ΟΙ ΑΝΤΙΛΕΓΟΝΤΕΣ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Με μύρια περιστατικά και παραδείγματα η ιστορία επιβεβαίωσε κι εξακολουθεί να επιβεβαιώνει ως τις μέρες μας την προφητεία του γέροντα Συμεών, που κρατώντας στην αγκαλιά τον Ιησού Χριστό ως «βρέφος τεσσαρακονθήμερον» τον ονομάζει «σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ. 2: 34). Από την πρώτη στιγμή που άνοιξε τα μάτια του σ΄ αυτό τον κόσμο ο Θεάνθρωπος Κύριος είλκυσε τη λατρευτική αγάπη αλλά και την ασίγαστη εχθρότητα, ακόμη και το μίσος των ανθρώπων, που μάλιστα φάνηκε να θριαμβεύει, αφού τον ύψωσε στο σταυρό του Γολγοθά. Πριν όμως σηκώσει στους αχράντους ώμους του εκείνον το σταυρό, ο Ιησούς Χριστός υπέμεινε και δύο άλλους· το σταυρό της αντιλογίας και αντίρρησης και το σταυρό της καταφρόνιας και αποδοκιμασίας.
--------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ὡραιότατον κείμενον! Εἴθε ὁ Κύριος ν' ἀναπαύσῃ τήν ψυχήν τοῦ ἀγαπητοῦ Καθηγητοῦ Στέργιου Σάκκου.

Τον καταφρόνησαν και τον αποδοκίμασαν οι συντοπίτες του Ναζαρηνοί, που με δυσπιστία αναρωτιούνταν· «Δεν είναι αυτός ο γιός της Μαρίας και του Ιωσήφ; Που τη βρήκε τόση σοφία;» (βλ. Ματθ. 13: 54- 55). Αλλά τον αποδοκίμασαν σκληρά και οι φαρισαίοι, οι πρωτοκλασάτοι της πνευματικής κοινωνίας και οι σαδδουκαίοι, οι κορυφαίοι του θρησκευτικού κατεστημένου. Όλοι αυτοί είναι, θα λέγαμε, οι πρόδρομοι των αντιθέων και αντιχρίστων ανά τους αιώνες· των ποικιλώνυμων που επίμονα και μανιακά επιστράτευσαν κάθε δύναμη και χρησιμοποίησαν κάθε μέσον για να πολεμήσουν τον Ιησού Χριστό.                                    Αλλά και οι εγγύς του Ιησού Χριστού δεν κατενόησαν και δεν ενστερνίσθηκαν όλοι τους τη διδασκαλία του ούτε δέχθηκαν ανεπιφύλακτα το σχέδιό του. Η αντιλογία εισχώρησε και σ΄ αυτή τη συντροφιά των δώδεκα. Πριν ακόμη εκδηλωθεί η προδοσία του Ιούδα, ο πρωτοκορυφαίος Πέτρος εκδήλωσε τη συνειδητή αντίστασή του στο σχέδιο του Διδασκάλου και γι΄ αυτό χαρακτηρίσθηκε «σατανάς», που θα πει αντιρρησίας, πνεύμα αντιλογίας. Επί είκοσι αιώνες τώρα δεν έπαυσαν να εμφανίζονται στη σκηνή της ιστορίας οι ψυχές που σαγηνευμένες από τη μορφή του γλυκυτάτου Ναζωραίου τα θυσίασαν όλα για την αγάπη του και αδιαμαρτύρητα τον ακολούθησαν ακόμη και στο θάνατο. Αλλά δεν έπαυσαν να παρουσιάζονται επίσης τόσο οι καταφρονητές, που αναφανδόν αποδοκιμάζουν τον Ιησού Χριστό και την Εκκλησία του, όσο και οι αντιρρησίες, που αντιλέγουν και αντιστέκονται στο θέλημά του. Υπάρχουν οι χριστιανοί και οι αντίχριστοι, οι του Χριστού και οι αντιλέγοντες. Το άρθρο αυτό θέλει να εστιάσει σε μία ειδική μερίδα αντιλεγόντων. Βρίσκονται πλησιέστερα στον Χριστό και είναι οι πιο επικίνδυνοι. Αυτοί δεν απέρριψαν, αλλά δέχθηκαν τον Χριστό και ως χριστιανούς τους ξέρει ο κόσμος. Δεν τους αποδεικνύει όμως τέτοιους η ζωή τους. Δεν έχουν τα διαπιστευτήρια του πιστού στην καθημερινή τους πράξη. Και τούτο όχι από συγγνωστή αδυναμία, αλλά από προσωπική τους επιλογή και φιλοσοφία. Για παράδειγμα, κριτήριο της αγάπης στο πρόσωπό του όρισε ο Κύριος την τήρηση των εντολών του· και οι πατέρες της Εκκλησίας, επαναλαμβάνοντας το αποστολικό κήρυγμα, προτρέπουν· «Ει ανεδέξω (αν δέχθηκες) το είναι χριστιανός, επείχθητι (σπεύσε) γενέσθαι όμοιος Θεώ, ένδυσαι Χριστόν» (Μ. Βασίλειος). Οι αντιλέγοντες «χριστιανοί» όμως, που έχουν τον χριστιανισμό ως όνομα και όχι ως τρόπο ζωής, δεν θέλουν να μοιάσουν στον Χριστό. Οδηγό τους δεν δέχονται το θέλημα του Ιησού Χριστού, αλλά τη δική τους λογική. Σε κάθε λόγο του Ευαγγελίου προβάλλουν τον δικό τους αντίλογο. Όλα τα κρίνουν, όλα τα αμφισβητούν και τα υπονομεύουν. Σοφίζονται μύριους τρόπους να αποφύγουν τις θεϊκές εντολές. Σαρκάζουν μάλιστα ως «ευσεβισμό» την τήρηση αυτών των εντολών. Φυσικά, αυτού του είδους οι «χριστιανοί» στερούνται την ευλογία της θείας χάριτος. Δεν νιώθουν την πληρότητα της αναστροφής με τον Θεό. Αλλά και στο περιβάλλον τους γίνονται ανασταλτικοί και συχνά αποτρεπτικοί και ανατρεπτικοί. Το ολέθριο έργο αυτών των αντιλεγόντων «χριστιανών» το επισημαίνει η χρυσόφθογγη γλώσσα του αγίου Χρυσοστόμου, που με πόνο αποκαλύπτει· «Εμείς είμαστε αιτία, εμείς, που μένουν στην πλάνη τόσοι άνθρωποι. Όταν σε βλέπουν εσένα, τον λεγόμενο χριστιανό, να εκδηλώνεις πλεονεξία, να αρπάζεις, να αντιμετωπίζεις τους άλλους ανθρώπους σαν θηρία, εσύ που έχεις την εντολή να αγαπάς και τους εχθρούς, (με το δίκιο τους) λένε ότι είναι ανυπόστατα λόγια το Ευαγγέλιο».