Ανορθόδοξος διδασκαλία : Η Παναγία βρίσκεται σε ύψος Αγιότητος μετά την επισκίαση του Αγίου Πνεύματος. Και Αυτή γεννήθηκε με προπατορικό αμάρτημα, κι Αυτή είχε μικρά προσωπικά αμαρτήματα στην αρχή. Όταν όμως ήρθε το Άγιο Πνεύμα την ημέρα του Ευαγγελισμού και την επεσκίασε για να γίνη σκεύος να γεννήση τον Υιό και Λόγο του Θεού την εκκαθάρισε και από το προπατορικό αμάρτημα και από τα μικρά αμαρτήματα και έγινε αγία αγίων μείζων. Δεν γεννήθηκε όμως και Αυτή χωρίς το προπατορικό αμάρτημα, είχε και Αυτή το προπατορικό αμάρτημα.

Η Ορθόδοξος Πίστης μας :

«Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα » , Αγ. Ανδρέας Κρήτης !!!

***********

«Ω των υπέρ έννοιαν θαυμάτων σου, Πανάχραντε! Ξένη σου η γέννησις υπάρχει∙ ξένος ο τρόπος ο της αυξήσεως∙ ξένα και παράδοξα τα σα πάντα, Θεονύμφευτε, και βροτοίς ανερμήνευτα».

*********

Aφήνουμε τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος στὸν μεγάλο καὶ ἐκτενῆ του λόγο στὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου -ὑπάρχει καὶ μικρός- παρουσιάζει τὴν Παναγία κατὰ τὰ παιδικὰ καὶ ἐφηβικὰ της χρόνια, κατὰ τὰ δώδεκα χρόνια ποὺ ἔμεινε μέσα στὸν Ναό, μέχρι τὴν ἡλικία τῶν 15 ἐτῶν ποὺ ἔγινε ὁ Εὐαγγελισμός, ὡς τὴν πρώτη ἡσυχάστρια, τὴν πρώτη ἀσκήτρια, νὰ μὴ ἔχει καμμία σχέση μὲ τὰ κοσμικά, τὰ γήϊνα, τὰ σαρκικά, οὔτε σὲ ἐπίπεδο σκέψεων καὶ λογισμῶν, ἀλλὰ ἁγνὴ καὶ ὁλοκάθαρη νὰ προετοιμάζει τὸν ἑαυτό της, γιὰ νὰ γίνει κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ.

*****

Ω Παρθένε Πανάμωμε η παντός μώμου (μολυσμού) ανωτέρα υπάρχουσα, καθώς λέγεται εν τω Άσματι «Όλη καλή η πλησίον μου, και μώμος ουκ έστιν εν σοι» (Άσ. δ: 7).

*****

Αυτή ήτον όντως η επτάφωτος λυχνία των επτά χαρισμάτων τού α­γίου Πνεύματος, με τα οποία έλαμπε — λέγει ο μέγας Αθανάσιος — από τους πρώτους χρόνους της ηλικίας.

*****

Διότι τόσον η Θεοτόκος ήτον καταπεπυκνωμένη κύκλω κατά την ψυχήν και τω σώμα από τας αρετάς και τας θείας και υπερφυσικάς χάριτας, ώστε δεν ευρήκεν ουδέ την παραμικράν είσοδον ο Διάβολος, δια να εμβάση εις το πανάγιον αυτής υποκείμενον καμμίαν προσβολήν πονηρού λογισμού. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορεἰτης).

******

Ανάλαβε ταύτην, Ζαχαρία, την εκ της προμήτορος Εύας κατάρας ημάς απαλλάξασαν. Αγκάλισαι Αυτήν την εξ αγκαλών του όφεως ημάς αφαρπάσασαν.  Ιδού ο καθαρώτατος Ναός του Σωτήρος, ιδού το απαύγασμα του Αγίου Πνεύματος, ιδού ο παράδεισος της ζωής, ιδού η παρθένος και νύμφη, η άσπιλος και Παρθένος Μαρία, η οποία εισάγεται παραδόξως εν τω οίκω Κυρίου!

*****

Ώστε όλη συνώκει Θεώ, και Θεός μετά του σώματος εχρημάτιζε· και γην μεν ώκει και το ίχνος κάτω προσήρειδε, της δε απροσίτου Τριάδος, ει δει και τούτο θαρρήσαντα ειπείν, ουκ απελιμπάνετο, υπέρ τα Σεραφείμ και πριν συλλαβείν ορώσα Θεόν.(ο σοφός Ψελλός).

*****

Πάντοτε είχε το πλήρωμα της χάριτος η Παρθένος, και προ της συλλήψεως, και εν τη συλλήψει, και μετά την σύλληψιν. Είχε το πλήρωμα της χάριτος προ της συλλήψεως· διότι αν ο Πρόδρομος Ιωάννης εχαριτώθη έτι εκ κοιλίας Μητρός του, κατά τον λόγον του Αγγέλου, ον είπε «Και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται (ο Ιωάννης δηλ.) έτι εκ κοιλίας Μητρός αυτού» (Λουκ. α: 15)·  πόσω μάλλον ήτον χαριτωμένη η Θεοτόκος η μέλλουσα γεννήσαι Αυτόν τον Υιόν του Θεού; διο και εν τω εις τα Εισόδια Τροπαρίω της Θεοτόκου γέγραπται «Τα ουράνια πάντα εξέστησαν ορώντα το Πνεύμα το Άγιον εν σοι σκηνώσαν». Όθεν και ο Γαβριήλ ευαγγελίσας αυτήν, κεχαριτωμένην ωνόμασεν, ειπών·

 «Χαίρε κεχαριτωμένη»· τούτον δε τον λόγον είπε προ του να συλλάβη η Παρθένος τον Κύριον. Είχε το πλήρωμα της χάριτος εν τη συλλήψει· διότι, επελθόντος του Αγίου Πνεύματος επ΄ αυτήν, συνέλαβεν αυτή τον Θεόν Λόγον εν τη αχράντω κοιλία της. Είχε δε μετά την σύλληψιν το πλήρωμα της χάριτος· διότι σύσσωμος ανήλθεν εις Ουρανόν ως Μήτηρ του Θεού Λόγου μετά τον θάνατόν της προς τον Μονογενή Υιόν Της.

*****

Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης:

Μιά ἄλλη φορά ἄκουγα στήν ἐκκλησία τήν ἀνάγνωση τῶν προφητειῶν τοῦ Ἡσαΐα, καί στίς λέξεις «Λούσασθε καί καθαροί γίνεσθε» (Ἡσ. α ́ 16) σκέφτηκα: «Μήπως ἡ Παναγία ἁμάρτησε ποτέ, ἔστω καί μέ τό λογισμό;». Καί, ὤ τοῦ θαύματος! Μέσα στήν καρδιά μου μιά φωνή ἑνωμένη μέ τήν προσευχή πρόφερε ρητῶς: «Ἡ Θεοτόκος ποτέ δέν ἁμάρτησε, οὔτε κἄν μέ τήν σκέψη». Ἔτσι τό Ἅγιο Πνεῦμα μαρτυροῦσε στήν καρδιά μου γιά τήν ἁγνότητά Της.

*****

Αγνήν δε Παρθένον ωνόμασε την Θεοτόκον κατά τον Ιωάννην τον Ζωναράν· διότι όχι μόνον ήτον Παρθένος κατά το σώμα, ως μη γνούσα πείραν ανδρός, αλλ΄ ήτον ακόμη αγνή και καθαρά και κατά τον λογισμόν, χωρίς να δεχθή καμμίαν προσβολήν λογισμού ρυπαρού εις την παναγίαν ψυχήν Της.

*****

Η δε του Κυρίου Μήτηρ μηδέ κατά τον νουν μολυνθήναι ποτε πιστεύεται· διο και αμόλυντος κέκληται (ιερός Κοσμάς ο Μελωδός).

*****

Η γαρ εν τω της ζωής αυτής παντί χρόνω και οράσει και γεύσει και ακοή και αφή και οσφρήσει και νω και διανοία και δόξη και φαντασία και αισθήσει και, ενί λόγω, πάσαις δυνάμεσι και ψυχικαίς και σωματικαίς άβατον λογισμοίς ρυπαροίς εαυτήν όλην τηρήσασα, εικότως αν Αειπάρθενος λέγοιτο. (Βρυέννιος Ιωσήφ).

******

…Ωσαύτως η τάσις μειώσεως της αξίας της Παναγίας, η οποία παρατηρείται εις μεγάλην θρησκευτικήν οργάνωσιν. Πλην, η ορθόδοξος ευλάβεια τιμά την Μητέρα του Θεού, καθ’ ον τρόπον μας παρέδωκεν η σοφία των Πατέρων. Και η θέσις της είναι τόσον υψηλή, ώστε να την θεωρούν ως «μετά Θεόν, Θεόν». Αντορθόδοξος ομοίως είναι και εξυπηρετική δια τους προτεστάντας η άποψις άλλης οργανώσεως, καθ’ ην οι Πατέρες δεν είπον την τελευταίαν λέξιν, προφανώς δια να την είπουν αυτοί. (Αθωνικά άνθη τόμος Α σελίς 262).