Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ἡ ἐκλογή λοιπόν διά τόν Πατριαρχικόν θρόνο τοῦ ἁγ. Μεθοδίου ἔγινε, ὅπως ἀνεφέρει ὁ βιογράφος του, ἀφοῦ ἐξεβλήθη τοῦ θρόνου ὁ τελευταῖος εἰκονομάχος Πατριάρχης Ἰωάννης ὁ Ζ΄ ὁ ἐπιλεγόμενος Ἰαννῆς ἤ Λεκανομάντης μαζί μέ τόν κλῆρον του καί ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔλαβε παρρησία καί κατεδίκασε τό κίβδηλον τῆς αἱρέσεως.

Δέν νομίζω ὅτι θά εὕρη κανείς παράδειγμα στήν Ὀρθοδοξία κατά τό ὁποῖο νά ὑπάρχουν σέ μία ἐκκλησιαστική ἐπαρχία καί νά ἀσκοῦν τά καθήκοντά των συγχρόνως δύο Ἐπίσκοποι, ὀρθόδοξος καί αἱρετικός καί δύο ἀντίστοιχα Σύνοδοι, οἱ ὁποῖες νά λειτουργοῦν συγχρόνως καί παραλλήλως, χωρίς δηλαδή νά ἔχη καταδικασθῆ ἡ αἵρεσις ἀπό ὀρθόδοξο Σύνοδο. Καί μάλιστα παράδειγμα, πού νά μᾶς τό ἐδίδαξαν μέ τά ἔργα των οἱ ἅγιοι ὡς κανονική ὁδό ἀγῶνος καί ὁμολογίας ἐν καιρῷ αἱρέσεως. Αὐτή τήν τακτική, ἀντίθετα, τήν ἐφάρμοσαν μετά τό σχίσμα οἱ Παπικοί καί χειροτονοῦν σέ ὀρθόδοξες ἐκκλησιαστικές ἐπαρχίες παπικούς

Ἐπισκόπους καί δημιουργοῦν ἀναλόγους Συνόδους, κατά τό πρότυπο τῆς Οὐνίας, μέ σκοπό τήν παραπλάνησι τῶν Ὀρθοδόξων καί τήν ὑπαγωγή των εἰς αὐτούς.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ἕνα ἀκόμη παράδειγμα τό ὁποῖον χρησιμοποιοῦν οἱ τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου εἶναι καί αὐτό τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Ἐπειδή ὁ ἅγ. Γρηγόριος ἦλθε στήν

Κωνσταντινούπολι διά νά καταπολεμήση τήν αἵρεσι τοῦ Ἀρειανισμοῦ, ἡ ὁποία εἶχε σχεδόν ἐπικρατήσει παντοῦ, ὑπάρχοντος βεβαίως καί τοῦ Ἀρειανοῦ Πατριάρχου Δημοφίλου, ἰσχυρίζονται ὅτι δύνανται νά ὑπάρχουν συγχρόνως δύο Ἐπίσκοποι (Ὀρθόδοξος καί αἱρετικός) καί ἐνῶ ὁ αἱρετικός κατέχει τόν ἐπισκοπικό θρόνο, νά τοποθετηθῆ καί ὁ Ὀρθόδοξος ὡς Ἐπίσκοπος παραλλήλως εἰς ἀντικατάστασιν

αὐτοῦ. Ἐδῶ προφανῶς γίνεται παραποίησις τῆς ἱστορίας, διότι συμβαίνει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Ἡ ὑπόθεσις ἐν ὀλίγοις ἔχει ὡς ἑξῆς σύμφωνα μέ τήν βιογραφία τοῦ ἁγίου. Ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος παρεκλήθη ἀπό τόν Μ.Βασίλειο καί πλῆθος ἄλλων ἀρχιερέων, ἀκόμη καί ἀπό τούς λιγοστούς Ὀρθοδόξους τῆς Κωνσταντινουπόλεως νά ἔλθη στήν πρωτεύουσα τοῦ Βυζαντίου νά βοηθήση στήν καταπολέμησι τῆς αἱρέσεως. Ὁ βιογράφος του ἀναφέρει διά τόν ἐρχομό τοῦ ἁγίου τά ἑξῆς: «Τῆς οὖν τοιαύτης ἔριδος πᾶσαν ὑπολαβούσης τήν ὑπό Ρωμαίους ἀρχήν, πλέον δέ τοῦ Βυζαντίου κατακρατούσης, ἐξεγείρει ὁ Θεός τό πνεῦμα τό ἅγιον

Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ἐλεήσας τούς ἀπολλυμένους ὑπό τῆς φθοροποιοῦ τῆσδε διδασκαλίας · καί οἷον πρός Μωϋσέα φησίν · Ἰδών εἶδον τήν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ(σκότος δέ ἡ Αἴγυπτος λέγεται τῇ φωνῇ τῶν Ἑβραίων · δηλοῖ

δέ νῦν τῶν αἱρέσεων τόν κατασχόντα ζόφον), καί τοῦ στεναγμοῦ αὐτῶν ἤκουσα · καί κατέβην τοῦ ἐξελέσθαι αὐτούς.

Καί νῦν δεῦρο ἀποστελῶ σε εἰς Αἴγυπτον. Καί τοιαύτῃ παρακελεύσει κινήσας τόν ἄνδρα, εἰς τό Βυζάντιον ἀποστέλλει πληρώσας Πνεύματι, ἵνα ὑπερμαχήσῃ τοῦ Πνεύματος. Ὁ δέ αὐτίκα, Βασιλείου τοῦ μεγάλου φωστῆρος τήν ὁρμήν αὐτῷ συνεπιτείνοντος, καί πρός τούς πνευματικούς ἀγῶνας ἀλείφοντος, ἄλλων τε πλείστων ἀρχιερέων, καί τῶν πιστῶν τῆς βασιλίδος ἀντιβολούντων (παρακαλούντων) αὐτοῖς ἀλεξίκακον γενέσθαι χρῄζουσιν ἐπικουρίας τῇ βασιλίδι

παρῆν · ὕλης μέν ἁπάσης, καί τρυφῆς καί πλούτου ἄπορος, ἀλλά Πνεύματος πλήρης. Ὑπεδέχθη δέ παρά συγγενῶν καί τό σῶμα καί τήν εὐσέβειαν, εὗρε δέ τήν Ἐκκλησίαν, ὡς ἱστόν ἐπ’ ὄρους, ἤ ὡς σημαίαν · ἐπί βουνοῦ, προφητικῶς εἰπεῖν,

βραχεῖαν καί εὐαρίθμητον, καί λανθάνουσαν, διά τό πάσης παρρησίας ὑπό τοῦ κράτους ἀποστερεῖσθαι · οἴκους δέ ἱερούς ἅπαντας διηρπασμένους, καί βίᾳ κατεχομένους. Μόνη δέ ἡ ἁγία Ἀναστασία τοῖς ὀρθοδόξοις ἀνεῖτο · τάχα μέν καί αὕτη καταφρονηθεῖσα διά σμικρότητα περιγραφῆς, ὡς εἰδεῖεν ἄν οἱ θεασάμενοι τό παλαιόν αὐτῆς τέμενος» (P.G. 35, 276A).