· η αγαθή γνώμη στεφανούται, και ουχί τα της φύσεως πλεονεκτήματα· η προαίρεσις τιμάται, και ουχί η γηραλαιότης. Όθεν πολλάκις ακολουθεί να γίνωνται οι πρώτοι έσχατοι, και οι έσχατοι πρώτοι (Μάρκ. ι:31). Ο Δαβίδ ήτον νεώτερος, αλλ΄ επειδή εζήτησε και εκατώρθωσε τας εντολάς του Κυρίου· δια τούτο έλαβε χάριν Θείαν εις το να καταλαμβάνη τα του Θεού Μυστήρια, περισσότερον από τους παλαιοτέρους του, διο και έλεγεν: «υπέρ πρεσβυτέρους συνήκα, ότι τας εντολάς Σου εξεζήτησα» (Ψαλμ. ριη΄ 100). Και ο Δανιήλ ήτον νεώτερος, αλλά δια την αρετήν και σωφροσύνην του κατεδίκασε τους δύο ακολάστους γέροντας. Και ο Ελιούς ήτον νεώτερος από τους άλλους τρεις φίλους του Ιώβ, αλλ΄ όμως εσοφίσθη υπό Κυρίου δια την αρετήν του, περισσότερον από εκείνους· όθεν και έλεγε: «Πνεύμά εστιν εν βροταίς, πνοή δε Παντοκράτορός εστιν η διδάσκουσα· ουχ΄ οι πολυχρόνιοί εισι σοφοί, ουδέ οι γέροντες οίδασι κρίμα» (Ιώβ λβ΄ 8).