+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης
Ο Παύλος δηλώνει σαφώς, ότι
"ουδείς ακούει" (Α'Κορ.14:2). "Εάν έλθω προς υμάς γλώσσαις
λαλών, τί υμάς οφελήσω, εάν μη υμίν λαλήσω...;" (Α'Κορ. 14:6-7). Οι μη
έχοντες το χάρισμα των γλωσσών πρέπει να ακούσουν την "δύναμιν της φωνής"
των προσευχών και των ψαλμών δια να απαντήσουν με το ιδικόν των
"αμήν" (Α' Κορ. 14:11,16). "...εάν άδηλον σάλπιγξ φωνήν δώ, τίς
παρασκευάσεται εις πόλεμον; ούτως και υμείς δια της γλώσσης, εάν μη εύσημον
λόγον δώτε, πώς γνωσθήσεται το λαλούμενον; έσεσθε γαρ εις αέρα λαλούντες. τοσαύτα
ει τύχοι γένη φωνών εισιν εν κόσμω, και ουδέν άφωνον." (1 Κορ, 14:8-10).
Δεν πρέπει οι φωτισμένοι να περιορισθούν εις το "λαλείν γλώσσαις" με
"άδηλον φωνήν" παρουσία των "ιδιωτών" (Α' Κορ. 14:10-11).
"Σύ μεν γαρ καλώς ευχαριστείς, αλλ' ο έτερος ουκ οικοδομείται" (Α'
Κορ. 14:17). Όταν ο Παύλος λέγη
"μείζων ο προφητεύων ή ο λαλών γλώσσαις, εκτός ει μη διερμηνεύει, ίνα η
Εκκλησία οικοδομήν λάβη" (Α' Κορ. 14:5), εννοεί σαφώς, ότι εκείνος, ο
οποίος ομιλεί μόνον "γλώσσαις," πρέπει να αποκτήση το χάρισμα να
"διερμηνεύη" τας προσευχάς και τους ψαλμούς του πνεύματος εν τη
καρδία, συγχρόνως εις προσευχάς και ψαλμούς του νοός, δια να απαγγέλωνται και
μεγαλοφώνως προς οικοδομήν των ιδιωτών. "Διό ο λαλών γλώσση προσευχέσθω,
ίνα διερμηνεύη. Εάν γαρ προσεύχωμαι γλώσση, το πνεύμά μου προσεύχεται, ο δε
νούς μου άκαρπός εστιν. Τί ουν εστιν; προσεύξωμαι τω πνεύματι, προσεύξωμαι δε
(συγχρόνως) και τω νοΐ, ψαλώ τω πνεύματι, ψαλώ δε και (συγχρόνως) τω νοΐ. Επεί
εάν ευλογής εν πνεύματι, ο αναπληρών τον τόπον του ιδιώτου, πώς ερεί το αμήν
επί τη σή ευχαριστία, επειδή τί λέγεις ουκ οίδεν, σύ μεν καλώς ευχαριστείς,
αλλ' ο έτερος ουκ οικοδομείται. Ευχαριστώ τω Θεώ, πάντων υμών μάλλον γλώσσαις
λαλώ, αλλ' εν εκκλησία θέλω πέντε λόγους τω νοΐ μου λαλήσαι, ίνα και άλλους
κατηχήσω ή μυρίους λόγους εν γλώσση" (Α' Κορ. 14: 13- 19).
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου