b) Το ανοικτόν παράθυρον του Παύλου προς την Εκκλησίαν
Τα κεφάλαια 12 έως 15 της
Α' προς Κορινθίους είναι μοναδικόν παράθυρον, μέσω του οποίου δύναται κανείς να
θεωρήση την πραγματικότητα της Εκκλησίας ως σώματος του Χριστού. Οι μετέχοντες
εις την Εκκλησίαν εντάσσονται εις δύο ομάδας ως προς τον βαθμόν της θεραπείας
και της τελειώσεως: τους φωτισμένους και τους δοξασμένους. Τα μέλη του σώματος
του Χριστού αναγράφονται σαφώς εις την Α' Κορ. 12:28.
Αρχίζει κανείς με το να
γίνη "ιδιώτης," (λαϊκός) όστις λέγει
"αμήν" κατά την λογικήν λατρείαν εν αντιβολή προς την νοεράν εν τη
καρδία γενομένην λατρείαν. Εις αυτό το στάδιον ασχολείται ο ιδιώτης με την
μετάβασίν του από την κάθαρσιν της καρδίας εις τον φωτισμόν αυτής υπό την
καθοδήγησιν εκείνων που είναι ναοί του Αγίου Πνεύματος και μέλη του σώματος του
Χριστού και αποτελούν το "βασίλειον ιεράτευμα."
Οι βαθμίδες του φωτισμού
αρχίζουν με τα "γένη γλωσσών," το κατώτερον των χαρισμάτων, εις την
8ην θέσιν και φθάνουν μέχρι το χάρισμα του "διδασκάλου" εις την 3ην
θέσιν.
Επί κεφαλής της τοπικής
Εκκλησίας είναι οι "προφήται," (εις την 2αν θέσιν), οι οποίοι έλαβον
την ιδίαν αποκάλυψιν με τους αποστόλους (Εφ. 3:5) εις την 1ην θέσιν και μαζί με
αυτούς αποτελούν "τό θεμέλιον" της Εκκλησίας (Εφ. 2:20). Οι απόστολοι
και προφήται ειναι το θεμέλιον της Εκκλησίας κατά παρόμοιον τρόπον που οι
ιατροί είναι το θεμέλιον των νοσοκομείων.
Τα "γένη γλωσσών"
είναι το θεμέλιον, επάνω εις το οποίον οικοδομούνται όλα τα άλλα χαρίσματα, που
αναστέλλονται προσωρινώς μόνον κατά την διάρκειαν του δοξασμού (Α' Κορ. 13:8).
Ως απόστολος ο Παύλος κατατάσσει τον εαυτόν του εις την κορυφήν του καταλόγου
των μελών, που "έθετο ο Θεός εν τη Εκκλησία:" Όμως διατηρεί ακόμη
"τά γένη γλωσσών," δηλαδή το κατώτερον των χαρισμάτων. Γράφει:
"Ευχαριστώ τω Θεώ, πάντων υμών μάλλον γλώσσαις λαλώ," (Α' Κορ.
14:18). Αυτό σημαίνει, ότι τα "γένη γλωσσών" ανήκουν εις όλα τα
επίπεδα των χαρισμάτων εντός του σώματος του Χριστού. Με το "μή πάντες
γλώσσαις λαλούσι;" ο Παύλος εννοεί τους "ιδιώτας," οι οποίοι δεν
αριθμούνται μεταξύ των ναών του Αγίου Πνεύματος και μελών του σώματος του
Χριστού (1 Κορ. 12:28).
Ο φωτισμός και ο δοξασμός
των μελών του σώματος του Χριστού δεν είναι βαθμοί αυθεντίας προερχόμενοι από
ανθρωπίνην υπόδειξιν ή εκλογήν. Είναι εκ Θεού χαρίσματα προς εκείνους που
συνειργάθησαν με φωτισμένους και θεουμένους, δια να τους διαδεχθούν ως
θεραπευμένοι και τελειοποιημένοι ίνα διατηρήσουν ούτω την αποστολικήν αυτήν
παράδοσιν και διαδοχήν από γενεάν εις γενεάν. Το ότι ο Παύλος καλεί τα μέλη των
κατωτέρων βαθμίδων θεραπείας και τελειότητος να αναζητήσουν τα κρείττονα
χαρίσματα σημαίνει σαφώς, ότι όλοι οφείλουν και δύνανται να γίνουν προφήται,
δηλαδή να φθάσουν εις τον δοξασμόν. "Θέλω δε πάντας υμάς λαλείν γλώσσαις,
μάλλον δε ίνα προφητεύητε"(Α' Κορ. 14:5).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου