+ π. Ιωάννης
Σ. Ρωμανίδης
Κατά την διάρκειαν του δοξασμού, που είναι
θέωσις και αποκάλυψις, η προσευχή εν τη καρδία ("γλώσσαι"), η γνώσις
και η προφητεία, μαζί με την πίστιν και την ελπίδα, καταργούνται, αφού
αντικαθίστανται από τον ίδιον τον Χριστόν εν τη ακτίστω βασιλεία και δόξη του
Πατρός. Μόνον η αγάπη δεν εκπίπτει (Α' Κορ. 13:8-11). Κατά την διάρκειαν του
δοξασμού τα περί Θεού και τα εν ευχή προς τον Χριστόν νοήματα και ρήματα
καταργούνται. Μετά την θέωσιν και με την επιστροφήν εις τον φωτισμόν,
επιστρέφουν γνώσις, προφητεία, γλώσσαι, πίστις και ελπίς και επανενώνονται με
την αγάπην, η οποία δεν είχεν "εκπέσει." Τα υπό των θεουμένων
χρησιμοποιούμενα εις την διδασκαλίαν και προσευχήν ρήματα και νοήματα δια την
καθοδήγησιν άλλων μέχρι τον δοξασμόν είναι θεόπνευστα, αλλά μόνον εις την
χρήσιν και υπό την καθοδήγησιν φωτισμένων και θεουμένων. Οι μη γνωρίζοντες, ότι
ο σκοπός αυτών των ρημάτων και νοημάτων είναι η κατάργησίς των κατά την
διάρκειαν της θεώσεως, βαδίζουν επί θεμελίων της φαντασίας των.Αυτή είναι η θέα του εν δόξη αναστάντος
Χριστού, την οποίαν είχεν ο Παύλος και δια της οποίας ο Θεός θέτει εις την
κεφαλήν (Α' Κορ. 12:28) και το θεμέλιον (Εφ. 2:20) της Εκκλησίας τους
αποστόλους και προφήτας. Αυτό το "θεμέλιον," το οποίον περιλαμβάνει
και γυναίκας προφήτιδας (Πράξ. 2:17; 21:9; Α' Κορ. 11:5), αποτελεί το πλαίσιον
της δηλώσεως του Παύλου, ότι εν Χριστώ "ουκ ένι άρσεν και θήλυ" (Γαλ.
3:28).
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου