Ωδή ε΄. Ο Ειρμός.
Εκ νυκτός έργων, εσκοτισμένος πλάνης, Ιλασμόν ημίν, Χριστέ τοις εγρηγόρως,
Νυν σοι τελούσιν, ύμνον ως ευεργέτη, Έλθοις πορίζων, ευχερή τε την τρίβον· Καθ΄
ην ανατρέχοντες εύροιμεν κλέος.
Ερμηνεία.
Ω Χριστέ, λέγει, συ άμποτε να έλθης εις ημάς, οίτινες το παλαιόν μεν προ
της σης ενανθρωπήσεως είμεθα εσκοτισμένοι από τα έργα της πλάνης, της
ειδωλολατρείας, του Διαβόλου· διότι πλάνος είναι ο διάβολος, επειδή μας πλανά,
όταν δεν προσέχωμεν, και πείθει ημάς να κρημνιζώμεθα εις το κακόν, ως εις
καλόν, προβάλλων το γλυκύ δόλωμα της ηδονής. Και τον παλαιόν μεν καιρόν, λέγει,
ημείς ούτως είμεθα εσκοτισμένοι· τώρα δε μετά την ένσαρκόν Σου Οικονομίαν,
προσφέρομεν εις εσέ με αγρυπνίαν και εγρήγορσιν του νοός, ύμνον ευχαριστήριον,
ως εις ευεργέτην ημέτερον. Διατί δε Σε παρακαλούμεν να έλθης; Ίνα χαρίσης εις
ημάς ιλασμόν και συγχώρησιν των αμαρτιών μας, και προς τούτοις, ίνα κάμης εις
ημάς εύκολον την στράταν της αρετής και του Ουρανού, η οποία φαίνεται ανηφορική
και δύσκολος δια την αμέλειάν μας· εάν γαρ την στράταν αυτήν περιπατώμεν,
βέβαια θέλομεν αναβή από τα κάτω και γήϊνα εις τα ύψη της αρετής, και θέλομεν
εύρει την εν Ουρανοίς αιώνιον δόξαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου